ตอนที่ 2 สะใจดีพิลึก

ตอนที่ 2 สะใจดีพิลึก

แสงแดดยามสายลอดผ่านประตูระเบียงคอนโดสูงเสียดฟ้าที่ไม่ได้ปิดผ้าม่านผืนหนาเอาไว้ ดวงตากลมโตกะพริบถี่ๆไล่ความมึนงง เธอมองดูหน้าอกหนั่นแน่นและต้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่เธอใช้ต่างหมอนมาทั้งคืน จะบอกว่าทั้งคืนก็คงไม่ถูกนัก เพราะเขาคนนี้เพิ่งปล่อยให้เธอได้นอนจริงๆจังๆก็ตอนที่ฟ้าใกล้สางนี่เอง

เธอค่อยๆขยับกายออกจากอ้อมกอดของคนตัวโตเบาๆ แต่เมื่อหย่อนขาลงบนพื้นก็ถึงกับต้องสูดปากด้วยความเจ็บ ภาพเมื่อคืนฉายซ้ำวนไปวนมาในสมองของเธออีกครั้ง จะไม่ให้เธอเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ทั้งๆที่เป็นครั้งแรกของเธอแท้ๆ แต่คนหื่นกระหายกลับเอาแต่ใจกับเธอจนเช้า

เธอกลั้นใจลุกขึ้นยืนแล้วหันกลับไปมองหน้าของคนที่เธอมีความทรงจำสุดพิเศษครั้งแรกในชีวิตร่วมด้วย เขาหล่อมาก หล่อมากจริงๆ แถมตอนอยู่บนเตียงเขาก็ดูแลเธอดีมากๆ ถึงแม้เขาจะเอาแต่ใจ แต่พอรู้ว่าเป็นครั้งแรกของเธอ เขาก็อบอุ่นอ่อนโยนแต่ก็แฝงไปด้วยความเร่าร้อน เนื้อตัวหนั่นแน่นของเขาก็ให้ความรู้สึกดีสุดๆในยามที่เธอกอดรัดเขาเอาไว้ แบบนี้นี่เอง เขาถึงเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ ทั้งแฟนคลับและสาวๆที่ยอมเป็นคู่นอนเพียงชั่วคืนของเขา เหมือนกับเธอ

หญิงสาวตัดสินใจใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เธอควรรีบออกจากห้องนี้ก่อนที่เขาจะตื่นขึ้นมา เมื่อคืนที่ทำใจกล้าไปเสนอตัวเป็นคู่นอนของเขา มันน่าอายจะแย่ One Night Stand ก็ควรจบลงแค่นี้สินะ ถึงแม้จะเสียความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายที่ไม่ได้รัก แม้มันจะผิดแผนของชีวิตไปบ้าง แต่มันก็สะใจดีพิลึก ที่ครั้งหนึ่งก็ได้แย่งผู้ชายที่พี่สาวต่างสายเลือดคนนั้นหมายปอง แม้จะคืนเดียวก็ตามที

ร่างหนาขยับกายด้วยความเมื่อยขบในยามบ่ายคล้อย มือใหญ่ควานหาร่างบางที่เขาตักตวงความหวานมาทั้งคืนทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตา แต่เอื้อมมือควานหาเท่าไหร่ก็พบเพียงความว่างเปล่า จึงลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ ลุกขึ้นมานั่งกลางเตียงแล้วมองหาเธอ ใจแกร่งเต้นกระตุกเมื่อมองเห็นเพียงความว่างเปล่า ไม่มีเธอนอนอยู่บนเตียงอีกแล้ว ทิ้งไว้เพียงรอยเลือดหยดเล็กๆหลายหยด และรอยคราบน้ำรักของเขาและเธอที่ผสมกับเลือดสาวเปรอะเปื้อนไปทั่วเตียงกว้าง

