ข้อเสนอ

ตอนที่ 10

ข้อเสนอ

"ตื่นได้เเล้วเด็กดี สายมากแล้วนะคะ"

น้ำเสียงนุ่มอบอุ่นของภาคีย์เอ่ยบอกกับคนที่อยู่นอนหลับอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าบนอ้อมแขนเขา ฝ่ายนั้นครางอื้ออ่าในลำคอก่อนจะขยับตัวหันมาหา ทั้งยังเอาแขนพาดกอดตอบเขาอีก

"ขี้เซาแบบนี้ ผมจะปลุกด้วยอย่างอื่นน่ะ"

ไม่พูดเปล่าคนอายุมากกว่ายังทำทีเป็นซุกไซร้ไปตามซอกคอพร้อมกับมือหนาที่เริ่มลากวนไปตามร่างกาย สัมผัสนั้นทำเอาสาวน้อยรีบเด้งตัวลุกทันทีเรียกเสียงหัวเราะจากหนุ่มใหญ่ได้ไม่ยาก

"อื้อ~ ร้ายจังนะคะคุณเนี่ย ขอเพียงนอนอีกสักนิดก็ไม่ได้ ทั้งที่เพียงมีเรียนตอนบ่ายแท้ๆ เมื่อคืนก็...เอ่อ"

"ก็ไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะผมกระแทกไม่หยุดน่ะเหรอ"

ดวงตาสวยเบิกโตขึ้นอย่างตกใจกับคำพูดจากคนสุภาพเช่นเขา นั่นทำให้คนตัวโตยิ่งชอบใจไปใหญ่กับท่าทีน่ารักเช่นนี้ วงแขนแกร่งตวัดเอาร่างเย้ายวนเข้ามากกกกอดไว้ พลางก้มลงฝังจมูกไปที่แก้มนวลอีกฟอดใหญ่

"จริงๆ ก็ไม่อยากปลุกหรอกครับ แต่เดี๋ยวผมจะไม่อยู่บ้านอีกสักสามสี่วัน เลยอยากเห็นหน้าคุณก่อนจะไป"

"คุณจะไปไหนคะ"

"ไปดูงานต่างจังหวัดครับ ใจจริงก็ไม่อยากไปเลย อยากอยู่กับคุณมากกว่า"

เพียงดาวส่ายหน้าออกมากับคนตัวโตที่เริ่มงอแงเป็นเด็ก นี่เขากลายเป็นคนขี้อ้อนไปแล้วหรือนี่ คิดแบบนั้นเด็กสาวก็ได้แต่ยิ้มออกมากับท่าทีของภาคีย์

"พ่อไม่อยู่บ้าน เราสองคนต้องทำตัวดีๆ ห้ามเกเร หรือเถลไถลเด็ดขาดเข้าใจไหม"

ฮอลพยักหน้ารับทันทีด้วยรอยยิ้มในขณะที่โฮล์มทำเป็นบ่นออกมาตามนิสัย

"นี่พ่อพูดเป็นสิบรอบแล้วนะ พวกผมโตเเล้วนะพ่อ"

"ก็ให้มันจริงเถอะ แล้วอีกอย่างเราสองคนต้องช่วยเหลือเพียงดาวเขาด้วย คิดเสียว่าเธอเป็นครอบครัวของเรา เข้าใจไหม"

สองคนยกยิ้มออกมากับสิ่งที่พ่อพูดก่อนจะตอบรับออกไปทว่าที่สายตากับลอบมองไปยังคนที่ยืนข้างพ่อของเขาด้วยความรู้สึกของแต่ละคน

หลังจากที่ภาคีย์ไปแล้วโฮล์มก็ทำหน้าที่ไปส่งเพียงดาวที่มหาลัย ความคับแคบบนรถบวกกับกลิ่นหอมเฉพาะตัวของหญิงสาวในชุดนักศึกษารัดรูปทำเอาชายหนุ่มต้องลอบมองเธอบ่อยๆ ความรู้สึกจากการที่ทั้งคู่ได้มีช่วงเวลาที่ร้อนเเรงร่วมกันเมื่อวันก่อน ยังคงติดตึงในความรู้สึกของเขาอย่างชัดเจน

แม้จะรู้ว่ามันผิด แม้จะรู้ว่าเธอเป็นใคร แต่เขาห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริงๆ แม้จะมีอะไรกันแค่ครั้งเดียว แต่ตอนนี้ยิ่งเขาได้มาใกล้ชิด ยิ่งได้มองรูปร่างและกลิ่นกายที่เขาเคยสูดดมและสัมผัส พี่ชายคนโตของบ้านก็ตอบได้ทันทีเลยว่า...เขากำลังหลงยัยตัวเล็กนี่เสียเเล้ว

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"

เพียงดาวเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้ม นั่นทำให้ใจของชายหนุ่มเต้นรัวอย่างช่วยไม่ได้

"นี่ เดี๋ยวก่อน!"

