ฉันชอบเธอชัดปะ

ฉันที่นั่งอยู่ดีแม่งสะดุ้งขึ้นมาเลยอะ เดี๋ยวนะแล้วมันจะถามทำไมวะหรือจะล้อฉันถ้ายังไม่มีแฟนแล้วถ้าทำแบบนั้นคือคนบ้านะฉันคิดกับตัวเองแล้วก็ได้ยินเสียงเขาถามขึ้นมาอีกรอบ

“หึหึ ฉันถามเธอว่าเธอมีแฟนหรือยัง หูมีปัญหาอีกแล้วเธอเนี่ย”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆเพราะถ้ายัยนี่มีแฟนก็จะไม่ยุ่งหรอก ไม่ใช่คนดีนะ จะบังคับให้แม่งเลิกกับแฟนนี่แหละ ดูเลวใช่ไหมจริงๆแล้วผมคนเลวครับ เอาเถอะด่ากันตามสบายได้ยินมาเยอะแล้วทั้งชั่ว ทั้งเลว ด้านหมดแล้วผมอะ

“นายถามฉันทำไม”

“เอ้า ฉันก็แค่อยากรู้ปะ”

“ยังไม่มีจะทำไมฉัน ถ้าล้อฉันโอนค่าโมโหมาให้ฉันอีกแสนหนึ่งด้วย”

ฉันบอกไอ้บ้านี่ออกไปต้องดักทางไว้ก่อนไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหน

“หึ ใครเขาจะล้อเธอไม่ใช่เด็กอนุบาลปะ คนคุยละ”

“นายจะเอาข้อมูลฉันไปทำไร แบบสอบถามของคณะ”

ผมหัวเราะออกมาเพราะรู้สึกว่าเสียงของยัยนี่เริ่มจะกังวลขึ้นมาเลยตอบออกไป

“ก็แค่ถามดูเพราะดูแล้วน่าจะมีไง”

“ก็มีนั่นแหละเรียนหมอ”

“อืม เลิกคุย”

ฉันขมวดคิ้วก่อนถามเขาออกไปอย่างรวดเร็วด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ

“เฮ้ย นายรู้ได้ไงว่าฉันเลิกคุยไปแล้ว นายชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเหรอเนี่ยนิสัยป้าข้างบ้านเหรอคะ”

ผมขมวดคิ้วตอนแรกคือสั่งให้ยัยนี่เลิกคุยแล้วพอได้ยินก็ อ๋อ ยัยนี่เลิกคุยไปแล้วเลยบอกกับยัยนี่กลับไป

“อืม ดีละฉันจะได้ไม่ต้องทำบาปเยอะ”

“นายโทรมาถามเรื่องแค่นี้อะนะ”

ฉันขมวดคิ้วก่อนจะคิดทุกอย่างรวมกันไม่ใช่ว่าไอ้บ้านี่จะจีบฉันหรอกนะเพราะฉันก็มีเพื่อนมีลูกน้องที่เป็นผู้ชายเยอะแล้วก็สนิทพอสมควรเลยเห็นประมาณนี้ค่อนข้างเยอะ อะไรที่ฮิตๆอะ คุยแต่ไม่ได้คบเหรอ อืม นั่นแหละ สักพักก็ได้ยินเสียงเขาตอบกลับมา

“ใช่สิ เรื่องสำคัญอยากรู้ก็ถาม”

“เดี๋ยวนะ ฉันถามตรงๆ ได้ไหม”

ผมหลับตาแม่งตอนรู้เริ่มรู้สึกง่วงแต่ก็ได้ยินเสียงของยัยนี่อยู่

“อืม ว่า”

อือหื้อพอจะถามแม่งจริงๆก็ใจสั่นเหมือนกันนะ แล้วถ้าถามไปแล้วไอ้้บ้านี่หัวเราะแล้วหาว่าฉันคิดไปเองละวะ เออบางทีอาจจะคิดไปเองก็ได้แต่เหรอวะ แล้วคือเพิ่งรู้จักกันไม่กี่วันเอง เฮ้อ ช่างแม่งเหอะ

