ตอนที่ 2 เรื่องต้องคุย

“จอร์จ!!!”

เสียงจากหญิงวัยกลางคนที่เขาไม่อยากให้เข้ามาตอนนี้ แต่เขาต้องเงยหน้าขึ้นมองไปที่หน้าประตู เขามีสีหน้าที่ตำใจอย่างสุดขีด เมื่อเห็นแอนนา แม่ของเขายืนตรงหน้าประตู

“แม่!!!”

เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วรีบเอาชุดคลุมผ้าซาตินสีดำโยนให้เธอ แล้วตัวเขาสวมใส่ชุดคลุมผ้าซาตินสีแดงโดยทันที

“ในบ้านฉันก็ยังไม่เว้น เธอออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้” แอนนาร้องตะโกนดังลั่น ด้วยความโกรธถึงขีดสุด

“คุณนายจะตะโกนทำไมคะ เราสองคนยังมีความสุขกันอยู่เลยจริงไหมที่รัก” มิลานเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงยั่วยวน นำเรือนร่างเปลือยเปล่าเข้ามาสวมกอดเขาจากด้านหลัง

“นังผู้หน้าไม่อาย จอร์จไปเอาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นแฟนได้อย่างไร”

“ทำอย่างกับคุณนายไม่เคยมีอะไรกับนายท่าน” มิลานเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงท้าทาย

“จอร์จเฉดหัวเธอออกไป ก่อนที่ฉันจะเรียกบอดี้การ์ดมาลากเธอ” แอนนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเดือดดาน และเหลืออดกับมิลาน ถึงเธอเป็นนางแบบก็จริงแต่เธอมีข่าวเสียๆ หายๆ กับนักธุรกิจหลายคน แล้วจะไปอ่อยดาราด้วยกันอีก ทำให้แอนนารับไม่ได้กับผู้หญิงคนนี้ ที่จะมาเป็นแฟนกับลูกชายเพียงคนเดียวของเธอ

“ไปแต่งตัวก่อนมิลาน แล้วผมจะไปส่ง” จอร์จเอ่ยบอก และหันมามองมิลานที่เรือนร่างเปลือยเปล่าต่อหน้าของเขา

“มาเองก็กลับเองสิ ฉันเห็นรถของเธอจอดอยู่หน้าบ้าน” แอนนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน ขณะที่เขาเอาชุดคลุมสวมใส่ให้เธอไม่ให้ดูอนาจารต่อหน้าของแอนนาจนมากเกินไป

“แม่ครับ” จอร์จเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ออกไปสิ” แอนนาเอ่ยตวาดใส่มิลาน มิลานเลื่อนชุดคลุมที่เขาสวมใส่ให้ลงมา ทำให้เธอเรือนร่างเปลือยเปล่าอีกครั้ง แล้วเดินเชิดหน้าไปใส่เสื้อผ้าจนเสร็จ แล้วก้าวเดินออกไปจากห้อง แอนนาโกรธจนไม่อยากที่จะพูดอะไรออกมา

“แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ” จอร์จเอ่ยถาม ขณะที่เอาขวดน้ำแร่ออกมาจากตู้เย็น เปิดขวดแก้วรินใส่แก้วไวน์แดงสองใบ มาวางบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาสีดำ

“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแก” แอนนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ขณะที่นั่งลงบนโซฟา

1 หัวใจ และ 1 คอมเม้นท์

เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้อ