บทที่02

บทที่02

"อย่านะมิลิน ยะ....อย่าาาาาาาาาาาาา"

"อ่าว!คุณมิกซ์เป็นลมซะแล้วเฮ้ออ!น่าเบื่อจัง"มนุษย์มันชั่งน่าเบื่อจริงแต่...ฉันเองก็เป็นมนุษย์เหมือนกันนิน่าแต่สำหรับตัวฉันมันแตกต่างจากคนอื่นตั้งแต่ป๊าเดย์กับม๊ามิโกะทิ้งฉันไว้อยู่กับท่านตาที่คฤหาสน์ตั้งแต่ฉันอายุ5ขวบตั้งแต่นั้นพวกเขาก็ไม่มาหาฉันอีกเลยท่านตากับแม่บุญธรรมบอกว่าเพราะมีเหตุจำเป็นที่ต้องเอาฉันมาไว้ที่นี่ ถึงฉันเป็นคนนิ่งๆเหมือนคนไม่มีความรู้สึกแต่ฉันจะแสดงการตื่นเต้นในเมื่อเจอของเล่นที่ถูกใจเท่านั้น

"ทำไมสลบไปนานจัง"มิลินอยากเล่นกับคุณมิกซ์แต่คุณมิกซ์ก็เป็นลมเขาเป็นผู้ชายที่อ่อนหัดมากแต่ไม่เป็นไรมิลินจะปกป้องเขาเอง

"__"มิลินยืนมองคุณมิกซ์ที่นอนสลบอยู่บนเตียงตอนนี้..ร่างกายของเขามันช่างน่าเอามีดมาชำแหละซะเหลือเกินหันเป็นชิ้นแล้วผ่าเอาเครื่องในออกมาให้กากิน ส่วนตาของเขามิกซ์ก็จะเอาดองเก็บไว้ดูเล่นมิลินชอบเก็บสะสมลูกตามนุษย์ค่ะมาดองไว้ในโหลแก้วมันดูสวยดี

มิลินชอบ

ระหว่างรอให้คุณมิกซ์ตื่นมิลินคิดว่าต้องต้องความของเขาออกหน่อยน่าจะดีหรือจะโกนมันทิ้งทั้งหมด

"โกนเลยแล้วกัน"ฉันหยิบมีดโกนกับกรรไกรขึ้นมาอีก รอบเเล้วขึ้นไปนั่งบนตัวคุณมิกซ์เพื่อจัดการเจ้าหนอนน้อยของเขา

@มิกซ์

"อืมม์"ผมรู้สึกตัวเหมือนมีใครกำลังวุ่นวายกับมิกซ์น้อยของผมอยู่ผมค่อยๆสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาถึงกับผวาเมื่อเห็นมิลินกำลังนั่งคร่อมตัวผมอยู่

"ฟื้นแล้วเหรอคะ"

"__"มิลินนั่งคร่อมตรงหว่างขาผมอยู่พร้อมถือกรรไกรกับมีดโกนครบมือผมรีบมองไปที่มิกซ์น้อยของผมอย่างไวเฮ้อออ!โชคดีที่ยังอยู่แต่ที่ไม่อยู่ก็คือผมมิกซ์น้อยโล่งโจ้งเขาจั๊วะเลยกู

"เฮ้ย ขนกูหายไปไหน"

"มิลินตัดทิ้งไปแล้วคะ"

"ห๊ะ!!มิลินตัดทิ้ง"มึงอย่าเรียกว่าตัดเลยมึงเรียกว่าโกนทิ้งเถอะเล่นซะไม่เหลือต่อเลย

"มิลิน!!เธอโกนมันออกทำไม"

"มันรกเกินมิลินเลยโกนทิ้งเดี๋ยวอันนั้นคุณมันจะหายใจไม่ออก"

"__"เงิบเลยกูหมดคำจะพูด

"ว่าแต่ทำไมมันหดเหลือแค่นี้ล่ะคะตอนยังไม่ตัดขนมันยังชี้โด่ใหญ่ขนาดนี้อยู่เลยดูตอนนี้สิเหลือเท่าเม็ดถั่ว"ได้ยินคำนี้แล้วกูบาดใจพูดมาได้ไงเท่าเม็ดถั่วพูดไม่พอยังหัวเราะชอบใจอีกต่างหากเอามิกซ์น้อยกูไปเปรียบเทียบซะเสียชื่อหมด

