ตอนที่7 เข้าหอ

ดวงตาคมไล่มองไปยังผิวเนื้อนวลเนียนตั้งแต่ใบหน้าของหญิงสาวจนมาถึงเนินอกอวบอิ่มที่ทำให้สายตาของเขาละไปไหนไม่ได้ หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกว่ากำลังจะควบคุมความรู้สึกไม่อยู่ จากนั้นเขาก็เริ่มยื่นมือไปสัมผัสจุดที่ล่อตาล่อใจเบามือ

จากสายตาหยาดเยิ้มคราแรกบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว เขาขบกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน ทั้งยังรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งกายด้วยอารมณ์ความเป็นชายกำลังพลุ่งพล่าน และแล้วมือหนาก็เริ่มดึงกระชากเกาะอกสีขาวเต็มแรง

แควก “อ๊าย...” หลังจากหลับลงไปด้วยความเพลียที่ต้องต้อนรับแขกเหรื่อในงานแต่งมาทั้งวัน เธอหลับตาลงไปได้ไม่ถึงชั่วโมงจู่ๆ ก็มีมือของใครบางคนกำลังฉุดกระชากชุดเจ้าสาวของเธอจนขาดวิ่น

ผ้าชิ้นหนาบวกกับแรงกระชากสร้างความเจ็บแสบให้เนื้อนวลนุ่มนิ่มของเธอไม่น้อยจนต้องระบายความเจ็บเป็นเสียงกรีดร้อง

“อื้อ...” ยังไม่ทันที่จะได้ส่งเสียงร้องอีกครั้ง มือหนาของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีก็กดปิดปากของเธอเอาไว้

ดวงตากลมโตเพ่งมองไปยังชายหนุ่มที่เคยสุภาพและอ่อนโยน ทว่าตอนนี้เธอมองเขาแล้วไม่หลงเหลือความรู้สึกนั้น ดวงตาของเขาที่จ้องมองเธอแข็งกร้าวดิบเถื่อน ประดุจเสือร้ายที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ คนที่กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอคือคนที่เธอเพิ่งเข้าพิธีแต่งงานด้วยจริงๆ หรือ

“คุณสวยจนผมอดใจไม่ไหวรู้ไหม คืนนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขทั้งคืนเลย...” ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มเอ่ยเสียงแหบพร่าหื่นกระหายเมื่อสายตาปะทะเข้ากับเนื้อหนังขาวผุดผ่องอวบนูนชูชันของคนใต้ล่าง เขาก้มลงจูบริมฝีปากบางอย่างไร้ความนุ่มนวล

“อื้อ...” ชมพูนุชพยายามดิ้นหนีเท่าไหร่เธอก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของคนตัวโต น้ำเสียงและท่าทีไม่คุ้นตาของคนเป็นสามีหมาดๆ ทำให้เธอพอจะรู้ได้ทันทีว่าคนที่กำลังมาทำหน้าที่สามีของเธอในคืนนี้ ไม่ใช่คนที่เธอเข้าพิธีแต่งงานด้วยแน่นอน

มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลที่เธอยังไม่รู้แน่ๆ คิดได้ดังนั้นก็เพิ่มแรงดิ้นหนีสุดจนสุดตัว แต่ทำอย่างไรเธอก็ไม่สามารถหนีจากคนที่กำลังกระทำป่าเถื่อนไร้กับเธอได้เลย และแล้วคืนนี้เธอก็ต้องตกเป็นของคนที่ไร้ความอ่อนโยน

เขากระทำทุกอย่างอย่างไร้ความนุ่มนวลเรียกเสียงร้องเจ็บปวดของหญิงสาวได้แทบค่อนคืน กว่าเสียงร้องอันเจ็บปวดจะสิ้นสุดลงได้ก็จวบจนเข้าเวลาของวันใหม่เข้าไปแล้ว...

