ตอนที่ 4 เดทแรกของคุณป๋าและเบบี๋ (2)

“ปล่อยหนูลงเดี๋ยวนี้นะ บอกให้ปล่อยไง อื้อ” หนูดีดีดดิ้นไปมาบนไหล่หนา มือบางทุบตีหลังกว้างอย่างเอาเป็นเอาตาย ลูอิสเลยตีไปบนสะโพกงอนเป็นการเอาคืนและกำหราบคนดื้อ “หนูไม่อยากขึ้นไปบนนั้นนะ ไม่เอาๆ” ผู้คนที่อยู่ในล็อบบี้คอนโดต่างมองเป็นตาเดียวกัน แต่ลูอิสก็ไม่สนใจใครจะมองก็ช่าง เวลานี้ต้องพาเด็กดื้อที่ชอบวิ่งหนีขึ้นไปทำโทษ

มาถึงห้องลูอิสก็จัดการโยนร่างเล็กลงไปบนโซฟาแล้วยืนท้าวเอวทำหน้าโหดใส่ “ทำไมชอบวิ่งหนีคุณป๋าอยู่เรื่อยเลย คุณป๋าไม่ใช่ยักษ์ใช่มารสักหน่อย” เสียงเข้มติดดุพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“ก็หนูไม่อยากขึ้นมาทำไมต้องมาบังคับกันด้วย” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมาเถียง ยกมือขึ้นมานั่งกอดอกแน่น พร้อมที่จะโต้ตอบอย่างเต็มที่

“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หนูวิ่งหนีคุณป๋านะหนูดี” ลูอิสหรี่ตามองอย่างกับคุณพ่อที่ดุลูกสาวเวลาทำผิด

“ก็บอกว่าไม่ชอบๆ จะให้ทำยังไง อยู่ใกล้คุณป๋าทีไรหนูเปลืองเนื้อเปลืองตัวทุกทีเลย อีกอย่างถ้าเกิดคนในโรงเรียนมาเห็นเราอยู่ด้วยกันหนูต้องแย่แน่ๆ เป็นแฟนกับคนรุ่นเดียวกันยังไม่เท่าไหร่ แต่ดันมาอยู่กับคนที่เป็นถึง ผอ. นี่สิโดนนินทายับ คุณป๋าเป็นผู้ชายมันไม่เสียหายถึงจะเสียก็แค่ถูกมองว่ากินเด็ก แต่หนูนึคงโดนมองว่าเอาตัวเข้าแลกแน่ๆ เข้าใจแล้วใช่ไหมคะงั้นก็ปล่อยหนูกลับบ้านไปได้แล้ว” คำพูดยาวเหยียดที่หนูดีร่ายออกมาทำให้ลูอิสคิดตาม เขาลืมคิดถึงจิตใจของคนตัวเล็กที่ยังไม่ประสีประสาในเรื่องความรัก แต่ให้ทำไงได้ในเมื่อเขาเลือกแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางปล่อยไปหรอกลองใครกล้ามีปัญหาจะไล่มันออกให้หมด

“ใครจะเห็นก็ช่างหัวมันสิ คุณป๋าไม่ได้คิดจะปิดบังสักหน่อย เลิกคิดมากเรื่องนี้ได้เลยมีอะไรเดี๋ยวคุณป๋าจัดการเอง ไม่ต้องเอามาเป็นข้ออ้างในการวิ่งหนีเลยเบบี๋ แล้วก็เลิกคิดเรื่องมีแฟนเป็นคนรุ่นเดียวกันเดี๋ยวนี้เลย เพราะมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น หนูดีต้องเป็นของคุณป๋าเท่านั้น” ลูอิสช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแล้วเดินดุ่มๆ เข้าไปในห้องนอน

“พาหนูเข้ามาในห้องทำไมคะ เรายังคุยกันไม่จบเลยนะ หนูยังเด็กไม่พร้อมมีเซ็กส์นะคะคุณป๋าขา” หนูดีเด้งตัวขึ้นทันทีเมื่อถูกวางลงบนเตียงหนานุ่ม

“ใครว่าจะพามามีเซ็กส์คิดไกลนะเรา แค่อยากจะนอนกอดเฉยๆ แต่ถ้ายอมก็จัดให้ได้ไม่มีปัญหา จะลองเลยไหมละคนสวย”