“หื้อ เธอหลับปะวะ”

ผมถามออกไปแล้วก็ยกหน้าจอมาดูก่อนจะเอามาแนบหูอีกรอบเพราะได้ยินแต่เสียงซีรี่ย์ไม่ใช่แม่งหลับไปแล้วหรอกนะ

“โอ๊ย ดูเสียงตัวเองก่อนเนาะ ไปนอนซะนายอะโทรมากวนชาวบ้านเขา แค่นี้”

“ไม่ เอาไว้แบบนี้แหละคาสายฉันจะหลับละ”

ฉันขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมคือการกระทำแม่งเหมือนคนเป็นแฟนกันอะ ไม่ได้ ไม่เอาสถานะไม่ชัดเจนไม่ได้ค่ะ ตอนนี้แม่งยังไม่รู้สึกอะไรเดี๋ยวแม่งวันหนึ่งถ้าทำแล้วเราคิดเองเจ็บแน่ไม่เอาค่ะ ไม่ลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบนี้เด็ดขาดจ่ะ

“นายจะนอนก็ไปนอนแค่นี้”

“ถ้าเธอวางฉันก็โทรทั้งคืนให้เธอรำคาญ”

“หึ ฉันก็บล็อกนายซะจบเนาะ”

“ฉันก็ขับรถไปบ้านเธอ จบเนาะ”

ผมวางโทรศัพท์ไว้บนที่บนแล้วก็กดเปิดลำโพง เออ แบบนี้แม่งสบายกว่าเยอะไม่ต้องถือสักพักก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบถามกลับมา

“แล้วนายจะเอายังไง! พูด!”

“ก็คาสายไว้แบบนี้แหละ เธอจะดูซีรี่ย์จะนอนก็ปล่อยมันไว้แบบนี้แหละ”

ฉันถอนหายใจก่อนจะถามไอ้บ้านี่ออกไปเพราะสุดจะทนละมองหน้ากันไม่ได้ก็ปล่อยแม่งมันแต่มันคาใจอะ

“นายทำแบบนี่คือจีบฉันเหรอ หรือชอบฉัน หรือเหงาอะไรยังไงฉันงง หรือไม่มีเพื่อนอยู่ด้วย หรือจะกวนประสาทฉัน เลือกอันไหนพูดออกมา”

ผมที่นอนหลับตาอยู่หัวเราะออกมาเบาๆกับคำถามของยัยตัวแสบที่แม่งถามยาวเป็นขบวนรถไฟ

“หึหึ เออ กำลังจีบเธออยู่ ลองคุยกันสามวันแล้วเป็นแฟนเลยเตรียมตัวด้วยอาทิตย์หน้าจะไปรับมาอยู่ด้วย บอกกับพี่ชายเธอไว้ละ”

“ห๊ะ!!”

เออ เอาอะไรมาไม่ตกใจอะตอนแรกยังตกใจเรื่องไอ้เพ้นท์ที่แม่งมีผัวเร็วตอนนี้แม่งมาถึงฉันแล้วเหรอวะเนี่ย

“หึหึ ตกใจอะไรของเธอ นี่ให้เวลาปรับตัวแล้วนะ เอาไง”

“นายชอบฉัน เหรอวะ”

ผมนอนฟังยัยตัวแสบที่เหมือนจะถามกับตัวเองมากกว่าที่จะถามผมนะ ผมหัวเราะออกมาเบาๆแล้วตอบกลับยัยนี่กลับไป

“เออ ฉันชอบเธอชัดปะ! ได้ยินไหม!”