ไม่น่าถาม!!เล่นโกนผมมันออกขนาดนั่นมันจะโด่ให้มึงอยู่หรอก..จบกันชีวิตกู ใครเขารู้ว่ามิกซ์น้อยกูหัวล้านกูอายเขาตายสรุปสุดท้ายคืนวันเข้าหอของเราทั้ง2ก็ต้องจบลงด้วยต่างคนต่างนอนไม่มีซัมติงกันทั้งนั้นหมดอารมณ์

เช้าวันรุ่งขึ้น

ห้องน้ำ

"แล้วมันจะขึ้นตอนไหนวะ"ผมยืนฉี่พร้อมก้มมองของตัวเองเห็นแล้วหดหู่ใจชิบหายมันไม่ชินกับการไม่มีผมแม่งสงสารชีวิตตัวเองชิบหาย....แต่วันนี้ผมนัดไอ้นายที่ร้านสักของมันว่าจะให้มันสักให้ซะหน่อย

"คุณมิกซ์จะไปไหนเหรอคะ"

"เรียกเฮียหรือมิกซ์ก็ได้ไม่ต้องเรียกคุณหรอกวันนี้มิกซ์นัดเพื่อนไว้ที่ร้านสักมิลิน..."ผมยังพูดไม่ทันจบเธอก็เดินออกจากห้องไปแล้ว

"อะไรของเขาวะ"ผมหยิบกุญแจกับกระเป๋าตัง ออกจากห้องแล้วเดินลงไปด้านล่างขณะผมกำลังเดินไปที่รถผมรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างวิ่งผ่านผมไปแว๊บๆ

ผมหยุดเดินแล้วมองซ้ายขวาหันหน้าหันหลังแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรผมเลิกสนใจเกี่ยวกับมันแล้วเดินขึ้นรถ

ปึง!!เสียงเปิดปิดประตูรถ

"ขอไปด้วยคนนะคะ"ควับ!!!ผมกำลังจะคาดเข็มขัดพอได้ยินเสียงคนที่พูดอยู่ข้างๆผมรีบหันมามองทันที

"เฮ้ย มิลิน มิลินขึ้นมาบนรถตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมเมื่อกี้มิกซ์ไม่เห็น"

"ขึ้นมาเมื่อกี้คะ"

"ขึ้นมาเมื่อกี้แล้วทำไมไม่เห็นวะ.. งง"นี่มันเดินหรือเหาะมา

"มองอะไรคะ"

"เปล่า แล้วมิลินจะไปทำไมมันนานนะกว่ามิกซ์จะสักเสร็จ"

"คุณมิกซ์ไปสักเหรอคะมิลินก็สักเหมือนกันค่ะ"

"__"ว๊ายตายกรี๊ดกระเถรหกโชว์ซะกูอายเลยเธอสักจริงๆเต็มหลังเลยไม่น่าเชื่อคนแบ๊วๆอย่างเธอจะสักกับเขาด้วย

"เอ่อแต่มิกซ์ว่ามิลินอยู่บ้านดีกว่านะที่ร้านคนมันเยอะเดี๋ยว"

"ไม่เป็นไรมิลินรอได้ ทำไมเหรอคะหรือคุณมิกซ์นัดใครไว้เหรอ"

"เปล่า มิกซ์นัดแค่เพื่อนมิกซ์กับเพื่อนกะว่าสักเสร็จแล้วก็จะไปเล่นไผ่ที่บ่อนเฮียแม็กมิกซ์ว่ามิลินอยู่ที่บ้านเถอะ"มิลินมองจองหน้าผมนิ่งๆไม่พูดไม่จาสักพักเธอก็เปิดประตูลงจากรถไม่มีทางที่ว่าจะวีนหรือโมโหใส่อะไรแบบนี้ก็ดีผมชอบว่านอนสอนง่ายจากนั้นผมก็สตาร์ทรถแล้วขับออกจากบ้านแล้วตรงไปที่ร้านสักไอ้นายทันที

