ทำไมต้องให้โกหก..(8)

ฉันกลับมาที่หอพักก็เจอกับหวายที่กำลังเดินออกมาตึก พอเห็นฉันก็รีบวิ่งมาหยุดตรงหน้า

"มึงไปไหนมากูกำลังจะออกไปตามพอดี"

"เอ่อ.."ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดีเลย

"กูว่ามึงเดินแปลก ๆ นะเป็นอะไรหรือเปล่า"หวายแทรกพูดขึ้นแล้วมองที่ช่วงล่างของฉัน ที่มันบอบซ้ำมา

"มึง กูมีอะไรกับคุณท่านแล้ว"บอกตรง ๆไปเลยล่ะกัน แล้วที่ฉันเดินแปลก ๆเพราะเจ็บช่วงล่างมาก

"ห๊ะ!"

"ว่าไงนะ"ฉันกับหวายหันไปที่เสียงปริศนาพร้อมกัน และฉันก็ต้องตกใจเมื่อเสียงนั้นเป็นของคุณกล้า เขากำลังเดินออกมาจากตึกแล้วคงได้ยินฉันพูด หูดีซะจริง

"เธอกับไอ้ท่าน..."พอเดินเข้ามาเขาก็เอ่ยถามทันที มือฉันไปสะกิดเพื่อนสนิท

"มาได้ไงว่ะ"แล้วกระซิบเบา ๆ

"เขามาตรวจงานช่างที่มาต่อเติมตึก"หวายตอบกลับมาเบา ๆ

"คุยอะไรกันครับ...แล้วที่ผมถาม"คุณหันมาจ้องที่ฉันประโยคสุดท้าย

"ปรางเป็นเมียคุณท่านแล้ว"ฉันก็บอกไปตามที่เขาสั่ง

"เมีย/เมีย"ทั้งหวายและคุณกล้าอุทานขึ้นพร้อมกัน คุณกล้าล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเบอร์โทรหาใครบางคน ขณะที่สายตายังจ้องมาที่ฉัน

"ไอ้ท่านมึงทำอะไรลูกน้องกู"พอคุณกล้าพูดฉันก็รู้เลยว่าเขาโทรหาน้องชายฝาแฝดนั้นเอง

(...)

"เมีย?"คุณกล้าสบถออกมาแล้วหันมาจ้องหน้าฉัน

(...)

"มึง..."เขาพูดไม่ทันจบรู้สึกว่าปลายสายจะถูกตัดไป

"ไอ้สัส"คุณกล้ามองไปที่โทรศัพท์แล้วสบถคำหยาบออกมา ครืนนน ครืนนน จู่ โทรศัพท์ฉันก็ดัง จึงหยิบออกมาจากกระเป๋า ซึ่งมันเป็นเบอร์แปลก แต่ก็กดรับ

"ฮาโหล"

(อย่าบอกใครว่าฉันจ้างเธอมาเป็นเมีย)ฉันจำเสียงนี้ได้ มันเป็นเสียงคุณท่าน แต่ก็แปลกใจเขารู้เบอร์ฉันได้ยังไงกัน ช่างมันเถอะ

"แล้วจะให้ปรางบอกว่า..."

(เธอรักฉัน อยากเป็นเมียฉัน)ฉันอึ้งเลยจ้า เมื่อปลายสายพูดแทรกขึ้น รักงั้นเหรอ บ้าบอ รักตอนไหนก่อน ทำไมต้องให้ฉันเป็นคนขี้หกด้วย (โกหก)

"...."ฉันนิ่งเลยพูดอะไรไม่ออก

(เข้าใจที่ฉันพูดไหม)

"อืม"สิ้นเสียงคุณท่านก็กดวางสายไป

"ใครโทรมา"หวายถาม

"ไอ้ท่านมันจ้างเธอใช่ไหม"อันนี้คุณกล้าถาม

"เปล่า"ฉันเลือกที่จะตอบคุณกล้า ก่อนที่จะคว้าแขนหวายพาเดินขึ้นไปบนตึก

"เดี๋ยว.."ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปที่คุณกล้า

"..แล้วทำไมเธอถึง"ฉันรู้เลยว่าคุณกล้าจะถามอะไรจึงรีบแทรกพูดทันที ตามที่คุณท่านสั่ง.

