เจ้าสาวขายฝาก

ผู้ชายหล่อจัดราวเทพบุตรจุฑาเทพบวกเทพเจ้าธอร์นั่งไขว่ห้างเอนร่างสูงพิงกับพนักโซฟา เอนศีรษะไปด้านหลังเพียงนิด สายตามองหล่อนหวานฉ่ำ ขณะที่นิ้วมือไล่ปลดรังดุมเสื้อเชิ้ตขาวเนื้อดี จนเห็นขนหน้าอกรำไร ทั้งกิริยาอ้อยอิ่งราวจะยั่วเย้า จนหล่อนกระหายน้ำอย่างบอกไม่ถูก ก็ไม่คิดว่ารถอ้อยจะมาคว่ำในห้องหอ มีใครเคยบอกเขาไหมว่าอ่อยเก่งสุดๆ

“ฉัน... ฉันขอเวลาค่ะ” พูดแต่หันหน้าไปทางอื่นไม่มองเขา

“เวลาอะไรเหรอ”

“ก็...” แม้จะพูดไม่ออกแต่จำต้องสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อพูดออกไป “เรื่องเข้าหอ”

“อืม... ว่ามาสิ”

“ฉันขอเวลา ฉันอยากศึกษานิสัยใจคอของคุณชายให้มากกว่านี้ เอ่อ...”

“ยังไม่อยากเข้าหอใช่มั้ย”

เข็มอัปสรหันมองเขาพยักหน้าพัลวัน เพราะหากจะให้พูดออกไป หล่อนก็กระดากปากนัก

“ฉันว่าเราควรจะทำความรู้จักกันให้มากว่านี้ก่อน และหากคุณชายจะกรุณารอจนกว่าฉันจะพร้อม”

“สำหรับเรื่องทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ ผมว่าคงไม่ต้อง เพราะผมรู้จักหนูเข็มนานพอแล้ว ตั้งแต่หนูเข็มอยู่มัธยมต้น ยังถักเปียสองข้างผูกโบว์สีน้ำเงินอยู่เลย ส่วนเรื่องรอให้พร้อม ผมว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนจะมาบอกว่าพร้อมแล้วที่จะเข้าหอหรอกนะ ดังนั้น... จะ... วันไหนก็เหมือนกัน”

ดวงตาคมเข้มของเขาที่ทอดมองมาราวจะแผดเผา ทั้งเรื่องที่เขารู้จักหล่อนตั้งแต่วันนั้น และเขารู้ว่าหล่อนกำลังสั่นไปทั้งร่าง ทั้งหมดทั้งมวลกำลังทำให้หล่อนแพ้ แพ้ต่อเสน่ห์เหลือร้ายของเขา

แต่หล่อนยอมเขาไม่ได้จริงๆ หล่อนไม่กล้า หล่อนอาย หล่อนไม่รู้จักเขา หลากหลายเหตุผลที่หล่อนไม่ควร... มีอะไรกับเขาในคืนนี้

“แต่ฉันไม่ยินยอมค่ะ ถ้าคุณชายล่วงเกินฉัน นั่นก็เท่ากับว่าคุณชายไม่เป็นสุภาพบุรุษ คุณชายไม่ให้เกียรติฉัน คุณ...”

เขาที่ขยับเข้าหา ค้อมร่างกั้นแขนกักเก็บหล่อนไว้ใต้ร่าง ทำให้เข็มอัปสรอ้าปากค้างพูดไม่ออกราวจะเป็นใบ้ เพราะกลิ่นกายของเขายั่วเย้าเหลือเกิน

ร่างหล่อนร้อนผ่าว สั่นไหว สะท้านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยเกิดอาการแบบนี้กับใครเลย และเพราะไม่เคยใกล้ผู้ชายคนไหนเท่านี้มาก่อนด้วย หรืออาจใกล้แต่หล่อนก็มั่นใจว่าหล่อนควรจะผลักไส แต่กับเขา หล่อนกลับอยากอยู่ใต้ร่างนี้ตลอดไป

“สุภาพบุรุษน่ะมีแต่ในละครเท่านั้นนะหนูเข็ม ผมเป็นผู้ชาย มีความต้องการ และหนูเข็มก็เป็นภรรยาของผมแล้ว หากผมมีความต้องการกับภรรยาของผมเอง ผมไม่เป็นสุภาพบุรุษตรงไหน”

“ก็... ก็ตรง... เอ่อ... ก็ฉันไม่พร้อมนี่คะ”

“ผมสัญญาว่าจะทำให้หนูเข็มพร้อม”

“คุณ...”