เสียงเรียกทำให้คนตัวเล็กหันมามองเป็นเชิงถาม

"ไม่คิดจะถามเรื่องภาพวาดเลยเหรอ"

คนอายุมากกว่าแค่ปีเดียวหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีแต่ก็ทำเป็นเหมือนไม่รู้สึกอะไร

"เป็นไงล่ะ ติดเอฟล่ะสิ"

"ใครบอก ได้คะแนนดีเลยต่างหากล่ะ แล้วฉันก็เอาไปโพสต์ลงเฟสด้วยนะ คิดว่าจะไม่มีใครสนใจ ที่ไหนได้ ยอดไลก์เยอะมาก"

"อย่างว่าแหละน่า นางแบบสวยอะเนอะ นมก็โตขนาดนั้นใครจะไม่ชอบ"

เธอว่าอย่างไม่คิดอะไรมากราวพูดเรื่องตลก ทว่าคนฟังและเคยสัมผัสอย่างโฮล์มกลับรู้สึกร้อนวูบวาบในตัวอย่างสุดห้าม ชายหนุ่มทำปั้นหน้าขรึมเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจับความรู้สึกได้

"เหอะ หลงตัวเองนะเธอเนี่ย ฝีมือฉันต่างหากหรอก เออนี่ แล้วมีคนมาจ้างวาดรูปประกอบในหนังสือด้วยนะ เห็นทักมาเยอะเลย น่าจะรายได้ดี เธอสนใจจะมาเป็นแบบให้อีกไหม"

คนถูกถามใบหน้าร้อนวูบขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งยังเบือนหน้าหนีสายตาคมที่มองมาอย่างรอคำตอบนั้น

"แล้วถ้าคุณภาคีย์รู้ล่ะ"

"อ้อ! กลัวผัวรู้"

น้ำเสียงของเขาขึ้นจมูกอยู่หน่อยอย่างขัดใจแปลกๆ กับคำนั้น พลางพยายามข่มใจให้เป็นปกติ

"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า พ่อไม่รู้หรอก เขาไม่ใช่คนที่จะมาดูอะไรแบบนี้ อีกอย่างฉันก็วาดไม่ได้ให้เหมือนเธอเป๊ะๆ ขนาดนั้นไหม"

"แต่ว่า...."

"รายได้มันดีมากเลยนะ แล้วฉันก็จะแบ่งให้เธอด้วย คิดดีๆ นะ อยู่เฉยๆ แต่ได้เงินดี ไม่อยากได้รึไง"

สาวน้อยทำหน้าคิดหนักอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่จะตัดสินใจออกมาได้

"เออ ตกลง"

"นี่! พูดไม่เพราะเลยนะ พูดเพราะๆ สิ หางเสียงน่ะมีไหม"

"แต่ฉันเป็นพี่กว่านายนะ!"

"แค่ปีเดียวไหม หรือต้องโดนสั่งสอนด้วยปากก่อนหึ ถึงจะพูดได้"

ไม่พูดเปล่าคนตัวโตยังทำท่าโน้มมาหาเธออีกจนสาวน้อยต้องดันหน้าออกไป

"เรื่องแค่นี้ก็ต้องเอาชนะให้ได้เนอะ ก็ได้ค่ะ อิฉัน นางสาวเพียงดาวตกลงเป็นแบบให้คุณโฮล์มค่ะ พอใจยัง!"

คนหลังพวงมาลัยหัวเราะร่วนออกมาทันที ทำให้ยัยตัวเล็กของเขาบุ้ยปากใส่ก่อนจะลงรถไปทันที

สายตาคมของโฮล์มมองตามสาวน้อยที่โยกย้ายการเดินเป็นจังหวะไปโดยสายตาบางอย่าง รอยยิ้มถูกใจฉายชัดออกมาโดนไม่มีใครเห็น