“ฉันงงวะ เจอกันแค่ไม่กี่วันเอง”

“เอ้า คนชอบอะเจอไม่ถึงห้านาทีก็ชอบละชอบก็จีบมันก็แพทเทิร์นทั่วๆไปปะ”

ฉันเบาเสียงจากทีวีก่อนจะขมวดคิ้วพร้อมกับถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“นี่นายชอบฉันจริงๆ ไม่ได้เมาหรือพนันกับเพื่อนอะไรใช่มะ พูดซิ”

“หึหึ ฉันเมาอะไร ตอนนี้อาบน้ำนอนอยู่บนเตียงละแล้วใครเขาจะไปพนันอะไรปัญญาอ่อนเงินมีเหลือใช้ครับทุกวันนี้”

ผมบอกยัยตัวแสบออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง แม่ง ใครจะเหมือนยัยนี่มั่งเจอคนมาจีบแล้วแล้วดูงงๆยิ่งประโยคที่พูดขึ้นมาทำให้ผมหัวเราะอีกรอบ

“เออ ฉันว่านายง่วงจนไม่มีสติละไปนอนไป นายมีสติค่อยคุยกับใหม่นายอาจจะง่วงจนเบลออะไรแบบนี้”

ฉันบอกเขาออกไป เพราะเอาจริงๆฉันก็งงๆอยู่วะแก หรือสมัยนี้มันเร็วแบบนี้หรือเพราะเป็นนายนี่เลยมองว่าแปลกวะ

“หึหึ เออ คาสายจะทำอะไรก็ทำเดี๋ยวพรุ่งนี้เธอมีสติจะคุยด้วยใหม่ ไม่ต้องวางสายถ้าวางสายฉันคงได้เลื่อนสถานะเป็นผัวเธอวันนี้”

“โอ๊ย! นายนี่เนาะ เอาไปไว้ในห้องน้ำแม่ง”

ฉันลุกขึ้นและตัดสินใจกับตัวเองนี่แหละทางออกที่ดีแล้วก็ได้ยินเสียงไอ้นี่พูดมาอีก

“หึ ถ้าฉันเรียกแล้วไม่ได้ยินเสียงเธอฉันก็ไป”

“เออ!! จะตดให้แม่งฟัง”

“หึหึ ก็ถือว่าเรื่องของเราเดินเร็วดีเพราะจริงใจขนาดตดให้ว่าที่ผัวฟังได้แล้ว ดีละจะได้ชิน”

“ไอ้บ้าเอ๊ย เออ ฉันจะดูซีรี่ย์ละ เงียบ ใช้สมาธิอ่านซับ”

ฉันถอนหายใจแล้วก็วางโทรศัพท์ไว้บนเตียงก่อนจะหันมาสนใจดูซีรี่ย์แล้วก็เปิดลำโพงไว้หลังจากนั้นสมาธิก็กลับมาอยู่ที่ซีรี่ย์ต่อ

ผมค่อยๆหลับตาลงแล้วสติก็ดับไปเลยเพราะมันเหนื่อยแล้วก็ล้าที่ตาตอนที่เล่นเกมส์เหมือนกันนี่ขนาดใส่แว่นนะแต่มาสะดุ้งในจังหวะที่พลิกตัวเหมือนมีอะไรตกอะ

ตุบ!

“หื้อ แม่งเที่ยงคืนยังไม่หลับไม่นอนหรือแม่งตกเตียงวะ”

ผมปรือตามามองหน้าจอแล้วเหมือนยัยนี่แม่งยังไม่นอนอีกผมเลยเรียกยัยนี่ไปเสียงดัง

“ญ่า!!”

“อุ้ย ใครเขาเหยียหางแม่งอีก”

ฉันเก็บขวดน้ำที่ตกลงบนพื้นขึ้นมาวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงแล้วก็ปิดเสียงทีวีพร้อมกับทำเสียงให้เบามากที่สุด แล้วก็ไม่ได้ตอบไอ้บ้านี่กลับไปเพราะจะได้เข้าใจว่าฉันนอนแล้ว แม่งกูมาถึงจุดนี้ได้ไงวะจุดที่เหมือนผัวจับได้แล้วต้องแกล้งตายอะ

“หึ! ฉันรู้ว่าเธอยังไม่นอน!! ตอบ!!”

“โอ๊ย!! อะไรของนายอีก!”

