Episode 8 สารภาพความจริง

หญิงสาวถูกผลักเข้าไปให้ภู‍ผ‍ารับช่วงต่อ ซึ่งเขาก็คว้าต้นแขนบางไว้แน่น ก่อนลากตัวออกจากห้องวีไอพีไปทันทีโดยใช้ประตูหนีไฟ

ดวงตาคู่สวยกวาดทั่วบริเวณหาหนทางเอาตัวรอด ในขณะที่สองเท้าก็ก้าวยาวๆ ตามบอดี้การ์ดหน้าเข้มให้ทันจนใกล้ถึงรถยุโรปคันใหญ่คันหนึ่ง ไ‍อ‍วี่ตัดสินใจใช้โอกาสที่เขาล้วงมือไปควานหากุญแจในกระเป๋าสลัดตัวสุดแรง จนสามารถหลุดจากมือใหญ่นั้นไปได้

เธอออกแรงวิ่งสุดกำลัง ไม่คิดหน้าคิดหลังอีกแล้ว รู้ดีว่าหากขึ้นรถคันดังกล่าวไปแล้วชีวิตเธออาจสิ้นสุดเพียงแค่นี้ หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง พุ่งตรงไปแต่ด้านหน้าเท่านั้นโดยไม่สนใจอะไรอีกแล้ว แต่แล้วต้นแขนบางก็ถูกกระชากอีกครั้งจนร่างเล็กเซถลาไปด้านหลัง เกือบจะเสียหลักล้ม แต่ก็กระแทกชนกับแผงอกกว้างของบอดี้การ์ดห‍นุ่‍มซะก่อน

ปึก!

“เฮ้อออออ~ ฤทธิ์เยอะจริงๆ...ช่วยอยู่นิ่งๆ ด้วยครับ อย่าให้ผมต้องใช้กำลัง” ภู‍ผ‍าถอนหายใจยาวรวบแขนบางไพล่หลังแน่นหนาขึ้นพร้อมคำขู่

“...”

ฟันคมกัดกลีบปากตัวเองจนได้เลือดด้วยความเครียดจัด ตวัดสายตาแข็งกร้าวมองคนด้านหลัง แต่เขาก็ไม่สนใจ กระชากลากถูไ‍อ‍วี่กลับไปทางรถคันเดิม และครั้งนี้ภู‍ผ‍าก็จัดการใช้เชือกท้ายกระโปรงหลังรถมัดข้อมือและข้อเท้าของเธอเสร็จสรรพจนใบหน้าสวยเผลอเบ้หน้าด้วยความเจ็บจากแรงเสียดสีของเชือกเส้นหยาบ

หญิงสาวถูกผลักเข้าไปในรถจนหน้าทิ่มล้มกลิ้งไปกองกับเบาะรถ ชายกระโปรงที่สวมร่นขึ้นมาเล็กน้อย แต่ภู‍ผ‍าก็ไม่สนใจไยดี เอ่ยคำขู่ทิ้งท้าย

“อย่าสร้างเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อนไปมากกว่านี้เลยครับ ผมขอเตือนให้คุณอยู่เฉยๆ แล้วยอมรับสารภาพมา เผื่อคุณลี‍อ‍อ‍นจะใจดีเมตตา”

ว่าจบเขาก็ปิดประตูไป แล้วย้ายไปยืนเฝ้าอยู่ข้างรถแทน ปล่อยให้ไ‍อ‍วี่ต้องใช้ความพยายามหยัดกายขึ้นนั่งดีๆ เอื้อมดึงชายกระโปรงให้กลับเข้าที่โดยที่มือทั้งสองข้างถูกมัดไพล่หลังเอาไว้

เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมเสี่ยงตายเท่านี้มาก่อนให้ชีวิต แม้ใบหน้าสวยจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่ภายในกลับกระสับกระส่ายร้อนรนไปหมดแล้ว

หัวสมองฉับไวพยายามเค้นหาทางรอดไปจากสถานการณ์นี้ให้ได้ เธอรู้ซึ้งถึงความอันตรายของผู้ชายกะล่อนชื่อลี‍อ‍อ‍น ก็ตอนที่เผลอเดินเข้ามาใกล้กรงเล็บแหลมคมของเขาจนถูกตะครุบเข้าใส่โดยไม่ทันตั้งตัว

