ตอนที่ 8 ใส่ร้าย

“ น้องฝนพอจะจำได้ไหมครับว่าวันไหน ช่วงเวลาประมาณกี่โมง “

“ เมื่อ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาเวลา ประมาณ 20:00 น ได้ค่ะ “

พอฝนเอ่ยจบชายหนุ่มก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันที เขารู้สึกโกรธมากขึ้นกว่าเดิม เพราะวันและเวลาที่หญิงสาวนั้นได้บอก มันตรงกับวันที่น้องสาวของเขาเกิดอุบัติเหตุพอดี เขาคิดว่านี่สินะสาเหตุที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องร้องไห้เสียใจหนัก เธอถึงได้ขับรถออกมาอย่างรวดเร็วขนาดนี้ เขาคิดว่าน้องสาวคงไปรู้ไปเห็นอะไรที่ไม่ดีไม่ควรเป็นแน่เลย

“ ขอบคุณมากนะครับสำหรับข้อมูล มันเป็นประโยชน์มากจริงๆ “

“ ไม่เป็นไรเลยค่ะฝนเต็มใจ “

“ เอาไว้ถ้าพี่มีเรื่องอะไรที่อยากรู้อีก พี่จะโทรมาหานะครับ วันนี้ต้องขอตัวกลับก่อน “

เมื่อได้ข้อมูลเป็นที่เรียบร้อยชายหนุ่มก็จัดการเอ่ยขอตัวลากลับทันที เพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ใหญ่กว่านี้ต้องไปจัดการ

“ ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะค่ะ “

ตึก ตึก ตึก

“ หล่อจังคนอะไรก็ไม่รู้ หล่อกว่าพี่กันต์อีก ถ้ารู้ว่ายัยไวน์มีพี่ชายหล่อขนาดนี้ฉันคงจะตีสนิทกับเธอไปตั้งนานแล้ว เสียใจด้วยนะไวน์ที่เธอต้องมาตายแบบนี้ ดีแล้วแหละจะได้ไม่มีใครกล้ามาด่าฉันอีก ส่วนแกน้ำอิงแกสมควรโดนพี่ชายยัยไวน์ฆ่าให้ตายตามเพื่อนแกไปเลย สวยนักนิ ถ้าไม่มีแกตั้งแต่แรกพี่บอมก็จะไม่บอกเลิกฉัน แกแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน แย่งแม้กระทั่งผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุด และถ้าไม่มีแกสักคนตำแหน่งดาวมหาลัยก็ต้องตกมาเป็นของฉันในฐานะรอง “

ฝนบ่นพึมพำกับตัวเองหลังจากที่ชายหนุ่มเดินออกไปได้ไม่นานเธอรู้สึกดีใจที่แผนการกำจัดเพื่อนร่วมห้องทั้งสองคนได้สำเร็จลุล่วง นอกจากจะได้แก้แค้นแล้วเธอก็ยังจะได้ขึ้นรับตำแหน่ง ดาวมหาลัยคนใหม่อีกด้วย

อีกด้าน

#น้ำอิง

เกาะส่วนตัววอร์ม

ฉันที่ฟื้นขึ้นมาหลังจากที่เผลอหลับไป บอกได้คำเดียวเลยว่าตอนนี้มันรู้สึกหนาวมากๆ ก็ตั้งแต่เมื่อวานฉันยืนแช่น้ำมาแล้วทั้งคืน จนตอนนี้แดดเริ่มออกเพราะเป็นช่วงสายของอีกวัน และก็ไม่รู้เลยว่าตัวเองจะต้องยืนอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

เนื่องจากว่าตอนนี้ระดับน้ำได้เพิ่มสูงมากขึ้นเลื่อยๆ อาจเพราะเป็นช่วงที่น้ำกำลังขึ้น และถ้าขืนฉันยังคงยืนอยู่แบบนี้ต่อไป มีหวังได้จมน้ำตายเป็นแน่

น้ำอิงบ่นพึมพำกับตัวเองเนื่องจากว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้มาแล้วทั้งคืน และตอนนี้ดูเหมือนว่าระดับน้ำจะเพิ่มสูงมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าขืนเธอยังยืนอยู่แบบนี้ต่อไป โดยที่ชายหนุ่มยังไม่มาปลดโซ่ออกจากตัว เห็นทีว่าคราวนี้เธอคงจะไม่รอด

“ ช่วยด้วย พี่ค่ะช่วยปล่อยอิงไปเถอะ ฮึก ฮือ ฮือ อิงกลัว “

“ ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอกครับ ผมต้องทำตามคำสั่งนาย “

หญิงสาวเอ่ยตะโกนขอร้องไห้ชายชุดดำช่วย เพราะเธอรู้สึกกลัวเหลือเกิน เนื่องจากว่าตอนเด็กๆเธอเคยจมน้ำจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่ได้พี่สาวฝาแฝดมาช่วยเอาไว้ เธอก็คงจะไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ และนั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้เธอกลัวน้ำตั้งแต่นั้นมา

แต่คำว่ากลัวน้ำของเธอไม่ได้หมายความว่ากลัวทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเหลว เธอแค่กลัวน้ำที่มีปริมาณมากๆ อย่างเช่นน้ำทะเล แม่น้ำ หรือแม้แต่กระทั่งน้ำคลอง เธอแค่รู้สึกว่าน้ำพวกนี้มันเป็นอันตรายอย่างมาก และเธอก็ไม่คิดที่จะเข้าใกล้อีกเลยตั้งแต่นั้นมา

“ ได้โปรดเถอะค่ะ ฮึก ฮือ ฮือ “

ในขณะที่หญิงสาวกำลังเอ่ยอ้อนวอนขอร้องให้ชายชุดดำปล่อยเธอนั้น ชายหนุ่มก็ได้เดินเข้ามาพอดี เขาเพิ่งจะกลับมาหลังจากที่ไปพบกับฝนเพื่อนร่วมห้องของน้องสาว สาเหตุที่ต้องรีบก็เป็นเพราะว่าเขาต้องกลับมาจัดการกับเธอ

“ จะแหกปากอีกนานไหม “

“ พี่วอร์ม ฮึก ฮือ ฮือ ปล่อยอิงไปเถอะ “

“ หึ ทำไมกลัวเหรอ ไม่ต้องกลัวหรอกยังไงเธอก็ต้องตายอยู่ดี “

“.........”

น้ำอิงได้ยินอย่างนั้นเธอก็ถึงกับชะงักไปในทันที จริงอยู่ที่ทุกคนบนโลกนี้เกิดมาก็ต้องตาย แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเธอจะต้องมาตายอย่างน่าอนาถแบบนี้