@ร้านสักไอ้นาย

ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอไอ้นายมันอยู่พอดีผมมาช้ามันก็เลยสักให้คนอื่น

"ไง'ไอ้มิกซ์ คืนเข้าหอเป็นไงบ้างวะ"กูไม่อยากจะพูดนึกแล้วก็อายตัวเอง

"ก็ต่างคนต่างนอน"

"อ่าว! เเล้วพวกมึง2คนไม่ป๊าบกันเหรอวะ"

"เปล่า ...ว่าแต่พวกมึงพอจะรู้จักยาปลูกหนวดดีๆได้ผลเร็วๆบ้างไหม"

"มึงจะเอาไปทำอะไร"

"ยาปลูกหนวดพวกกูไม่ค่อยรู้จักหรอก รู้จักแต่ยาปลุกเซ็กส์มึงจะเอาไหมล่ะไอ้มิกซ์"

"เหอะ!กูไม่เอาหรอกกูคนดีไม่ได้ชั่วเหมือนพวกมึง!!"

เก้า,กาย:หึ'ไอ้พ่อคนดี"พูดพร้อมกัน

"ว่าแต่มึงไม่พาเมียไปฮันนีมูนหรอวะ ไอ้มิกซ์"

"กูยังคิดไม่ออกว่าจะพามิรินไปไหนเดี๋ยวกลับไปจะลองถามเธอดู"พูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูสาวๆใส่ชุดวายน้ำ

"มิกซ์ๆ"ไอ้เก้ามันสกิดขาผม ผมเงยหน้าขึ้นจากมือถือหันไปหามัน

"อะไร"

"มึงดูน้องนมโตคนนั้นสิวะ แม่ง!ได้ว่ะ"มันมองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่นอกร้านด้วยสายตามันนี่หื่นสุดๆสูงขาวหุ่นดีนมโครตใหญ่สักพักเธอก็เดินเขามาในร้าน

"นั่งตรงนี้ได้ไหมคะ"เธอชี้นิ้วมาตรงที่ผมนั่งอยู่มันเป็นโซฟายาวให้เธอนั่งด้วยก็คงไม่เสียหายอะไร

"ได้ครับ"เธอยิ้มหวานแล้วนั่งลงข้างผม

"มาสักเหรอคะ"เธอหันมาชวนผมคุย

"ครับ"เธอเขยิบตัวเข้ามาใกล้

"ส้มนะคะแล้วคุณชื่อไรเหรอคะ"

"มิกซ์ครับ"

"ถ้าไม่รังเกียจอะไรส้มขอเบอร์ได้ไหมคะ" ยื่นโทรศัพท์มาให้ผม

"เอ่อ.."

"เอาเบอร์พี่ไปไหมครับคนสวยไอ้นั่นมันมีเมียแล้วครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะส้มชอบผัวชาวบ้าน"ตรงเกินแม่คุณเธอหันมาขยิบตาใส่ผมแล้วเอามือมาลูบขาผมเบาๆ

"___"ถึงเธอจะหุ่นเอ็กซ์ขนาดไหนผมก็ท่องอยู่ในใจกูมีเมียแล้วผมต้องผัวที่ดี

ตัดมาอีกด้าน

@คฤหาสน์

มิลิน

ห้องลับ

"ทำไมถึงไม่อยากให้มิลินไปด้วยคะ รู้ไหมมิลินเหง๊าเหงา"ในเมื่อคุณมิกซ์ไม่ยอมให้ฉันไปด้วยฉันก็เลยมาเล่นกับของเล่นที่บ้านท่านปู่

"อูอี๊อูอี๊ ฮึกก!"ปล่อยฉันไปเถอะ

"อะไรนะคะ มิลินไม่ได้ยินเลยอ่อ!มิลินลืมเลยว่โดนปิดปากอยู่ เดี๋ยวมิลินเอาออกให้นะคะ"

