Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2
“เธอพร้อมไหม มัลลิกา”
เสียงทุ้มลึกของผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างตัว ช่วยดึงสายตากลมโตให้หันกลับมาสนใจใบหน้าของเขาแทนหลังจากมองสำรวจคฤหาสน์แสนสวยเบื้องหน้าอยู่นาน
“ดิฉัน...”
“สูดลมหายใจลึกๆ แล้วนึกถึงสิ่งตอบแทนที่เธอจะได้รับหลังจากทำงานเสร็จ”
เหมือนว่าดีแลนผู้เป็นนายจ้างจะเข้าใจความรู้สึกของหล่อนได้เป็นอย่างดี มัลลิกาฝืนยิ้มทั้งๆ ที่ภายในอกเต็มไปด้วยความประหม่า ภาพของผู้ชายที่หล่อนต้องเข้ามาอยู่ในฐานะภรรยายังติดตรึงอยู่ในสมอง แม้จะเป็นแค่ภาพถ่าย แต่คิลเลียน คาร์ตันกลับสามารถเขย่าดวงใจของหล่อนให้เต้นระส่ำด้วยความพึงพอใจ
ใช่... ตอนแรกที่หล่อนตอบรับการทำงานนี้กับดีแลนเพราะจำนวนเม็ดเงินที่ดีแลนหว่านให้ แต่หลังจากเห็นรูปของคิลเลียน คาร์ตันแล้ว ตอนนี้หล่อนกลับไม่มั่นใจแล้วล่ะว่า หล่อนก้าวเข้ามายืนในจุดนี้เพราะเหตุผลใด
เงิน หรือว่า เพราะ คิลเลียน คาร์ตันกันแน่
“ถ้าเธอคิดจะเปลี่ยนใจ บอกฉันตอนนี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้น...”
“ดิฉัน... ดิฉันไม่เปลี่ยนใจค่ะ ดิฉันเต็มใจกับงานนี้ และสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ ซึ่งดิฉันมั่นใจว่าไม่นานคุณคิลเลียนจะต้องก้าวขึ้นมาจากขุมนรกที่กำลังจมปลักอยู่ได้อย่างแน่นอนค่ะ”
ริมฝีปากสวยจัดของดีแลนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มพึงพอใจ มัลลิกามองด้วยความชื่นชม ผู้ชายตระกูลนี้หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรกันทุกคน
“ฉันหวังว่าเธอจะทำทุกอย่างได้ตามที่รับปากกับฉันเอาไว้”
“ดิฉันต้องการเงิน ดังนั้นดิฉันไม่มีทางทำพลาดค่ะ”
ดีแลนยกมือขึ้นตบไหล่บอบบางของมัลลิกา บารอฟลูกจ้างของตัวเองอย่างให้กำลังใจ ความหวังว่าน้องชายจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้งเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เพราะผู้หญิงตรงหน้าของเขาคนนี้ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากไอรีน คาร์ตันเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาที่เหมือนราวกับคนๆ เดียวกัน สีผมที่เขาสั่งให้ย้อมจนมีสีเดียวกับเส้นผมของไอรีน ดวงตาที่ถูกสวมทับด้วยคอนแทคเลนส์จนมีสีเขียวมรกตซึ่งเป็นสีตาของไอรีนอีกเช่นเดียวกัน จะมีที่แตกต่างกันอยู่ก็คือสีผิวที่มัลลิกาจะขาวผ่องกว่าเล็กน้อย และรูปร่างที่เล็กกว่ากันไม่มาก เขาหวังว่าทุกอย่างจะสำเร็จ คิลเลียนจะได้มีความสุขเสียที
“ท่องจำในทุกสิ่งที่ไอรีน คาร์ตันเป็นได้แล้วใช่ไหม”
“ถึงแม้ฉันจะเป็นคนสมองไม่ค่อยดีนัก แต่ดิฉันก็จำได้ทั้งหมดค่ะ”
“ดีมาก งั้นต่อจากนี้เป็นต้นไป มัลลิกา บารอฟจะต้องหายตัวไปชั่วคราว ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันในตอนนี้คือไอรีน คาร์ตัน น้องสะใภ้ของฉัน”
มัลลิกาสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ เพื่อเรียกความมั่นใจให้กับตัวเอง หล่อนหวังว่าทุกอย่างจะราบรื่น
“ค่ะ พี่ดีน”
ดีแลนระบายยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะเคลื่อนกายมุ่งหน้าเข้าไปในคฤหาสน์หลังงามตรงหน้า มัลลิกาสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ อีกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะรีบเดินตามผู้ชายตัวสูงราวกับตึกอย่างดีแลน คาร์ตันไปทันที
“ด้านซ้ายมือคือทางเดินตรงไปยังห้องครัว เธอต้องจดจำเอาไว้”
ดีแลนเริ่มเตือนความทรงจำของหล่อนอีกครั้ง
“ดิฉันท่องจำเอาไว้แล้วค่ะ จากแบบแปลนบ้านที่คุณมาแชลให้ดิฉันไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อนค่ะ”
“เยี่ยม ฉันเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”
มัลลิกายิ้มบางๆ เดินตามร่างสูงของดีแลนไปเรื่อยๆ ก่อนจะมาชะงักงั้นที่รูปถ่ายขนาดใหญ่ของคิลเลียน คาร์ตันกับภรรยาที่ติดอยู่ที่ผนังภายในห้องรับแขก
นี่หรือไอรีน คาร์ตัน...