เช้านี้สร้อยฟ้าต้องมาที่เรือนหอหลังเล็กของคิรินอย่างเร่งด่วน หลังจากได้รับรายงานจากเจนสุดาว่าตอนนี้ชมพูนุชเอาแต่นั่งร้องให้และพูดอย่างเดียวว่าอยากจะกลับบ้าน

“คุณสร้อยรีบเข้าไปข้างในเถอะค่ะ เจนจะยื้อคุณชมพูไม่ไหวแล้วนะคะ”

“ตาคินล่ะ”

“ยังไม่ตื่นค่ะ”

รู้ดังนั้นสร้อยฟ้าจึงรีบเร่งฝีเท้าตามเจนสุดาไปที่โซนนั่งเล่นของบ้านหลังเล็ก

“หนูชมพู” สร้อยฟ้ารีบทิ้งตัวนั่งข้างหญิงสาวที่นั่งปาดน้ำตา สายตาของเธอเริ่มสลดลงเมื่อเห็นรอยเขียวช้ำไปทั้งตัวของลูกสะใภ้ ดูท่าข้อสันนิษฐานของธนากรท่าจะเป็นจริง เธอนึกสงสารชมพูนุชไม่น้อยแต่ก็ยอมรับว่าตอนนี้เธอต้องเห็นแก่ตัวเพราะไม่เห็นว่าใครที่จะมาดูแลคิรินเหมาะสมไปกว่าชมพูนุชอีกแล้ว

“คนที่อยู่ในห้อง ไม่ใช่คุณคิน” หญิงสาวในชุดเดรสสีชมพูที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่โพล่งถามสร้อยฟ้าด้วยน้ำเสียงสะอื้น

“ฟังแม่นะ เค้านั่นแหละคิน”

“อะไรนะคะ” ชมพูนุชรู้สึกหน้าชาวาบ รีบปาดน้ำตาลวกๆ แล้วเงยหน้ามองสร้อยฟ้าด้วยแววตาฉงน เพราะยังไงเธอก็มั่นใจว่าคนที่ยังนอนหลับในห้องหออยู่ตอนนี้ไม่ใช่คนที่เธอเข้าพิธีแต่งงานด้วย

“แม่ขอโทษนะหนูชมพู เมื่อวานนี้แม่ให้ตาภูเข้าพิธีแต่งงานกับหนูแทนตาคิน แต่คนที่เข้าหอกับหนูคือตาคินจริงๆ” สร้อยฟ้าเริ่มก้มหน้าไม่กล้าสบตากับชมพูนุช

“เรื่องอะไรกันคะ?” หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นถี่แรงขึ้น ตอนนี้เธอสับสนไปหมดแล้วว่าชีวิตของเธอกำลังเจอกับอะไรกันแน่ ทั้งเรื่องคำพูดขอร้องของสร้อยฟ้าก่อนที่เธอจะเข้าพิธีแต่งงาน ทั้งเรื่องว่าใครคือเจ้าบ่าวตัวจริงของเธออีก

“จำที่หนูสัญญากับแม่ได้ไหม อย่าปล่อยมือพี่เค้าในวันที่เค้าไม่น่ารัก แม่ขอโทษที่ไม่บอกหนูก่อน แม่จำเป็นจริงๆ ปีที่แล้วคินอกหักเค้ารักแล้วก็หลงผู้หญิงคนนั้นมาก วาดฝันเอาไว้ว่าอยากจะมีครอบครัวแล้วก็อยากจะมีลูกกับเธอ แต่สุดท้ายเธอกลับหนีไปคบกับภีม ลูกชายของน้องชายสามีแม่ คินเจ็บปวดมาก เค้าดื่มจนขับรถเกิดอุบัติเหตุ หลังจากฟื้นมาก็กลายเป็นคนอารมณ์ร้ายสลับกับอาการซึมเศร้า เค้าไม่ยอมให้หมอรักษาง่ายๆ แม่ต้องส่งเค้าไปอยู่ที่เกาะเพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเค้าป่วย แล้วก็ต้องหาคนดูแลที่ไว้ใจได้ที่สุดเข้าไปดูแลคิน” เล่ามาถึงตอนนี้สร้อยฟ้าเริ่มน้ำตารื้นและมีน้ำเสียงสั่นเครือมากขึ้น

“คินถูกตั้งให้เป็นทายาทลำดับที่3ในการสืบทอดกิจการ ในพินัยกรรมของคุณย่าเค้าเขียนกำกับเอาไว้ชัดเจนว่า ถ้าเค้าไม่มีความสามารถที่จะบริหารงานได้ ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องตกไปอยู่ในมือทายาทลำดับต่อไปก็คือภีม ลูกชายของคุณพงษ์ แม่ยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ เพราะแม่รู้ว่าถ้าทุกอย่างไปอยู่ในมือครอบครัวนั้น กิจการที่แม่กับพ่อช่วยกันรักษากันมาจะพังไม่มีชิ้นดี ตลอดเวลาที่ผ่านมาคินเอาแต่พร่ำบอกว่าไม่มีใครรักตัวเอง จนแม่บอกว่าหนูชมพูพร้อมที่จะเป็นคนที่ดูแลและพร้อมที่จะเป็นแม่ของลูก รู้ไหมว่าคินดีใจมากเลยนะหนูชมพู แม่เห็นว่าหนูชมพูเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะดูแลตาคิน แม่อยากให้ความอ่อนโยนของหนูรักษาหัวใจที่แตกสลายของพี่เค้าได้ไหม แม่ขอร้อง”

