EP.6 MAFIA [เปิดใจ]

มือใหญ่ลูบไปตามกรอบหน้างามของเมียสาวหมาดๆอย่างรักใคร่ เขาตื่นได้สักพักแล้วแต่ยังไม่ได้ลุกไปไหนเพราะเมียรักของเขานอนซบหน้าอยู่บนอก มิลิน เธอคือผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหาเพื่อเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายในชีวิต เมื่อเจอเธอแล้วเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอหายไปจากอ้อมแขนเขาเด็ดขาด

"อื้มมม คุณโรม"ใบหน้าจิ้มลิ้มเงยขึ้นไปมองสบตากับคนตัวโตพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ

"ตื่นแล้วหรอ หิวหรือยัง หืม"โลเวลก้มลงหอมกระหม่อมบางพร้อมกับเอ่ยถาม

"หิวแล้วค่ะ"เด็กสาวตอบเสียงใส แม้จะรู้สึกเขินอายเวลาที่คุยกับเขาก็ตาม แก้มนวลๆที่ขึ้นสีแดงนั้นทำให้คนมองถึงกับคลี่ยิ้มในความน่ารักของเมียตัวน้อย

"ป่ะ ถ้างั้นไปอาบนํ้ากัน"ว่าจบโลเวลก็อุ้มเมียตัวน้อยเข้าไปในห้องนํ้า

"กินเยอะๆ จะได้โตไวๆ"พร้อมกับตักอาหารสุดโปรดของเมียรักให้อย่างเอาใจ

"หนูโตแล้วนะ"

"อืม ใช่ โตทุกส่วนเลย"คนตัวโตไม่วายพูดจายียวน พร้อมสายตาจับจ้องมองที่หน้าอกอวบด้วยสายตาหื่นกระหาย

"อี้ คุณโรมลามก"เด็กสาวว่าพร้อมยกมือเล็กขึ้นมาปิด

"พูดความจริง ลามกตรงไหน?"

"หยุดพูดเลยนะ นี่ทานเข้าไปเลย"ว่าพร้อมกับส่งข้าวที่อยู่ในช้อนของตัวเองเข้าไปในปากของคนพูดมากทันที โลเวลอมยิ้มออกมาให้กับความน่ารักของเมียตัวน้อยพร้อมกับเคี้ยวข้าวที่เมียรักอุส่าห์ป้อนจนหมดโดยไม่มีท่าทีรังเกียจแม้ว่ามันจะเป็นช้อนของหญิงสาว และทุกอย่างที่เป็นเธอเขาไม่เคยคิดรังเกียจ

"หน้าแดงๆนะ เขินหรอ?"

"คุณโรมบ้า หยุดแกล้งหนูนะ"ทำไมถึงชอบแกล้งหนูมินนักนะ เดี๋ยวหนูมินงอนจริงๆหรอก

"อ่าๆๆ หยุดแกล้งก็ได้"

"คุณโรมกลับดึกไหมคะ"วันนี้เขามีงานสำคัญที่ต้องไปจัดการเกี่ยวกับอาวูธที่ต้องส่งให้กับลูกค้ารายใหญ่ ซึ่งมันมีปัญหา เขาเลยต้องรีบเข้าไปจัดการและอาจจะกลับดึกหรืออาจจะไม่ได้กลับเพราะเขาต้องเข้าไปเคลียร์กับลูกค้ารายใหญ่รายนี้อีก

"ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เอาไม่งอแงสิครับ เดี๋ยวคุณโรมรีบกลับมา"มือหนาลูบเข้าที่ศีรษะเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู

"คะ รีบๆกลับมานะคะ หนูมินจะรอ"ถึงแม้ไม่อยากให้คุณโรมห่างกายแต่หนูมินก็เข้าใจว่าคุณโรมมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบมีงานที่จะต้องทำ เฮ้อ เดี๋ยวคุณโรมก็กลับมาแล้วหนูมิน

เวลา 21.45 น.

"คุณโรมยังไม่กลับอีกหรอคะพี่โรเดอร์"หนูมินนั่งรอตรงนี้จะเกือบสองชั่วโมงแล้วนะ ทำไมคุณโรมยังไม่กลับมาอีก ตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว จะโทรไปก็กลัวว่าคุณโรมจะทำงานอยู่

"ผมว่าเราเข้าไปรอนายข้างในดีกว่านะครับ ยุ่งเริ่มเยอะแล้ว"โรเดอร์ว่าขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะดึกๆยุ่งยิ่งชุม

"หนูมินขอนั่งรออีกแป๊บหนึ่งนะคะ"

นั่งรอจนแล้วจนเหล่าโลเวลก็ยังไม่กลับมาสักที ไม่โทรมาบอกด้วยว่าจะกลับมาตอนไหน มิลินเลยตัดสินใจขึ้นมารอเขาที่ห้องแทนผ่านไปประมาณสามสิบนาทีหลังจากที่เธอกลับขึ้นมาก้ได้ยินเสียรถของโลเวลวิ่งเข้ามาในคฤหาสน์ ร่างบางผุดลุกขึ้นแล้วลงจากเตียงเป็นเวลาเดียวกันที่โลเวลเปิดประตูเข้ามา ร่างใหญ่ดูอิโรยเนื่องจากต้องตรวจเช็กอาวูธด้วยตัวเองเกือบทั้งหมดไหนจะเข้าไปเคลียร์กับลูกค้าที่ไม่สามารถส่งของให้ตรงตามกำหนด

"คุณโรมกลับมาแล้วหรือคะ หิวไหมเดี๋ยวหนูไปหาอะไรมาให้ทาน"ร่างเล็กเดินเข้าไปหาพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความห่วงใยกลัวว่าชายหนุ่มจะยังไม่ได้ทานอะไร

"ไม่ต้อง แล้วทำไมยังไม่นอนหืม? นอนเถอะดึกมากแล้ว"

"ไม่เป็นไหร่ค่ะ เดี๋ยวคุณโรมไปอาบนํ้านะค่ะเดียวหนูมินไปเอานมอุ่นๆขึ้นมาให้"ว่าจบร่างเล็กก็รีบเดินออกไป โดยไม่สนใจเสียงขัดคลานของชายหนุ่ม

Rrrrrr Rrrrrr

ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องนํ้าเสียงสมารท์โฟนเครื่องหรูของโลเวลก็ดังขึ้นเสียก่อน