ผู้หญิงผมสีบลอนด์ยาวสวย นัยน์ตาสีเขียวมรกตงดงาม รอยยิ้มของหล่อนช่างดูสดใสเหลือเกิน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคิลเลียน คาร์ตันจึงรักไอรีนมากมายขนาดนี้
ดีแลนหันกลับมามองมัลลิกา เมื่อเห็นหญิงสาวจ้องมองภาพของคิลเลียนกับไอรีนอยู่ก็ยิ้มบางๆ และพูดขึ้น
“ไอรีนเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เจ้าคิลล์คุกเข่าขอแต่งงานตั้งแต่คบกันได้ไม่ถึงสองเดือน”
“ใช่ค่ะ คุณไอรีนเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ รอยยิ้มของเธอสดใสเหลือเกิน เธอไม่น่าจะมาอายุสั้นแบบนี้เลยนะคะ”
มัลลิการู้สึกเศร้าไม่น้อย
“ตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากไอรีนแม้แต่น้อย มัลลิกา”
หญิงสาวหันไปจ้องหน้าดีแลน มองเขาด้วยสายตาที่ไม่สบายใจ
“หัวใจของดิฉันยังไงล่ะคะ เพราะถึงภายนอกดิฉันจะเหมือนคุณไอรีนยังไง แต่หัวใจของดิฉันก็ไม่มีทางเป็นเธอไปได้”
“หัวใจของเธอไม่จำเป็นต้องเหมือนไอรีน มัลลิกา เพราะเมื่อเวลาหนึ่งมาถึง เธอก็ต้องกลับไปเป็นมัลลิกา บารอฟคนเดิม ไม่มีทางได้เป็นไอรีน คาร์ตันไปตลอดชีวิตได้ จำข้อตกลงของเราในสัญญาที่เธอเซ็นเอาไว้ไม่ได้หรือ”
จริงสินะ... หล่อนไม่มีทางได้เป็นไอรีน คาร์ตันไปตลอดชีวิตได้ เพราะตัวจริงของหล่อนคือมัลลิกา บารอฟ ผู้หญิงจรจัดที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเงิน
“ดิฉันไม่มีทางลืมค่ะ”
ดีแลนยิ้มบางๆ และบอกให้หล่อนเดินเข้าไปนั่งในห้องรับแขก ส่วนตัวของเขากวักมือเรียกใครบางคนให้เดินเข้ามาหา
“นาเดีย คุณคิลล์ล่ะ”
“สวัสดีค่ะคุณดีน”
นาเดียรีบเอ่ยคำทักทายอย่างนอบน้อม ก่อนจะรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นให้กับดีแลนรับทราบ
“คุณคิลล์ยังอยู่ในห้องนอนค่ะ เมื่อคืนดื่มเหล้าจนหลับไปเลยค่ะ”
สีหน้าของดีแลนเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
“เจ้าคิลล์ยังไม่ดีขึ้นอีกหรือ”
แม่บ้านใหญ่ประจำคฤหาสน์ของคิลเลียนส่ายหน้าน้อยๆ ความกังวลใจมีไม่แพ้ดีแลนเลยแม้แต่นิดเดียว
“ทุกวันทุกคืน คุณคิลล์เอาแต่ดื่มและก็ดื่มค่ะ เมื่อเดือนก่อนคุณดีนเห็นคุณคิลล์ยังไง ตอนนี้สภาพย่ำแย่ยิ่งกว่าตอนนั้นอีกค่ะ ดิฉันพยายามดูแลทุกอย่าง แต่ก็ไม่สามารถขัดคำสั่งของคุณคิลล์ได้ ทำได้แค่เพียงยืนมองคุณคิลล์กรอกเหล้าอย่างไม่มีทางเลือก”
ดีแลนมองนาเดียอย่างขอบคุณ เขารู้ดีว่านาเดียจงรักภักดีกับคิลเลียนมาก เพราะทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนเล่นกันมาก่อนในสมัยเด็กๆ
“ฉันขอบใจเธอมากนะนาเดีย ถ้าไม่มีเธอ ป่านนี้เจ้าคิลล์จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