ดวงตาสั่นไหวมองออกไปยังนอกตัวรถติดฟิล์มดำสนิท แล้วก็ดูเหมือนทางรอดเธอจะไม่เหลืออีกต่อไป เพราะนอกจากภู‍ผ‍า เหล่าบอดี้การ์ดคนอื่นก็ทยอยเดินออกมาจากเลาจน์หรูเช่นกัน แม้เธอจะใช้เวลาตอนนี้แก้มัดเชือกได้ แต่ก็คงไม่รอดจากกลุ่มชายฉกรรจ์ร่างกำยำมากมายขนาดนี้ได้ ทำได้เพียงรวบรวมสติที่แตกซ่าน สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ภาวนาว่าห‍นุ่‍มยิ้มเก่ง ดูอารมณ์ดีอย่างลี‍อ‍อ‍นคงไม่ใจร้ายฆ่าเธอหมกป่าข้างทาง แม้ความหวังมันจะริบหรี่มากก็ตาม

ในที่สุดเวลาที่อยากจะยืดออกไปให้นานที่สุดก็มาถึงจนได้ ห‍นุ่‍มหล่อเจ้าเล่ห์เดินอมยิ้มอารมณ์ดีมาแต่ไกล ใครจะเชื่อว่าภายใต้หน้าหล่อๆ ดูเสเพลไม่เอาไหนจะซุกซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ได้ถึงขนาดนี้ แค่ประเมินจากบทสนทนาและกลุ่มลูกน้องมากมาย ให้ตายยังไงไ‍อ‍วี่ก็ไม่เชื่อว่าเขาเป็นเพียงนักธุรกิจธรรมดา!

ปึก!

ประตูรถถูกเปิดออกอีกครั้ง ทำให้หญิงสาวขยับตัวชิดขอบประตูอีกฝั่ง จับจ้องไปยังใบหน้าเจ้าเล่ห์ด้วยสายตาแข็งกร้าวเย็นชา เขาเพียงแค่กระตุกยิ้มร้าย หันไปพยักหน้าให้ลูกน้องเป็นสัญญาณแล้วก้าวขึ้นมานั่งข้างเธอ บอดี้การ์ดคนเดิมที่เป็นคนจับไ‍อ‍วี่มัดก็เดินอ้อมรถขึ้นมาประจำที่คนขับอย่างรู้งาน

“ไหน~ เรามาคุยเรื่องของเธอกันดีกว่า บอกมาว่าเธอเป็นใคร แล้วทำงานให้ใคร!”

น้ำเสียงเรื่อยๆ เปื่อยๆ ติดสบายอารมณ์ แต่กลับแฝงความกดดันในคำถาม ทำให้นักข่าวสาวคิดหนัก ไม่รู้ว่าหากยอมรับความจริงไป เขาจะทำอะไรกับเธอ หรือหากเลือกโกหก ทางไหนจึงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในช่วงวินาทีแห่งความเป็นความตาย

“...”

“ฉันเองก็ไม่ใช่พวกชอบทำร้ายผู้หญิงซะด้วย...แต่สำหรับคนที่คิดร้ายกับฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยมันง่ายๆ เหมือนกัน”

ร่างเล็กถูกกระชากจนเซถลาเข้าหาแผงอกกว้างกะทันหัน ลำคอเธอแห้งผากกลืนน้ำลายแทบไม่ลง จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีประหลาดคู่นั้นนิ่งๆ เพื่อประเมิน แล้วขนในกายก็ลุกชันดูจากความมาดมั่นนั่นแล้ว เขาเอาจริงแน่!

ยังไม่ทันที่ไ‍อ‍วี่จะคิดหาคำพูด รถคันหรูก็เคลื่อนตัวออกจากลานกว้าง พร้อมขบวนรถอีกหลายคันขับตามหลัง

“จะพาฉันไปไหน”

“ที่ๆ เหมาะกับการเก็บกวาดพวกสอดรู้สอดเห็น...” รอยยิ้มชวนฝันที่เห็นแล้วหนาวสันหลังปรากฏขึ้น

ร่างเล็กตัวแข็งเมื่อห‍นุ่‍มข้างกายดึงของบางสิ่งออกมาจากด้านในเสื้อสูท กระบอกปืนสีดำเงาวับสะท้อนกับแสงไฟตามถนนกระทบเข้าสู่สายตาทำเลือดในกายไ‍อ‍วี่เย็นเฉียบ

“ว่าไงดี~ จะคุยกันบนรถนี้เลย หรือจะรอให้ถึงที่ก่อนแล้วค่อยคุย”

“...”

“ดูเหมือนเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงพูดเก่งสินะ คงต้องใช้ไอ้นี่เป็นตัวช่วยซะหน่อย ว่าไง จะตอบคำถามได้หรือยัง” ลี‍อ‍อ‍นถามย้ำด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมยกกระบอกปืนขึ้นมาจ่อขมับในระยะประชิด

“...”

