อ่อย?..(10)

"พ่อ"ใช่เป็นเสียงพ่อฉันเอง.ตอนนี้ฉันรู้สึกดวงตาเห่อร้อนราวกับกำลังจะร้องไห้

(มะปราง แกเอาเงินมาจากไหนตั้งมากมาย)พ่อฉันเอ่ยถามเงินก้อนนั้นทันทีด้วยน้ำเสียงเข้ม

"เอ่อ..."ฉันกำลังจะอธิบายพ่อก็แทรกพูดมาซะก่อน

(แกไม่ได้...)

"เจ้านายให้เบิกล่วงหน้าเอามาใช้ก่อนน่ะ เดี๋ยวปรางก็ทำงานชดใช้เขา"ฉันรีบแทรกพูดเพราะกลัวว่าพ่อจะคิดว่าฉันเอาเงินมาในทางที่ไม่ดี

(หลบบ้าน แล้วมาแต่งงานกับเสี่ยกริชซะ)

"ไม่ ปรางไม่กลับ และไม่แต่งงานกับเสี่ยกริชด้วย"ฉันสวนกลับทันที ในขณะที่ชายหนุ่มหน้านิ่งหันมามอง

(แต่แกต้องแต่ง...)

"ยังไงปรางก็ไม่แต่ง พ่อเลิกบังคับสักที"

(ถ้าแกไม่กลับมาแต่งงานก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่อ..ส่วนเงินที่แกส่งมาฉันไม่ต้องการ)

"พ่อ.."พรึ่บ ๆ จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ถูกกระชากไปจากมือ

"สวัสดีครับ"

(แกเป็นใคร)เสียงพ่อดังออกมา

"ผมเป็น...เจ้านายมะปรางครับ"คุณท่านหยุดชะงักแล้วหันมาที่ฉันก่อนที่จะตอบกลับไป

( เจ้านาย? มะปรางทำงานอะไร ทำไมคุณถึงให้เบิกเงินมากขนาดนี้)

"รับเงินไว้เถอะครับ..อย่าให้เสียความตั้งใจของมะปรางเลย เธอต้องการใช้หนี้ให้คุณลุงจริงๆ"ฉันเพิ่งจะได้ยินเขาพูดประโยคยาว ๆ ก็วันนี้แหละ

(.....)พ่อฉันเงียบไป

"ผมจะดูแลมะปรางอย่างดีในขณะที่ยังทำงานอยู่กับผม"

(ผมขอคุยกับลูกสาวผมหน่อย)คุณท่านยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน

"พ่อ ยังไงปรางก็ไม่แต่งนะ ปรางไม่ได้ชอบเสี่ยกริช"

(ก็ได้ ถ้าแกอยากลำบากก็ตามใจ)สิ้นเสียงพ่อก็กดวางสายไป ฉันก้มมองที่โทรศัพท์แล้วถอนหายใจออกมา แล้วเงยหน้าหันไปที่คนขับ แล้วเขาก็หันมาสบตาฉันพอดี

"ขอบคุณนะ ที่ช่วยพูดกับพ่อ.."ยังพูดไม่ทันจะจบชายหนุ่มก็หันหน้ากลับไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา ฉันต้องลอบหายใจมาอีกรอบแล้วหันไปมองข้างถนนแทน

จนกระทั่งคุณท่านขับมาถึงที่บ้านหลังใหญ่ คือมันใหญ่กว้างขวางมาก ชายหนุ่มหน้านิ่งขับเข้าไปจอดที่โรงจอดรถซึ่งมีรถจอดอยู่หลายคันอย่างกับโชว์รูมรถ พอรถจอดสนิท ฉันก็รีบเปิดประตูลงโดยไม่ต้องสั่ง แล้วรีบเดินตามชายร่างสูงที่ขายาวเดินไวมาก กำลังจะถึงตัวบ้าน ก็มีหญิงสาววัยกลางคนท่าทางราวกับคุณนาย เดินออกมา

"ตาท่าน"เธอวิ่งออกมาด้วยความดีใจเมื่อเจอหน้าชายหนุ่มที่เดินนำฉัน

"หลบหน้าแม่ทำไม ห๊ะ!" แม่? ชัดเลยว่าต้องเป็นแม่คุณท่าน พอเธอเดินมาถึงลูกชายก็ฟาดไปที่แขนเขา ก่อนที่จะยื่นหน้ามองมาที่ฉันซึ่งยืนอยู่ด้านหลัง

"แล้วพาใครมาน่ะ"

"เมียไอ้ท่านมันครับแม่"ไม่ใช่เสียงคุณท่าน แต่เป็นเสียงคุณกล้าที่ดังมาจากด้านหลัง.