“มันเป็นหน้าที่ของดิฉันค่ะ ดิฉันยินดีทำทุกอย่างเพื่อให้คุณคิลล์มีความสุข”
“ขอบใจเธออีกครั้งนะ”
นาเดียยิ้มบางๆ
“คุณดีนจะขึ้นไปหาคุณคิลล์บนห้องเลยไหมคะ ดิฉันจะนำไปค่ะ”
ดีแลนอมยิ้ม ก่อนจะเรียกให้นาเดียเดินตามเข้าไปในห้องรับแขก
“ยังหรอก เธอตามฉันมานี่ก่อน”
นาเดียเดินตามร่างของดีแลนไปด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะอ้าปากค้างเติ่งเมื่อเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกเต็มๆ ตา
“คุณไอรีน!”
ท่าทางตกใจแทบช็อกของนาเดียทำให้ดีแลนยิ้มพึงพอใจออกมา
“เหมือนไหม นาเดีย”
“คุณดีน... คุณไอรีน... คุณไอรีนตายไปแล้วนี่คะ แล้วนี่...”
“อย่าทำหน้าซีดเหมือนเจอผีแบบนั้นสินาเดีย ผู้หญิงตรงหน้าของเธอไม่ใช่ผีสักหน่อย”
ยิ่งดีแลนพูด นาเดียก็ยิ่งไม่เข้าใจ และยิ่งตกใจมากยิ่งขึ้น หล่อนถอยหลังกรูดไปที่ปากประตู พลางส่ายหน้าด้วยความหวาดกลัว
“ผีค่ะ... ผีคุณไอรีน... ผี...”
“ดิฉันไม่ใช่ผีค่ะ ดิฉันเป็นคน...”
มัลลิกาเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของนาเดีย จากนั้นก็คว้าท่อนแขนของนาเดียเอาไว้ก่อนที่เจ้าหล่อนจะวิ่งหนีไป
“ดิฉันเป็นคนค่ะ”
“ไม่จริง! คุณไอรีน... อย่าตามมาหลอกมาหลอนนาเดียเลยนะคะ อย่า...”
นาเดียสติแตกเพราะความหวาดกลัว แต่ไม่นานก็ได้สติเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นร้อนจากฝ่ามือของผู้หญิงตรงหน้า
ผีไม่มีทางตัวอุ่นแบบนี้...
“คุณ... ไม่ใช่คุณไอรีน”
มัลลิการะบายยิ้ม ดีแลนที่ยืนอยู่ด้านหลังก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้า
“นี่คือมัลลิกา บารอฟ ผู้หญิงที่จะช่วยดึงเจ้าคิลล์ขึ้นมาจากนรก”
นาเดียจ้องหน้ามัลลิกาด้วยความแปลกประหลาดใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีส่วนไหนเลยที่ไม่เหมือนไอรีน ภรรยาผู้ล่วงลับไปแล้วของคิลเลียน
“ไม่จริง... ไม่มีทางเป็นไปได้ ทำไมเหมือนกันแบบนี้”
นาเดียขยี้ตาตัวเองเพราะไม่อยากเชื่อ ดีแลนที่มองอยู่หัวเราะเบาๆ
“เห็นไหม ขนาดเธอยังแยกไม่ออกเลย คราวนี้แผนของฉันสำเร็จแน่นอน”
“คุณดีน... คุณดีนคิดจะทำอะไรกันคะ”
“ฟังนะนาเดีย เธอคือคนที่พวกเราไว้ใจที่สุด ดังนั้นหน้าที่ของเธอต่อจากนี้ไปก็คือการดูแลและคอยแนะนำมัลลิกาให้กระทำทุกอย่างให้เหมือนกับที่ไอรีนเคยทำ ไม่ว่าจะเป็นรสชาติอาหาร ไม่ว่าลักษณะท่าทาง หรือแม้แต่การพูด เธอต้องแนะนำให้มัลลิกาเป็นไอรีน คาร์ตันให้สมบูรณ์แบบที่สุด”
นาเดียจ้องหน้ามัลลิกา มองด้วยสายตาไม่พอใจ
“แต่ใครก็แทนที่คุณไอรีนของดิฉันไม่ได้ ดิฉันไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่เธอ ดิฉันมีนายหญิงเพียงคนเดียวเท่านั้นค่ะ”
