ตอนที่ ๑๐

ตอนที่ ๑๐

“เห็นแล้วไงล่ะ หรือเห็นแล้วอยากจะเลิกกับเต้ แต่เต้จะบอกให้ว่าโซ่ไม่กล้าเลิกกับเต้หรอก เพราะผู้หญิงจืดชืดอย่างโซ่ไม่มีผู้ชายคนไหนโง่มาเอา นี่ก็ดีเท่าไหร่แล้วที่เต้ยังคบหาเป็นแฟนอยู่ ทั้งๆ ที่ไม่มีดีอะไรเลย” ผิดกับอาภัสดาที่เอาอกเอาใจเก่ง แถมเรื่องบนเตียง สาวเจ้าก็เจนจัดจนเขาติดใจ ทั้งที่เขาเป็นคนเปลี่ยนคู่นอนบ่อย เพราะเบื่อรสชาติเดิมๆ แต่กับอาภัสดา เธอมีอะไรมาให้เขาตื่นเต้นแทบทุกวัน อย่างคืนที่ผ่านมาเขาก็เล่นบทเป็นนักโทษ ปล่อยให้เธอทำโทษจนเขาหลงลืมผู้หญิงที่ผ่านๆ มา

“เต้!”

“กลับไปได้แล้ว น่ารำคาญ!” เตชินท์ไล่ส่ง เพราะไม่อยากเห็นหน้าแฟนสาว

“เรื่องของเรามันจบแค่นี้ แล้วโซ่จะบอกให้ว่าคนจืดชืดอย่างโซ่ก็มีปัญญาหาแฟนได้ดีกว่าเต้ก็แล้วกัน!” พูดจบ ชลินทราก็หยิบซองในกระเป๋าออกมาปาใส่อดีตแฟน จากนั้นก็หันหลังเดินออกมา ก่อนที่เท้าจะชะงัก เพราะคำพูดที่ออกมาจากปากอดีตแฟน

“คิดว่าใครจะเอา!” ส่วนเขาที่คบหาจนวางแผนจะแต่งงานกันนั่นก็เพราะชลินทราเป็นคนสวยและน่ารักมากๆ เขาเลยตามจีบตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง จากนั้นเขาก็คบกับเธอเรื่อยมา มันไม่ได้หวือหวาอะไรเลย ออกจะจืดชืดเสียมากกว่า เพราะ ชลินทราไม่ยอมให้แตะต้องตัวเลย ผิดกับสาวคนอื่นๆ ที่เขาจีบไม่เกินวันก็ไปจบกันที่เตียงแล้ว

“เต้ลืมไปหรือเปล่าว่าผู้ชายไม่ได้มีแค่เต้คนเดียว” ชลินทราแค่นยิ้มนิดๆ

“แล้วคิดว่ามันจะเอาเธอหรือไงล่ะ!” เตชินท์ยิ่งโมโหมากขึ้นเมื่อแฟนสาวต่อปากต่อคำเขาแบบนี้ และยอมรับเลยว่าเขายังหวงชลินทรา เพราะเขายังไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแฟนสาวเลยตั้งแต่คบกันมา เพราะเจ้าตัวไม่ยอม แล้วที่เขาทนคบมาได้ก็เพราะรอว่าสักวันจะได้ฟันแล้วเฉดหัวแฟนสาวทิ้ง!!

“หึ!” ชลินทราหยุดแล้วหันมายิ้มหยันๆ มองอดีตแฟนก้มลงหยิบภาพที่หล่นออกจากซองขึ้นมาดู

...เตชินท์คิ้วขมวด เพราะภาพพวกนี้เป็นภาพที่เขาไป มัลดีฟกับอาภัสดา แล้วไม่ต้องบอกเลยว่าเป็นฝีมือของใคร แล้วการที่ชลินทรามาถูกที่แบบนี้ก็คงจะเป็นฝีมือของอาภัสดาแน่นอน

‘ทำแบบนี้ทำไม’ เขาหันมองไปที่ห้องน้ำและรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้อาบน้ำ แต่คงกำลังแอบฟังคำสนทนาระหว่างเขากับชลินทรา