“ไม่เอาค่ะหนูไม่อยากลอง แล้วอีกอย่างหนูก็ไม่ง่วงด้วย ถ้าคุณป๋าง่วงเชิญนอนเลยค่ะ เดี๋ยวหนูกลับเองได้ไม่ต้องห่วง” แขนเรียวถูกดึงทำให้ร่างบางล้มตัวลงนอนทับอกกว้าง ลูอิสกระชับอ้อมกอดแน่นก่ายขายาวของตัวเองทับบนขาเล็กจนหนูดีต้องนิ่วหน้า

“ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องก็จะจับกดแล้วเขมือบลงท้องทั้งตัว ยิ่งหิวๆ อยากกินเด็กอยู่ด้วย ไม่เชื่อจะลองดูก็ได้นะ” ลมหายใจร้อนเป่ารดที่ซอกคอทำให้หนูดีย่นคอหนีหลับตาปี๋อย่างกลัวๆ

“ง่วงก็นอนสิคะ เดี๋ยวหนูนอนเป็นเพื่อน” หนูดีรีบพูดเอาตัวรอด

“นอนเป็นเพื่อนอย่างเดียวเหรอ ไม่อยากลองทำอะไรสนุกๆ กับคุณป๋าหรอคะ” ลูอิสกระซิบเสียงเบาอย่างยั่วเย้า

“ไม่ค่ะ หนูไม่อยากลองทำอะไรทั้งนั้น แล้วก็เลิกเอาอะไรแข็งๆ มาถูที่ขาหนูได้แล้วค่ะหนูไม่ชอบ”

“แล้วไอ้ที่แข็งๆ นี่หนูรู้ไหมคะว่ามันคืออะไร” ลูอิสแกล้งถาม คิดว่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดก็คงจะรู้ถึงได้พยายามเบี่ยงขาหลบ

“หนูไม่ได้โง่ถึงขนาดไม่รู้ว่าอะไรมันคืออะไรนะคะ ถ้ายังไม่อยากสูญพันธุ์ก็ช่วยนอนนิ่งๆ ด้วยค่ะ ถ้ายั่วโมโหหนูมากๆ จนทนไม่ไหวหนูอาจจะบีบมันให้ช้ำเลยก็ได้นะคะ”

“โหดจัง ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็จะไม่มีลูกกันนะสิคนดี เก็บมันไว้ให้คุณป๋าผลิตลูกเรากันก่อนนะจ๊ะ” ลูอิสอมยิ้มคลอเคลียจมูกที่หลังใบหูขาว

“ใครจะมีลูกด้วยอย่ามาตู่เอาเองนะ”

“แม่พันธุ์ของป๋าก็คือหนูนี่แหละเบบี๋ พูดแล้วก็อยากจับกดเลยดีไหมเนี่ย” ฝ่ามือหนาลูบไล้ที่ก้นเด้งแล้วตีเบาๆ อย่าง มันเขี้ยว

“หลังจากกดหนูก็จะตัดระบบสืบพันธุ์ของคุณป๋าทิ้ง”

“ถ้าตัดได้ก็ลองดู” เด็กสาวไม่โต้ตอบอะไรออกมาอีก เพราะเหนื่อยเกินที่จะรบกับตาแก่นี่แล้ว พอเจอแอร์เย็นๆ เข้าไปก็เริ่มที่จะเคลิ้มๆ จนอยากจะหลับ

“อย่ารังแกตอนที่หนูเผลอหลับนะคะ” ปากเล็กอ้าปากหาวให้หวอดๆ แต่ก็พยายามที่จะฝืนอย่างเต็มที่ ไม่อยากจะหลับง่ายๆ เพราะไม่ใจคนที่นอนซ้อนหลังอยู่

“ง่วงก็นอนไปไม่ต้องฝืนหรอกเบบี๋” ลูอิสนอนลูบหลังบางจนกระทั่งเด็กสาวฝืนต่อไปไม่ไหวจึงผล็อยหลับลง

“เวลาหลับนี่น่ารักอย่างกับนางฟ้าตัวน้อยๆ เลย แต่เวลาตื่นนี่เล่นเอาคุณป๋าปวดหัวอยู่เรื่อย” ลูอิสชะโงกหน้ามามองคนที่นอนหลับตาพริ้มอย่างหมดฤทธิ์ กดปากลงบนแก้มใสสองทีติด “คุณป๋าจะไม่ทำอะไรหนูตอนหลับ คุณป๋าจะไม่ทำอะไรหนูตอนหลับ” ลูอิสท่องประโยคเดิมซ้ำวนไปวนมาจนกระทั่งหลับตามไป