“พูด! เธอทำงานให้ใคร!” ไ‍อ‍วี่สะดุ้งเฮือกกับน้ำเสียงเกรี้ยวกราดดุดันนั้น

วินาทีนี้ชีวิตเธอเหมือนอยู่หน้าปากเหวลึก หากเลือกที่จะนิ่งต่อไปคงไม่เป็นผลดีกับตัวเองแน่ เธอยังไม่พร้อมจะตายตอนนี้ ตอนที่ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณคุณยาย

ไ‍อ‍วี่หายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่รวบรวมความกล้า กดข่มความกลัวที่แผ่ซ่านไปทุกอณูผิวจนร่างกายสั่นระริก ก่อนจะเปิดปากบอกความจริงทั้งหมด

“ฉันมาจากสำนักข่าว X News TV”

“นักข่าว?” ลี‍อ‍อ‍นขมวดคิ้วถามย้ำเพื่อความแน่ใจ เพราะนี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดเดาเอาไว้เลย

“ใช่” หญิงสาวพยักหน้า ตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นคง ทั้งที่ภายในหวั่นเกรงว่าปลายนิ้วหนาจะเผลอสัมผัสถูกไกปืนโดยไม่ตั้งใจ ฝ่ามือเย็นเฉียบแต่กลับอาบชุ่มไปด้วยเหงื่อจากความเครียด เช่นเดียวกับจังหวะหัวใจที่กระหน่ำรุนแรง

“ทำไมถึงมาตามฉัน! ยอมรับมาซะดีๆ ว่าใครจ้างเธอมา!” ชายห‍นุ่‍มยังคงไม่เชื่อในคำตอบ เขาทำธุรกิจสีดำ ย่อมมีศัตรูและผู้ไม่หวังดีจ้องเล่นงานรอบตัว คำพูดเพียงประโยคเดียวไม่อาจทำให้เขาเชื่อได้

“ฉันพูดเรื่องจริง ฉันเป็นนักข่าว! ถ้าไม่เชื่อค้นดูบัตรนักข่าวในกระเป๋าเลยก็ได้”

ดวงตาคมหรี่ลง ก้มมองตามสายตาหญิงสาวที่ขยับกายเข้าใกล้ทั้งที่มือทั้งสองข้างถูกมัดไว้ด้านหลัง ก่อนจะยอมเก็บปืนเข้ากระเป๋าเสื้อสูท แล้วถือวิสาสะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าข้างกระโปรงชุดพนักงานเสิร์ฟ และเมื่อเปิดออกก็พบบัตรประชาชน และบัตรประจำตัวนักข่าวของ X News TV จริงตามที่เธออ้าง

“แล้วมาตามฉันทำไม ไปรู้เรื่องอะไรมา”

“...” หญิงสาวนิ่งไปอย่างใช้ความคิด ไม่แน่ใจว่าหากพูดความจริงไปจะเป็นการหาเรื่องให้ตายเร็วขึ้นหรือเปล่า

“ตอบ!” ลี‍อ‍อ‍นถามย้ำเสียงเข้มอีกครั้งเป็นการกดดัน เมื่อร่างเล็กเอาแต่ปิดปากเงียบสนิท

“ฉันแค่ได้ข่าวมา ว่าคุณทำธุรกิจผิดกฎหมาย เลยอยากรู้ว่าจริงหรือเปล่า”

“มีหลักฐานอะไรถึงมากล่าวหาฉันแบบนั้น” ชายห‍นุ่‍มเหยียดยิ้มร้าย เอ่ยตอบกลับเย้าแหย่

“ไม่มี...”

“ไม่มี...แต่กลับยอมลงทุนตามติดชีวิตฉันอยู่หลายวันเนี่ยนะ พูดความจริงมาดีกว่า ไอลดา”

“...”

หญิงสาวเงียบไปอีกครั้งหลังจากลี‍อ‍อ‍นเรียกชื่อจริงของเธอ ตอนนี้เขาเห็นบัตรประชาชนเธอหมดแล้ว หากคนมีอำนาจเช่นเขาคิดจะเล่นงานเธอกลับ มันก็เป็นเรื่องง่ายดายยิ่งกว่าดีดนิ้วด้วยซ้ำ

“ฉันอยากได้ข่าวใหญ่ เพื่อรางวัลนักข่าวดีเด่นประจำปี มันอาจจะทำให้ฉันมีโอกาสเลื่อนตำแหน่ง”

“หึหึ ช่างทุ่มเทกับงานจริงๆ” เขาหยอกล้อพร้อมรอยยิ้มซุกซนปรากฏขึ้นแทน แววตาเหี้ยมเกรียมก่อนหน้าจางหายไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน การเปลี่ยนแปลงรวดเร็วนี้ทำหญิงสาวเดาอุปนิสัยที่แท้จริงของห‍นุ่‍มตรงหน้าไม่ออกจริงๆ ว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่

“...”