ดาราหนุ่มทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง เอาแขนก่ายหน้าผาก รู้สึกสับสนในความรู้สึกของตัวเอง เพราะเป็นครั้งแรกของเธอกับเขาแท้ๆ ครั้งแรกในการเสียความบริสุทธิ์ของเธอ และครั้งแรกที่มีอะไรกับใครโดยไม่ป้องกันของเขา ทั้งที่เป็นครั้งแรกแท้ๆ แต่เธอกลับทิ้งเขาไปเหมือนกับไม่ไยดีในเยื่อบางๆของตัวเองเลย

"อัณณา คุณเป็นใคร แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหม"

ปุณณัตถ์พึมพำกับตัวเองเสียงเบา เขาไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน รู้แค่เพียงว่าเธอชื่อ อัณณา ก็ตอนที่เขาถามเธอ ก่อนพาเธอกลับห้องมาโยกขย่มกระแทกกระทั้นตลอดทั้งคืน

เขาตัดสินใจลุกขึ้นอาบน้ำเพื่อที่จะได้กลับบ้าน อุตส่าห์ได้วันหยุดมาหนึ่งวัน แต่ก็กำลังจะหมดไปกับการนอนเพราะหมดเรี่ยวหมดแรงจากการกรำศึกสวาทกับสาวพรหมจรรย์มาทั้งคืน แต่ใจเจ้ากรรม เมื่อมองไปที่อ่างอาบน้ำ ภาพเร่าร้อนระหว่างเธอกับเขาเมื่อคืนก็ฉายชัดกลับมาอีกครั้ง เขาถอนหายใจยาวก่อนรีบอาบน้ำชำระล้างร่างกาย เพื่อที่จะได้ออกจากห้องที่มีแต่ความทรงจำกับสาวแปลกหน้าที่ชื่อ อัณณา คนนั้น

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็เจอเข้ากับพี่ชายทั้งสองที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ในห้องนั่งเล่น จึงแวะเข้าไปหาเพื่อพูดคุยกันตามประสาหนุ่มๆ

"ไง ไอ้เสือ ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน เมาหนักหรือไง กลับมาเสียบ่าย"

ปราณนต์เอ่ยทักน้องชายด้วยความแปลกใจ เพราะตั้งแต่เขาเริ่มทำงานในวงการมา เขามักจะต้องดูแลตัวเองเสมอ ไม่ดื่มจนเมามากมายทิ้งตัวเหมือนเมื่อก่อน เพราะมันมีผลกับร่างกาย ทำให้เขามีปัญหาในการทำงาน การเข้าวงการบันเทิงก็ทำให้น้องชายที่ชอบปาร์ตี้สังสรรค์เป็นชีวิตจิตใจ มีวินัยมากขึ้นเยอะ

"เปล่าครับ ไม่ได้เมาขนาดนั้น แต่ไปนอนที่คอนโดมาน่ะ"

"เฮ้ย นี่อย่าบอกว่าเอาสาวไปนอนด้วยมาน่ะ"

"ครับ"

ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรกันอยู่แล้ว เพราะมันเป็นเรื่องปกติของคนรูปหล่อพ่อรวยอย่างพวกเขา ที่ยังไม่คิดจริงจังกับใคร และเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆตามความพอใจของพวกเขาเอง ซึ่งในตอนนี้ ก็เหลือเขาแค่คนเดียวแล้ว ที่ยังใช้ชีวิตแบบนี้ได้ เพราะพี่ชายทั้งสามคนแต่งงานมีลูกเมียกันหมดแล้ว

"เกิดอะไรขึ้นวะ ปกติแกไม่นอนค้างคืนกับสาวๆพวกนั้นไม่ใช่หรอ หรือเดี๋ยวนี้เปลี่ยนใจแล้ว"

ไม่ใช่แค่ปุณณัตถ์หรอก ที่จะไม่นอนค้างคืนกับสาวๆที่เป็นแค่คู่นอนพวกนั้น แต่พวกเขาเองทุกคนก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน

"ก็ยังเหมือนเดิมครับ ปกติก็ไม่ได้ค้างกับใคร แต่คนนี้ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน"

