ตอนที่ 2

หนูนาพร่ำบ่นกับเพื่อนสาวพลางกะพริบตาราวกำลังฝันหวาน มุจลินทร์เก็บความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นเอาไว้แล้วหันไปยิ้มน้อยๆ กับสาวร่างอวบ

“หล่อๆ แบบนี้คงจะมีแฟนแล้ว หนูนาอาจจะฝันสลาย”

“เชอะ!.....ยัยพราวพิลาศ ดาวมหาลัยที่อยู่รุ่นเดียวกับเราน่ะเหรอ....ก็แค่นั่งรถไปด้วยกัน ยังไม่รู้ว่าจะเรียกแฟนดีรึเปล่า”

พราวพิลาศ เพื่อนสาวแสนสวยรุ่นเดียวกัน มีดีกรีความงามระดับเป็นดาวของมหาวิทยาลัย กิตติศัพท์ความสวยและความเปรี้ยวนั้นใครต่างก็รู้และยอมรับ หญิงสาวหันกลับไปมองชายหนุ่มใบหน้าเยียบเย็นที่ริมสระน้ำอีกครั้ง ผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้ย่อมต้องมีผู้หญิงให้ความชื่นชมรายล้อม

หากแต่ผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นคือ พราวพิลาศ ผู้ซึ่งความงามย่อมควรคู่กันกับชายหนุ่มที่เธอเพิ่งสบตากับเขาไปเมื่อครู่ ผู้ที่ส่งเสียงเชียร์ในสนามเริ่มเงียบลง ทุกอย่างดูเหมือนสงบเมื่อกรรมการที่ยืนริมสระอีกด้านยกแขนขึ้นพร้อมปืนในมือ

ผู้แข่งขันต่างเข้าประจำลู่ว่ายของตนในท่าเตรียมพร้อม และเมื่อเสียงปืนดังขึ้นร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในแต่ละลู่ต่างพุ่งตัวลงน้ำพร้อมกันด้วยความรวดเร็วในขณะที่บรรยากาศการส่งเสียงเชียร์ของผู้อยู่ริมสระพลันก็ดังขึ้นอีกหน

มุจลินทร์บอกตัวเองว่าเธอไม่เคยชื่นชอบดูการแข่งขันกีฬาประเภทใด เธอเป็นสาวช่างฝันที่ชอบการอ่านหนังสือมากกว่าการมานั่งส่งเสียงโห่ร้องตื่นเต้นเวลาเห็นใครกำลังจะกุมชัยชนะด้วยการพาตัวเองเข้าสู่เส้นชัย หากแต่วันนี้เธอกลับรู้สึกว่าเกมกีฬาที่อยู่ตรงหน้าช่างน่าดึงดูดใจยิ่ง

หญิงสาวมิอาจละสายตาไปจากลู่ว่ายยามเรือนร่างอันแข็งแกร่งกำยำของผู้ที่เธอมองเห็นเมื่อครู่แหวกฝ่าละอองน้ำพุ่งเข้าสู่ผนังสระที่อยู่อีกด้านหนึ่งก่อนใครเพื่อน มุจลินทร์ก้มลงเก็บกระเป๋าและหนังสือที่วางบนหน้าตักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและพบว่าผู้ที่เข้าเส้นชัยอันดับหนึ่งลอยนิ่งอยู่ในน้ำในขณะที่ร่างบางระหงของใครคนหนึ่งในชุดนักศึกษากระโปรงสั้นอวดขาเรียวยาวยืนถือผ้าขนหนูผืนใหญ่รออยู่ด้านบนขอบสระ

“แหม.....ยัยพราว....เจ้าหล่อนมาทันเวลาพอดีเชียวนะ กลัวไม่มีใครรู้รึไงว่าเป็นคู่ควงของพี่อนาคิน”

หนูนาพูดเสียงลอดไรฟันอย่างหมั่นไส้กับภาพที่เห็น

“เขาเป็นแฟนกันนี่ หนูนา จะไปห้ามเขาได้ยังไง”

“ยัยนี่น่ะเจ้าชู้จะตาย ฉันเพิ่งเห็นนะว่าช่วงนี้ควงกันออกนอกหน้ากับรุ่นพี่ ก่อนหน้านี้ฉันเห็นหล่อนควงตั้งหลายคน เจ้าประคู๊ณ.......ขอให้ควงกันอย่าเกินสามเดือน หนูนาจะได้พอมีหวังบ้างนะคะ....พี่อนาคินขา”

“ฝันกลางวันก็เป็น ลินจะกลับแล้วนะ เย็นมากแล้ว มีนัดกับคุณแม่”

“ลิน....แม่ลินจะแต่งงานใหม่จริงเหรอ”

มุจลินทร์นิ่งไปครู่หนึ่งกับคำถามของหนูนาที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนภายในเกิดสูญญากาศชั่วขณะท่ามกลางเสียงอึกทึกภายนอก

“จ้ะ....ลินไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องนี้ อะไรที่ทำให้แม่มีความสุข ลินก็มีความสุขด้วย”

“ลินรู้รึเปล่าว่าแม่ลินจะแต่งกับใคร”

“ยังไม่รู้เลย นี่ไง....คืนนี้แม่จะเปิดตัวคนที่ขอแม่แต่งงาน แม่ให้ลินไปทานข้าวด้วย แม่แค่บอกว่าเขาเป็นคนดี ถ้าดีจริงแม่จะได้มีคนคอยดูแล”

“แม่สาวน้อยช่างฝัน แม่นางฟ้าบาร์บี้ จะเรียกว่าไงดียะ...เดี๋ยวลินต้องตรวจดูความเรียบร้อยให้หมดเลยนะว่าผู้ชายคนนั้นน่ะ เป็นคนดีจริงรึเปล่า รักแม่ลินจริงมั๊ย คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ”

รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากของมุจลินทร์ มารดาของเธอเพิ่งโทรมาบอกเมื่อเที่ยงว่าคืนนี้จะให้เธอได้มีโอกาสทำความรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งในอนาคตจะมาทำหน้าที่ พ่อ คนใหม่แทนบิดาของเธอที่เสียชีวิตไปเกือบสองปีจากอุบัติเหตุเครื่องบินตก