EP 06 เผื่ออยากแย่ง!

หลังจากที่ทำความรู้จักกันเสร็จเพลิงก็นั่งลงตรงข้ามแบร์รี่ สายตาของเขาไม่มองไปทางอื่นแม้แต่น้อย พัคไม่ได้เห็นถึงความแปลกไปของน้องชาย เพราะเขามัวแต่มีความสุขที่ได้อยู่กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว มันเป็นภาพที่หายากที่สุด

"แล้วหนูแบร์ทำงานอะไรอยู่ลูก?!" พ่อของชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยความสนใจและอยากรู้ว่าลูกสะใภ้คนแรกของบ้านนั้นทำงานอะไร

"แบร์เพิ่งเข้าเป็นหมอที่โรงพยาบาลค่ะ!" หญิงสาวตอบด้วยความอ่อนน้อม เธอไม่ได้เกร็งสักเท่าไหร่เพราะพอที่จะรู้จักครอบครัวนี้บ้างแล้ว แต่เพียงแค่เธอไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอย้ายบ้านไปไม่นานที่นี่มันแตกแยกไปแล้วตั้งแต่แม่ของทั้งสองหนุ่มเสียไป

"เก่งนะเนี้ย รักษาน้องไว้ดี ๆ นะตาพัค!!" พ่อของชายหนุ่มพูดด้วยความหวังดี

"คนที่ไม่รู้จักรักษาใครแบบพ่อมีสิทธิ์สอนอะไรใครด้วยหรือไง?!" เพลิงอดไม่ได้ เขาพูดขึ้นมาทำให้ทั้งโต๊ะหันไปมองที่เขา

"ไอเพลิง!!" พัคเอ่ยเรียกเตือนสติน้องชายของตัวเองด้วยความตกใจ ผู้เป็นพ่อเพียงแต่เงียบและไม่ได้พูดอะไร

"หึ!! ทำไมกูแค่ถามไม่ได้เลยหรือไง!" เพลิงหันมาหาพี่ชายของตน เขาเริ่มอารมณ์ไม่ดี เมื่อวันนี้เขาเจอเรื่องที่แย่ในตอนนี้มันทำให้เขาเริ่มพาล

"แกจะอะไรนักหนาเรื่องมันผ่านไปนานแล้ว!" คราวนี้เป็นพ่อที่พูดขึ้นมาบ้าง

"มันดูเห็นแก่ตัวนะว่ามั้ย?!"

"....."

"สำหรับคนที่ทำให้แม่ต้องตายมีสิทธิ์ที่จะพูดคำนี้ออกมาด้วยหรือไงกัน!!" นั้นคือเรื่องที่ฝั่งใจของเพลิงมาแต่เด็ก

"จะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้งว่าไม่ตั้งใจที่จะให้เรื่องมันเกิด!!"

"แต่มันก็เพราะความมักมากของพ่อไงที่ทำให้แม่ต้องตาย!!" นั้นคือสิ่งที่ทำให้เขาไม่เคยรักใคร ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินคนนึงและพ่อผู้ให้กำเนิดเขาเป็นต้นเรื่องที่ทำให้แม่ของเขาเสีย นับตั้งแต่วันนั้นเพลิงก็เปลี่ยนไป เขาเก็บตัวเงียบไม่สนใจใคร เมื่อเริ่มโตเพลิงก็ย้ายออกไปอยู่คอนโดและสร้างทุกอย่างขึ้นด้วยมือของตัวเอง เขาไม่เคยสนใจพ่อของตัวเองตั้งแต่เหตุการณ์ในครั้งนั้น

"พอแล้วเพลิง!" พัคเอ่ยห้ามน้องชายที่กำลังอารมณ์ร้อนอย่างมาก คนเป็นพี่ย่อมรู้ดีว่าน้องฝั่งใจมากแค่ไหน ที่พัคไม่โทษพ่อของเขาเพราะคิดว่าแค่นี้ครอบครัวก็แตกแยกพอแล้ว พัคเองก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพียงแต่เขาทำใจและยอมรับมัน แต่เพลิงนั้นรักแม่มากเกินกว่าที่จะให้อภัยความผิดในครั้งนั้นได้

ตอนนี้แบร์รี่ได้แต่นั่งเงียบ เธอคิดว่ารู้ถึงสาเหตุที่ทำให้เพลิงต้องเป็นคนแบบนี้ หญิงสาวรู้สึกสงสารและเห็นใจชายหนุ่ม

"กินข้าวเถอะ กูจะได้ออกจากที่นี่สักที!!" เพลิงพูดแล้วลงมือกินข้าวอย่างไม่สบอารมณ์ ทำให้คนที่เหลือต้องพากันกินข้าวด้วย

หลังจากกินเสร็จพ่อของเขาก็เดินเลี่ยงขึ้นห้องไปในทันทีเพราะไม่อยากให้ลูกชายคนเล็กต้องระเบิดมาอีกครั้ง ทุกครั้งที่เพลิงเข้าบ้านมักจะมีปากเสียงเกิดขึ้นเสมอ

"เสร็จจากที่นี่ไปไหนต่อ?!" พัคเอ่ยถามน้องชายเพื่อเป็นการชวนคุยให้คลายเครียด

"ผับ!"

"ไปได้ดีมั้ย?!" พัคยังเอ่ยถามต่อ

"ดีมากพอที่จะซื้อบริษัทโง่ ๆ ที่มึงทำอยู่ได้แล้วกัน!" เพลิงตอบไปแบบนั้นเพราะบริษัทที่พัคกำลังบริหารอยู่ คือบริษัทของครอบครัว เพลิงไม่เคยมาเรียกร้องทรัพย์สินของครอบครัวเพราะเขาไม่ต้องการมัน

"กูว่ามึงน่าจะ.."

"ถ้าจะกล่อมกูเรื่องนั้นก็หุบปากไป!!" เพลิงดักคอพัคอย่างรู้ทันเมื่อพัคพยายามจะพูดให้เขากลับมาดูแลกิจการของครอบครัว

"โอเค กูจะไม่พูดแล้ว!" พัคทำหน้ายอมแพ้กับความใจแข็งของน้องชาย

"แล้วเมียพี่ชายหิวมากหรือไง?!" เพลิงหันไปแขวะแบร์รี่ที่นั่งกินข้าวอยู่อย่างช้า ๆ และเงียบ ๆ

"อะ..เอ่อ"

"ถามแค่นี้กลัวหรอ?!" เพลิงยังถามด้วยใบหน้าที่ราบเรียบ

"ไม่เอาหน่าไอเพลิง เมียกูกลัวหมดแล้ว!" คำว่าเมียที่ออกมาจากปากพี่ชายของเขา มันทำใจของเขากระตุกอย่างมาก

"รักมากหรือป่าว?!" เพลิงเอ่ยถามคำถามที่ดูไม่ค่อยเป็นมิตร

"ทำไมถามแบบนั้น?!" แบร์รี่เงยหน้ามองเพลิงด้วยสายตาที่แปลกใจ นี่คือคำถามของน้องชายที่ถามเวลาพี่ชายมีเมียหรือไงกัน

"แค่อยากรู้ เผื่อวันนึงอยากแย่งมาเป็นเมียตัวเองจะได้ไม่รู้สึกผิด!" คำตอบของเพลิงทำเอาทั้งสองตกใจไม่น้อยโดยเฉพาะแบร์รี่ที่คิดไม่ถึงว่าเพลิงจะพูดแบบนั้นออกมา ทั้งที่เธอขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของพี่ชายเขา

"แค่พูดเล่นตกใจทำไม?!" เพลิงพูดแล้วกระตุกยิ้ม เขาเหมือนจะสะใจที่ทำให้เธอหวาดกลัว

"อย่าถามแบบนี้ แบร์ตกใจหมดแล้วเห็นมั้ย!" พัคพูดแล้วหันไปลูบหัวของแฟนสาว แบร์รี่เองก็หันไปยิ้มให้พัค การกระทำพวกนั้นถูกเพลิงมองด้วยสายตาที่ไม่ค่อยดี เขากำหมัดแน่นพรางคิดในใจว่าทำไมผู้หญิงที่เขาหลงรักมาตั้งหลายปีจะต้องเป็นเมียของพี่ชายตัวเอง มันจะผิดมั้ยถ้าเขาอยากจะแย่งเธอมาครอบครอง

"ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ!" แบร์รี่เอ่ยขออนุญาตเมื่ออึดอัดกับสายตาของเพลิง และเดินออกไปในทันที

"เดี๋ยวกูมา!"

"มึงจะไปไหนไอเพลิง?!" พัคถามอย่างไม่เข้าใจน้องชายที่จู่ๆก็จะลุกพรวดพราด

"ปวดท้อง!" พูดจบเขาก็เดินออกมาทันที พัคมองตามแต่ไม่ได้สนใจ หรือเอะใจอะไร

เมื่อมาถึงหน้าห้องน้ำเพลิงยืนรอแบร์รี่ออกมาด้วยใจจดจ่อ และไม่นานเธอก็เปิดประตูออกมาก่อนจะทำหน้าตกใจเมื่อเห็นหน้าของน้องแฟนอย่างเพลิง

"มาเข้าห้องน้ำหรอ?!" แบร์รี่เอ่ยถามเพื่อสร้างความเป็นมิตร

"อืม!" เธอพยักหน้ารับและเตรียมตัวที่จะเดินออกจากเพลิง แต่ไม่ว่าเดินไปทางไหนเพลิงก็ขวางทุกทาง

"หลบหน่อย!" หญิงสาวพูดอย่างอารมณ์เสียเพราะไม่มีอารมณ์มาเล่นกับเพลิงเท่าไหร่ วันนี้เธอทำงานวันแรก มันทำให้เธอนั้นเหนื่อยพอสมควร

"แล้วถ้าฉันไม่หลบหล่ะ?!" เพลิงเอ่ยถามกลับอย่างกวนประสาท

"นายต้องการอะไรเพลิง?!" แบร์รี่ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

"ถ้าฉันบอกว่าฉันต้องการตัวเธอหล่ะ?!" และประโยคที่ชายหนุ่มตอบมามันทำให้เธอเบิกตากว้างในทันที

"นายจะบ้าหรือไง ฉันเป็นเมียพี่ชายนายนะ!!" เมื่อได้ยินคำนั้นเพลิงก็ผลักแบร์รี่เข้าไปในห้องน้ำ ก่อนที่กดล็อคในทันที แบร์รี่ตกใจหนักมากและรู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ไม่ปลอดภัยกับตัวเธอสักเท่าไหร่