"ปรางรักคุณท่าน อยากเป็นเมียคุณท่าน"

"พอใจยัง...สุดยอดเลยเพื่อน"พอฉันตอบคุณกล้าจบ หวายก็หันไปพูดกับคุณกล้า แล้วหันมาที่ฉันพร้อมกับชูนิ้งโป้งแล้วพูดประโยคสุดท้ายกับฉัน แล้วพากันเดินเข้ามาในตึก

พอเข้ามาในห้อง หวายก็เอ่ยปากถามขึ้นทันที

"เกิดอะไรขึ้นทำไมมึงถึงไปเป็นเมียคุณท่านได้"ขณะที่ฉันกำลังเอากระเป๋าเสื้อผ้าออกมาแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าจัดแจงเก็บใส่กระเป๋า

"แล้วมึงจะไปไหน"ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปที่เพื่อนสนิทพร้อมกับลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ

"ย้ายไปอยู่กับคุณท่านไงล่ะ"

"ห๊ะ! มึงจะย้ายไปอยู่กับคุณท่าน"หวายทวนคำพูดของฉันอีกครั้ง

"หมัน"ฉันหันไปตอบแล้วเก็บของต่อ ในขณะที่หวายเดินมาที่ฉัน แล้วดึงของออกจากมือ

"มาคุยกันก่อน"แล้วดึงแขนฉันไปนั่งที่โซฟา

"แหลงมา..มันเป็นพันพรือ"หวายพูดภาษาถิ่นที่แปลว่า 'พูดมามันเป็นยังไง'

"เฮ้อ"ฉันพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่แล้วตัดสินใจเล่าความจริงให้เพื่อนสนิทฟัง พอเล่าจบ

"ห้ามบอกเรื่องที่คุณท่านจ้างกูไปเป็นเมียกับใครนะ"ฉันรีบกำชับเพื่อนทันที

"เออ ๆ กูไม่พูดหรอกแต่ว่า"หวายพูดจบก็ถอนหายใจออกมา

"กูไปเก็บของก่อนนะ"พอเพื่อนสนิทเข้าใจแล้วฉันก็ลุกขึ้นเดินมาเก็บของต่อ

"กูช่วย"หวายลุกขึ้นตามมาช่วยฉัน เก็บของใส่กระเป๋า หวายเข้าใจฉันทุกอย่างและยอมรับในการตัดสินใจของฉัน เธอจึงไม่ได้พูดอะไรมาก

พอเก็บของเสร็จหวายก็ช่วยถือกระเป๋าลงมาจากตึกเพื่อเรียกแท็กซี่

"เจอกันที่ผับนะ"พอโบกแท็กซี่ได้ฉันก็พูดขึ้นก่อนที่เปิดประตูรถ

"อืม ๆ สู้ ๆนะมึง"หวายตอบกลับมาแล้วฉีกยิ้มให้ จากนั้นฉันก็เข้าไปนั่งในรถปิดประตู แท็กซี่ก็ขับออกมาไปยังจุดหมายที่ฉันได้บอกก่อนหน้านี้ ระหว่างทางฉันนั่งครุ่นคิดเรื่องที่ฉันจะต้องเป็นเมียรับจ้าง ให้กับคุณท่าน มันต้องเป็นนานสักแค่ไหนกัน ฉันต้องเจออะไรบ้าง ฉันคิดผิดหรือคิดถูกที่ยอมตกลงทำเรื่องบ้า ๆ นี้กันนะ เฮ้อ ฉันพ่นลมหายใจออกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จนกระทั่งแท็กซี่ได้ขับเข้ามาจอดที่หน้าตึกสูงใหญ่

ตอนนี้ฉันยืนทำใจอยู่หน้าประตูห้องคุณท่านแล้ว แต่พอจะกดออดประตูก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างชายหนุ่มทั้งสองที่มีหน้าตาคล้ายกัน

"ปราง"เป็นคุณกล้าที่เอ่ย ก่อนที่จะหันไปที่น้องชายฝาแฝดที่ยืนหน้านิ่งอยู่ด้านหลังเขา

"มึงให้มะปรางย้ายมาอยู่กับมึง?"

"...."คุณท่านไม่ตอบได้แต่พยักหน้า

"ทำไมต้องให้ย้ายมา.."