พี่ชายทั้งสองมองหน้ากันด้วยความงง อยากรู้เหตุผลนั้นเหมือนกัน

"เกิดอะไรขึ้นวะ ติดใจหรือไง"

"ก็ ไม่รู้ครับ แต่เธอไม่เหมือนใคร"

พี่ชายทั้งสองมองหน้ากันอีกครั้ง และก็เป็นปราณนต์ที่เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง

"เธอเป็นใครวะ ใช่นางเอกที่กำลังมีข่าวกับแกหรือเปล่า"

เขาหมายถึง มินตรา หรือ มินนี่ นางเอกดาวรุ่งที่กำลังมีข่าวคู่จิ้นกับน้องชายของเขาอยู่ในตอนนี้ และน้องชายของเขาก็ไปจิ้มเธอเข้าให้แล้วด้วยสิ

"ไม่ใช่ครับ แต่เป็นใครก็ไม่รู้เหมือนกัน กะว่าจะถามตอนตื่น แต่ก็หนักไปหน่อย ตื่นซะบ่าย ตื่นมาเธอก็หายไปแล้วครับ"

ดวงตาคมกริบที่มีแววมั่นใจและทรงเสน่ห์ตลอดเวลาไหววูบเล็กน้อยเมื่อพูดถึงผู้หญิงคนนั้น

"อะไร ชอบเธอหรือ ทำไมทำหน้าตาแบบนั้น"

"ชอบอะไรกันพี่ปราณต์ ก็แค่นอนด้วยกันน่ะ แค่รู้สึกแปลกๆเฉยๆ ไม่เคยนอนค้างคืนกับใคร นี่คนแรก แต่ตื่นมาเธอดันมาเทผมเสียนี่ เหมือนเธอไม่เห็นค่าผมเลย"

"หึหึหึ เจอสาวเก็บแต้มหรือเปล่า คงไม่ได้แคร์คู่นอนเหมือนกับแกละมั้ง เจอของแรงแล้วล่ะแก"

"เก็บแต้มอะไรกันพี่ ไม่ได้เปรี้ยวซ่าก๋ากั่นเลย ธรรมดาจะตาย แถมผมยังเป็นคนแรกของเธออีก สงสัยคงไม่รู้จะมองหน้าผมยังไงมั้ง เลยรีบหนี"

พี่ชายทั้งสองมองหน้ากันด้วยความแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีก ปกติปุณณัตถ์ไม่เข้าใกล้สาวพรหมจรรย์เลย เพราะเขาบอกว่ามันจะมีเรื่องราววุ่นวายตามมา เพราะสาวๆพวกนี้มักยึดติดกับความสัมพันธ์กับผู้ชายที่เป็นคนแรก แต่ทำไม คราวนี้ถึงแหกกฎของตัวเองได้

"เอาเถอะ เธอหนีไปแปลว่าไม่ได้อยากจะสานสัมพันธ์หรือยุ่งเกี่ยวกับแกอีก ก็ปล่อยให้มันจบๆไปเถอะ"

"ครับ ผมก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว"

จบ..เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและความสัมพันธ์ของเขากับเธอมันจบ แต่ทำไมความรู้สึกของเขามันไม่อยากจะจบเลย

เขากลับขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเองหลังได้คุยกับพี่ชายทั้งสองอีกพักหนึ่ง ร่างใหญ่ทิ้งกายลงนอนบนเตียงกว้าง ดวงตาคมกริบทอดมองไปที่เพดาน ภาพระหว่างเธอกับเขาเมื่อคืนกลับเข้ามาฉายซ้ำในสมองอีกแล้ว เขาหลับตาลงพักหนึ่ง ก่อนถอนหายใจและลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ทิ้งเรื่องที่เคยเกิดขึ้นไว้เบื้องหลังให้เป็นความทรงจำในค่ำคืนแสนวิเศษ แล้วเดินหน้าใช้ชีวิตต่อไป