“โซ่ให้เวลาเต้สองวัน จัดการโอนเงินในส่วนของโซ่คืนมา” พอนึกขึ้นได้ชลินทราก็หันมาบอกและแล้วหยิบสมุดโน้ตของตัวเองออกมาเขียนเลขบัญชีลงไปแล้วเอาไปยัดใส่มือของอดีตแฟน

“อยากโง่โอนมาให้เอง แล้วคิดว่าจะได้คืนหรือไง!”เตชินท์มองของในมือแล้วขยำทิ้ง

ชลินทรามองการกระทำนั่นอย่างหมดหวัง ถ้าเช่นนั้นเธอก็จะถือว่าเงินก้อนนั้นจ่ายค่าความโง่เขลาของเธอก็แล้วกัน ก่อนที่เธอจะเดินไปเก็บกระดาษที่ถูกขยำทิ้งแล้วเดินออกไปด้วยหัวใจที่ร้าวราน แต่เธอก็เชื่อว่าเวลาจะช่วยเยียวยาสภาพจิตใจของเธอให้ดีขึ้น

‘เธอจะไปทำงานกับคุณนิคเตอร์’

ชลินทราตัดสินใจเด็ดขาดแล้วระหว่างลิฟต์กำลังพาลงมาจนถึงชั้นล่าง ก่อนที่เธอจะเดินแกมวิ่งออกมาแล้วเดินไปตามถนนเพื่อไปหาแก๊ปแล้วกลับบ้านกัน เธอจะลืมให้สิ้นกับความเจ็บปวด และเพราะกำลังเสียใจทำให้เธอไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้มีรถหรูคอยขับตามอยู่ห่างๆ

“เจ้านายจะไม่ลงไปดูเหรอครับ ผมว่าตอนนี้เป็นโอกาสเหมาะที่จะทำคะแนนนะครับ” โคบี้แนะนำ หลังจากเจ้านายบอกให้ขับตามมาตั้งแต่ชลบุรี

“ไม่” เพราะไม่เขาอยากฉวยโอกาสในขณะที่อีกคนกำลังจิตใจบอกช้ำ แต่เขามั่นใจว่าชลินทราจะทำใจได้ในเร็ววัน แล้วเมื่อนั้นเขาจะเข้าไปดูแลหัวใจของเธอเอง

‘ให้ผมได้ดูแลคุณนะโซ่ ทูนหัวของผม’ นิคเตอร์จดจ้องสายตาไปที่ชลินทราที่เดินเหมือนคนไร้เรียวแรง แต่เจ้าตัวก็เดินไปจนถึงร้านกาแฟ

“แก๊ป พาพี่กลับบ้านเร็วเถอะ” ชลินทราที่เดินมาถึงร้านก็มองหาจนเห็นเด็กหนุ่มก็เดินเข้าไปชวนอีกฝ่ายให้รีบพากลับบ้านทันที

“ครับ ว่าแต่พี่จะเอาไรก่อนไหม เดี๋ยวแก๊ปสั่งให้” ถามแล้วเด็กหนุ่มก็ลอบสังเกตท่าทีของพี่สาวข้างบ้านไปด้วย

‘ทะเลาะกับพี่เต้หรือไงหว่า’ อยากถามแต่ก็ไม่กล้า กลัวจะโดนดุเอา

“ไม่เอาหรอก เรารีบไปกันเถอะ”

“ครับๆ”

แก๊ปเดินนำพี่สาวข้างบ้านไปที่รถแล้วก็มุ่งหน้ากลับบ้านกัน โดยมีรถของนิคเตอร์ขับตามมาห่างๆ

ภายในห้องพักสุดหรู เตชินท์กำลังยืนจ้องอาภัสดาที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันรอบกาย โดยที่อาภัสดาก็จงใจให้เต้างามๆ โผล่ออกมาเกือบหมดเพื่อยั่วยวน แต่แล้วก็ต้องใจหายวาบเมื่อถูกจ้องมาด้วยสายตาดุๆ ยิ่งกว่าเดิม ก่อนที่เธอจะมองภาพที่เตชินท์เหวี่ยงลงพื้นแล้วสั่งให้ดู

“นี่พี่เต้โกรธแจมเหรอคะ”

“ใช่พี่โกรธ โกรธมากด้วย แล้วพี่ก็อยากรู้ว่าแจมทำแบบนี้ทำไม ไหนว่าเข้าใจไง” เขาโกรธ เพราะอาภัสดาทำแผนเขาแตก เนื่องจากเขายังต้องการเงินจากชลินทรา เพื่อเอามาผ่อนคอนโด เพราะลำพังเงินเดือนของเขาไม่เพียงพอ แล้วยิ่งช่วงหลังๆ ไปเที่ยวต่างประเทศกับอาภัสดาบ่อย เขายิ่งขัดสนเรื่องเงิน

“แต่แจมทำไปก็เพื่อเรานะคะ แจมไม่อยากหลบซ่อนคนที่ทำงาน ไม่อยากหลบซ่อนใครๆ แจมอยากเป็นตัวจริง อยากเป็นที่หนึ่งของพี่เต้ แจมผิดด้วยเหรอค่ะ ที่อยากเป็นตัวจริงของพี่เต้” อาภัสดาตีหน้าเศร้า แล้วที่เธอบอกไม่อยากหลบซ่อนคนที่ทำงานก็ไม่จริง เพราะคนในที่ทำงานทั้งแผนกรู้หมดแล้วว่าเธอกับเตชินท์มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันมานานแล้ว

“แต่ทุกวันนี้น้องแจมก็เป็นที่หนึ่งในใจของพี่อยู่แล้ว แล้วทำไมจะต้องส่งภาพพวกนี้ไปให้โซ่ด้วย”

“ก็...เราลูกผู้หญิงด้วยกันนี่ค่ะ บอกตรงๆ ว่าแจมรู้สึกผิดม้ากมากที่ทำแบบนี้ แจมก็เลยตัดสินใจว่าต้องทำให้แฟนของพี่เต้รู้ความจริงเสียที แฟนพี่เต้จะได้ไปเจอคนใหม่”

“แต่พี่ไม่อยากให้โซ่มีใครนอกจากพี่”

“พี่เต้พูดแบบนี้หมายความว่าไง หรือพี่เต้ยังอาลัยอาวรณ์แฟนของพี่อยู่ ไหนพี่เต้บอกว่าไม่ได้รักแล้วไง แล้วทำไมพี่ต้องมาโกรธแจมด้วย แจมเสียใจนะคะ ฮือ...” อาภัสดาโถมเข้าทำร้ายแต่ไม่แรงนัก พร้อมทั้งบีบน้ำตาเรียกความสงสาร

“พี่ก็เคยบอกน้องแจมไปแล้วว่าพี่ยังไม่ได้มีอะไรกับโซ่ เหมือนที่พี่ทำกับน้องแจม พี่ก็เลยเสียดายที่โซ่มารู้ความจริงเข้าซะก่อน น้องแจมก็รู้ว่าพี่ทนรอมาตั้งหลายปี” ยิ่งพูดก็ยิ่งเสียดาย เพราะเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงอย่างชลินทราจะเก่งเรื่องบนเตียงสักแค่ไหน ไม่รู้ว่าที่ทำหวงเนื้อหวงตัวนี่ ลับหลังเขาไปเอากับใครแล้วกี่คน!

“พี่เต้ต้องการแค่นั้นจริงๆ นะคะ”

“จริงครับ น้องแจม”

“งั้นก็ไม่ยากหรอก พี่เต้ก็กลับไปขอคืนดีดูสิ แจมว่าแฟนพี่คงจะรีบกลับมาเลยแหละ แล้วทีนี่พี่เต้ก็จัดการมอมเหล้า หรือไม่ก็ใส่ยาปลุกเซ็กส์ให้แฟนพี่ซะ แค่นี้พี่เต้ก็สนุกกับมันทั้งคืนแล้ว”

“น้องแจมของพี่ความคิดวิเศษที่สุด งานนี้พี่ต้องให้รางวัลซะแล้ว” เตชินท์ยิ้มหื่นกระหาย กระตุกผ้าเช็ดออกจากกายสาวแล้วพุ่งเข้ากอดรัดฟัดเหวี่ยง บรรเลงเกมสวาทตบเป็นรางวัลให้กับแผนการ