“แล้วคนที่เป็นทายาทลำดับต่อจากคุณคินทำไมไม่ใช่คุณภูล่ะคะ”

“ตาภูได้รับมรดกเป็นโรงแรมที่ภูเก็ตไปแล้ว แล้วก็มีหุ้นส่วนบริษัทใหญ่แค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์ท่านั้น ส่วนภาวินีกับภารดาได้แค่ร้านเพชรเป็นมรดก เพราะออกไปจากตระกูลตั้งแต่ลูกยังเล็กๆ แล้วตอนนี้แม่ก็รู้ว่ากิจการร้านเพชรกำลังมีปัญหา แม่เชื่อว่ายังไงคนอย่างภาวินีก็จะต้องหาทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้ลูกชายตัวเองขึ้นมาเป็นผู้บริหาร Kprp.group แน่นอน”

ชมพูนุชฟังมาถึงตอนนี้เธอก็รู้สึกสงสารและเห็นใจสร้อยฟ้า แต่เธอจะรู้สึกดีกว่านี้หากสร้อยฟ้าไม่คิดปิดบังเรื่องของคิริน

ยังไม่ทันที่ชมพูนุชจะได้พูดอะไร สร้อยฟ้าก็เลื่อนตัวลงมาคุกเข่าตรงหน้าของเธอ

“คุณแม่ทำอะไรคะ?” ชมพูนุชตกใจจนรีบลุกขึ้นประคองสร้อยฟ้าที่ลงไปนั่งคุกเข่าให้ลุกขึ้น แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลุกขึ้นง่ายๆ

“ช่วยแม่ด้วยนะหนูชมพู”

สีหน้าของชมพูนุชเต็มไปด้วยความลำบากใจ แต่สุดท้ายเธอก็ทนต่อความสงสารไม่ไหวและยอมใจอ่อนจนได้

“ก็ได้ค่ะคุณแม่”

“ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ” สร้อยฟ้าเลยหน้ามายิ้มทั้งน้ำตาและลุกขึ้นมาโผเข้ากอดชมพูนุชเอาไว้แน่น

หลังจากเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างได้ชมพูนุชก็นั่งทำใจพักใหญ่ จนสุดท้ายเธอก็ยอมขึ้นเรือกับคเชนท์เลขาของคิรินมาที่เกาะล่วงหน้าคนอื่นๆ เพราะวันนี้คิรินต้องเข้าประชุมกับสร้อยฟ้าและภูมินทร์ที่บริษัทด่วน

หญิงสาวนั่งเหม่ออยู่ท้องเรือยอร์ชลำเล็ก สายตามองไปยังท้องทะเลอันแสนกว้างใหญ่ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล เพราะไม่สามารถรู้ได้เลยว่าวันข้างหน้าเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง

ไม่แน่ใจแม้แต่นิดเดียวว่าตัวเองจะสามารถดูแลคิรินและรักษาแผลใจของเขาได้หรือไม่ ทว่าเธอจะทำให้เต็มที่ตามที่ความสามารถของเธอจะทำได้

ถือว่าแลกกับการที่สร้อยฟ้าดูแลแของเธอเป็นอย่างดีก็แล้วกัน ส่วนจะรักหรือไม่รักคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีหรือไม่นั้นก็ขอให้เป็นเรื่องของอนาคต

“เอ้อ...โชคชะตาพาให้หนูต้องมาช่วยคุณคินใช่ไหมคะพ่อ” เธอถอนหายใจอ่อนพลางคิดถึงคนที่จากไป พ่อของเธอสอนเสมอว่าเกิดเป็นคน หากมีโอกาสที่จะสร้างความดีที่ไม่เกินกำลังของตัวเองก็ขอจงคว้าโอกาสนั้นเอาไว้ และหากสร้างความดีไม่ได้ก็อย่าสร้างความเดือดร้อนให้กับใคร

ใช่ ตอนนี้เธอกำลังจะสร้างบุญใหญ่ เพราะตกกระไดพลอยโจรไปเป็นภรรยาของคิรินเต็มตัวไปแล้ว