2

2

เตียงนุ่ม กว้าง และผ้าห่มที่หลุดออกจากเรือนร่างขาวจนเผยผิวเปลือยเปล่า...

อิงฟ้า เบิกตากว้างแทบในทันที

เธอหันขวับไปข้างตัว และสิ่งที่พบก็คือ... เพลิง

ชายหนุ่มร่างสูงในสภาพเปลือยเปล่าเช่นกัน นอนตะแคงข้าง มุมปากยกยิ้มน้อย ๆ ขณะมองเธอเหมือนรู้ว่าเธอกำลังตกใจแทบบ้า

“ตื่นแล้วเหรอ...เด็กดื้อ”

“อะ…อาเพลิง!” เธอร้องเสียงหลง รีบดึงผ้าห่มขึ้นปิดตัว หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก ใบหน้าแดงซ่านอย่างควบคุมไม่ได้

เธอจำได้...ทุกอย่าง ทุกสัมผัส...ทุกเสียง...และคำพูดแหบพร่าที่กระซิบอยู่ข้างหูเมื่อคืน

เมื่อคืนเธอ...เสียตัวให้กับอาเพลิงจริง ๆ

“เมื่อคืน...หนู...” เธออึกอัก พูดไม่ออกที่ตัวเองคิดเช่นนี้แต่ไม่คิดว่าจะบ้าจี้ทำด้วย อาจเพราะเธอเมา เธอใช้มือตบหน้าผากตัวเองเบา ๆ ก่อนจะกะพริบตาปริบ ๆ

เพลิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างคนรู้ทัน เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ ก่อนจะโอบแขนรอบเอวบางเอาไว้

หญิงสาวสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่แข็งขืนและร้อนผ่าวแนบชิดเข้ากับสะโพกเปลือยเปล่าของตนเอง

“อย่าเพิ่งลุก...” เสียงทุ้มพร่าเอ่ยชิดใบหู

“เมื่อคืนเธอทำให้อาเหนื่อยมากเลยรู้ไหม...ตอนนี้หมดแรงจะขยับแล้วจริง ๆ อาไม่เคยร่วมรักกับใครได้ยาวนานขนาดนี้มาก่อน เธอหอมหวานรสชาติดีมาก”

“อา!” เธอร้องเบา ๆ อย่างตกใจ เมื่อท่อนเนื้อร้อนลากเบา ๆ เสียดสีกับสะโพก

“อย่าทำแบบนี้สิคะ หนูจะไปแล้ว...”

“ไม่ให้ไป” เพลิงทำเสียงดุนิดๆ อย่างเอาแต่ใจ ขณะที่กอดรัดแน่นขึ้น

“คิดว่าอาจะปล่อยให้เธอหนีง่าย ๆ หรือไงอิงฟ้า ได้อาแล้วจะทิ้งขว้างมันไม่ใช่จะทำได้ง่าย ๆ นะ”

“เมื่อคืนหนูเมา หนูไม่ควรเลยจริง ๆ” เธอเสียงสั่น เบือนหน้าหนีด้วยความอับอาย แต่ชายหนุ่มกลับเอื้อมมือมาจับปลายคางของเธอให้หันกลับมาเผชิญหน้า

“ไม่ควรตรงไหน...” เขากระซิบเสียงต่ำแหบพร่า

“หรือเธอจะบอกว่าเมื่อคืนเธอไม่อยากได้อา ไม่ได้คิดวางแผนเอาไว้แต่แรก”

“หนูแค่...แค่...”

