ของขวัญแสนวิเศษ

“โอ๊ะ!!! ตายจริง คุณหน้าเห็นหน้าผมเสียแล้ว” ชายหนุ่มตกใจเมื่อหน้ากากเขาหลุดไปตอนไหน ค่อยๆ มานึกดูอีกที มันหลุดไปตอนเขาเกือบแตกรอบแรก แต่นั้นมันไม่สำคัญเท่าตอนนี้ พลอยทิพย์กำลังถามชื่อเขา...

“บอกมาสิ ฉันจะจ้างนาย นายชื่ออะไร?” พลอยทิพย์กำลังคาดคั้นเขา ไหนๆ มันก็เป็นของขวัญปาร์ตี้สละโสดจากเพื่อนสาวแสนสนิทแล้ว เธอก็ต้องใช้มันให้คุ้มค่าสุดๆ เพื่อนๆ จะไม่เสียใจเลย

“ศุภวัฒน์ คือผมไม่อยากให้คุณจ้างหรอก... แค่เรียกผม...ผมจะมาหาคุณเอง” เขายินดีที่จะอยู่กับเธอฟรีๆ เพื่อได้มีความสุขอย่างที่เขาต้องการ โดยไม่เกี่ยวกับเงินและงาน

“แต่...คุณกำลังเสียงานและเงิน อีกทั้ง...” พลอยทิพย์พูดออกไปอย่างลืมตัว นั้นเป็นเพราะเธอรู้สึกถูกใจเขามาก และอยากจะจ้างเขามาทำให้เธอมีความสุข โดยมิได้ไตร่ตรองเรื่องความรู้สึกแต่อย่างใด มันเป็นเรื่องของความพึงพอใจล้วนๆ

“คุณกำลังจะแต่งงาน นั้นคงไม่ใช่เรื่องที่ดี ถ้าแฟนของคุณรู้ว่าคุณใช้บริการบาร์โฮส ผมคิดว่าเราเป็นแค่คนรู้จัก และคบหาธรรมดาๆ ก็พอนะ” เขาพยายามผลักเธอให้พ้นจากอันตราย โดยเฉพาะแฟนหนุ่มของพลอยทิพย์ แม้ว่าสิ่งที่ร่วมกระทำที่ผ่านมาเมื่อนาทีเร็วๆ นี้มันมากกว่าคนธรรมดาๆ รู้จักกัน

“เรื่องระหว่างเรา... จะยุติเพียงแค่นี้??” พลอยทิพย์ไม่คิดว่าจะต้องมารู้จักกับบันนี่บอย และได้รู้จักชื่อเขา ภายใต้สายน้ำฝักบัวเย็นฉ่ำ ได้ลดความร้อนในกาย และยามนี้พลอยทิพย์ได้สติแล้ว เธอพลาดมีอะไรกับชายอื่นซึ่งมิใช่สามีแล้ว และเผลอตัวจะคบกับเขาต่อไปอีก โดยลึกๆ แล้วมิใช่แค่เพื่อนธรรมดา แต่เพื่อเติมเต็มความสุขให้มากยิ่งขึ้น ราวกับเธอติดสิ่งเสพติดไปโดยไม่รู้ตัว

“สวมเสื้อผ้า... แล้วเราแยกทางกันเถอะ ได้เวลาซินเดอเรล่าต้องกลับแล้วนิครับ” ศุภวัฒน์ในคราบบันนี่บอย เริ่มเข้าสู่สถานะเดิม เขาเป็นเพียงแค่ความฝันจากการจ้างของเพื่อนสาวของพลอยทิพย์เท่านั้น มันเป็นความรู้สึกที่ดี และยอดเยี่ยมมาก

พลอยทิพย์คิดว่าเธออาจไม่ได้พบกับเขาอีก เพื่อชีวิตของเธอจะยังคงก้าวหน้าและดีอยู่ต่อไป งานเลี้ยงสละโสดครั้งนี้มันยอดเยี่ยมเพียงไร เมื่อเธอได้ลองเหมือนเพื่อนสาวทุกๆ คนรอคอย... ไม่นึกเลยว่าจะทำให้เธอรู้สึกดีสุดๆ เพียงนี้