"เมีย?"แม่คุณท่านพึมพำเบา ๆ

"ปรางไหว้แม่ฉันสิ"คุณท่านดึงแขนฉันไปยืนข้างเขา

"สวัสดีค่ะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้แม่คุณท่านทันที ส่วนคุณกล้าก็เดินเข้ามาโอบกอดแม่ตัวเอง.

"คิดถึงแม่ที่สุดเลยครับ"แต่แม่ของเขายังมีสีหน้าอึ้ง ๆ มองฉัน

"ทำไมไม่บอกแม่เลยว่าท่านมีแฟนแล้ว"แม่คุณท่านหันไปถามลูกชายฝาแฝดคนน้อง

"...."คุณท่านไม่ตอบอะไรเบือนหน้าไปทางอื่นลอบหายใจแทน

"แล้วแม่ก็ชวนหนูแมรี่มากินข้าวกับพวกเราด้วย"สิ้นเสียงคุณท่านหันขวับมาที่แม่ของเขา ในขณะที่คุณกล้าหัวเราะเยาะใส่คุณท่าน

"น้าเหมยค่ะ"และแล้วเสียงหวานก็ดังมาจากด้านใน ทุกคนต่างหันไปมองก็เห็นหญิงสาวร่างเล็ก แต่งหน้าทำผมอย่างสวย แถมยังสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูแพงเอามาก ๆ จนฉันต้องก้มมองดูตัวเองสลับกับหญิงสาวที่มาใหม่ เธอเดินมายืนข้าง ๆแม่คุณท่าน แล้วส่งยิ้มหวานให้คุณท่านด้วยท่าทางเขินอาย

"น้าเหมยนี้พี่ท่านใช่ไหมคะ"สายตาเธอจ้องแต่คุณท่าน ทั้งที่คุณกล้าก็ยืนอยู่ ฉันหันไปเห็นเขายืนปิดปากหัวเราะเยาะเย้ยน้องชายตัวเอง

"ชะ ใช่จ๊ะ"พอแม่คุณท่านพูดจบ หญิงสาวก็คลี่ยิ้มหวานเดินมาแทรกฉันทำเอาเกือบล้มเลย แล้วคล้องแขนคุณท่านหน้าตาเฉย

"ได้เจอกันสักทีนะคะ แมรี่อยากเจอพี่มาตั้งนานแล้ว"

"เหอะ!"เป็นเสียงแค่นหัวเราะของคุณกล้า ทุกคนจึงหันไปที่เขา

"คนนึ้พี่กล้าใช่ไหมคะ"

"ปล่อย"คุณท่านพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มดุใส่แมรี่ที่คล้องแขนเขา

"แหม่ พี่ท่าน..ว้าย"คุณท่านแกะมือหญิงสาวออกมาจากแขนเขาแล้วผลักเธอออกเบา ๆ ก่อนที่จะดึงแขนให้ฉันไปยืนใกล้ ๆ เขา

"เอ่อ..หนูแมรี่ คนนี้แฟนท่านน่ะ"

"ห๊ะ! "หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ แล้วใช้สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเบ้ปากใส่ด้วย

"ใช่แฟนพี่ท่านจริง ๆ เหรอดูบ้านนอกจัง"

"หนูแมรี่..."

"ผมขอเข้าไปก่อนนะ"คุณท่านพูดจบก็จับมือฉันเดินเข้าบ้านไปก่อน โดยมีคุณกล้าเดินตามมาด้วย

"เธอทำตัวให้เหมือนเป็นเมียฉันจริง ๆหน่อยได้ไหม"คุณท่านกระชิบพูดกับฉันเบา ๆ

"?"ตอนนี้เครื่องหมายคำถามเต็มหัวฉันไปหมดแล้วจ้า

"เธอต้องหึง หวงและรักฉันมากกว่านี้"ฉันขมวดคิ้วจ้องมองชายหนุ่มอย่างมึนงง

"เธอต้องไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ฉัน"ฉันเบือนหน้าหนีแล้วลอบหายใจออกมาอย่างปลง ๆแต่เข้าใจที่เขาพูดแล้วล่ะ ระหว่างที่เดินเข้ามาที่ห้องรับประทานอาหาร ก็มีชายหนุ่มวัยกลางคนเดินออกมาห้อง ๆ หนึ่ง คุณท่านจึงพาฉันหยุดเดิน

"สวัสดีครับพ่อ"ชายหนุ่มวัยกลางคนเดินเข้ามาตบที่บ่าคุณท่าน

"สวัสดีครับลูกชาย"แล้วมองมาที่ฉัน

"สวัสดีค่ะ"ไม่ต้องบอกฉันยกมือไหว้พ่อคุณท่านทันที

"หนูคนนี้เป็นใคร"

