2

“คนที่จะถอนหมั้นต้องเป็นหนูค่ะคุณยาย อยากถอนหมั้นใช่ไหม หนูจะไม่ยอมถอนหมั้นง่าย ๆ ปล่อยให้อกแตกตายไปเลย”

“ก็ดีนะ ยายล่ะหมั่นพ่อรัฐนัก เดี๋ยวเจอหลานสาวของยายจะต้องตะลึงในความสวย กลับลำแทบไม่ทัน” สองยายหลานหัวเราะสะใจ โดยที่คุณยายแอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ฝั่งสองย่าหลานคุณกันต่อว่าหากทรงรัฐไม่อยากแต่งงานกับจันทร์เจ้าก็ได้ แต่ต้องมีเหตุผลในการยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้ เช่นมีผู้หญิงที่ดีกว่า หรือพิสูจน์ให้ได้ว่าจันทร์เจ้าเป็นผู้หญิงที่นิสัยไม่ดีจริง ๆ

“ก็ได้ครับคุณย่า ผมคิดว่าในโลกนี้ต้องมีผู้หญิงที่ดีกว่าเธอแน่นอนครับ”

“งั้นก็ไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ ป่านนี้หนูจันทร์เจ้ากับคุณยายเทียนหอมคงมาแล้วล่ะจ้ะ” คุณย่าดารินตัดบท ทำให้ทรงรัฐต้องเดินตามคุณย่าเข้าไปในบ้าน

“คุณยายเทียนหอมกับหนูจันทร์เจ้ามาพอดีเลยจ้ะ” ประโยคของคุณย่าดารินทำให้ทรงรัฐหันไปมองก่อนจะยกมือไหว้ เขามองเลยไปยังหญิงสาวที่เดินตามมาทางด้านหลังแล้วกะพริบตาปริบ ๆ อาจเพราะรูปลักษณ์เธอเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมาก แต่เขาคิดว่าความแสบคงยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน เพราะถูกมองไม่วางตาทำเอาจันทร์เจ้าถึงกับประหม่า เธอเผลอสะดุดขาตัวเองล้มคะมำไปด้านหน้าอย่างไม่ตั้งใจ ที่สำคัญเธอคือเธอล้มไปบนตักกของทรงรัฐนี่แหละ

“ว้าย!” ทั้งสองมองสบตากันอย่างตกใจ ก่อนที่จันทร์เจ้าจะรีบถอยหนี เล่นเอาคุณยายเทียนหอมกับคุณย่าดารินหันไปสบตากันยิ้ม ๆ

“ยายจันทร์เจ้านี่ซุ่มซ่ามไม่เปลี่ยน ไปล้มใส่พี่เขา ขอโทษพี่เขาด้วยสิจ๊ะ”

“ขอโทษค่ะ” จันทร์เจ้าขอโทษแบบขอไปที ยังโมโหที่อีกฝ่ายพูดไม่ดีลับหลังเธอก่อนหน้านี้

ทรงรัฐมองอีกฝ่ายไม่วางตา จึงได้เห็นว่าเธอเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่ถึงจะสวยขึ้นอีกร้อยเท่าเขาก็ขยาดกับความแสบของเธอ จึงขอบายจะดีกว่า เขาไม่ได้หลงรูปสวย แต่เลือกคนที่จิตใจมากกว่า

“ไม่ได้เจอกันนานหลายปีเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหมจ๊ะ เราน่ะยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ” ประโยคท้ายคุณยายเย้าอย่างอารมณ์ดี

“สบายดีครับคุณยาย” ทรงรัฐเอ่ยตอบอย่างสุภาพ เพราะนับถือคุณยายเทียนหอมค่อนข้างมาก ท่านเป็นคนยุติธรรมและตรงไปตรงมา สมัยก่อนตอนเขาโดนจันทร์เจ้ากลั่นแกล้ง คุณยายก็ตัดสินอย่างเป็นธรรม ลงโทษหลานสาวตัวเองเพราะผิดจริง ไม่ได้ลำเอียงเลยสักนิด

“กลับมาก็จะได้ช่วยย่าของเราทำงาน”

