เชือดใจนายมาเฟีย

“อากงมีอะไรจะคุยกับหงส์เหรอคะ” ร่างเพรียวบางเดินลงจะบันไดขึ้นสองของบ้านหลังใหญ่ ชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำสั้นเหนือเข่า ผมยาวถูกม้วนเป็นลอนสวย เดินนวยนาดเข้าไปหาอากงของเธอภายในห้องรับแขก

“กงมีอะไรจะคุยกับลื่อ” ชายสูงวัยนั่งไขว่ห้างท่าทางสบายมองดูหลานสาวคนสวยที่เดินเข้ามานั่งโซฟาข้าง ๆ ตน

“กงรีบพูดมาเลยค่ะ วันนี้หงส์มีนัด” หญิงสาวเอ่ยเร่งอากงของตัวเองให้รีบพูด เมื่อเห็นท่าทางที่ดูใจเย็นของชายสูงวัย

“อั้วจะให้ลื่อแต่งงานกับหลานชายเพื่อนอั้ว”

“อะไรนะคะ!!” เสียงอุทานดังของหงส์ดังลั่นห้องรับแขก ร่างบางยันตัวลุกขึ้นจากโซฟาท่าทางฟึดฟัดของหญิงสาวแสดงออกมาอย่างชัดเจน จนอากงของเธอแทบกุมขมับในความเอาแต่งใจของหลานสาว

“แต่งงานแล้วลื่อจะได้ในสิ่งที่ ลื่อขออั้วมานานหลายปี” น้ำเสียงและท่าทางใจเย็นของอากงยังคงยื่นข้อเสนอให้กับหลานสาวคนสวยอย่างไม่ยอมแพ้

“ไม่ค่ะ ยังไงหงส์ก็ไม่แต่งกับคนที่หงส์ไม่ได้รับ อากงก็รู้นี่คะ? ว่าหงส์มีแฟนอยู่แล้วและเราสองคนก็กำลังจะแต่งงานกัน”

“งั้นลื่อก็จะไม่ได้โกดังติดท่าเรือแห่งนั้น”

“อากงขา” เมื่อเห็นว่าอากงของตัวเองเริ่มงัดไม้แข็งขึ้นมา ร่างบางจึงรีบเดินเข้าไปออเซาะชายสูงวัย ออดอ้อนเหมือนเด็กอยากได้ของเล่นซึ่งเป็นวิธีที่เธอทำมาตั้งแต่เด็กและมักจะได้ผลอยู่เสมอ

“ไปคิดดูดี ๆ อย่ารีบตัดสินใจ”

“หงส์ก็บอกกงไปแล้วไงคะ ว่าหงส์จะแต่งงานกับผู้ชายที่หงส์รักเท่านั้น”

“แฟนลื่อนะเหรอ? มันจะมาปอกลอกเงินลื่อสิไม่ว่า”

“อากงอย่าใส่ร้ายจางเหว่ยสิคะ” คำพูดของอากงสร้างความไม่พอใจจากหญิงสาวไม่น้อย เธอทราบมาโดยตลอดว่าอากงและพี่ชายของเธอไม่ชอบขี้หน้าของแฟนหนุ่มเธอ แถมยังพูดใส่ร้ายจางเหว่ยอยู่เป็นประจำ

“มีแต่ลื่อคนเดียวที่หน้ามืดตามัวไปรักคนอย่างมัน” เสียงพ่นลมหายใจของอากง เมื่อเจอความดื้อรั้นของหลานสาว ซึ่งเขาเองก็ไม่เห็นดีเห็นงามกับแฟนคนนี้ของหลานสาวที่มีประวัติเสียจนเน่าจะมีก็แต่หลานสาวของเขาที่ยังคงเห็นกงจักรเป็นดอกบัว

“จางเหว่ยดีกับหงส์จะตายค่ะ แถมยังรักหงส์คนเดียวอีกด้วย”

“ตามใจลื่อก็แล้วกัน อั้วไม่อยากบังคับ”

“ขอบคุณค่าอากง” ร่างบางโน้มตัวไปหอมแก้มอากงตัวเองฟอดใหญ่ ท่าทางน่ารักของหลานสาวทำให้ชายสูงวัยถึงกับใจอ่อนยวบ ไม่รู้จะเอาวิธีไหนมาบีบบังคับให้หลานสาวแต่งงานกับหลานเพื่อนสนิท

จะโทษตัวเองก็คงใช่ เพราะตั้งแต่พ่อและแม่ของหลานสาวและหลานชายเสียไป อากงเป็นคนเลี้ยงดูหลานทั้งสองคนเองกับมือ

เมื่อเห็นว่าหลานทั้งสองไม่มีพ่อและแม่เหมือนคนอื่นแถมที่บ้านยังมีเงินทองมากมาย จึงตามใจหลานสาวมาโดยตลอดแต่ดีหน่อยที่หลานชายยังคงเป็นผู้นำตระกูลได้ดีหลังจากที่เขาวางมือจากตำแหน่ง

“อ้อนขออะไรจากอากงอีกล่ะ” เสียงเข้มของชายหนุ่มดังขึ้นจากด้านหลังของหงส์ ซึ่งก็เป็นใครไม่ได้นอกจากพี่ชายของเธอที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้องรับแขกของบ้าน

“ไม่ใช่เรื่องของพี่หยวนสักหน่อย”

“อ้าว!!พูดแบบนี้ก็สวยดิ”

“หงส์สวยตั้งแต่เกิดอยู่แล้วเฮีย”

“ขี้เกียจจะพูดด้วย” หยวนเลิกสนใจน้องสาวของตัวเอง ชายหนุ่มหันไปหาอากงที่นั่งอยู่ ใบหน้าเรียบเฉยของหยวน ทำให้อากงเริ่มตงิดใจ

“อาหยวนมีอะไรรึเปล่า” ด้วยความเป็นห่วงหลานชายที่พึ่งขึ้นรับตำแหน่งใหม่ ด้วยหน้าที่และภาระอันหนักอื้อแถมหลานสาวยังไม่ยอมเข้าไปช่วยงานพี่ชายอีกต่างหาก เนื่องจากให้เหตุผลว่าพึ่งเรียนจบและพึ่งกลับประเทศ

“โกดังจุของแทบไม่พอครับ”

“ขยายสิ”

“ก็เรื่องนี้แหละครับที่ผมกำลังจะมาคุยกับอากง” ชายหนุ่มเริ่มเกริ่นเรื่องทั้งหมดให้กับอากงของตัวเองโดยมีร่างบางของหงส์นั่งฟังอยู่ด้วย

“เรื่องอะไร”

“พื้นที่เปล่าด้านข้างโกดังเป็นของอากงลี่ถังครับ” เมื่อได้คำตอบอากงถึงกับคลายความสงสัย ยิ่งตอนนี้อาลี่ถังเริ่มคำตอบเรื่องการแต่งงานของสองตระกูลยิ่งสร้างความลำบากใจให้กับอากงและหยวนไม่น้อย

“พูดเรื่องงานกัน งั้นหงส์ขอตัวไปข้างนอกนะคะ” เมื่อเห็นว่าภัยกำลังเข้าหาตัวเองร่างบางรีบยันตัวลุกขึ้นจากโซฟาและรีบเดินออกจากห้องรับแขกทันที

“เลอ เตรียมรถให้ฉันรึยัง” ร่างบางเดินออกมาหน้าบ้าน เธอเองถามลูกน้องคนสนิทที่คอยดูแลเธอมาตลอด ถือว่าเลอเป็นมือขวาของเธอก็ย่อมได้

“วันนี้คุณหนูจะขับรถเองเหรอครับ”

“ใช่ พวกนายขับตามห่าง ๆ ก็พอ” วันนี้หญิงสาวต้องการความเป็นส่วนตัว เธอจึงแจ้งความต้องการของตัวเองให้กับลูกน้องคนสนิท ก่อนที่ขาเรียวสวยจะเดินก้าวขึ้นไปบนรถยนต์คันหรูของตัวเองและขับออกจากคฤหาสน์ด้วยความเร็ว