เมียนายเถื่อน | 5

“งั้นก็เป็นสิ เป็นแฟนกับกู” นายเถื่อนพูดขึ้นทำฉันตัวแข็งทื่อ

“ขอกันง่ายๆแบบนี้รู้จักฉันดีแล้วหรอ” ฉันถามนายเถื่อนออกไปตรงๆเราสองคนเจอกันแค่สองวันรู้จักแค่ชื่อไม่มีการศึกษาอะไรใดๆเกิดขึ้น

แต่ทำไมเขานายคนนี้ถึงเอ่ยปากขอฉันเป็นแฟน

“กูชอบมึงทีนี้มึงเป็นแฟนกูได้ยัง” เหมือนนายเถื่ิอนจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดไป เขายังรั้นที่จะเอ่ยปากขอฉันเป็นแฟนอีกครั้ง

“ไม่อะถ้าอยากมีฉันเป็นแฟนนายก็จีบฉันสิ” ฉันพูดพร้อมกับนั่งลงบนโซฟาข้างๆนายเถื่อน

“ถ้ากูจูบเรียกว่าจีบไหม” พูดจบมือหนานายเถื่อนก็จับใบหน้าฉันก่อนจะก้มหน้าลงประกบปากฉัน

นายเถื่อนพยายามดันลิ้นตัวเองเข้ามาในปากฉันและแน่นอนว่าเขาทำได้สำเร็จ ลิ้นหนาของเขาไล่ต้อนลิ้นเล็กของฉันจูบของนายเถื่อนมันทำให้ฉันคล้อยตาม ถึงฉันจะจูบไม่เป็นแต่ดูแล้วมันไม่ได้เป็นเรื่องยากสำหรับนายเถื่อน

ตุบ ! ตุบ ! ตุบ !

ฉันใช้กำปั้นน้อยๆทุบไปที่หน้าอกของคนตรงหน้า เมื่อรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทันจนนายเถื่อนยอมถอนจูบออกไป

“อ่อน” นายเถื่อนพูดขึ้นพร้อมกับใช้มือปาดคาบน้ำลายที่มุมปากฉันออก

“ใครจะไปเชี่ยวชาญแบบนายจูบกับใครมากี่คนแล้ว”ฉันถามออกไปทันทีจริงอยู่ที่ว่าคนจูบเก่งต้องมีประสบการณ์ส่วนคนด้อยประสบการณ์แบบฉันก็ถูกแล้วที่จะจูบไม่เก่ง

“มึงคนแรก” นายเถื่อนตอบกลับหน้าตายถ้าถามว่าฉันเชื่อไหมบอกเลยว่าไม่

“น่าเชื่อจังเลยนะ” ฉันตอบกลับไปอีกครั้งพร้อมกับไหวไหล่อย่างไม่เชื่อเพราะฉันไม่เชื่อจริงๆ

“ถ้าจูบอะมึงคนแรกแต่ถ้าเอามึงอาจจะเป็นคนสุดท้าย” นายเถื่อนพูดออกมาอีกครั้ง ทำใบหน้าฉันรู้สึกร้อนขึ้นมาทันทีอาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรกัน

“มึงเขินหรอ” จากที่ฉันเงียบไม่พูดอะไรนายเถื่อนก็ถามอีกครั้ง

“ปะ...ป่าวใครจะเขินนายกันกลับไปได้แล้ว” ฉันพูดพร้อมกับดันตัวนายเถื่อนให้ลุกจากโซฟาเพื่อแก้อาการเขินอายที่ตัวเองเป็นอยู่

“กูเจ็บขนาดนี้ยังจะไล่กันอีกหรอ” นายเถื่อนพูดขึ้นอีกครั้งอาการแกล้งสำออยเกิดขึ้นทันที

“นายจะมานอนห้องฉันไม่ได้” ฉันตอบกลับไปทันทีแค่ให้เข้าห้องมาก็ดีเท่าไหร่แล้ว

“ถ้ามึงไปนอนห้องกูได้ไหม” นายเถื่อนถามกลับมาทันที

ให้ฉันไปนอนกับคนที่ไม่น่าไว้ใจแบบนายเถื่อนบอกเลยว่ายากขนาดแค่นี้ฉันยังโดนจูบปากเปื่อยถ้านอนค้างด้วยกันฉันจะเหลือรอดหรือเปล่า