“ฉันว่าฉันควรส่งตัวเธอให้ตำรวจจัดการ แล้วดับเส้นทางนักข่าวช่างสอดรู้สอดเห็น คงดีกว่าสินะ”

“ไม่ได้นะ! ทำแบบนั้นคุณนั่นแหละจะซวยซะเอง ถึงฉันไม่มีหลักฐาน แต่ทั้งข้อหาพกปืนในที่สาธารณะ กักขังหน่วงเหนี่ยว ขู่กรรโชกก็มากพอจะลากคุณเข้าคุกแล้ว!” ไ‍อ‍วี่รีบแทรกขึ้นมาเพื่อขู่กลับ เธอรักในงานตัวเอง และยอมไม่ได้เด็ดขาดหากถูกเขาตัดเส้นทางอนาคต แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะขบขันไม่มีท่าทางหวาดกลัวแม้แต่น้อย

“คิดว่าแค่คำพูดของนักข่าวโนเนมคนเดียวคนจะเชื่อจริงเหรอ เธอตามฉันมาขนาดนี้ก็คงจะรู้แล้วสินะว่าอิทธิพลครอบครัวฉันมันกว้างขวางแค่ไหน แค่เรื่องพกปืนมันเล็กน้อยมาก”

ไ‍อ‍วี่กัดปากแน่น ไร้ข้อโต้เถียงอีกต่อไป หลักฐานที่มีตอนนี้มันเบาบางมากจนไม่อาจจะใช้มัดตัวเขาได้

“เลิกทำข่าวเรื่องฉันซะ! แล้วเรื่องในครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอมีชีวิตรอดต่อไป” ร่างสูงไหวไหล่สบายอารมณ์ พลางเอื้อมมือคว้าเอวบางของสาวข้างกายกระชับเข้าหาตัว ทำให้ใบหน้าสวยจัดไร้เครื่องสำอางซุกเข้าหากล้ามหน้าอกแน่นหนั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

ไ‍อ‍วี่พยายามขืนตัวออกห่าง ความใกล้ชิดทำให้สัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมนุ่นลึกมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูกลอยออกมาจากกายเขา

“ได้! ฉันจะหยุดทำข่าวเรื่องนี้! เท่านี้ใช่ไหมที่ต้องการ!” ร่างเล็กกระแทกเสียงกลับ ไม่มีท่าทางเกรงกลัวอีกแล้ว

ท่าทางเยือกเย็น ไม่กลัวตายของเธอยิ่งทำให้ลี‍อ‍อ‍นรู้สึกสนใจในตัวเธอขึ้นไปอีก

“ใช่! และเพื่อเป็นเครื่องรับประกันว่าจะไม่มีการตุกติกภายหลัง เรายังมีเรื่องที่ต้องคุยกันต่ออีกหน่อย”

“...”

“ไอ้ภู‍ผ‍า ขับกลับโรงแรมเลย”

“ครับนาย”

หญิงสาวนั่งตัวแข็งทื่อในอ้อมกอดของเ‍พ‍ล‍ย์‍บ‍อ‍ยตัวแสบ พอได้ยินคำว่าโรงแรม ชื่อเสียงกิตติศัพท์ความเจ้าชู้ของลี‍อ‍อ‍นก็ผุดขึ้นมาในหัวเป็นสิ่งแรก เธอพยายามออกแรงขัดขืน ดิ้นออกจากอ้อมแขนแกร่ง แต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนเขาจะรัดแน่นขึ้น

ตอนนี้ขอแค่ให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ฆ่าเธอทิ้งหมกป่า เรื่องอื่นที่จะตามมาก็คงพอจะรับมือได้ คิดได้ดังนั้นไ‍อ‍วี่ก็พ่นลมหายใจยาวแล้วเลิกดิ้นรนขัดขืน ปล่อยให้ลี‍อ‍อ‍นโอบกอดร่างเย้ายวนไปตลอดทาง

ชายห‍นุ่‍มหลุบมองสาวสวยหน้าตายในอ้อมแขนด้วยแววตาวิบวับราวกับเด็กน้อยได้เจอของเล่นใหม่ เหตุผลแรกที่เขาจำเป็นต้องกักตัวเธอเอาไว้ต่อ ก็เพื่อไปสืบค้นหาข้อมูลว่าสิ่งที่เธออ้างเป็นเรื่องจริงหรือไม่ และต่อให้ตอนนี้เธอยังไม่ได้หลักฐานอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ดูจากสายตาแน่วแน่คู่นั้นแล้ว ก็ไม่อาจจะวางใจได้ เพราะวันนี้ก็มีหลายสิ่งทำให้ยัยนักข่าวช่างสอดรู้สามารถปะติดปะต่อเรื่องราวได้ จึงจำเป็นต้องพันธนาการเธอเอาไว้ข้างกายเสียเลย