อัณณา ขับรถมาที่บ้านหลังใหญ่ชานเมือง หลังจากที่ออกจากห้องของเขามาแล้ว เธอไปจอดรถสงบสติอารมณ์อยู่ที่สวนสาธารณะเพื่อทบทวนความรู้สึกจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่นาน ก่อนตัดสินใจขับรถกลับบ้านอีกครั้ง

"อ้าว ยัยอัณณ์ กลับมาซะบ่าย นี่เมื่อคืนแกไปนอนที่ไหนมา อย่าบอกฉันนะว่าไปนอนกับผู้ชายมาน่ะ นี่แกหัดใจแตกตั้งแต่เมื่อไหร่ เลิกกับตาตุลย์ก็เพราะแกทำตัวเหลวแหลกแบบนี้ใช่ไหม"

ทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้ามาบ้าน แม่เลี้ยงของเธอก็ส่งเสียงดังทันทีจนพ่อของเธอที่กำลังนั่งอ่านหนังสือต้องเดินออกมาดูว่ามีอะไรเกิดขึ้น

"มีอะไรกัน อ้าวยัยอัณณ์ จะไปไหนลูก"

"ไปไหนล่ะคะคุณ เพิ่งกลับมานี่แหละ หายไปทั้งคืน ไม่รู้ไปใจแตกที่ไหน แบบนี้ไง ตาตุลย์ถึงได้ทิ้ง"

"อัณณ์ไปนอนที่คอนโดมาค่ะ นี่ก็กลับมาเอาของเพิ่ม ต่อไปจะไม่ค่อยได้กลับบ้านแล้วนะคะพ่อ"

เธอจำต้องโกหกคำโต เพราะจะให้พ่อของเธอรู้เรื่องที่เธอไปทำตัวเหลวไหลแบบนั้นไม่ได้ และอีกอย่างเธอก็ตั้งใจจะกลับมาเอาข้าวของจำเป็นส่วนที่เหลือ เพราะเธอกำลังจะออกไปอยู่เองที่คอนโดกลางเมือง มันสะดวกต่อการเดินทางไปทำงานมากกว่า และอีกอย่าง เธออยากออกไปจากบ้านหลังนี้ ออกไปจากสภาพแวดล้อมเดิมๆ และอยากไปจากแม่เลี้ยงและพี่สาวต่างสายเลือดของเธอ ที่คอยสร้างบาดแผลในจิตใจให้เธอเสมอมา

"ไปเถอะลูก ถ้าว่างก็กลับมาเยี่ยมพ่อบ้าง"

พ่อของเธอรู้ดี ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอต้องเจอกับอะไรมาบ้าง แต่พ่อก็รักและเกรงใจผู้หญิงคนนั้นมาก จนไม่สามารถปกป้องเธอจากแม่ลูกคู่นั้นได้ ได้แต่บอกให้เธออดทนและอย่าคิดอะไรมาก แต่เธอจะไม่คิดอะไรมากได้อย่างไร เมื่อสิ่งที่พี่สาวต่างสายเลือดของเธอทำ มันรุนแรงขึ้นทุกที โดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของเธอขาดลงจนต้องตัดสินใจออกจากบ้านและทิ้งพ่อไป

เธอเก็บของจำเป็นของตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่ในขณะที่เธอกำลังขนของใส่รถของเธอเอาไว้ ก็มีเสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง

"อัณณา ขนของจะไปไหนครับ"

เธอค่อยๆหันหลังกลับไปตามทางของต้นเสียง ก็เจอกับชายหนุ่มรูปหล่อที่เธอคุ้นเคยดี เพราะเขาคือพี่ชายข้างบ้านที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็ก และคบหากันในฐานะคนรักถึงเจ็ดปี แต่สุดท้ายก็ต้องจบลง เพราะพี่สาวต่างแม่ของเธอคนนั้น

"พี่ตุลย์"

เธอมองเขาด้วยแววตาสั่นระริก ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว แต่เรื่องนั้นมันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน