เดือนประดับทราย

“โอมายก๊อด! ยังมีรถจิ๊ปบุโรทั่งรุ่นนี้อยู่อีกหรือ”

พันไมล์อุทานพร้อมกับกวาดสายตา มองไปรอบยานพาหนะสีดำคันเก่าๆ ที่ผู้นำบารัซคนใหม่ส่งมารับเธอและพี่ชายที่สนามบิน

“รถจิ๊ปรุ่นซุปเปอร์ลายครามนี่หรือที่เพื่อนของพี่แทนส่งมารับเรา”

หญิงสาวเหลือบมองพี่ชายด้วยสีหน้าประหลาดใจ เมื่อเห็นรถที่ส่งมารับตนเองและพี่ชาย ซึ่งบินจากเมืองไทยเพื่อเดินทางมาที่บารัซ ในฐานะแขกคนสำคัญของชีคอัมราน ว่าที่ผู้นำเผ่าคนใหม่ของที่นี่

แทนไทยิ้มเมื่อจับน้ำเสียงผิดหวังนั้นได้

“มันจะรอดไหม!” พันไมล์บ่นพึมพำกับตัวเอง ขณะใช้สายตาสำรวจสภาพรถจิ๊ปรุ่นเก่าสนิมจับคันดังกล่าว

“ผิดหวังมากหรือพาย”

พันไมล์ยักไหล่ก่อนจะพูดสวนกลับไป “ใครว่า...ประทับใจสุดๆ ต่างหาก”

ปากบอกว่าประทับใจ แต่น้ำเสียงที่พูดออกมานั้น ฟังดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายประชดประชัน

แทนไทส่ายหัวทำสีหน้าอ่อนใจ “เรื่องมาก...ทำตัวเป็นคุณหนูไปได้”

เธอชี้ที่ตัวเอง “อย่างพันไมล์น่ะหรือคุณหนู พูดผิดพูดใหม่ได้นะ”

“ก็พี่แทนเคยคุยไว้เองไม่ใช่หรือว่ามีเพื่อนเป็นชีค พายเพิ่งจะรู้นะว่าคนระดับท่านชีคเขาส่งรถแบบนี้มารับแขก สงสัยคงคิดจะต้อนรับเราแบบเจาะลึกให้ถึงแก่น จัดเต็มชนิดว่าให้เรานอนกลางดินกินกลางทราย พักอาศัยอยู่แต่ในกระโจมแบบพวกเบดูอินแน่เลย”

หญิงสาวค่อนขอดเพื่อนพี่ชายด้วยความหมั่นไส้ทั้งที่ยังไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน

แทนไทส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มขำพันไมล์

“จะบ่นทำไม ก็เราเป็นคนร้องขอตามมาเอง” พร้อมกับบ่นยืดยาวว่า “เรียนจบ แทนที่จะรีบหางานทำ กลับมาเที่ยวเถลไถลไปเรื่อยเปื่อย”

พันไมล์แกล้งทำหน้าตูม ตัดกับดวงตาเป็นประกายพราวระยิบด้วยความตื่นเต้น ไร้วี่แววรู้สึกผิด “บ่นเรื่องนี้อีกละ พายแค่มาหาประสบการณ์แปลกใหม่ กลับจากบารัซเมื่อไรก็ตั้งใจว่าจะไปลุยหางานต่อแล้วค่ะคุณพี่ชาย”

แทนไทเห็นสีหน้าระรื่นก็ได้แต่ส่ายหน้า “พี่จะคอยดูว่าเมื่อกลับไปพายจะทำจริงอย่างที่ปากพูดไหม”

ก่อนจะพูดดักคอน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาว่า “ถึงปากจะบ่น แต่จริงๆ แล้วถูกใจละซิ”

พันไมล์ยักคิ้ว ฉีกยิ้มกว้าง “ช่างเป็นพี่ชายที่รู้ใจน้องคนนี้ที่สุด”

แม้ปากจะค่อนคอด แต่เจ้าตัวกลับกระโดดขึ้นรถเป็นคนแรก อย่างไม่อาจระงับใจไว้ได้อีก จิตวิญาณของนักผจญภัยเดือดพล่าน อยากจะออกไปโลดแล่นไปในดินแดนทะเลทรายเต็มแก่ เมื่อเห็นแทนไทชักช้าก็อดไม่ได้ต้องหันมาเร่ง

“เร็วๆ ซิคะพี่แทน ชักช้าเป็นคนแก่ไปได้”

“ทีอย่างนี้ละมาเร่ง” ปากบ่นว่าแต่ขายาวๆ ของแทนไท ก็ก้าวขึ้นมานั่งบนรถตามน้องสาวมาติดๆ

แทนไทหัวเราะส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ กับนิสัยการพูดจาโผงผาง แก่นแก้ว แสนซน ชื่นชอบการผจญภัย และโปรดปรานการต่อสู้ทุกรูปแบบของน้องสาว ซึ่งเป็นนิสัยที่หนุ่มๆ ต่างก็พากันเข็ดขยาดจนไม่มีใครกล้ามาจีบ ทำให้พันไมล์ต้องครองตัวเป็นโสดเกาะติดพี่ชายมาจนถึงทุกวันนี้

“หันรีหันขวางซนเป็นลิงเลยนะเรา” แทนไทเอ่ยคล้ายจะตำหนิน้องสาวกลายๆ

“ก็มันตื่นเต้นนี่พี่แทน” พันไมล์หันมากระซิบตอบพี่ชาย เมื่อเขาขึ้นมานั่งบนรถจิ๊ป พร้อมกับทำคอยืดยาวเพื่อสำรวจดินแดนแห่งใหม่ด้วยความสนใจ

ชายหนุ่มสายเลือดไทยยิ้มด้วยความเอ็นดู การที่เขาเดินทางมาที่บารัซในครั้งนี้ เพราะทราบว่าบิดาของเพื่อนรักซึ่งเป็นผู้นำเผ่าเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจอย่างกะทันหัน เขาจึงตั้งใจเดินทางมาแสดงความเสียใจ และดูงานเกี่ยวกับธุรกิจการทำเหมืองซึ่งบารัซค่อนข้างมีความเชี่ยวชาญ เมื่อพันไมล์รู้เรื่องนี้ก็เลยขอตามมาด้วย

“ตกลงเราต้องพักอาศัยอยู่ในกระโจมอย่างพวกเบดูอินหรือเปล่าคะพี่แทน” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

“เสียใจด้วยนะยัยตัวแสบ” แทนไทหัวเราะ “จริงอยู่ที่ในอดีตเผ่าบารัซใช้ชีวิตแบบเร่ร่อน รอนแรมอยู่กลางทะเลยทรายไร้ถิ่นฐาน แต่ปัจจุบันไม่ใช่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าพายจะต้องไปเจอคฤหาสน์ จาน ช้อน ชาม ทุกสิ่งอย่างที่ทำด้วยทองคำอันมีมูลค่ามหาศาล ชีคที่เอาแต่ใจและรวยล้นฟ้า ชัวร์เลย” พันไมล์คาดเดา เธอค่อนข้างมั่นใจว่าสิ่งที่เอ่ยมานั้นถูกต้อง

คราวนี้แทนไทหัวเราะเสียงดังอย่างอดไม่ได้ จิ้มนิ้วไปยังหน้าผากมนของน้องสาวเบาๆ “เรานี่!...”

พันไมล์หน้างอ ลูบหน้าผากตัวเองเบาๆ ปากก็ไม่วายบ่นอุบอิบในลำคอ “ถือว่าเกิดก่อนหน่อย...จิ้มเอาๆ”

“บ่นอะไร...” แทนไทแกล้งว่า พอเห็นอีกฝ่ายส่ายหน้าทำดื้อตาใสเข้าใส่ เขาจึงพูดต่อว่า “ที่นี่ไม่เหมือนบ้านเรา จะพูดจะจาอะไรก็ระวังปากไว้บ้าง ดีไม่ดีเดี๋ยวได้ตายกันหมด”

พันไมล์แกล้งทำตาโต ยกมือปิดปาก ส่ายหน้าดิกๆ ส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ

“อะไร!”