"ช่วยด้วย!!ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย"หมับ!!!ฉันเอามือบีบที่แก้มของคนที่ร้องตะโกนส่งเสียงน่ารำคาญ

" อย่าส่งเสียงดังสิคะมิลินไม่ชอบ"

"ฮึกก ฮึกก! ฮือฮือ"

"มิลินขอถาม"

"ฮึกก!!ปล่อยฉันเถอะ ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกเลยนี้กับใครฮึกก!!ปล่อยฉันไปเถอะนะ"

"คิกๆ คนที่เก็บความลับนี้ได้ก็ต่อเมื่อคนที่ตาย

ไปแล้วเท่านั้นค่ะจริงไหม"

"ฮึกก!!ฮือ!!ฮือ!! ฉันยังไม่อยากตาย ฮึก ปล่อยฉัน ไปเถอะ ฮือฮือ"

"ก็บอกแล้วไงอย่างส่งเสียงดังมันน่ารำคาญรู้ไหม"

เพี๊ยะ!!กึก ตายจริงกรามหักสงสัยออกแรงเยอะไปหน่อย

"มิลินไม่ได้ตั้งใจคุณก็อย่าทำให้มิลินโมโหสิคะ มิลินยิ่งหงุดหงิดอยู่นะคะดูสิกรามหักเลยคุณรู้ตัวไหมว่าดวงตาของคุณสวยมากเลยนะ"

"อะ ฮือ! อือ"พูดเป็นคำไม่ได้กรามมันหักออกจากกัน

"มิลินขอตาคุณได้ไหมคะมิลินอยากเอามาใส่ไว้ในโหลแก้วใบนี้จัง"ฉันเดินไปหยิบโหลแก้วที่เตรียมไว้

"ฮึกกก!!อึอ อืออะ อือ"เธอร้องไห้พร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธไม่ให้ฉันทำแต่ใครจะอดใจไหว

"ได้ใช่ไหมคะ มิลินขอบคุณนะคะ"หมับ!ฉันจับหน้าผู้หญิงคนนั้นเงยขึ้นมา

"ไม่ต้องกลัวนะคะแค่แป๊ปเดียวไม่เจ็บหรอกคะ

มิลินจะค่อยๆเอานิ้วเข้าไปในตาคุณอย่างระมัดระวัง"พูดจบฉันใช้เล็บแหลมคมค่อยๆล้วงเข้าไปข้างในเบ้าตาอย่างช้าๆแล้วควับ!ควักลูกตาออกมาพร้อมเลือดที่พุ่งกระฉูดใส่หน้า

"กริ้ดดดดดด!!!!! ปึก!ปึก"เสียงกริ๊ดร้องพร้อมกับดิ้นชักกระทืบเท้าตัวเองไปมาเพราะทรมานจากการควักลูกตาออกมาแต่มันเพียงแค่ข้างเดียวเท่านั้นฉันใส่มันไว้ในโหลแก้ว

"มิลินว่าคุณร้องเสียงดังไปนะมิลินไม่ชอบเลย"ฉันเอาเข็มที่มีเส้นด้ายมาเย็บที่ปากของเธอช้าๆอย่างใจเย็นพอเย็บเสร็จแล้วก็ไม่รอช้าที่จะควักเอาลูกตาออกมาอีกข้างจากนั้นฉันก็เอาลูกตาไปล้างน้ำเกลือแล้วใส่ลงไปที่โหลแก้วพร้อมกับน้ำยาก่อนเดินไปหยิบมีดมา

"มิลินของดูหัวใจคุณได้ไหมว่าหัวใจของคุณเป็นสีอะไร

"__"เงียบ

"ไม่ตอบแสดงว่าได้ใช่ไหม งั้นมิลินเริ่มเลยนะคะ"

พรึ่บ!!ฉันพลักผู้หญิงคนนั้นนอนลงเเล้วขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวเธอก่อนใช้มีดของหมอสำหรับผ่าตัดกรีดลงที่ตรงหน้าอกด้านซ้าย...แล้วเลือดสีแดงสดก็ค่อยๆไหลออกมา แควก!กึก ฉันเอามือแหวกตรงที่กรีดให้มันกว้างๆพับ!พับ!เธอนอนชักดิ้นอย่างทุกรนทุกราย จากนั้นฉันก็เอามือล้วงเข้าไปข้างในแล้วดึงเอาหัวใจออกมาพับ!พับ!พับ! เธอยิ่งดิ้นหนักกว่าเดิมสักพักเธอก็นอนแน่นิ่งไปตึกตักตึก ฉันมองหัวใจกำลังเต้นอยู่ในมือ

"หัวใจของคุณก็เป็นสีแดงนิคะแต่ทำไมคุณถึงใจดำกับพวกเด็กๆล่ะคะมิลินไม่เข้าใจเลย เฮ้อ ของเล่นชิ้นนี้ไม่สนุกเลยน่าเบื่อจริงๆ"ฉันลุกออกจากตัวเธอแล้วเอาหัวใจที่เต้นอยู่นั้นไปให้เพื่อนรักของมิลินพร้อมกับลากตัวเธอไปด้วยเพื่อนรักของมิลินชื่อว่านาเดียเป็นจระเข้สายพันธุ์ดุหาง่ายในตามคลองป่าลึกนาเดียมีลำตัวขนาดใหญ่ประมาณ 6.4เมตรคุณคิดว่ามันใหญ่ไหมล่ะคะใหญ่พอที่มิลินสามารถขี่มันได้นาเดียเป็นจระเข้เพศผู้ เมื่อ15ปีก่อนมีคนจะฆ่ามันเพื่อจะเอาไปเป็นอาหารพอมิลินเห็นมิลินก็เลยช่วยมันเอาไว้ พอดีมิลินเหงาไม่มีเพื่อนเล่นอยู่พอดีมิลินเลยเอาน่าเดียมาเป็นเพื่อนเล่น

"นาเดียร์มิลินมีของหวานมาให้"สักพักนาเดียก็คลานออกมาจากถถ้ำเเล้วคลานมาหาฉันช้าๆพอนาเดียร์คลานมาถึงฉันนาเดียร์ก็จะนอนหงายท้องให้ฉันลูบ เพื่อแสดงความดีใจที่ได้เจอกัน

"นาเดียร์พอใจสิ่งนี้ไหม"นาเดียร์มองดูที่หัวใจที่อยู่ในมือที่มันยังเต้นอยู่นาเดียร์สบัดหางไปมาสื่อถึงว่านาเดียร์พอใจมาก

"อ้าปากสิเดี๋ยวมิลินป้อน"แล้วนาเดียร์ก็อ้าปากอย่างว่าง่ายฉันเอาหัวใจเข้าไปในปากของนาเดียร์แล้วค่อยๆเอามือออกจากปากนาเดียร์ช้าๆ

"แล้วของหวานชิ้นนี้ล่ะนาเดียร์ถูกใจไหม"นาเดียร์มองไปที่ร่างผู้หญิงวัย30ต้นๆนาเดียร์นิ่งไม่สบัดห่าง เเสดงว่าไม่ถูกใจกับของหวานชิ้นนี้

"งั้นคราวหลังมิลินจะหาของหวานมาให้ใหม่นะเอาแบบเนื้ออ่อนนุ่มเลยเนาะนาเดียร์ นาเดียร์กลิ้งไปมา2-3ครั้ง สื่อถึงว่าต้องการของหวานแบบนั้น"

"แล้วตอนนี้คุณมิกซ์กำลังทำอะไรอยู่นะ"ฉันหลับตาลงช้าๆแล้วกางแขนออกสูดอากาศเข้าไปเต็มปอด ต้นไม้โบกสะบัดพัดไปมาตามสายลมกลิ่นคาวเลือดที่อยู่บนเสื้อและใบหน้าฟุ้งกระจายตามสายลมที่พัดมามันชั่งหอมหวานยิ่งนัก

"แล้วเจอกันค่ะคุณมิกซ์"สาวน้อยยกยิ้มพร้อมหัวเราะในลำคอเหมือนรู้ว่าสามีของตนกำลังทำอะไรบางอย่าง