ตอนที่ 5

“ว๊าว! วันนี้บัวพาใครมาอ่ะ...แฟนของบัวเหรอ หล่อจังเลยอ่ะ”

“ทำไมคนนี้เราไม่คุ้นหน้าเลยอ่ะ”

“นี่เก็บเอาไว้มาเซอร์ไพรซ์พวกเราในงานเลี้ยงนี้ดิใช่ม๊า”

ทุกคนที่เข้ามารุมกันทักทายต่างส่งเสียงถามแบบไม่เกรงใจชายหนุ่มที่เดินเคียงข้างมากับเพื่อนสาว ทำเอาคมกฤติยืนทำหน้าไม่ถูกเพราะส่วนใหญ่ที่ยืนล้อมเขากับบัวราตรีเป็นสาวสวยของคณะที่เขาเคยเห็นเกือบทั้งสิ้น แล้วบัวราตรีก็แนะนำว่า

“นี่คมกฤติ เรียกว่ากฤติก็ได้ เขาเป็นเพื่อนของบัวเอง เป็นนักศึกษาแพทย์ที่มหาวิทยาลัยนั่นล่ะ”

“แต่ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาเลยล่ะบัว ว๊าว! นักศึกษาแพทย์อะไรทำไมหล่อเหมือนนายแบบเลยอ่ะ”

หลิน เพื่อนสาวคนหนึ่งของบัวราตรีออกอาการกรี๊ดกร๊าดขึ้นมา และพอได้ยินอย่างนั้นคมกฤติถึงกับเขินหน้าแดง แต่แล้วบัวราตรีก็พูดว่า

“กฤติเป็นเพื่อนบัวตั้งแต่สมัยเรียนประถม เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว ก็...ที่ชวนมาเพราะอยากให้เขามาเปิดหูเปิดตาบ้างก็เท่านั้นเอง”

“อ้อ...เพื่อนกันเหรอ...แหม...ถ้าอย่างนั้นว่าที่คุณหมอเพื่อนบัวเขามีแฟนหรือยังล่ะเนี่ย”

“ยัง...เอ้อ...กฤติเขายังโสด เขายังไม่มีแฟน”

“ถ้าอย่างนั้นหลินก็จีบเขาได้ดิ”

เพื่อนของหล่อนพูดทีเล่นทีจริง แต่บัวราตรีก็เห็นว่าหลิน ซึ่งเป็นนักศึกษาเรียนคณะเดียวกับหล่อนและเป็นคนสวยระดับใกล้เคียงดาวมหาวิทยาลัยส่งสายตาวิบวับให้คมกฤติตั้งแต่เข้ามาทักทายครั้งแรก ในเวลานั้นเพื่อนหนุ่มของบัวราตรีเองก็ยังออกอาการเขินไม่เลิกเมื่อหลินถามขึ้นอีกครั้ง

“ว่าไงล่ะคะกฤติ...ตายจริง นี่หลินอยู่ในมหาวิทยาลัยยังไงกันนะเนี่ยถึงไม่เคยเห็นหน้านักศึกษาแพทย์ที่หล่อล่ำขนาดนี้”

“นี่ยัยหลิน หล่อนเล่นชมเขาต่อหน้าว่าที่คุณหมอก็เขินแย่”

เพื่อนอีกคนทักขึ้น หลินหันไปยิ้มเผล่แต่ก็สายตาของหล่อนก็ยังไม่ยอมละไปจากเพื่อนหนุ่มของบัวราตรี