นั่นไง ฮึ ทำไม่จะรู้ไม่ทันว่ายัยนี่ยังไม่นอน ผมเลยพูดกับยัยนี่ด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกรอบ

“ปิดนอนได้ละ ดูจะให้ตามันหลุดออกมาเลยหรือไงนี่มันเที่ยงคืนละ”

“ฉันใช้ตานายมาดูหรือไง”

“เออ เดี๋ยวรวมร่างแล้วตาฉันจะมีปัญหา!! ปิดนอนอย่าพูดยาก!!”

“ไอ้บ้า!”

“นอน ถ้าไม่นอนจะให้เฮียมันตัดไฟ”

“แล้วคิดว่าเฮียมันจะทำตามนายเหรอ”

“หรือจะลองดู”

“นายตั้งใจฟังฉันนะ”

“อืม ว่า”

ผมหลับตาแล้วสักพักแม่งต้องลืมตาขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงยัยนี่ดังขึ้นมาแล้วไม่ใช่เสียงพูดนะ

“กรี๊ดดดดดดดด!!!!”

ฉันกรี๊ดออกมาจนสุดพลังแรงเกิดอะ นี่ขนาดแค่บอกว่าจะจีบนะแล้วถ้าคบกันฉันต้องเข้ารักษาปะวะ เยอะสิ่ง แล้วแทนที่มันจะรำคาญแกดูมันตอบ

“อืม ถือว่าเตรียมตัวดี เพราะมีผัวต้องใช้เสียงเยอะ กรี๊ดอีกเลยครับผม เฮ้อ ฟินจังเว้ย”

“ไอ้บ้า”

“หึหึ”

ฉันหยิบน้ำขึ้นมากินอีกรอบก่อนจะล้มตัวลงนอนและดึงผ้าขึ้นมาห่มพร้อมกับหยิบตุ๊กตากระต่ายตัวนิ่มมากอดแล้วนอนตะแคง อืม พอได้ที่ตาก็เริ่มปรือฉันกดปิดทีวีพร้อมกับกดเปิดไฟ LED บนเพดานห้องที่ทำไว้ที่เป็นเหมือนท้องฟ้าแล้วก็มีดาวระยิบระยับหลังจากนั้นก็ค่อยๆหลับตาลง แต่

“ญ่า”

“ฮื่อ”

“นอน”

“อือ”

“อืม งั้นนอน”

ผมบอกยัยตัวแสบเสร็จหลังจากนั้นมันก็มีแต่ความเงีบแล้วภาพผมก็ค่อยๆตัดไปอีกรอบแล้วรู้สึกมาตื่นอีกทีก็ตอนจะแปดโมงครึ่งแล้วมั้ง

08.24

“แม่งเงียบขนาดนี้ยังไม่ตื่นชัวร์”

ผมใช้หยิบแบตสำรองมาชาร์จโทรศัพท์แล้วเรียกยัยนี่อีกรอบ

“ญ่า ญ่า!”

“ฮือ”

ฉันสะดุ้งขึ้นมาหน่อยๆแต่ตาก็ยังไม่ลืมนะเหมือนมีใครมาเรียกอะหรือเฮียมันจะไปไหนวะ

“ญ่า ญ่า!!”

“ฮือ จะไปไหนก็ไปจะนอน”

“หึหึ เธอซ้อมเป็นหมูหรือไง นอนก็ดึกเช้าก็ไม่ตื่น”

ฉันค่อยๆลืมตาก่อนแล้วในห้องมันก็มืดอยู่อะสักพักก็ค่อยๆตั้งสติก่อนจะใช้มือเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ อือหื้อ แม่งคาสายกับนายนี่แปดชั่วโมงกว่าแล้วเหรอเนี่ย ฉันเลยถามคนตัวสูงออกไป

“นายจะแหกขี้ตาตื่นทำไมมันวันหยุดปะ”

“ใครเขาจะนอนสูบบ้านแบบเธอ”

“ฮือออ โอ๊ย เมื่อย”