แทนไทถามทั้งขำทั้งฉุนน้องสาวตัวดี ที่ทั้งดื้อและล้นจนทุกคนในบ้านต่างก็ส่ายหน้า แต่ด้วยเป็นลูกสาวคนเล็กนิสัยช่างออดอ้อนฉอเลาะ พ่อและแม่รวมทั้งตัวเขาจึงทั้งรักทั้งหลง และตามใจกันมาตั้งแต่เด็ก ทำให้พันไมล์เติบโตมาแบบคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่กลัวเกรงอะไร หรือใครหน้าไหน ตัวเขาเองได้เคยเอ่ยเตือนหลายต่อหลายครั้ง น้องสาวตัวแสบก็รับปากทุกครั้ง แต่ก็ยังไม่วายไปก่อเรื่องยุ่งๆ ไม่เคยหยุดเช่นกัน จนตัวเขาเองก็ระอา แต่ด้วยความรักก็ต้องรั้งบ้างดึงบ้างตามประสาพี่น้อง

“พูดไม่ได้ เดี๋ยวตาย” พันไมล์อดแหย่แทนไทไม่ได้

แทนไทฟังแม่ตัวป่วนพูดแล้วก็แจกมะเหงกไปหนึ่งที พันไมล์หน้ามุ่ยลูบหัวเบาๆ

“รังแกน้องอีกแล้วนะ” เธอตวัดตาคมค้อนพี่ชาย “สงสัยว่าเพื่อนพี่แทนจะไม่ได้รวยจริงละซิ พูดนิดพูดหน่อยก็ทำร้ายร่างกายน้องตลอด”

“รวยหรือเปล่า! ไว้ไปดูให้เห็นกับตาก่อนค่อยตัดสินดีไหม”

“มีให้ลุ้นด้วย” พันไมล์อดเหน็บพี่ชายด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ไม่ได้

แทนไทหัวเราะขบขันกับท่าทีของน้องสาว ที่ยังไม่ยอมอ่อนข้อเพราะเชื่อมั่นในความคิดตัวเอง

“พูดเหมือนเราจะไม่ชอบและมีอคติกับพวกชีคอยู่นะ”

“พายเคยอ่านเจอข้อมูลที่เกี่ยวกับทะเลทรายจากในหนังสือค่ะพี่แทน ชีคพวกนี้รวยตายชัก ไม่ต้องทำงานทำการ เอาแต่หื่นไปวันๆ เห็นผู้หญิงสวยเป็นไม่ได้จ้องแต่จะฟัน ล่าแต้มเพื่อเก็บเป็นสถิติ และคิดว่าเงินคือพระเจ้า”

พันไมล์เล่าให้พี่ชายฟังถึงแหล่งที่มาของข้อมูล ที่เธอได้รับด้วยสีหน้าและท่าทางจริงจัง

“ไปเอาข้อมูลพวกนี้มาจากไหน เพ้อเป็นเรื่องเป็นราว”

แทนไทย้อนถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะอย่างขบขันในอาการเจ็บแค้นของน้องสาว

พันไมล์หัวเราะ ตอบนัยน์ตาใสซื่อ ด้วยน้ำเสียงภูมิใจว่า “อ่านมาจากนิยาย”

พี่ชายเขกหัวน้องสาวเบาๆ อีกครั้ง “ไร้สาระจริงนะเรา”

“พี่แทนว่าใครไร้สาระ...หนังสือหรือพาย” เจ้าตัวโวยลั่น

“ทั้งสองอย่าง” แทนไทตอบ โดยไม่สนเขี้ยวเล็กๆ ที่น้องสาวแยกใส่

“หนังสือเขาออกจะดี อ่านแล้วรู้เลยว่าชีคพวกนี้ชอบกดขี่ผู้หญิง อันนี้ไม่ชอบอย่างแรง” พันไมล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ปลื้ม

“หนังสือพวกนั้น เขาเขียนเพื่อความบันเทิง เราก็เอามาคิดเป็นตุเป็นตะ”