“บ้านนายอยู่ไหนฉันจะไปส่ง” ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นก่อนจะจับแขนนายเถื่อนให้ลุกขึ้นตาม

“ใจร้าย” นายเถื่อนพูดพร้อมกับลุกขึ้นจับโซฟาเพื่อพยุงตัวเองเมื่อกำลังจะล้ม

“เออๆให้นอนที่นี่ก็ได้แต่นายห้ามทำอะไรฉันนะไม่งั้นฉันฆ่านายแน่” ฉันพูดอย่างจำยอมถึงอยากให้นายเถื่อนกลับไปแค่ไหนแต่ดูสภาพก็เลยต้องจำยอม

ไม่รู้ว่าที่นายเถื่อนเจ็บจริงหรือเจ็บปลอมแต่ปากฉันพลั้งพูดออกไปแล้วว่าให้นอน

“เออ” นายเถื่อนพูดจบก็ถือวิสาสะเดินเข้าห้องนอนฉันไปเลย ส่วนฉันก็ได้แต่กรอกตามองบนกับการกระทำของเขา

“ว่าแต่นายชอบฉันจริงดิ” ฉันถามขึ้นทันทีที่นายเถื่อนกำลังจะเดินเข้าห้อง

“กูไม่เคยจูบกับใครแต่จูบกับมึงแค่นี้ก็น่าจะรู้ได้ละ” เอาจริงฉันไม่ค่อยเชื่อหรอกว่าเจอกันสองวันจะชอบกันได้ความรู้สึกของฉันมันเร็วไปหมดเร็วเกินไปด้วย

“ค่อยคุยเรื่องนี้พรุ่งนี้ตอนนี้กูง่วงกูเพลียกูเจ็บแผล” พูดจบก็เดินผ่านฉันเข้าไปนอนทันทีส่วนฉันยืนคิดเรื่องราวระหว่างฉันกับนายเถื่อน

ฉันเข้าไปช่วยนายเถื่อนตอนที่ลงจากรถเพราะเห็นท่าไม่ดีและพาไปนั่งตรงม้าหินอ่อนไปซื้อยาให้จนสุดท้ายบอกให้นายเถื่อนมาส่งและนายเถื่อนขอให้ทำแผลให้ พอเช้านายเถื่อนมาบังคับให้ฉันขึ้นรถด้วยเพื่อจะไปส่งโรงเรียนตอนเย็นไปรอรับบอกพาไปกินข้าวแต่ก็เทฉัน สุดท้ายกลับมาพร้อมกับแผลและบอกให้ฉันทำแผลให้แล้วก็มาขอเป็นแฟนบอกชอบฉันทั้งๆทีเจอกันแค่สองวัน

ฉันเลิกคิดเรื่องนายเถื่อนก่อนหยิบเสื้อผ้าเตรียมไปอาบน้ำหากอยู่คนเดียวบอกเลยฉันคงเดินแก้ผ้าไปแล้ว

ฉันล้มตัวลงบนเตียงข้างๆนายเถื่อนที่หลับพริ้ม พยายามทำอะไรเบาๆที่สุดกลัวว่าคนข้างๆจะตื่น

นายเถื่อนตอนหลับดูไม่มีพิษไม่มีภัยดีแต่อย่าให้ตื่นเพราะนายคนนี้คือคนเถื่อนดีๆนี่เอง

07.30 น.

ฉันลงมารอมอไซต์วินหน้าคอนโดโดยไม่ปลุกนายเถื่อนเพราะเห็นว่ากำลังหลับและคงระบมแผลแน่ๆ ได้แต่เขียนโพสต์อิทแปะไว้และวันนี้ฉันมาโรงเรียนไม่สาย มาถึงทันเวลาพอดีเพราะมีมอไซต์วินมาจอดรอหน้าคอนโดอยู่แล้วถือว่าโชคดีแต่เช้า

“อีข้าวมึงเล่าเรื่องผู้ชายคนเมื่อวานมาเลย” อีปีทักขึ้นทันทีที่พวกเราเดินถึงห้องเรียน