ผมฟังเสียงยัยตัวแสบที่ตอนนี้แม่งน่าจะบิดขี้เกียจแหละเลยหัวเราะออกมาแล้วถามยัยนี่ออกไป

“หึหึ ทำกายภาพยามเช้าเหรอครับ”

“ปากเรียกแขกแต่เช้าเลยเนาะ”

“หึหึ แค่นอนก็ปวดเมื่อยเนาะร่างกายเธอเนี่ย”

“เออสิ ฉันหิววะ ฉันวางสายละไปหาอะไรกินก่อน”

ฉันบอกเขาพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นนอนอยู่สักพักก็เริ่มจะหิวขึ้นมาปกติตอนนี้ก็ต้องได้กินข้าวแล้วไงแล้วจังหวะที่จะกดวางสายก็ได้ยินเสียงเขาพูดขึ้นมา

“อืม อาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวไปรับพาไปหาอะไรกินประมาณชั่วโมงหนึ่งถึงหน้าบ้านเธอ แล้วชุดอย่าขนาดเมื่อวานเพราะถ้าเห็นฉันจะเปลี่ยนชุดใหม่ให้เธอเอง แค่นี้ เข้าใจไหมที่พูดอะ หลับอีกรอบปะวะ”

“เออ! รีบมาอย่าช้าฉันหิวละ! สั่งๆเตรียมเงินมาเยอะๆด้วยนะนายอะฉันกินเยอะ”

“หึ เตรียมตัวเถอะเธออะ”

“อืมแค่นี้”

ฉันกดวางเสร็จก็มาพิมพ์บอกพวกไอ้มิวไปในกลุ่มแล้วก็บอกไปว่านายนี่ว่าจะจีบอะไรแบบนี้อะแหละแล้วพวกมันทำไงเหรอ ฮึ สนับสนุนไปอีก แต่เดี๋ยววันนี้จะคุยจริงจังอีกรอบเลยนัดกับนายนี่ไม่งั้นก็ไม่ไปหรอก เพราะอยากคุยแบบต่อหน้ามากกว่าไม่อยากคุยทางโทรศัพท์

ฉันอาบน้ำแต่งตัวโดยใส่ชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้แขนตุ๊กตาแต่ช่วงหน้าอกก็กว้างพอสมควรความยาวก็เนื้อเข่าขึ้นมา อือหื้อ ชุดคือเก็บส่วนเว้าส่วนโค้งดีมาก ฉันลงมาด้านล่างก็เดินเข้ามาในครัวพร้อมกับบอกพี่ดาวที่กำลังเอาน้ำผลไม้ที่ซื้อมาเพิ่มใส่ตู้เย็นพอดี

“พี่ดาวคะ ญ่าขอน้ำส้มสักแก้วสิคะ เดี๋ยวญ่าถือออกไปเองค่ะ”

“ได้จ้า”

“ขอบคุณค่ะ”

“แล้วคุณญ่าจะทานข้าวเลยไหมคะป้าจะได้ให้เด็กๆตั้งโต๊ะ”

“เดี๋ยวญ่าไปข้างนอกค่ะป้านุ่ม”

“อ๋อได้ค่ะ”

“ป้านุ่มทานกันเลยนะคะ เฮียก็ยังไม่กลับแล้วไม่รู้จะกลับหรือเปล่ากับข้าวไม่ต้องแบ่งไว้หรอกค่ะ”

ฉันบอกป้านุ่มเพราะป้าเขาก็เริ่มจะตักอาหารแล้วเริ่มจะจัดโต๊ะกันแล้ว

“ค่ะๆ”

“งั้นญ่าไปห้องรับแขกนะคะ”

“ค่ะ”

ฉันเดินเข้ามาในห้องรับแขกนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่สักพักก็เห็นป๊าม๊าส่งรูปมาให้ในไลน์ส่วนตัว อ๋อ แล้วที่ยังไม่เห็นป๊าม๊าฉันเพราะว่าตอนนี้ไปเที่ยวกับคุณลุงคุณป้าพ่อแม่ไอ้เพ้นท์นั่นแหละที่จีน นี่แหละคบกันมันมาตั้งแต่เบบี๋อะแกจะเอาอะไรมาไม่เหมือน

