06 สารเลว!

"คะ...คุณ"หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นหน้าชายคนนั้น คนที่เธอไม่อยากเจอ

"ไง...แม่สาวน้อย"มาเฟียหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแต่แฝงได้ด้วยความน่ากลัว สายตาคู่นั้นจ้องมองมายังใบหน้าหวานก่อนจะย่างกรายคลืบคลานเข้ามาหาตัวเธอช้าๆ

"ยะ...อย่าเข้ามานะ"หญิงสาวถอยตัวหนีออกไปก่อนจะหาอาวุธข้างกายเพื่อป้องกันตัวเอง

"ถ้าคุณเข้ามาอีกก้าวเดียวฉันเอาแจกันฟาดหัวคุณแน่!!"เธอทำใจดีสู้เสือพูดออกไปถึงเธอจะสู้ไม่ได้แต่เธอก็จะสู้จนสุดชีวิต

"เธอไม่กล้าหรอกดาวเหนือ คนอย่างเธอมันยังอ่อนหัด"มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มเบาๆพร้อมกับยืนนิ่งไม่สะทกสะท้านกับสิ่งตรงหน้า

"ลองมั้ยล่ะ ฉันรับรองจะฟาดคุณให้หัวแตกเลย"

"กรี๊ดดด..."เสียงกรีดร้องจากทางด้านนอกทำให้หญิงสาวผงะและรีบหันไปมองทันที มาเฟียหนุ่มจึงใช้โอกาสนี้เข้าประชิดตัวเธอและแย่งแจกันในมือของเธอทิ้งลงไปบนพื้นจนมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มือหนาคว้าข้อมือเล็กเอาไว้อย่างแรงก่อนจะดึงตัวเธอให้ไปประชิดที่หน้าอกของเขา ระยะความสูงของเธอแค่หน้าอกของชายหนุ่มเท่านั้น

"ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า!!"หญิงสาวพยายามดีดดิ้นไปมาแต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นเขาจะยิ่งเพิ่มทวีคูณความรุนแรงที่ข้อมือขึ้นเรื่อยๆ

มาเฟียหนุ่มลากหญิงสาวออกไปจากห้องอย่างทุลักทุเลเพราะเธอไม่ยอมที่จะไปกับเขา

"ปล่อยฉันนะ จะพาฉันไปไหนไอ้บ้า!!"เธอถูกชายหนุ่มพามายังตรงที่พ่อแม่เธออยู่ มือหนาคว้าคอของเธอให้เชิดขึ้นก่อนจะซุกไซร้ลำคอของเธอจากทางด้านหลังเธอพยายามดิ้นหนีแต่กลับไม่เป็นผล ทุกการกระทำที่มาเฟียหนุ่มทำกับเธอนัั้นมีสายตาของพ่อแม่เธอและลูกน้องของเขาที่ยืนกันอยู่จ้องมองมายังเธอเป็นสายตาเดียว

"นี่ลูกสาวของพวกแกใช่มั้ย"มาเฟียหนุ่มหันไปถามทั้งสองที่นั่งหน้าซีดกันอยู่

"ชะ..ใช่ เอามันไปเลยฉันยกให้"แม่เลี้ยงของเธอพูดขึ้น ทำให้หญิงสาวถึงกับสะอึกกับคำพูดนี้ทันที

"มะ...ไม่นะแม่ อย่าไล่เหนือไปไหนเลย ฮึกก เหนือไม่อยากไปอยู่กับเค้า"หญิงสาวน้ำตาไหลพรากออกมาอาบแก้มนวล ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

"อยู่ก็ทำอะไรไม่ได้!! ถือซะว่าตอบแทนบุญคุณที่ฉันเลี้ยงแกมาก็แล้วกัน"

"ฮึกก ไม่นะ ...พ่อช่วยเหนือด้วย ฮื้อๆๆ"เธอหันไปร้องไห้กับพ่อของเธอที่นั่งก้มหน้าอยู่

"ผมขอเวลาอีกหน่อยได้มั้ยครับ แล้วผมจะรีบหาเงินไปคืนคุณทั้งหมดเลย อย่าเอาลูกสาวผมไปเลยครับ"คำพูดของพ่อเธอทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาอย่างน้อยๆพ่อของเธอก็ไม่คิดจะเอาตัวเธอแลกกับหนี้สิน

"ขอเวลา หึ...ฉันให้เวลามามากพอละนะ หมดเวลาของพวกแกแล้ว"น้ำเสียงเย็นยะเยือกถูกเปล่งออกมาจากปากของมาเฟียหนุ่มพร้อมกับสีหน้าที่เรียบนิ่งจนคาดเดาทางไม่ถูก

"ฉันให้เธอเลือกระหว่างชีวิตของพ่อแม่และน้องสาวเธอ หรือจะยอมไปอยู่กับฉัน"ชายหนุ่มก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆพร้อมกับลมหายใจที่ร้อนระอุดั่งกับไฟที่กำลังปะทุ

"...."เธอยืนนิ่งเงียบจนภายในบ้านเงียบสงัด ดวงตาคมมองภาพของพ่อเธอที่นั่งก้มหน้าอยู่ก่อนจะร้องไห้ออกมา

"ไม่ตอบ...ก็ได้.."มาเฟียหนุ่มส่งสัญญาณในลูกน้องของตัวเอง จากนั้นร่างของพ่อเธอก็ถูกหิ้วกระเตงขึ้นจากฝีมือชายชุดดำสองคนส่วนแม่เลี้ยงของเธอก็ถูกหิ้วกระเตงขึ้นเช่นกัน

"อีเหนือ..มึงก็ยอมไปอยู่กับเค้าสิ กูกับพ่อมึงจะได้ไม่ต้องถูกซ้อม"เสียงของแม่เลี้ยงเธอพูดออกมาเสียงดัง

"ฮึกก ...."สายธารน้ำตาไหลออกมาราวกับฟ้ารั่วจนดวงตาของเธอพร่ามัวมองอะไรไม่เห็น

"อีเหนือ!!"

"ก็ได้!!ฉันยอมไปกับคุณก็ได้!"คำตอบของเธอทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างชะงักลงทันที มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ

"ปล่อยตัวพ่อกับแม่ของฉันสิ"เธอหันไปพูดกับร่างกำยำที่ยืนอยู่ที่ด้านหลังแต่เขากลับยืนนิ่งราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

"...."

"นี่คุณบอกไม่ได้ยินหรือไง!!"เธอหันกลับไปบอกอีกครั้ง

แต่ทว่าพ่อแม่ของเธอกลับถูกลูกน้องของมาเฟียหนุ่มลากออกไป เธอจะวิ่งตามไปแต่ถูกมาเฟียหนุ่มคว้าที่ต้นแขนเอาไว้

"ปล่อยนะ!! คุณผิดคำพูดทำไมคุณถึงไม่ปล่อยพ่อกับแม่ของฉันไป"หญิงสาวหันไปต่อว่าชายหนุ่มยกใหญ่

"ฉันยังไม่ได้พูดสักคำว่าจะปล่อยะพ่อแม่ของเธอ"มาเฟียหนุ่มตอบหน้าตาย

"ฮึกก ไอ้บ้า! ไอ้สารเลว ไอ้คนไม่มีหัวใจ ไอ้...ฟุบบบ"จู่ๆหญิงสาวก็เป็นลมล้มฟุบลงไปในอกของมาเฟียหนุ่ม เค้าอุ้มร่างของเธอขึ้นก่อนจะพาไปที่คฤหาสน์ของตัวเอง