เมียเกือบบังเอิญ

เมียเกือบบังเอิญ

ชุด พ่อบ้าน 4.0

โปรย : ความบังเอิญไม่มีอยู่จริง มีเพียงความตั้งใจเท่านั้น

“รุจทำไม ทำไมคุณทำแบบนี้ ทำไม” ไข่มุกร้องไห้น้ำตาไหลพราก ยิ่งกว่าเกรียวคลื่นกระทบโขดหิน มันเจ็บ ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดเจ็บปวดสาหัสได้อย่างไร เมื่อจับได้คาตาแฟนของตัวเองแอบพาผู้หญิงไปนอนทำอะไรต่อมิอะไร บนเตียงที่ตนเคยนอนทำแบบเดียวกันกับแฟน ‘พื้นที่ของเรา’

“เบบี๋ ไม่เอาน่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย อย่าคิดมากสิ ผมกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรผูกมัด ก็แค่...” รุจหาข้อแก้ตัวแก้ต่างให้กับตัวเองแบบง่ายๆ เขาผู้ชายง่ายๆ ไงไม่รู้จะหาคำสวยหรูมาง้อแฟนอย่างไร

“ก็แค่อะไรรุจ พูดว่าแค่อะไร แค่อะไร” ไข่มุกเก็บกลั้นความรู้สึกอยากระเบิดให้ใส่ทุกสิ่งทุกอย่างจนพังพินาศ ให้ทุกอย่างมันมอดไหม้ ไปกับความรู้สึกโกรธ โทสะที่พุ่งทะยานสูงยิ่งกว่าความสูงขอเอ็มไพร์สเตจซะอีก กำปั้นเล็กรัวระดมทุบลงบนตัวรุจ แฟนหนุ่มที่คบกันมาห้าปี มีแผนแต่งงานกันสิ้นปี เห็นแบบนี้จะจะคาตา งานแต่งหรือพอกันที ‘เลิก’ ยังไงก็ต้องเลิก ไม่ขอทนอีกต่อไป

“สนุกด้วยกัน ไม่ผูกมัด เจอกันโดยบังเอิญ เขาเหงา รุจเหงา เราแค่นอนกันครั้งเดียว” รุจพูดเหมือนนั่งจิบชาร้อน

“คนไม่เคยรู้จักกันไม่ได้คบกันเป็นแฟน นอนด้วยกันได้ด้วยหรือรุจ ทำไมรุจถึงได้ชั่วแบบนี้” ไข่มุกยืนตัวแข็งทื่อไม่เชื่อว่าจะได้ยินคำพวกนี้จากปากแฟนของตัวเอง นี่เธอคบกับเขามาสองวันหรือห้าปีกันแน่ ไข่มุกปล่อยให้หยดน้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม นัยน์ตาแดงก่ำ สมองแน่นไปด้วยเรื่องราวที่แฟนตัวเองทำกับผู้หญิงคนอื่น บนเตียงที่เธอเคยนอนกับเขา

“ซื้อกินหรือรุจ”

“ทำนองนั้นแหละ”

“ทำไมรุจต้องทำล่ะ ไข่มุกบกพร่องตรงไหน”

“แค่รุจเหงาน่ะ รุจไม่ได้คิดมาก” ผู้ชายพอโดนจับได้อ้างความเหงา ความบังเอิญ ความไม่ผูกมัดว่ากันไป ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาหละหลวมปล่อยให้ไข่มุกจับได้ ไม่รู้ใครคาบข่าวไปบอก บ้าชะมัด

“อ๋อ เวลาที่รุจห่างกับไข่มุก รุจคิดแต่ว่าจะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ใช่ไหม งั้นเรา...เลิก...กัน” ไข่มุกสาดอารมณ์ใส่รุจด้วยคำพูดเด็ดขาด อาการฟูมฟาย น้ำตาแตกหายไปเป็นปลิดทิ้ง เมื่อได้ฟังคำพูดเห็นแก่ตัวจากผู้ชายที่เธอรักมาตั้งห้าปี มาวันนี้เธอรู้สึกเหมือนไม่รู้จักเขาเลยแม้แต่เศษเสี้ยว หรือว่าจริงๆ รุจแอบทำบ่อยๆ เพียงแต่เธอจับไม่ได้เท่านั้น

งานของไข่มุกจำเป็นต้องเดินทางอยู่ประจำ การห่างแฟนเท่ากับเป็นการเปิดช่องให้รุจใช้คำว่าเหงา เป็นเครื่องมือในการนอกใจ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ ไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน อยากไปนอนกับใคร มีผู้หญิงกี่คนก็เชิญ เพราะเธอจะไม่ทนอีกต่อไป ไข่มุกสะบัดตัวเดินหนี

“ไม่เอาน่าไข่มุกมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยนะ ผู้หญิงคนนั้นก็ไปแล้ว เราจะมาทะเลาะกันทำไม จะแต่งงานกันอยู่แล้วนะ เราเอาเวลางอนเรื่องไร้สาระมาคิดเรื่องงานแต่งดีกว่าน่า”

“สำหรับไข่มุก เรื่องนี้คือเรื่องใหญ่ ปล่อย...ไข่มุกจะกลับบ้าน”

“ไม่เอาน่า รุจรักเบบี๋นะ อย่าสิ อย่าคิดแบบนี้ สัญญาๆ ต่อไปนี้จะเลิกไม่เอาความเหงา มาคิดนอกกายไข่มุกอีกแล้ว ถ้ามีครั้งต่อไป รุจยอมให้ไข่มุกเลิกกับรุจได้ทันที” รุจตรึงไข่มุกไว้ด้วยกอดรัดแน่น ยื่นนิ้วก้อยขอคืนดี