ผมขับรถมาจอดที่หน้าบ้านที่ขับวนมาส่งยัยตัวแสบเมื่อวานก่อนจะเดินลงจากรถแล้วเข้ามาในบ้านก็เห็นเด็กผู้หญิงวัยรุ่นทักขึ้นมา

“เออ สวัสดีค่ะ มาหาพี่ญ่าเหรอคะ”

“ครับ ญ่าอยู่ไหนลงมาหรือยัง”

“พี่ญ่าอยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะ”

“อ๋อ ขอบคุณครับ”

ผมยิ้มให้กับเด็กน้อยตรงหน้าก่อนจะเดินไปที่ห้องรับแขกแล้วเห็นยัยตัวแสบใส่ชุดเดรสสีขาวนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่พอดีเลยเดินเข้ามาหาก่อนจะใช้มือจับที่หัวของยัยนี่แล้วออกแรงหมุนให้หันมาทางผม

“ไป มั่วแต่เล่นโทรศัพท์”

“โอ๊ย ถ้าคอฉันหักนะ”

“แล้วหักยัง ฉันเห็นมีแต่หน้าเธอแหละที่หัก ไป หรือไม่หิวแล้ว”

“หิวสิ”

ฉันบอกคนตัวสูงพร้อมกับหยิบกระเป๋าแล้วก็ลุกขึ้นก่อนจะได้ยินเขาถามขึ้นมาอีกรอบ

“แล้วเสื้อคลุมไม่ใส่”

ผมถามยัยตัวแสบแล้วคือชุดมันเป็นเดรสแล้วช่วงหน้าอกนี่แม่งจะอะไรขนาดนั้น

“งั้นรอแป๊บขึ้นไปเอาข้างบนก่อน”

ฉันบอกเขาลืมไปเลยเหมือนกันเพราะจะได้เอาไว้ใส่เวลาเดินข้างนอกแล้วเจอแดด

“งั้นไม่ต้องขึ้นไปเอาในรถฉันก็มี ไป หิวแล้ว”

“นี่ แล้วต้องจับมือด้วย”

“เอ้า คนจีบกันเขาก็จับมือสิมีใครจีบกันแล้วจับตูดบ้างละ”

“นายนี่มันบ้าจริงๆ”

คนตัวสูงจับมือฉันให้เดินตามเขาออกมาพอมาถึงรถเขาสายตาฉันก็เห็นสแตมป์ที่เหมือนจะเดินไปที่สวนเลยหันมาบอกเขาแล้วเรียกสแตมป์ขึ้นมา

“แป๊บหนึ่งๆ สแตมป์! มาหาพี่ก่อน!”

ผมมองยัยตัวแสบเรียกเด็กน้อยที่เหมือนจะไปไหนสักที่แต่พอได้ยินเสียงยัยนี่เรียกก็รีบวิ่งมาหา

“คะพี่ญ่า”

“เราจะไปไหน แล้วทำไมไม่ไปกินข้าว”

“หนูทำรายงานเสร็จช้าค่ะพี่ญ่าเลยว่าจะไปรดน้ำต้นไม้ก่อน”

“ไม่ต้องๆ เข้าไปกินข้าว ไม่ต้องรดต้นไม้พี่ไม่ตายหรอกตอนเย็นค่อยมารดแล้วเราลืมอะไรหรือเปล่า”

ฉันมองเด็กน้อยตรงหน้าด้วยความเอ็นดูสแตมป์เป็นลูกคนงานในโรงงานนั่นแหละแต่พ่อแม่ส่งเรียนไม่ไหวแล้วดันมาเลิกกันอีกเฮียกับฉันเลยเอ็นดูแล้วชวนมาอยู่ด้วยตอน ป.6 ตอนนี้ ม.3 แล้วฉันเอ็นดูเหมือนน้องสาวนั่นแหละไม่ได้ให้ทำงานแต่ไอ้เจ้านี่ก็ขอทำเลยให้รดน้ำต้นไม้แล้วก็ช่วยงานในโรงงานพวกงานเอกสารต่างๆที่น้องพอทำได้ให้เงินเดือนเอาไว้กินแล้วก็เปิดบัญชีเงินเก็บให้ด้วย น้องมันนิสัยน่ารักอะ ซื่อๆ อ๋องๆ อยู่บ้านก็เลยไม่เหงาถ้าว่างก็นี่แหละเพื่อนไปช็อป

“คะ แตมป์ลืมอะไรเหรอคะ”

“หึหึ แตมป์เอ๊ย เรานี่เนาะ แล้วจะไปยืนรดทำไมนู่นไปหมุนเปิดน้ำตรงนู้นมันก็รดอัตโนมัติแล้ว”

ฉันบอกเด็กน้อยตรงหน้าเพราะเมื่อวานที่อยากรดเองเพราะอยากคิดอะไรไปเรื่อยๆเหมือนได้อยู่กับตัวเอง

“อ๋อ ใช่ค่ะหนูลืม”

“หึหึ เข้าไปกินข้าวค่อยมารดตอนเย็นเปิดเอาไม่ต้องยืนรดดูเวลาไว้แล้วเราก็ไปทำการบ้านพอถึงเวลาก็ลงมาปิด”

“ค่ะ”

“ไปกินข้าวเลย ป้าๆเขากินกันอยู่ข้างใน เดี๋ยวพี่กลับมา”

“ค่ะพี่ญ่า”

ผมเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับพอยัยนี่เข้าไปนั่งผมก็ปิดประตูให้แล้วมาเข้ามานั่งฝั่งข้างๆพอขับรถออกมาก็เห็นเด็กน้อยกับยัยนี่บ๊ายบายกันอยู่เลยถามยัยนี่ขึ้นมา

“น้องสาวเหรอ”

“ใช่”

“แบบพ่อแม่เดียวกันอะนะ ทำไมรู้มาเหมือนเธอเป็นลูกคนสุดท้องอะ”

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับอธิบายให้เขาฟัง

“ไม่ใช่ แต่ฉันเอ็นดูน้องเหมือนน้องสาว น้องเขาเป็นลูกพนักงานครอบครัวมีปัญหาเลิกกันไปตอนแรกอยู่กับพ่อแล้วพ่อส่งเรียนไม่ไหวเลยขอมาดูแลตอนนี้ก็มีครอบครัวใหม่กันไปหมดแล้ว ฉันก็เลยย้ายน้องมันมาเรียนเอกชนแถวๆนี้แหละเวลาที่โรงเรียนมีกิจกรรมเกี่ยวกับผู้ปกครองก็ป๊าม๊าไปบ้างถ้าว่างฉันก็ไปบ้าง”

“อ๋อ ฉันก็ว่าน้องใส่ชุดอยู่บ้านทั่วไปไม่ได้ชุดเหมือนพวกพี่ๆเขา”

“ก็น้องสาวฉันอะจะให้ใครว่าได้ไง ฉันตามตบทุกคนอะที่มาว่าเพราะดูสิน้องมันสู้คนที่ไหนร้องไห้อย่างเดียว นี่ขนาดฉันสอนยังได้แค่นี้เลยฉันเลยต้องลุยเอง”

ผมหัวเราะก่อนจะปรายตามองยัยตัวแสบที่อยู่ข้างๆ ตอนแรกก็ดูเหมือนจะแรงแต่เห็นมุมนี้คงไม่ขนาดนั้นแล้วก็ดูเหมือนจะใจดีกับคนรอบข้างอยู่นะ

“หึหึ ไม่ทึก ไม่แกร่งเท่าเธออะเนาะ”

“เออสิ จะกลัวใครทำไมมือก็มีเท่ากันทำอะไรมาก็สวนดิคะ”

“หึหึ ดีละมีแม่แบบเธอลูกฉันมันจะได้กล้าแกร่ง”