Chapter 4

“เฮ้อ...” สปายถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก่อนจะพิงหลังบางไปที่เบาะรถอย่างคิดหนัก

“เป็นอะไร?” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

“เปล่า” สปายเอ่ยบอกปัดไป

ติ่ง!

“พี่โอนเงินให้ฉันทำไม”

“โอนเงินไปให้ป้าของเธอสิ”

“พี่อย่ายุ่งได้ไหม เรื่องนี้ฉันจัดการเองได้”

“ถ้าจัดการเองได้ก็โอนเงินก้อนนี้ไปให้ป้าของเธอสิ ส่วนเธอจะคืนเงินให้พี่ตอนไหนก็เรื่องของเธอ หรือจะจ่ายคืนเป็นขย่มให้พี่หนึ่งน้ำก็ได้” ชายหนุ่มเอ่ยพูดกวนหญิงสาว เพราะไม่อยากให้เธอเครียด

“หื่น...” สปายส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนที่เธอจะเปิดประตูลงจากรถ

@มหาลัย...

“โอ๊ย!...เมื่อไหร่เฮียจะกลับมาสักที...” แพรดาวเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงงอแง แล้วจ้องมองที่รูปคู่หมั้นหนุ่มบนหน้าจอมือถือของเธอด้วยแววตาที่คิดถึง

“เป็นอะไรยะ...” สปายที่พึ่งเดินมาถึงโต๊ะที่นั่งประจำเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นแพรดาวเอาแต่จ้องมองหน้าจอมือถืออย่างอาลัยอาวรณ์

“นางคงคิดถึงผัวที่ญี่ปุ่นน่ะยัยปาย” มัดหมี่กลอกตามองบนให้แพรดาว ที่แต่ละวันเอาแต่คร่ำครวญถึงคู่หมั้นหนุ่มที่ไปฝึกงานที่ญี่ปุ่น

“ก็ฉันมีผัวก็ต้องคิดถึงผัวไหมล่ะ คนโสดแบบแกจะไปเข้าใจอะไรล่ะยัยมัด” แพรดาวเอ่ยตอบกลับมัดหมี่ตามประสาเพื่อนสนิทด้วยท่าทางจีบปากจีบคอ

“ใครมีผัวออกจากแก๊งเราไป” มัดหมี่เอ่ยพูดหยอกล้อแพรดาวด้วยความหมั่นไส้

“งั้น...ในแก๊งก็คงเหลือแกอยู่คนเดียว ฮ่าๆ” แพรดาวยิ้มแป้น ก่อนจะยกมือป้องปากหัวเราะออกมา

“สปาย...แกแอบไปมีหลัวแล้วไม่บอกฉันเหรอ ทำไมยัยแพรมันถึงพูดว่าฉันโสดอยู่คนเดียวในแก๊ง ฉันไม่ยอมนะโว้ย...” มัดหมี่เอามือเท้าคางและจ้องมองสปายด้วยแววตาจับผิด

“โอ๊ยยย!! ฉันยังโสดอยู่ค่ะคุณเพื่อนขา” สปายรีบเอ่ยพูดขึ้นทันที เพราะความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างเธอและบิ๊กบอส เธอยังคงปิดปากเงียบไม่ได้บอกให้เพื่อนของเธอได้รับรู้

“โสดจริงเหรอ??? แอบมีพิรุธนะเรา” แพรดาวทำหน้าทำตาใส่สปาย แล้วจ้องมองสปายราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

“พิรุธอะไรยะ ไม่มี้! แล้วแกก็ไม่ต้องมามองฉันด้วยสายตาแบบนี้เลยนะ ยัยแพร” สปายยกมือบางจับใบหน้าแพรดาวให้หันมองไปทางอื่น

“แม่คนโสดทำไมเสียงสูงจังเลย ฮ่าๆ” แพรดาวส่ายหัวแล้วยิ้มเอ็นดูกับการกระทำของสปาย

“พบคนมีพิรุธหนึ่งอัตรา” มัดหมี่เอ่ยพูดด้วยสีหน้าทะเล้น

“ฉันโสดดดด ใครว่าฉันไม่โสด เอาหลักฐานมาโชว์สิ...”

“โธ่...จริงจังนะจ๊ะ แม่คนโสดดดด” แพรดาวเอ่ยพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“ชิ! งั้น...เราคงต้องหารุ่นพี่เป็นหลัวสักคนแล้วแหละยัยมัด คนมีผัวแถวนี้จะได้เลิกล้อเราสักที” สปายเอ่ยพูดทีเล่นทีจริง

“สนใจเพื่อนของเฮียเวย์เปล่า” แพรดาวเอ่ยถามขึ้น

“ไม่สน” สปายรีบเอ่ยปฏิเสธทันที

“โอ้โห...ยัยปาย ทำไมแกถึงรีบปฏิเสธขนาดนั้น แก๊งนั้นมีแต่คนหล่อๆ นะยะ” แพรดาวเอ่ยขึ้น

“แต่จะว่าไป ฉันก็สนใจอยู่คนหนึ่งนะ แกขอไลน์พี่เขาให้ฉันหน่อยสิ” สปายพยักหน้าและยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

“แกสนใจใครเหรอ? เดี๋ยวฉันจัดการให้เลย” แพรดาวเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น

“ฉันสนใจเฮียเวย์ ขอไลน์เฮียเวย์ให้ฉันหน่อยได้ไหม?” สปายยักคิ้วให้แพรดาวอย่างสะใจ

“เดี๋ยวแม่จะกระโดดตบสักที” แพรดาวชี้หน้าสปายทีเล่นทีจริง ก่อนที่เธอจะหลุดยิ้มออกมา

“แต่ฉันสนใจพี่บิ๊กบอสนะ พี่เขาดูเป็นคนอบอุ่นดี” มัดหมี่เอ่ยพูดขึ้นมาบ้าง จนสปายต้องหันขวับไปมองมัดหมี่ทันที

“ถ้าเป็นพี่บิ๊กบอสแกต้องให้ยัยปายติดต่อให้แล้วแหละ” แพรดาวยิ้มน้อยๆ อย่างมีเลศนัย

“แกรู้จักพี่บิ๊กบอสด้วยเหรอสปาย” มัดหมี่เอ่ยถามสปาย

“ไม่รู้จัก ไม่สนิท เลิกเล่นกันได้แล้ว เข้าเรียนกันเถอะ” พูดจบ สปายก็เดินนำหน้าเข้าห้องเรียนไปทันที

“ยัยปายมันเป็นอะไรของมัน” มัดหมี่เอ่ยพูดไล่หลังสปาย

“เป็นคนโสดที่ไม่โสดมั้ง...” แพรดาวเอ่ยพูดอย่างมีเลศนัย ก่อนจะคล้องแขนมัดหมี่แล้วเดินตามสปายเข้าห้องเรียนไป...