“พอกันทีรุจ ทนอะไรได้ไข่มุกทนได้ทุกอย่าง แต่ทนกับเรื่องนี้ รับรองจะไม่ทน ปล่อย”

“จะให้รุจทำยังไง ไข่มุกถึงจะหายงอนรุจ”

“ไม่ต้องทำ แค่เราเลิกกันก็พอ”

“ไม่เลิก รุจจะไม่มีวันเลิกกับเบบี๋ รุจรักไข่มุกนะ เบบี๋ของรุจ” ชายหนุ่มตัวสูงก้มหน้าลง วางคายเกยไหล่มนแฟนสาว ผู้หญิงอื่นเขาไม่แคร์ไม่เคยคิดแก้ตัว นอนกันคือจบ เรื่องบังเอิญมันเกิดขึ้นกับคนหลายๆ คน รวมถึงเขาด้วยในวันเหงา และวันที่แฟนไม่อยู่ จบแล้วเสร็จแล้วก็เลิกกัน ไม่เห็นต้องคิดมาก ผู้หญิงไม่ขัดขืนถือว่าความสุขด้วยกัน ของกินถึงปากจะปฏิเสธได้อย่างไร

“จะให้ไข่มุกออกไปจากห้องนี้ดีๆ หรือจะให้เลิกกันตอนนี้แล้วไม่ต้องพูดกันอีกเลย เลือกเอารุจ” มันไม่สามารถบอกความรู้สึกที่ห่อหุ้มใจเธออยู่ในตอนนี้ได้ รู้แต่ว่ามันเหมือนหินหล่นทับ เหมือนนั่งเครื่องพาลูกทัวร์ไปเที่ยว เครื่องบินตก ตลอดมาเปลือกที่หุ้มหัวใจเธออยู่รักรุจมาก หรือเพราะรุจหล่อ ยิ้มหวาน ดูเฟรนด์รี่กับคนทั่วไป พูดจาน่ารักกับผู้หญิง จนทำให้ผู้หญิงติด

“รุจไปส่ง”

“ไม่ต้อง”

“น่านะ”

“ไข่มุกอยากอยู่คนเดียว” หญิงสาวลากกระเป๋าออกห้องบนคอนโดหรูแฟนหนุ่ม ความรู้สึกเสียใจมันถาโถม ยิ่งกว่าตกหลุมอากาศตอนเดินทางโดยเครื่องบิน ไปทำงานว่าเหนื่อยล้าแล้ว กลับมายิ่งเหนื่อยกว่า อยากมีอะไรชื่นใจ สวีท หวานกับแฟนหนุ่ม ที่ไหนได้กลับต้องมาเห็นผู้หญิงคนอื่นช่วยดูแลบริการรับใช้แฟนทำหน้าที่แทนเธอซะได้ ต่อให้ใช้คำว่าเจ็บ มันคงไม่เพียงพอสำหรับเวลานี้

ด้วยความกลัดกลุ้มหลังจากไข่มุกกลับไป รุจไม่อาจทนเซ็งอยู่ในห้องได้ จึงโทร.นัดเพื่อนออกไปดื่มกันยังร้านประจำ ทันทีที่รุจนั่งแหมะลงบนเก้าอี้ พกใบหน้าเซ็งเบื่อหน่าย แววตาขวางโลก ยกแก้วสั่งเครื่องดื่มแรงบาดคอกรอกลงคอรวดเดียว ตะโกนสั่งแก้วใหม่

“น้องขอแบบนี้อีกแก้ว”

“ตอนนี้มึงคบกี่คนวะรุจ”

“ไข่มุกแฟนกูคนเดียว”

“มึงคิดว่ากูจะเชื่อหรือวะ คนอย่างมึงแฟนเผลอก็มีเพิ่ม เป็นไงล่ะพาไปกินที่ห้องดีนัก ทางโล่งไข่มุกพาลูกทัวร์ไปยุโรปพรุ่งนี้กลับ”

“แม่งใครจะรู้วะจะกลับมาก่อนกำหนด”

“มึงลืมเปล่าวะรุจ”

“คงงั้นมั้ง” รุจคิดว่าตัวเองไม่ลืม แม่งเชี่ยกำลังขี่อีน้องคนสวย บังเอิญได้เจอกันในคลับ แม่นางน้อยก็สุดๆ น่ากินมาก ทั้งขาวทั้งอวบ อ่อยแรงขนาดนั้น ผู้ชายแท้ๆ มีใครบ้างกล้าปฏิเสธ

“แล้วนี่เอาไงงานแต่ง”

“กูไม่ยอมให้ล่มหรอกว่ะ”

“ไข่มุกโกรธมึงขนาดนั้น จะได้แต่งหรือวะ”

“ช่วงนี้ก็ต้องทำดีลบล้างความผิด ง้อหน่อยเดี๋ยวไข่มุกก็หาย ที่ผ่านมากูก็ง้อสำเร็จ ไข่มุกโกรธง่ายหายเร็ว ของตายตอนนี้ปล่อยไปก่อน ของกำลังแรง”

“ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งเว้ย ที่ผ่านมาไข่มุกแค่สงสัย เพื่อนยุก็มีเขว คราวนี้เห็นกับตา กูว่ามึงอาจจะง้อไม่สำเร็จ”

“เฮ้ย ทำตัวดีๆ หน่อยรับรองตายใจ”

“เก่งนะมึง”

“สนุกดีวะได้ลับสมอง ผู้หญิงแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ส่วนใหญ่ผู้หญิงบังเอิญพบกัน มันส์สุดๆ ไปเลยว่ะ ตื่นเต้นดี” รุจชอบความตื่นเต้น การได้ลับสมอง การได้หนีแฟนไปกินผู้หญิงอื่น

“นี่มึงไม่สำนึกเลยหรือไงวะ”