บทที่ 4 สัมผัสกลิ่นกาย

แมรี่ขับรถเช่ามายังถนนสายหลักเพื่อจะกลับไปยังโรงแรมที่พักนอกเมืองและอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองนัก จู่ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนักแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เธอคิดว่าอาจจะเป็นเพราะสภาพภูมิอากาศโลกที่เปลี่ยนแปลง จากสภาวะเรือนกระจก ทำให้โลกร้อนหรือโลกเดือด จึงเป็นสาเหตุให้อากาศในโลกไม่สมดุลตามเดือนที่กำหนด เธอขับรถด้วยความเร็วตามวิสัยของเธออยู่แล้ว และจะรีบไปนอนตุนเพื่อจะไปขึ้นเครื่องในพรุ่งนี้เข้าเพื่อกลับไทย ไปทำวิทยานิพนธ์ส่งอาจารย์ในวันศุกร์หน้า เธอจึงมีเวลาเตรียมทำวิทยานิพนธ์อีกแค่อาทิตย์เดียว แต่ความจริงแล้วเธอทำเสร็จไปแล้ว แค่มาเก็บรายละเอียดเท่านั้น

กริ๊ง...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจากในรถ เธอมองที่ด้านหน้าของคนขับมีเบอร์ขึ้นมาเป็นเบอร์จากประเทศไทย เธอจำได้ทันทีว่าเบอร์นั้นเป็นเบอร์ของใคร เธอไม่รอช้าที่จะกดรับเบอร์นั้น

‘ฮาโหล...แมรี่’

“ว่าไงมิลค์ กูพึ่งออกจากปราสาท”

‘กลับวันไหน พรุ่งนี้หรือเปล่า’

“ใช่ อาจารย์ตามงานเหรอ”

‘เปล่าพรุ่งนี้ว่างๆ จะไปรับน่ะ ถึงกี่โมงล่ะ’

“ขอบคุณนะ น่าจะถึงตี่สี่ของวันจันทร์น่ะ”

‘ตีสี่เจอกันที่ประตูสี่นะ’

“โอเค”

แมรี่กดปุ่มวางโทรศัพท์ทอดสายตาไปด้านหน้า เธอกลับได้กลิ่นน้ำหอมคล้ายกลิ่นไม้กฤษณาและสัมผัสถึงความเย็นจากเบาะหลังรถ เธอจึงมองกระจกหลังกลับไม่เห็นใครอยู่เบาะหลัง เธอคิดว่าคงคิดไปเอง อีกทั้งกลิ่นน้ำหอมก็หายไปแล้ว มีเพียงความเย็นจากแอร์บนรถเท่านั้น ช่วงฤดูร้อนเลยไม่เย็นมากนัก และเธอเองก็เป็นคนขี้ร้อนเลยไม่ค่อยรับรู้ถึงความเย็นเท่าคนอื่น

แมรี่ขับรถได้สักพักหนึ่งเธอกลับได้กลิ่นหอมๆ คล้ายกลิ่นไม้หอมหรือไม้กฤษณามาจากทางด้านหลังรถอีกครั้ง เธอมองกระจกหลังว่ามาจากกลิ่นนั้นมาจากสิ่งใด เธอกลับไม่ได้กลิ่นนั้นอีกแล้ว เธอคิดว่าคงคิดไปเองแน่ๆ เธอจึงหันกลับมามองตรงที่กระจกหน้ารถอีกครั้ง

แต่ทว่า...

“พระเจ้า!!!” เธอร้องด้วยเสียงตกใจแทบสิ้นสติ ก่อนที่รถจะพุ่งชนกับต้นไม้ต้นใหญ่ข้างถนนเข้าอย่างจัง หัวของเธอฟาดกับกระจกรถเลือดไหลออกมาเป็นทาง ดวงตาทั้งสองข้างปิดลงแทบจะในทันที เหมือนคนหมดสติ

ค้างคาวตัวเล็กบินมายังรถของเธอ แตกตัวเป็นรูปของชายหนุ่มร่างหนาสูงถึงสองเมตรสิบ โครงรูปหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับชาวยุโรป เขามีผมหนาสีดำบลอนด์เทา เช่นเดียวกับคิ้วหนาของเขาที่มีสีเดียวกัน ดวงตาสีเทา จมูกโด่งเป็นสันได้รูปสวย ยังมีริมฝีปากหนาสีลูกพีชอ่อนๆ ผิวขาวซีดราวกับว่าไม่มีเลือดมาหล่อเลี้ยงร่างกาย เขาก้าวเดินมาหาเธอใช้มือลูบใบหน้างดงามของเธอแผ่วเบา

“ข้าสัมผัสกลิ่นกายเจ้าช่างหอมหวานราวกับกลิ่นกุหลาบ กลิ่นเลือดของเจ้าช่างหอมหวานยิ่งนัก คู่ควรที่เจ้าจะอยู่ข้างกายของข้า” เสียงของชายหนุ่มอ่อนหวานแต่กลับเย็นเยือกยิ่งนัก ขณะที่ทอดสายตามองหญิงสาวที่สิ้นสติ เขากลับเผยรอยยิ้ม สายเบลล์หลุดออกจากที่ล็อก เขาช้อนร่างของเธอออกจากเบาะที่นั่งคนขับ และอุ้มร่างของเธอเลือนหายไปในทันที ก่อนที่ผู้คนจะมาพบเห็น

..............................

ขอปรับเนื้อเรื่องให้สมูทก่อน เมื่อ NC มาเมื่อไหร่รับประกันความแซ่บถึงใจได้เลย

ไปตามอ่าน 2P, 3P และ 4P ของเราได้ อยู่ในนามปากกา ณ ธารา