ตอนที่ 5 ฮันนีมูนปลอมๆ

โรมแรมงานแต่ง

ผมนอนข้างเธอขยับออกไปจากตัวเธอชิดเตียงอีกฝั่ง แต่เธอไม่ยอมปิดไฟนอนผมเองก็นอนไม่หลับถ้าไม่ปิดไฟสนิทจนหมด ซึ่งเธอก็ไม่ยอมให้ผมปิดไฟได้ง่ายๆ ผมจึงเอื้อมมือไปปิดเองแต่เธอก็ดึงมือผมออกจนเรายื้อแย่งกัน หน้าของผมชิดกับใบหน้าเธอทันทีจนผมต้องรีบก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้ริมฝีปากผมใกล้กับใบหน้าเธอเกินไป

พอผมก้มหน้าลงก็ดันไปเห็นหน้าอกของเธอที่มันล้นออกมานอกชุดนอนเต็ม 2 ตา

"อยากมีบ้างหรือไง..ถึงได้จ้องตาเขม็งแบบนั้น..? "

“ทุเรศ..”

ผมพูดได้แค่นั้นก็ลงจากตัวเธอทันทีแล้วลุกขึ้นนั่ง

“แต่งตัวบ้าอะไรแบบนี้ นี่มันชุดนอนหรือว่าชุดดาวยั่วกันแน่..?”

“อยากใส่บ้างละซิ..สลับกันเอามะฉันถอดให้..?”

“ไม่ต้อง..น่าเกลียดชุดทุเรศแบบนี้เธอใส่ได้คนเดียวแหละ..”

“เขาก็ใส่กันเยอะแยะ คุณไม่รู้เองมากกว่า”

“ใส่แบบนี้ฉันว่าไม่ต้องใส่ดีกว่านะ..”

“ก็คุณไม่ชอบชุดนอนยั่วๆ แบบนี้นี่..ฉันรู้นะ..ว่าคุณน่าจะชอบแบบบล็อกเซอร์ตัวเดียวแล้วก็กล้ามแน่นๆ มากกว่า...”

ผมหันหน้ามามองเธออย่างพอใจ

“หรือว่าไม่จริง..?”

“ฉันจะไปนอนที่โซฟา...”

“เชิญ..ก็ดี.เตียงนี้จะได้เป็นของฉันคนเดียว..”

เขาพูดจบก็ลุกขึ้นยืนหยิบหมอนของตัวเองไปนอนที่โซฟาข้างริมหน้าตาง ฉันมองเขาอย่างนึกขำ

“ฝันดีนะคะ..สามี”

เธอปิดไฟที่หัวเตียงตัวเองแล้วก็ล้มต้วลงนอนห่มผ้าอย่างสบายใจ ผมนี่โมโหจริงๆ ที่โดนเธอดัดหลัง ก็เพราะแบบนี้แหละผมถึงไม่ชอบผู้หญิงนิสัยเอาแต่ใจแล้วก็อยากเอาชนะ

...

วันรุ่งขึ้น

กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งงง

เสียงโทรศัพท์หัวเตียงสั่นแต่เช้าเลยใครนะมารบกวนการนอนของฉันจริงๆ

“เป้..?”

ฉันพิกโทรศัพท์ดูข้างหลังจึงรู้ว่านี่ไม่ใช่โทรศัพท์ฉัน คงจะเป็นแฟนเขาซินะ

“แหม..โทรมาหากันแต่เช้าเลยนะ ขาดกันไม่ได้เลยว่างั้น..แหวะ”

ฉันมองไปที่โซฟาก็ไม่เห็นเขาแล้ว คงจะอาบน้ำอยู่มั้ง

“คุณวีวี่คะ..โทรศัพท์ของคุณค่ะ..”

ฉันตะโกนเข้าไปเรียกเขาในห้องน้ำ ได้ยินเหมือนเสียงฝักบัวปิดลง ฉันจึงวางลงที่เดิมแล้วก็พิกตัวไปนอนต่อ

“วันหลังอย่ามาเรียกชื่อฉันแบบนี้อีกนะ..”

เขาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเร่งรีบด้้วยเสื้อคลุมอาบน้ำ คงกลัวแฟนจะรอนานละซิถึงได้เปียกโช๊กไปทั้งตัวแบบนี้

“ทำไมละ..? ฉันยังเคยได้ยินมีคุณเรียกคุณว่าวีวี่เลย..”

“คนอื่นเรียกได้แต่เธอเรียกไม่ได้ ถ้าไปเผลอเรียกชื่อฉันแบบนี้ต่อหน้าพ่อกับแม่จะว่ายังไง..?”

“กลัวไปได้ ฉันรู้หรอกนะว่าอะไรเป็นอะไร...”

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วกดรับทันทีเดินออกไปนอกระเบียง ปิดประตูเพื่อไม่ให้ฉันได้ยิน

(วีวี่ครับผมคิดถึงคุณจังเลยครับ..)

(วีวี่ก็คิดถึงคุณครับ..)

(เมื่อคืนนี้อีนังชะนีมันให้วีวี่ไปนอนที่โซฟาด้วยนะครับ)

(ผมสงสารคุณจังเลย ผมจะไปตบอีนังชะนีให้นะครับ)

“ให้เสียงภาษาไทยโดย พันธมิตร...555”

ฉันมองออกไปนอกระเบียงเห็นเขาขยับปากเลยลองจินตนาการดูว่าเขากำลังพูดอะไรกับแฟนเขา

“555 ถ้าเขาไปฟ้องแฟนเขา แล้วพวกเขามารุมตบฉันจริงๆ ละ..ตายแล้วๆ ...”

ฉันขำตัวเองจริงๆ ที่คิดเรืี่องราวเป็นตุเป็นตะ

กริ๊งงง กริ๊งงง กริ๊งงง

เสียงโทรศัพท์ฉันดังบ้าง

“แม่..”

ฉันกดรับสายแม่ทันทีจะโทรมาทำไมแต่เช้านะ

“ฮัลโหลแม่..?”

(แม่หาทริปฮันนีมูนให้แล้วนะ..เตรียมตัวได้เลยอีก 3 วันแกต้องออกเดินทาง)

“อะไรนะแม่..?”

(ก็ทริปฮันนีมูนแกไง..แต่งงานแล้วก็ต้องไปฮันนีมูนกันซิ..)

“ที่ไหน..?”

(บาหลี..)

“บาหลีเนี้ยนะ..? แค่พัทยา หัวหิน ก็พอแล้วมั้งแม่..”

(แม่ไม่ได้เป็นคนหาแต่แม่ของตาวีเป็นคนจัดการให้ทั้งหมด...)

“แล้วนี่คุณวีเขารู้หรือยัง..?”

(รู้แล้วมั้ง..คุณป้าคงบอกแล้วแหละ)

“แต่แม่เพิ่งจะมาบอกหนูเนี้ยนะ..?”

(ก็มีเวลาเตรียมตัวตั้ง 3 วันนี่ไง ไปฮันนีมูนคราวนี้ก็จัดหลานมาให้พ่อกับแม่สักคนนะ..)

“ชาติหน้าคงได้อุ้มอะ..”

(เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ..?)

“เอ่อ...ปะปะเปล่าแม่ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะหนูจะไปอายน้ำเก็บของกลับคอนโด..”

ฉันวางสายจากแม่เสร็จ ฉันก็รู้สึกหงึดหงิดขึ้นมาทันที อีก 3 วันข้างหน้าฉันต้องไปแคสงานถ่ายแบบที่ภูเก็ตด้วย แล้วจะทำยังไงละเนี้ย

...

3 วันต่อมา

บาหลี

IG : My Dream

ฉันลงเครื่องเสร็จก็รีบมาถ่ายรูปเช็คอินเพื่อให้แม่รู้ว่าฉันถึงแล้วนะ

Check in ..Bali

My Dream : ทริปฮันนีมูนของ 2 เรา

In Joy : จร้า

“คุณวี..ฉันไปละนะแล้วเดี๋ยวเจอกันที่ไทย..?”

“อื้ม..”