โปรย

“จะหนีไปไหน เธอก็รู้ว่าหากฉันไม่อนุญาตใครก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้ ที่คืนนั้นเธอกลับไปได้ก็เพราะฉันไม่เคยให้ผู้หญิงที่หิ้วมานอนร่วมเตียงจนถึงเช้า..” คำพูดของเขาทำให้วิกานดาทั้งโกรธทั้งอาย เขาเห็นเธอเป็นเพียงอีตัวที่หิ้วมานอนด้วยแล้วก็เขี่ยทิ้งเท่านั้นแล้วทำไมจะต้องมายุ่งกับเธอด้วย

“ถ้าฉันเป็นแค่อีตัว ก็ปล่อยฉันไปสิ ไม่อยากร่วมเตียงกับอีตัวไม่ใช่เหรอ”

“แต่บังเอิญว่าเธอถูกใจฉัน และฉันยังไม่เบื่อ ผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามยุ่ง”

“แต่เราจบกันแล้ว คุณให้เช็คฉันมานั่นหมายความว่าการซื้อขายของเรามันสิ้นสุดจบลงแล้ว” วิกานดาตัดสินใจยกเรื่องนี้มาอ้างแม้จะรู้สึกอับอายไม่น้อย

“อ้อ.. งั้นซื้อบริการใหม่ก็ได้ คราวนี้จะให้เยอะกว่าเดิมด้วยเอาไหม”

“ไม่.. ฉันไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกขนาดต้องขายตัวให้คุณ และหากฉันจะขายอีกครั้ง คงไม่คิดจะขายให้ผู้ใช้บริการรายเก่าหรอก ไม่เร้าใจ..” วิกานดาตอบกลับไปด้วยความน้อยใจทั้งโกรธที่ธีร์ทำเหมือนว่าเธอเป็นหญิงขายบริการที่เขาจะซื้อมานอนด้วยตอนไหนก็ได้ แต่คำพูดของเธอทำให้ธีร์เลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว...