EP 02 ชิลล์

หลังจากที่นั่งดื่มกับเปลวไปสักพัก เพื่อนสนิทที่เหลือก็ทยอยเข้ามา

"มาไวตลอดนะมึงเนี้ยไอเปลว!!" ภาคหรือหมอภูมิอดที่จะแขวะเพื่อนอย่างเปลวไม่ได้ เมื่อนัดกันกี่ครั้งเปลวก็มาถึงคนแรกเสมอ

"กูเป็นคนตรงต่อเวลา!" เปลวตอบยิ้มๆ

"พวกกูเชื่อตายแหละ!!" ครามพูดและส่ายหัวเบาๆ ทั้งหมดรู้ดีว่าเปลวเป็นคนขี้เหงา

"แล้วมึงนี่ก็เงียบตลอดกาล เปิดปากบ้าง!" เมื่อแขวะเปลวเสร็จครามก็หันไปแขวะเพลิงต่อ

"...."

"มึงก็รู้ว่ามันไม่อยากจะพูด ไม่ต้องไปกวนมันหรอก!!" เปลวเอ่ยทักครามทันที

"มันไม่พูดมากเหมือนพวกมึงไง!" ภาคพูดขึ้นดักคอทั้งสอง เขารู้ดีสุดถึงนิสัยของเพลิง

"เห้อ ชาตินี้กูจะได้ยินมึงพูดประโยคยาวๆมั้ยไอเพลิง?!" ยังไงครามก็ยังไม่หยุดกวน

"มันบอกมันจะพูดยาวกว่านี้ถ้ามันมีเมีย!!" พอเปลวพูดขึ้นแบบนั้นทั้งโต๊ะเบิกตากว้าง

"อีกกี่ชาติมึงก็นับรอกันไปเลย ส่วนกูจะไม่รอ เพราะมันคงไม่มีวันนั้น!" ภาคเอ่ยอย่างรู้ทันนิสัย ทุกคนล้วนสนิทกันมานานจึงรู้ดีว่าเพื่อนแต่ละคนนั้นเป็นยังไง

"ว่าแต่งานมึงเป็นยังไงบ้างไอเปลว?!" เพลิงเอ่ยถามขึ้นถึงงานของเปลว อย่างที่รู้กันว่าเปลวนั่นมีธุรกิจมืดมากมาย เขาขึ้นชื่อเรื่องความโหด แต่พออยู่กับเพื่อนเปลวก็คือเด็กน้อยดีๆที่ชอบกวนประสาทเพื่อนในกลุ่ม

"ก็ดี มึงหล่ะ?!" เปลวเอ่ยถามกลับ เพลิงเองก็มีธุรกิจหลังบ้านมากมายเช่นเดียวกัน กลุ่มนี้ไม่ต้องถามเลย พวกเขานั้นมีอิทธิพลพอสมควร เรียกได้ว่าใครก็รู้จักดี

"เรื่อยๆ ช่วงนี้มีคนตัดราคา!" เพลิงพูดอย่างเซ็งๆ หนึ่งเรื่องที่เขารู้ในตอนนี้คือ ลูกน้องคนนึงแอบเอาสินค้าของเขานั้นไปขายตัดราคา แต่ตอนนี้เขายังไม่จัดการเพราะอยากให้มันตายใจ

"มึงยังไม่จัดการอีกหรือไง?" ครามเอ่ยถามขึ้น ทั้งหมดรู้เรื่องเพราะเพลิงเป็นคนเล่าให้ฟัง

"ยังไม่ถึงเวลา!" เพลิงตอบอย่างชิลล์พรางยกแก้วขึ้นดื่ม

"มึงจะรอให้เจ๊งก่อนหรือไง?!" ภาคพูดขึ้นก่อนจะส่ายหัวเบาๆให้กับความไม่สะทกสะท้านของเพื่อนชาย

"กูไม่รอให้ถึงวันนั้นหรอก อีกอย่างมันคงไม่ถึงวันนั้นง่ายๆ!" เป็นอย่างที่เขาพูด เพลิงนั้นรวยยิ่งกว่าอะไร ทรัพย์สินของเขามีไม่ต่ำกว่า 10 หลัก เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เขาจนลงอย่างแน่นอน

"กูหล่ะเบื่อในความชิลล์ของมึง!" ทั้งสามพากันถอนหายใจออกมา เพลิงดูภายนอกเหมือนคนใจเย็นแต่ความเป็นจริงนั้นเขาหัวร้อนง่ายจะตายไป เพียงแต่เขาคิดว่าความนิ่งมักจะสงบทุกอย่าง

และมันคือเรื่องจริงคนนิ่งแบบเพลิงเมื่อถึงเวลาที่ระเบิด มันเหมือนพายุลูกใหญ่พัดเข้ามาเลยที่เดียว เขาพร้อมจะทำให้ทุกอย่างนั้นหายไปในพริบตาหากถึงจุดที่หมดความอดทน

หลังจากนั้นทั้งสี่ก็พากันนั่งดื่มจนดึกและแยกย้ายกันกลับ เพลิงกลับมาถึงคอนโดในช่วงกลางดึก เขาเหมือนยังดื่มไม่เต็มที่เลยเลือกที่จะหยิบไวท์ราคาแพงในบาร์ของคอนโดมานั่งดื่มที่โซฟา พรางมองไปยังท้องฟ้าที่มืดมิดและคิดถึงใบหน้าของบางคน

"เธอจะโตขนาดไหนแล้วนะ!" เพลิงพรึมพำออกมาคนเดียวโดยที่สมองของเขากำลังจินตนาการถึงหน้าผู้หญิงบางคนที่อยู่ในความทรงจำตั้งแต่วัยเด็ก