“ครับ หลายปีมานี้คุณย่าต้องดูแลอยู่คนเดียว ผมคิดว่าจะกลับมาช่วยงานแล้วก็จะทำธุรกิจเล็ก ๆ ของตัวเองด้วยครับ” ย่าของเขามีทรัพย์สินและที่ดินมากมาย ส่วนใหญ่จะเป็นที่ดินและบ้านให้เช่าทั้งในตัวเมืองและต่างจังหวัดอีกหลายที่ ทั้งยังมีเรือกสวนไร่นาอีกเป็นจำนวนมาก เขาเป็นหลานชายคนเดียวก็ต้องดูแลให้ดีต่อจากท่าน

“ดีแล้วจ้ะ” คุณยายยิ้มอย่างเอ็นดู

“หนูจันทร์เจ้าน่ะเขาเป็นจิตกรชื่อดัง วาดภาพสวยมากนะจ๊ะ” คุณย่าดารินเอ่ยชมว่าที่หลานสะใภ้ให้หลานชายได้ฟัง

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะคุณย่า คุณย่าก็ชมกันจนเกินไป” จันทร์เจ้าถ่อมตัว แม้ว่างานของเธอจะมีชื่อเสียง ทั้งยังชนะมาหลายรางวัล แต่เธอคิดว่าตัวเองยังต้องพัฒนาอีกเยอะ

“กินข้าวกันเถอะจ้ะ วันนี้ย่าทำของโปรดของหนูกับพ่อรัฐเยอะแยะเลยจ้ะ เราสองคนไม่ได้เจอกันตั้งนาน น่าจะคิดถึงกันนะจ๊ะ”

“แค่ก แค่ก แค่ก” สองหนุ่มสาวถึงกับสำลักเมื่อได้ยินประโยคนั้นของคุณย่าดาริน

ทั้งทรงรัฐและจันทร์เจ้าถึงกับมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะเสไปตักอาหารรับประทาน ทำเอาหญิงสูงวัยทั้งสองมองหน้ากันยิ้ม ๆ

ขณะรับประทานอาหารสองหนุ่มสาวก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย ต่างคนต่างกิน หน้าก็แทบไม่มองกันด้วยซ้ำ ทำให้หญิงสูงวัยทั้งสองต้องคอยเชื่อมความสัมพันธ์ให้หลาน ๆ

“พ่อรัฐตักปลาราดพริกให้น้องสิจ๊ะ น้องชอบกิน”

“ครับ” ทรงรัฐตักให้อย่างไม่เกี่ยงงอน ไม่อยากให้ผู้เป็นย่าตำหนิ

“ขอบคุณค่ะ” จันทร์เจ้าตอบรับอย่างเสียไม่ได้

“ปลาทอดสมุนไพรที่หนูลงครัวทำเอง ตักให้พี่เขาสิจ๊ะ พอรู้ว่าพ่อรัฐชอบกินยายหนูจันทร์เจ้าก็เข้าครัวทำเองเลยนะจ๊ะ” คุณยายพูดขึ้น

“แค่ก แค่ก แค่ก” ทำเอาจันทร์เจ้าถึงกับสำลักหูตาแดงไปหมด

เธอกัดฟันตักปลาทอดสมุนไพรให้เขาตามที่คุณยายบอก เธอนี่นะ! จะอยากทำอาหารให้เขากิน ชิ! ไม่มีทางเสียหรอก

“อร่อยไหมพ่อรัฐ น้องทำสุดฝีมือเลยนะ”

“อร่อยครับ” ทรงรัฐตอบตามตรง ทำเอาหญิงชราทั้งสองต้องยิ้มออกมา

“เราสองคนน่ะไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี พ่อรัฐพาน้องไปเดินเล่นหน่อยสิจ๊ะ จะได้คุยกัน” คุณย่าพูดขึ้นหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ทำให้ทรงรัฐต้องพาจันทร์เจ้า

ออกมาเดินเล่นในสวนเพราะเขาเองก็มีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอเช่นกัน

ในสวนยามเย็นให้ความรู้สึกสบายจากสายลมที่พัดโชยมากระทบกับผิวกาย กลิ่นหอมของดอกไม้ในสวนของคุณย่าดารินให้ความรู้สึกสดชื่นในเวลาเดียวกัน