"เมียไอ้ท่านครับพ่อ"และเป็นคนเดิมที่ตอบ คงรู้นะว่าใคร คุณกล้ายังไงล่ะค่ะ แย่งซีนเก่งชะมัด

"หึ"พ่อคุณท่านไม่พูดอะไรได้แต่หัวเราะในลำคอ

"หิวข้าวไปกินข้าวกันเถอะครับพ่อ"คุณกล้าคว้าแขนพ่อตัวเองเดินนำหน้าไป พอมาถึงที่ห้องอาหารทุกคนก็นั่งประจำที่

"แม่พวกแกไปไหน"พ่อคุณท่านเอ่ยถามลูกชายทั้งสอง เมื่อไม่เห็นภรรยาตัวเองมาสักที

"เคลียร์กับหนูแม่รึ่ของเขาอยู่มั้ง เหอะ เหอะ"คุณกล้าตอบกลับแล้วหันมาแค่นหัวเราะใส่น้องชายตัวเอง ไม่นานฝีเท้าเล็กก็เดินเข้ามา

"ตาท่านนะตาท่าน มีแฟนอยู่แล้วก็น่าจะบอกแม่ก่อน"แม่คุณท่านเดินเข้ามาก็บ่นอุบ

"แม่เกือบจะโดนหนูแมรี่ถอนหงอกอยู่แล้ว"พอหย่อนก้นลงแม่คุณท่านก็บ่นต่อ

"กินข้าวเถอะครับเหมย"พ่อคุณท่านเอ่ยปรามภรรยาอย่างสุภาพ ก่อนที่จะหันไปสั่งแม่บ้านตักข้าว.

"หนูปราง..เป็นลูกเต้าใครกันล่ะตาท่าน"แม่คุณท่านเปลี่ยนโหมดไวมากค่ะ

"ไม่รู้"คุณท่านตอบสั้น ๆ อย่างไม่ใส่ใจ

"อ้าว..คบกันยังไงไม่รู้จักพ่อแม่น้อง"

"เมียจริงหรือจ้างมากันแน่"คุณกล้าแทรกพูดขึ้นทำเอาฉันแทบจะสำลักข้าว

"เอ๊ะ ยังไงกันเนี่ย ตาท่านจ้างหนูปรางหรือเปล่า"แม่คุณท่านมองไปที่คุณกล้าสลับมาที่คุณท่าน

"เมียผมจริงครับ"

"แล้วเจอกันได้ยังไง"เป็นพ่อคุณท่านที่ถามต่อ

"ผับ"คุณท่านตอบสั้น ๆ แล้วส่งสายตามาที่ฉัน เชิงบังคับให้ฉันพูด

"คือปรางเห็นพี่ท่านครั้งแรกก็ตกหลุมรักเลยล่ะค่ะ"ฉันอยากจะอ้วกคำพูดตัวเองมาก

"มะปรางอ่อยผม"ฉันหันขวับคอแทบหลุดไปที่คนพูดด้วยใบหน้านิ่ง อ่อย? ฉันไปอ่อยเขาตอนไหน

"ท่านทำไมพูดกับน้องแบบนั้นล่ะ"

"ก็มันจริงหนิครับ"ฉันอยากจะตะโกนออกมาดัง ๆ ว่า ไม่จริง!

"แกก็เลยติดกับหนูปรางล่ะสิ"พ่อคุณท่านพูดแกม ๆ แซวลูกชาย

"ทำนองนั้น"ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงเรียบ เขาเป็นคนขี้หกได้นิ่งมาก ไม่มีอาการเลิ่กลั่กเลยแม้แต่นิด

"พ่อแม่..ไอ้ท่านมันให้ปรางย้ายไปอยู่กับมันด้วย"พอคุณกล้าพูดจบ พ่อแม่คุณท่านก็ดูตกใจเล็กน้อย

"แบบนี้แกจะต้องรีบไปทำความรู้จักพ่อหนูปรางให้ไวที่สุด แม่จะได้ยกขันหมากไปสู่ขอให้"

"แค่ก แค่ก"พอแม่คุณท่านพูดจบ ฉันก็เกิดสำลักน้ำขึ้นมาทันที

"ผมไม่รีบ"คุณท่านตอบกลับผู้เป็นแม่

"แต่แม่อยากอุ้มหลานแล้ว"แม่คุณท่านโต้กลับ ฉันนี้หัวใจเต้นตุ่บ ตุ่บเลย

"รอไปก่อน"

"ตาท่าน!"

"เอาล่ะ ๆ เหมยอย่าเพิ่งไปเร่งเร้าลูกเลยครับ"พ่อคุณท่านพูดขึ้นแล้วเอื้อมไปกุมมือภรรยาให้ใจเย็นลง

??????????