“คงจะไม่มีการตามหาเจ้าของรองเท้าสินะ” พลอยทิพย์เปรยก่อนจะก้าวเท้าเดินอย่างมั่นคงที่จะไม่หันหลังมองหาบันนี่บอยอีก ถึงอย่างไรก็ตาม เพื่อนสาวของเธอก็รู้ว่าพลอยทิพย์ได้ใช้บริการบันนี่บอยไปแล้ว

******

“อุ๊ยนั้น... พลอยทิพย์ออกมาจากห้องแบบนั้น... อิอิ” ส้มซ่านั่งสูบบุหรี่ คุยซุบซิบกับณมน และแอมป์ พวกเธอฟาดหนุ่มเสร็จไปก่อนหน้านั้นแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าพลอยทิพย์จะยังอยู่ หรือว่าเธอต้องยอมอยู่กับของขวัญของพวกเธอนานกว่าคนอื่นๆ

“ใช่สิ ขอบใจสำหรับของขวัญ มันช่างแสนวิเศษจริงๆ” พลอยทิพย์เข้าไปสวมกอดเพื่อนสาว ซึ่งมอบประสบการณ์ดีๆ ในคืนงานเลี้ยงปาร์ตี้สละโสด เธอได้รู้สึกและได้อรรถรสดีเยี่ยมก่อนจะใช้ชีวิตหลังแต่งงานกับกรินทร์ จากนี้และตลอดไป

“บอกแล้ว มันไม่ได้น่ากลัวอะไรสักหน่อย คิดมากไปได้ ว่าแต่เราจะมาเที่ยวแบบนี้เดือนล่ะครั้งก็ไม่เลวนะ หารเงินกันสนุกสุดเหวี่ยงกันไปเลย” น้ำใสเดินออกมาพร้อมๆ กับบาร์โฮสหนุ่มอีกสองคน ซึ่งควงเข้าไป เพราะเธอขอเชิญไปร่วมแจมจนหน้าตาเธอสดใสเบิกบาน อิ่มหน่ำสุขใจเสียหน้าตาระรื่น

“เธอนี่ สุดยอดเลย น้ำใส” พิมเกริ่นแซวหัวเราะกับเพื่อนสาวที่เหลือ

เหล่าเพื่อนสนิทของพลอยทิพย์ ต่างร่วมยินดีที่จะรักษาสัญญา พร้อมไปร่วมงานแต่งงานของพลอยทิพย์อย่างที่ตกลงกันไว้ สาวๆ ทั้งหกจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งงานของเธอ...

เธอรู้สึกอารมณ์ไหววูบ เผลอเทใจและมอบรสจูบมากมาย อีกทั้งร่วมรักกับเขามากกว่าหนึ่งครั้ง ยิ่งกว่าอยู่กับกรินทร์ นี่เธอกลับหลงใหลในตัวบาร์โฮสหนุ่มที่พึ่งรู้จักกันไม่ถึงชม. และมีเซ็กซ์กับเขาอย่างเร่าร้อน...

และมันก็จบลงในวันนี้ เพื่อกลับไปนอนบ้านเพื่อพักผ่อน ในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เธอกำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับกรินทร์

******

ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา พลอยทิพย์มิได้พบกับกรินทร์อีกเลย นับตั้งแต่วันนั้นที่เสียความบริสุทธิ์ไป เธอไม่ค่อยได้คิดถึงกรินทร์ แต่กลับคิดถึงบันนี่บอยที่แสนหวาน เขาทำให้หัวใจเธอหวั่นไหวมากมายเพียงใด ทำให้เธอลืมความคิดถึงกรินทร์ไปเสียสนิท

หญิงสาวค่อนข้างซึมเศร้า และไม่เป็นอันกินอันนอน เธอยังเฝ้าถามตัวเองว่าการแต่งงานกับกรินทร์ มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วรึ การหมั้นหมายซึ่งฝ่ายผู้ใหญ่จัดหามาให้ และเธอกับกรินทร์ก็เข้ากันได้ดี เขาเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็ค มีหน้าที่การงานดี รูปลักษณ์ดี บุคลิกดี มีอัธยาศัยดี เขาเป็นผู้ชายที่ใฝ่ฝันของเหล่าสาวๆ ทั้งปวง

แม้เพื่อนสาวแสนสนิททั้งหก ได้พบกับกรินทร์ครั้งแรก พวกเธอยังอยากจะอ่อย ทำนกใส่เพื่อทำให้กรินทร์หวั่นไหว แต่เขายังมุ่งมั่นที่จะมีเพียงพลอยทิพย์ รอวันที่ดี และเรื่องราวดีๆ กับครั้งแรกของเธอกับเขา