“ฉันเข้าใจ และก็รู้ดีว่าเธอจงรักภักดีกับไอรีนมากแค่ไหน แต่ถ้าเธอไม่ทำ เจ้าคิลล์มันก็จะต้องมีสภาพเป็นครึ่งผีครึ่งคนแบบนี้ไปชั่วชีวิต เธอทนเห็นเพื่อนวัยเด็กของเธอเป็นแบบนี้ได้หรือนาเดีย”
มัลลิกามองหน้านาเดียอย่างพิจารณา พยายามมองให้รู้ลึกไปถึงความนึกคิดที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้ แต่สิ่งที่มองเห็นกลับคือความเฉยชา ว่างเปล่าเท่านั้น
“ดิฉัน...”
“ทำตามคำสั่งของฉันนาเดีย”
“แต่วิญญาณของคุณไอรีนจะต้องเสียใจมาก ที่ดิฉันปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นมาแทนที่เธอ”
“วิญญาณของไอรีนจะต้องดีใจมากต่างหาก ที่เจ้าคิลล์จะกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง”
“ไม่มีทางค่ะ คุณไอรีนไม่มีทางยินดี”
นาเดียเถียงเสียงแข็ง
“ไอรีนเป็นคนจิตใจดี เธอมองโลกในแง่ดีเสมอ เธอจะต้องเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำ และถ้าเธอจงรักภักดีกับไอรีนอย่างจริงใจ เธอก็ปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน ช่วยเหลือมัลลิกาให้สวมรอยเป็นไอรีนให้แนบเนียนที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถทำได้”
นาเดียหลบสายตาคมกริบของดีแลน ก่อนจะพูดเสียงแผ่วเบา
“ถ้ามันคือคำสั่ง ดิฉันก็จำเป็นต้องทำค่ะ”
“ใช่ เธอต้องทำ และต้องทำให้ดีด้วย”
ดีแลนเค้นเสียงหนักแน่นออกมาก่อนจะหันไปพูดกับมัลลิกา ในขณะที่นาเดียรีบหมุนตัวเดินจากไปโดยไม่พูดไม่จาอะไรอีก
“คุณนาเดียคงไม่พอใจดิฉัน”
“อย่าไปใส่ใจเลยมัลลิกา นาเดียน่ะเขาจงรักภักดีกับไอรีนมาก และสองคนนี้สนิทกันมากด้วย จึงไม่แปลกหรอกที่นาเดียจะต่อต้านเมื่อเธอจะก้าวเข้ามาแทนนายหญิงของเขาน่ะ”
มัลลิกายิ้มบางๆ แต่ภายในอกเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ เพราะสายตาของนาเดียเต็มไปด้วยความเป็นอริรุนแรงนัก
“ดิฉันเข้าใจค่ะ และดิฉันจะพยายามให้ถึงที่สุด”
“ดีมาก งั้นเราขึ้นไปหาเจ้าคิลล์กันเถอะ”
ดีแลนหมุนตัวเดินตรงไปยังบันไดและก้าวขึ้นไป มัลลิกามองตามขั้นบันไดที่ทอดยาวขึ้นสู่ชั้นที่สองของตัวคฤหาสน์อย่างชั่งใจ ภาวนาให้คิลเลียนไม่มองหล่อนเป็นอริเหมือนกับนาเดีย และก็หวังว่าเขาจะเชื่อว่าหล่อนคือไอรีน คาร์ตันจริงๆ แต่ถึงแม้จะพยายามคิดในแง่ดียังไง หัวใจกลับหนักอึ้งราวกับมีก้อนหินเป็นสิบก้อนอัดอยู่ในนั้น หญิงสาวถอนใจแรงๆ อีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเดินตามร่างสูงของดีแลนไป
งานของหล่อนเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ...
งานที่แปลกประหลาดที่สุดในโลก!
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