“นี่ก็ไม่ใช่ นั่นก็ไม่ถูก พายขี้เกียจเดาแล้ว ถ้าพี่แทนอยากโม้เรื่องความรวยของเพื่อน ก็เล่ามาเลยแล้วกัน” พันไมล์พูดงอนๆ ขณะที่รถจิ๊ปเคลื่อนออกจากสนามบินมาได้พักใหญ่

แทนไทยิ้มกว้าง พร้อมกับยกมือขยี้ผมของน้องสาวแรงๆ ด้วยความเอ็นดู “ใครโม้ แค่พูดเรื่องจริง เราควรจะฟังไว้ประดับปัญญาที่มีอยู่น้อยนิด”

พันไมล์ตวัดตาคมค้อน นึกเคืองที่ถูกหาว่าโง่ แต่ความอยากรู้เรื่องราวของบารัซมีมากกว่า เธอจึงเลือกที่จะนิ่งและฟังสิ่งที่พี่ชายเล่าอย่างตั้งใจ

“เผ่าบารัซแม้จะเป็นชนเผ่าเล็กๆ ท่ามกลางชนเผ่าทะเลทรายอีกนับร้อยนับพัน แต่ก็นับได้ว่าเป็นชนเผ่าที่มั่งคั่งอุดมสมบูรณ์ เพราะนอกจากจะมีบ่อน้ำมันแล้วก็ยังมีเหมืองแร่ทองคำอยู่หลายแห่ง บ้านช่องของชาวบารัซโดยส่วนใหญ่ก็จะทำมาจากดิน โดยมีส่วนผสมของปูนขาวและน้ำมันสน ถึงแม้ว่าจะทำมาจากดินแต่ก็มีความแข็งแรงและคงทนถาวร”

“ผิดหวังไปหนึ่ง” พันไมล์ยกนิ้วขึ้นนับหันมาบอกพี่ชาย แล้วพูดต่อว่า “เรื่องนอนกระโจมผ้าท่ามกลางทะเลทรายเป็นอันพับไป แต่เรื่องผู้ชายชอบไว้หนวดไว้เครารกรุงรัง หน้าตาดุดัน ชอบกินเนื้อดิบ ไล่ตัดคอคนเป็นว่าเล่น หรืออาจจะถึงขั้นกดขี่ข่มแหงผู้หญิงให้คอยรับใช้ผู้ชายเยี่ยงทาส ส่วนผู้หญิงก็คงต้องแต่งตัวปิดหน้าปิดตา และยอมให้ฝ่ายชายจิกใช้งานเธอตามอำเภอใจนี่ต้องมีอยู่จริงชัวร์” น้ำเสียงของพันไมล์ฟังดูจริงจังเมื่อพูดถึงสิ่งเหล่านี้

แทนไทหัวเราะขบขันกับความคิดของน้องสาว แม้ไม่อยากทำลายจินตนาการอันบรรเจิดของพันไมล์ แต่ในเมื่อมันไม่ตรงกับความเป็นจริงก็เลยต้องชี้แจงให้อีกฝ่ายเข้าใจ

“อ่านนิยายมากไปหรือเปล่าพาย ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก พวกเขาไม่ได้ฆ่าคนเป็นว่าเล่นอย่างที่พายเข้าใจ แต่กฎต้องเป็นกฎ และกฎของที่นี่ค่อนข้างรุนแรง ถ้าใครทำผิดกฎของเขาแม้ว่าจะไม่ใช่พลเมืองของบารัซ ก็ต้องรับโทษเทียบเท่าชาวบารัซโดยไม่มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะเพื่อนของพี่ รายนั้นยึดถือตามกฎ ตรงยิ่งกว่าไม้บรรทัด สมัยเรียนอยู่ด้วยกันที่อังกฤษ ใครอย่าได้ผิดนัดหรือทำอะไรที่ผิดกฎเขาเชียวนะ”

“ทำไมหรือพี่แทน” พันไมล์ย้อนถามด้วยความสงสัยในตัวเพื่อนชีคของพี่ชาย

แทนไททำสีหน้าสยอง ยกมือขึ้นปาดคอ