“แค่อะไรหึ ยายตัวดี” เธอตาโตกับสรรพนามที่เขาเรียกเธอ ก่อนจะค้อนให้เสียวงใหญ่

“ยอมรับก็ได้ว่าวางแผน แล้วไง” เธอทำปากเก่งทั้ง ๆ ที่ริมฝีปากสั่นระริก เขาหลุบตามองก่อนจะยกยิ้มมุมปาก

ใครๆ ก็บอกว่าเขาเป็นเสือยิ้มยาก เป็นเจ้าพ่อโหดเถื่อนแสนใจร้าย ใครทำให้ไม่พอใจ เขาไม่ไว้หน้า แต่กับเธอเขาก็มีมุมที่ยิ้มให้เหมือนกันนะ

ที่เธอนอนกับเขาเพราะทุกคนต่างกลัวเขา รวมถึงคีรินทร์คู่หมั้นจอมเจ้าชู้ของเธอด้วย

“เธอมาเสนอตัวเองให้ถึงเตียงอาจนถึงเตียง จำไม่ได้เหรอ” เพลิงยิ้มเย็น ลากปลายนิ้วไล้ไปตามลำคอของเธอเบา ๆ ท่าทีของเขาทำให้เธอทั้งใจสั่นทั้งสยองขวัญไปพร้อมๆ กัน เหมือนก้าวขาเข้าไปในบ่อจระเข้ ดีไม่ดีเธอจะโดนจระเข้งับตายก็คราวนี้แหละ

“ตอนที่เธอเรียกฉันว่า ‘อาขา’ แล้วขอให้ฉันจูบเธอเอาเธอ กระแทกแรง ๆ นี่ อยากให้ฉันลืมง่าย ๆ งั้นเหรอ”

“อาเพลิงพูดอะไรแบบนั้น” อิงฟ้ากัดปาก หน้าแดงก่ำจนร้อนวูบวาบไปหมด

“หรือไม่จริง เธอหยัดสะโพกรับทุกท่า เจ็บก็ไม่ถอยบอกว่าเสียวมากกว่า”

“พอแล้วค่ะ อาเพลิง หนู...หนูอยากอาบน้ำ” เธอหันหน้าหนี พูดเสียงเบาอย่างอับอาย

“ได้สิ” เขาขานรับทันที แล้วไม่ทันที่หญิงสาวจะตั้งตัว ร่างบางก็ถูกอุ้มขึ้นทั้งตัวในอ้อมแขนแกร่ง

“อะ! ปล่อยนะคะ!”

“จะพาไปอาบน้ำไง” เพลิงหัวเราะในลำคอ เดินลอยชายไปยังห้องน้ำ

“หนูเดินเองได้!” เธอทุบอกเขาเบา ๆ

“แต่ฉันอยากอุ้มเมีย ใครกล้าขัด” เขาเอ่ยหน้าตาเฉย

“อาเพลิงหนูไม่ใช่เมียอาเสียหน่อย”

“เมื่อคืนเธอทำให้ฉันอารมณืดีมาก ๆ เลยรู้ตัวไหม วันนี้อาเลยจะใจดีเป็นพิเศษ เดี๋ยวหาอะไรอร่อย ๆ มาให้กิน” อิงฟ้าทั้งอาย ทั้งสับสน ทั้งหัวใจเต้นระรัว จนไม่รู้จะพูดยังไงกับผู้ชายที่เอาแต่ใจที่สุดในโลกคนนี้

แต่ที่รู้แน่ ๆ คือ... เขาไม่มีท่าทีจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่นอน

ละอองไอน้ำเริ่มปกคลุมทั่วห้องกระจกนิรภัย แสงไฟอุ่นสะท้อนผิวเนียนที่เปลือยเปล่าของหญิงสาวในอ้อมแขนแกร่ง เธอถูกอุ้มลงอย่างแผ่วเบาราวกับของล้ำค่า เท้าเปลือยเปียกแปะบนพื้นกระเบื้องเงาวาวที่เย็นเยียบ…แต่ร่างกายกลับร้อนรุ่มราวกับมีเปลวเพลิงโหมกระหน่ำ

“อาเพลิง...” อิงฟ้าเอ่ยเสียงแผ่ว ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความสั่นไหว

เพลิงไม่พูดอะไร เขาแค่สบตาเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากกับเธออีกครั้ง

คราวนี้...ไม่ใช่จูบที่กระหาย

แต่เป็นจูบที่เรียบนุ่ม ลึกซึ้งจนเธอแทบจะละลาย

เขาค่อย ๆ ดันเธอพิงแผ่นกระจกใส มือหนาไล้จากแผ่นหลังเปียกชื้นขึ้นมาจนถึงท้ายทอย ก่อนจะลูบผมเธออย่างแผ่วเบา แล้วกระซิบชิดริมฝีปากที่ยังเปื้อนจูบ

“เธอไม่ควรน่ารักขนาดนี้ตอนเปียกน้ำเลยรู้ไหม มันทำให้อาคุมตัวเองไม่ได้”

“อาเพลิง...” เธอหลุบตาลงอย่างขวยเขิน

แต่น้ำเสียงพร่าแผ่วที่หลุดออกมากลับยิ่งเร้าให้เพลิงแทบคลั่ง

เขาก้มลงไล้ปลายลิ้นที่ลำคอขาวเนียน สูดกลิ่นหอมประจำตัวของเธอเข้าปอดอย่างโหยหา มือหนึ่งประคองใบหน้า อีกมือหนึ่งไล้ลงต่ำไปตามสันหลัง ก่อนจะจับสะโพกกลมกลึงกระชับเข้ากับร่างกายของเขาอย่างแนบแน่น

อิงฟ้าสะดุ้งเบา ๆ เมื่อลำกายร้อนผ่าวของเขาเสียดสีแนบชิดกับกลางกายของเธอ

“อา...อย่า...” เสียงเธอเบาและสั่นพร่า ราวกับไม่ได้ตั้งใจห้ามจริง ๆ

“เธอห้ามปาก แต่ร่างกายเธอกลับร้องหาฉัน...รู้ตัวไหม” น้ำเย็นจากฝักบัวค่อย ๆ ไหลรดลงบนผิวเปลือย แต่ไม่อาจดับไฟร้อนในกายที่กำลังลุกไหม้

เพลิงจับต้นขาของเธอแยกออกและยกร่างบางขึ้นพาดกับอ้อมแขน

หญิงสาวกอดคอเขาแน่น เธอไม่มีที่ให้ยึดนอกจากร่างแกร่งตรงหน้า และไม่มีที่ให้หลบหนีอีกแล้ว

เขาแนบปลายจมูกกับข้างแก้มนวล แล้วกระซิบอย่างเอาแต่ใจและหวงแหน

“เมื่อคืนเธอเป็นของอาแล้ว...วันนี้ก็จะเป็นอีก และจะเป็นแบบนี้ทุกวันจนกว่าอาจะพอใจ” แล้วเขาก็สอดประสานเข้าหาเธออีกครั้ง...ในห้องน้ำกว้างที่เย็นฉ่ำกลับกลายเป็นห้องน้ำร้อนระอุขึ้นมาในทันที

เสียงครางแผ่วหวานประสานกับเสียงน้ำกระทบพื้นห้อง กลายเป็นท่วงทำนองวาบหวามที่ไม่มีบทเพลงใดทัดเทียมได้ ทุกจังหวะเคลื่อนไหวแนบแน่น ลึกซึ้ง และเร่าร้อน เธอหลับตาแน่น มือบางข่วนหลังเขาอย่างลืมตัว ขณะที่ชายหนุ่มบดจูบลงมาอย่างดุเดือด ราวกับต้องการกลืนกินทุกเสียงจากปากเล็กนั้นให้จมอยู่กับเขาเพียงคนเดียว

ในห้องน้ำที่อบอวลด้วยไอน้ำและไฟปรารถนา

อิงฟ้ากำลังถูกกลืนกินอย่างช้า ๆ ทีละนิด...

โดยผู้ชายที่ทั้งร้อนแรง ทั้งอันตราย และทั้ง...รักเธอโดยไม่รู้ตัว

กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่และแชมพูยังติดอยู่บนเรือนกายของหญิงสาวขณะถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำ

ร่างของอิงฟ้าถูกเช็ดจนแห้งสนิท แล้วจึงถูกวางลงบนเตียงนุ่ม ก่อนที่เพลิงจะเดินไปหยิบถุงกระดาษจากแบรนด์ระดับโลกมาวางเรียงรายตรงหน้าของเธอ