"ก็เมียกู"เขาสวนพี่ชายทันที แล้วเดินแทรกมาดึงกระเป๋าเสื้อผ้าที่มือฉัน

"เข้ามาสิ...ส่วนมึงกลับไปได้ล่ะ"ประโยคสุดท้ายเขาหันไปที่คุณกล้าแล้วเดินนำเข้ามา

"พรุ่งนี้พาเมียมึงไปเจอแม่ด้วย"ว่าจบพี่ชายฝาแฝดก็เดินออกไป ฉันได้แต่ยืนอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดของคุณกล้า ไปหาแม่เขางั้นเหรอ บ้าน่า..แล้วรีบเดินตามเข้ามาทันที

ฉันเดินตามคุณท่านเข้ามาในห้องนอนเขาวางกระเป๋าเสื้อผ้าลงแล้วหันมาที่ฉัน

"เก็บเสื้อผ้าเธอเข้าตู้ให้เรียบร้อย"ว่าจบ เขาก็เดินไปที่โต๊ะทำงาน

"ปรางเก็บเสร็จแล้วขอนอนได้ไหม ปรางง่วง"ใช่ฉันรู้สึกง่วงและเพลียมาก ชายหนุ่มหันกลับมา

"ก็นอนสิใครถ่างตาเธอไว้ล่ะ"แรง ปากแรงมากพ่อคุณ จากนั้นฉันก็แกะกระเป๋าเอาเสื้อผ้าออกมาแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า ส่วนเครื่องสำอางที่มีไม่มากหรอก ฉันก็เอาไปวางเรียงไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง. เสร็จเรียบร้อยฉันก็ล้มตัวนอน ตื่นมาอีกทีก็เย็นพอดี ฉันหยัดกายลุกขึ้นเห็นคุณท่านยังนั่งทำงานอยู่เหมือนเดิม ดูๆแล้วเขาเป็นคนขยันดีนะ ฉันลุกลงจากเตียงคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จเดินออกมาก็เห็นคุณท่านเปลี่ยนที่มานั่งที่โซฟา เขาจ้องมองฉันใบหน้านิ่งเรียบ ในขณะที่กำลังเดินไปแต่งตัว

หลังจากแต่งตัวเสร็จ ฉันก็คว้ากระเป๋าเตรียมตัวจะออกจากห้อง

"ไปทำงานก่อนนะ"ฉันไม่ลืมที่จะบอกกล่าวชายหนุ่มหน้านิ่งก่อนที่ยังคงมองฉันอยู่ตลอด เป็นบ้าอะไรของเขา ขาดหุ้นแล้ว (ไม่เต็มบาท) มองอยู่ได้ไม่พูดไม่จา

ในเมื่อเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ฉันก็เปิดประตูห้องออกมาจากคอนโด แล้วโบกแท็กซี่มาที่ผับ ฉันเจอหวายและพี่สวยก็เลยนั่งคุยกันเรื่องที่ฉันย้ายไปอยู่กับคุณท่าน

"คุณท่านต้องชอบแกมาก ๆแน่ ถึงยอมให้แกไปอยู่ด้วย"พอพี่สวยพูดจบฉันกับหวายหันหน้ามองกับพร้อมกับกรอกตาเบ้ปาก เพราะที่พี่สวยพูดเธอไม่ได้รู้ความจริงว่า ฉันถูกว่าจ้างให้เป็นเมีย

"ว่าแต่แกกับเขาไปคุยกันตอนไหน"พี่สวยพูดต่อ ฉันจึงหันไปที่เธอ

"เอ่อ..."จะตอบยังไงดี ตอนไหนดีว่ะ

"ครั้งแรก..พี่สวยไม่รู้นะสิว่าคุณท่านช่วยไอ้ปรางจากขี้เมาบ้ากาม"

"หมัน ๆ"โชคดีที่หวายช่วยตอบให้ ฉันจึงเออออตาม

"จริงเหรอ ทำไมพี่ไม่รู้เลย"

"ปรางลืมเล่าให้พี่ฟัง แหะๆ"ฉันกลั้วหัวเราะแห้ง ๆออกมา จากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันทำงาน ขณะที่ฉันยืนชงเหล้าให้ลูกค้าอยู่นั้น หวายก็เดินเข้ามาสะกิดแขนฉัน

"ปรางผัวมึงมา"แล้วกรอกตาไปที่ทางเข้า พอฉันหันไปก็เจอชายหนุ่มหน้านิ่งที่แต่งตัวหล่อเดินเข้ามา

"เหอะ"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วชงเหล้าต่อไม่สนใจเขา

??????????