สัมผัสอุ่นวาบทาบทับริมฝีปากที่อ้าค้างเพราะยังพูดไม่จบ ก่อเกิดความร้อนวูบกระจายไปทั่วทั้งร่าง ก่อนจะร้อนจัดที่ผิวเนื้อสัมผัสกันและกัน เนื้อแนบเนื้อบดเบียดเพียงแผ่วเบาแต่กลับทำให้เข็มอัปสรนิ่งอึ้ง ร่างกายหล่อนไร้เรี่ยวแรงต้านทาน แม้แต่เปลือกตาก็ยังรู้สึกว่าหนักอึ่งหากจะเปิดขึ้นมอง

ด้วยริมฝีปากถูกสัมผัสแผ่วๆ แต่ดูดดื่ม ร่างกายสะบัดร้อนสะบัดหนาวกลายเป็นอบอุ่นเมื่อร่างสูงใหญ่ทาบทับเข้ามาใกล้ และยามที่เขาจูบซ้ำๆ ย้ำๆ ราวกับจะสิงสู่ความร้อนรุ่มสู่ร่างกายหล่อน เข็มอัปสรก็ยิ่งผวาอยากให้เขาสัมผัสหล่อนให้มากกว่านั้น

ริมฝีปากหล่อนราวถูกเขาล่อลวงด้วยน้ำหนักอุ่นวาบที่ทาบทับเข้าหา ร่างกายหล่อนราวถูกเขาเชื้อเชิญด้วยอายร้อนจากเนื้อตัวที่คร่อมทาบ และหัวใจหล่อนราวถูกเขาฉุดกระชากเพียงเพราะหล่อนผวาร่ำร้องและในจังหวะนั้นความฉ่ำชื้นก็สอดแทรกเข้ามา

“อื้อ...”

เสียงอื้ออึงดังอยู่ในหัว เข็มอัปสรพยายามดิ้นรนหนีความร้อนรุ่มที่เริ่มทวีเพิ่มขึ้นๆ เมื่อเรียวลิ้นร้อนแทรกซ่อนควานหาความหอมหวานและคล้ายจะช่วงชิงเอาลมหายใจของหล่อนให้ขาดห้วง ให้หล่อนดิ้นรนเอาชีวิตรอดทั้งที่สมองขาวโพลน ทว่าเจ้าของจูบกระชากลมหายใจก็ผ่อนปรน

“หายใจสบายๆ ไม่มีอะไรน่ากลัว ผมสัญญาว่าจะทำให้หนูเข็มพร้อม”

หล่อนปรือตาขึ้นมองเจ้าของเสียงกระซิบแผ่ว แต่ไม่ทันจะเห็นเขาเต็มตา ใบหน้าหล่อก็ค้อมเข้าใกล้อีกครั้ง และครั้งนี้จูบไม่แนบชิดเหมือนครั้งนั้น ทว่าเป็นจูบแผ่วดูดซับ ปลายลิ้นชื้นก็แลบเลียริมฝีปาก ก่อนจะค่อยๆ สอดแทรกแยงลึก ไล้วน พร้อมสูดเอาลมหายใจหล่อนไปด้วย

เข็มอัปสรหลับตาพริ้มหล่อนเรียนรู้ที่จะผ่อนปรนลมหายใจตามที่เขาบอก ปล่อยตัวตามสบาย สูดลมหายใจเขาเหมือนที่เขาสูดลมหายใจหล่อน หล่อนกับเขากำลัง ‘แลก’ ลมหายใจของกันและกัน และทุกอย่างก็อ่อนโยน บางเบา แว่วหวาน ซ่านไปตามปลายลิ้น จนหล่อนพร้อมจะล่องลอย

แม้ในความคิดแวบหนึ่งจะบอกตัวเองว่าหล่อนไม่ควรยอม หล่อนต้องไม่ยอมให้เขาล่วงเกิน หล่อนต้องรอจนกว่าจะพร้อมกว่านี้ แต่อีกใจที่มีอำนาจเกินกว่าที่หล่อนจะควบคุมได้กลับร้องบอกว่า... หล่อนพร้อมแล้ว พร้อมทุกอย่าง

ไม่ว่าคุณชายเอกบุรุษจะพาหล่อนไปหนแห่งไหนหล่อนก็พร้อม เพราะหล่อนแน่ใจว่าปลายทางนั้นจะมีสวรรค์สวยงามรออยู่