ฉันรู้เลยว่ามันคงอยากถามฉันตั้งแต่ตอนเข้าแถวแต่ถามไม่ได้เมื่อเขาปล่อยแถวก็ถามฉันขึ้นด้วยอาการอยากรู้

“เออเล่ามา” อีเบลพูดขึ้นเสริมทัพอีกคนฉันจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกมันฟัง

“ชื่อเถื่อนหรอว่ะ” อีเบลถามขึ้นอีกครั้ง

“เถื่อนที่เรียนเทคนิคไหมใช่คนเดียวกันรึเปล่า” พูดจบอีปีก็ส่งโทรศัพท์ที่มีรูปนายเถื่อนให้ฉัน

จริงๆ ในรูปว่าหล่อแล้วตัวจริงหล่อกว่าแถมคนติดตามไอจีตั้งหลายพันคน

“คนเดียวกันนายเถื่อนคนนี้แหละ” ฉันตอบกลับทันทีแต่ไม่คิดว่านายเถื่อนจะดังขนาดนี้

“นี่มันหัวโจกเทคนิคโรงเรียนเอ็กซ์เลยนะเค้าว่ากันว่านายเถื่อนคนนี้อะมือหนึ่งของโรงเรียนเลยแต่เป็นมือหนึ่งเรื่องตีรันฟันแทงอะนะ” อีปีพูดขึ้นอีกครั้ง

ส่วนฉันก็เชื่อแบบไม่มีอะไรกั้นถึงว่าเจอกี่ทีก็มีแผลมาตลอดหัวโจกนี่เองเรียกง่ายๆก็นักเลงนั้นแหละ

“ว่าแต่นายนั้นก็ดูไม่มีอะไรนะเท่าทีมึงเล่า” อีเบลพูดขึ้นไม่มีอะไรได้ไงละฉันเล่าไม่หมดต่างหาก

ไลน์ ไลน์ ไลน์ ~~~

เถื่อน เพิ่มคุณด้วยเบอร์โทรศัพท์

“ไปเรียนไม่บอกหรือไงวะ”

“ตื่นมาไม่เจอ”

“ไม่ปลุกกูอีก”

“ไม่คิดว่ากูจะเป็นห่วงบ้างรึไงเล่นหายไปแบบนี้”

ฉันหยิบโทรศัพท์พร้อมข้อความเข้ารัวๆโดยการแต้วเตือนแสดงว่ามาจากนายเถื่อน ว่าแต่นายเถื่อนเอาไลน์ฉันมาจากไหนก่อน

“เห็นว่านอนอยู่ฉันเลยไม่ปลุก” ฉันตอบกลับไปทันที

“ทีหลังหัดบอกกูเป็นห่วงคิดว่าตายห่า” ฉันกรอกตามองบนเมื่อเห็นข้อความจากนายเถื่อน

“ปากหรอนั้น” ฉันตอบกลับพร้อมความโมโหนิดๆ นายเถื่อนมันแช่งฉัน

“ตอนเย็นกูจะไปรับ”

“ไม่ต้องฉันกลับเองนายยังไม่หาย” ฉันตอบนายเถื่อนพร้อมปิดโทรศัพท์ทันที

ไลน์ ไลน์ ไลน์ ไลน์ ไลน์ ~~~~~

“อย่าเกินห้าโมงเย็นไม่งั้นมึงเจอกูแน่”

“โทษฐานไปโรงเรียนไม่บอก”

“ถ้าไม่อยากโดนกูเอา”

“ก็รีบกลับก่อนห้าโมง”

“เพราะกูสั่งถุงยางมาแล้วเตรียมใช้กับมึงได้ทั้งคืน”

ฉันอ่านข้อความที่แจ้งเตือนขึ้นมาหน้าโทรศัพท์เป็นข้อความจากนายเถื่อนทั้งหมดแถมที่พิมพ์มามีแต่เรื่องอย่างว่าอยากรู้จริงๆในหัวนายเถื่อนคิดแต่จะเอาฉันรึไง

❤️

เถื่อนแกมันร้าย

อยากได้เขาเป็นแฟนก็ต้องจีบนะเถื่อน