3

เข้มเป็นคนจริงใจ แม้จะดูดุๆ ดิบๆ เถื่อนๆ ในบางครั้งแต่เขาก็ดูแลเอาใจใส่ครอบครัวของเธอดี เธอเป็นลูกคนเดียวออกเรือนมาก็ไม่มีใครดูแลบิดามารดาเขาก็หมั่นแวะเวียนนำข้าวของไปให้ ไม่ให้พวกท่านต้องขัดสน พวกท่านจึงนิยมชมชอบเขาเป็นอันมาก

ก่อนมื้อกลางวันเข้มพาแกงกะทิไปให้บิดามารดาของเธอที่บ้าน มารดานั้นขอบอกขอบใจ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เธอกับสามีไปเยี่ยมเยียน

“ขอบใจมากจ้ะ เรานี่ไม่เคยลืมพ่อลืมแม่เลย ดอกหญ้าโชคดีที่ได้เอ็งเป็นผัว”

“ผมรักพ่อแม่เหมือนอย่างที่ดอกหญ้ารักละครับ เขารักใครผมก็รักด้วย ไม่รังเกียจเดียดฉันท์ใดๆ เพราะพ่อแม่ของดอกหญ้าก็เหมือนพ่อแม่ของผมนั่นแหละ”

“ดอกหญ้าก็เหมือนกันนะลูก ดูแลปรนนิบัติผัวให้ดีอย่าให้ขาดตกบกพร่อง”

“จ้ะแม่” ดอกหญ้าตอบรับมารดาเสียงหวาน เอียงอายน้อยๆ เมื่อได้สบตาสามี คนไม่เคยดื้อกับบิดามารดาอยู่ในโอวาทตลอด ท่านให้ทำอะไรก็ทำ มีความสุขที่เห็นบุพการีมีความสุขและอยู่ดีกินดี เรื่องแรงงานหนักๆ ที่บิดาทำไม่ไหวเพราะล่วงเลยเข้าวัยชราภาพมากแล้ว สามีของเธอก็มาคอยช่วยทำโน่นทำนี่ให้ตลอดไม่ให้ได้ขาด

“ผมขอตัวก่อนนะครับ วันนี้ว่าจะซ่อมยุ้งใส่ข้าวเสียหน่อย”

“ไปเถอะๆ เดินดีๆ นะ” ในหมู่บ้านแบบนี้จะไปไหนมาไหนก็เดินเท้าเอา เข้มกลับมาถึงบ้านก็รีบจัดการซ่อมยุ่งใส่ข้าว เดี๋ยวจะต้องเกี่ยวข้าวใส่มาใส่ยุ้งเอาไว้เป็นเสบียงเวลาฝนตกหรือเข้าหน้าหนาว

“น้ำฝนเย็นๆ จ้ะพี่เข้ม” ดอกหญ้านำน้ำฝนเย็นๆ มาให้สามีดื่ม เขารับไปดื่มแล้วยิ้มหวานให้เมีย

“ชื่นใจจัง”

“ให้หญ้าช่วยอะไรพี่เข้มบ้างจ๊ะ”

“ไม่ต้องหรอกจ้ะ เดี๋ยวเหนื่อยพี่ทำเองดีกว่า หญ้าไปนั่งรอตรงโน่นนะ เดี๋ยวจะได้อาบน้ำแล้วก็กินข้าวกินปลาพร้อมกัน”

“จ้ะพี่” ดอกหญ้าไม่เคยเถียงหรือขัดใจผัว ผัวว่าไงก็ว่างั้น เธอหัวอ่อนจึงเดินไปนั่งลงตรงแคร่ คอยดูผัวรักซ่อมยุ้งใส่ข้าวจนเสร็จ

“เรามีบ้านอยู่ มีที่ดินไว้ปลูกของกิน ผักผลไม้ มีข้าวกิน มีกุ้งหอยปูปลาไม่ขัดสน แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ขออย่าเป็นหนี้ก็พอ” เขาสอนเมียเพราะเธอเด็กกว่าเขาหลายปี

“เด็กๆ ในหมู่บ้านหลายคนไปทำงานในเมืองเป็นหนี้เป็นสินหลงแสงสี ติดยาขายตัว ถ้าเรามีลูกต้องสอนให้รู้จักความผิดชอบชั่วดีรู้จักประมาณตนและขยัน จะได้ไม่ลำบาก”

เข้มส่ายหน้าไปมาไม่เห็นด้วยความค่านิยมพวกนั้น ที่เขารักปักใจในตัวดอกหญ้าตั้งแต่แตกเนื้อสาวคือเธอไม่ใช่เด็กใจแตก เป็นเด็กหัวอ่อนเรียบร้อย เหมาะจะเป็นแม่ของลูก ใช่ว่าเกิดเป็นชายอกสามศอกมาจนสามสิบเจ็ดจะไม่เคยมีผู้หญิงมายั่วมาอ่อย เขาเจอบ่อยแต่ไม่เคยสนใจ และไม่เอาผู้หญิงแรดๆ แบบนั้นมาทำพันธุ์ด้วย เพราะบางคนเอาแต่แต่งตัว ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่รู้จักทำมาหากิน เขาไม่เอาเด็ดขาด

“เสร็จแล้วเหรอจ๊ะพี่เข้ม”

“เสร็จแล้วจ้ะ” เข้มเหงื่อโซมไปทั้งกาย เขามานั่งพักใกล้ๆ กับเมียรัก ดอกหญ้ารีบตักน้ำฝนเย็นๆ โรยดอกมะลิหอมกรุ่นชื่นใจในกระติกส่งไปให้ เขายกน้ำขึ้นดื่มแก้กระหาย ยิ้มหวานให้เมียรัก

“ไปอาบน้ำกันเถอะ พี่เหนียวตัวมากเลยตอนนี้ เดี๋ยวจะได้ทำกับข้าวกัน”

“จ้ะพี่”

“ให้พี่เอาก่อนกินข้าวนะ”

“ตรงไหนจ๊ะ ตรงนี้เหรอ”

“ตรงนอกชานจ้ะคนดี อยากเอาหญ้าให้น้ำแตกก่อนอาบน้ำจะได้ตัวเบา ดุ้นพี่แข็งแล้วจับดูสิ” เขาจับมือเธอมาลูบ เป้ากางเกงไปมา เธอก็หน้าแดงพยักหน้าเดินขึ้นเรือนไปก่อน

“ถลกผ้าถุงอ้าขาให้พี่สิหญ้า”

“ค่ะพี่เข้ม” เธอทำตามอย่างว่าง่าย ถลกผ้าถุงขึ้นอ้าขาให้ผัวรัก ดอกหญ้าอายุแค่สิบเจ็ด ยังเด็กนัก พ่อแม่ให้แต่งงานมาอยู่กับผัว ผัวให้ทำอะไรเธอก็ทำตามไม่เคยขัด ผัวบอกว่าอยากเอาก็ให้เอาเพราะเธอก็ชอบให้ผัวเอา น้ำแตกแล้วสมองขาวโพลนตัวเบาสบาย วันไหนไม่ได้โดนเอาเธอก็เหงาเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่เข้มจะเอาเธอทุกวันอยู่แล้ว

“ร่องไม่เยิ้มเขี่ยติ่งสิหญ้า”