พลอยทิพย์ล้มตัวลงนอนบนเตียงเดี่ยวขอตัวเอง นอนกอดหมอนข้าง ดวงตากลมสวยเหม่อมองเพดาน เธอยอมรับว่ารักในความดีของกรินทร์ แต่เธอกลับไปคิดถึงชายอื่น ซึ่งพบกันแค่ไม่กี่ชม. ร่วมรักกับเขาอย่างเร่าร้อน มันช่างเป็นความรู้สึกที่แสนวิเศษ และยอดเยี่ยมมาก

เพียงแค่คิดถึง หญิงสาวดันเกิดอารมณ์อยากจะพบกับศุภวัฒน์ แต่วันนั้นเธอไม่มีอะไรที่จะสื่อหาเขา ติดต่อ หรือขอเบอร์ไลน์ เป็นเพราะความมึนเมา และเมาราคะ อีกทั้งเธอตื่นเต้นมาก รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ทำให้ลืมเรื่องการติดต่อหาเขา

จะว่าไปแล้วคืนนั้นไม่มีใครได้เห็นหน้าของศุภวัฒน์นอกจากเธอ หรือจะไปตามหาบาร์โฮสแล้วถามหาชื่อ ขื่นทำเช่นนั้นกรินทร์คงได้หย่ากับเธอ และพลอยทิพย์ก็คงจะเป็นหญิงสาวที่แย่มาก

พ่อแม่ของเธอคงจะอับอาย หากรู้ว่าลูกสาวที่แสนดี ใจบุญ แต่หญิงใจบาป อกุศล ทำเรื่องบัดสี เพราะแค่ไปงานเลี้ยงปาร์ตี้สละโสด มีอะไรกับชายอื่นมิใช่สามี ยิ่งพลอยทิพย์คิด ก็ยิ่งกลัดกลุ้ม เธอจะไม่ยอมทำให้พ่อแม่ผิดหวังเด็ดขาด

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นมา ปรากฏร่างของแม่ผู้ถือศีล ใส่ชุดขาวกำลังจะไปบวชอยู่อุโบสถที่วัด เธอแวะมาหาลูกสาว พร้อมกับกล่องสวยงามใบใหญ่กล่องหนึ่ง มันปลุกภวังค์ให้พลอยทิพย์หันมาสนใจผู้เป็นบุพการี ก่อนจะหันมาสนใจความรู้สึกตัวเอง

“กรินทร์ส่งของขวัญมาให้ลูกน่ะ แม่ต้องไปบวชแล้วนะ ขอให้บุญที่แม่สร้าง ส่งผลให้ลูกสาวที่รักของแม่ มีความสุขมากๆ นะ” เธอยิ้มหวานอย่างมีเมตตา พลางกอดปลอบโยนอย่างอบอุ่น ยิ่งเป็นแบบนี้แล้วพลอยทิพย์ก็ยิ่งรู้สึกละอาย ที่เผลอทำตัวย่ำแย่ใจคืนปาร์ตี้วันวาน

“ขอบคุณค่ะแม่... ขอให้แม่สุขภาพแข็งแรงนะคะ” ร่างของแม่ผู้มีอายุครึ่งคนจากไป พร้อมกับเดินทางไปถือศีลพร้อมกับสามี พวกเขาอายุก็ไม่น้อยแล้ว จึงอยากจะพึ่งพาพักพิงใจ ในร่มกาเสาวพัก

หญิงสาวแกะกล่องเปิดออก พบกับชุดเจ้าสาวสีขาวสวยงาม เนื้อผ้านวลนุ่มน่าสวมใส่ ปักเหลื่อมมุกไข่ และระยิบระยับไปด้วยลายลูกไม้ตามแบบที่เธอได้กำหนดเอาไว้ มันทำเสร็จก่อนงานแต่งงานอาทิตย์หนึ่ง

ยิ่งเป็นแบบนี้แล้ว เธอยิ่งต้องพยายามลืมบันนี่บอย ชายผู้ทำให้เธอลุ่มหลงและใจสั่น กับบทรักแสนหวานฉ่ำใจ เธอรู้สึกอยากจูบเขาอีกครั้ง... ศุภวัฒน์...

******