ตอนที่ 3

“แม่หนู เจ้าจงทำใจเสียเถิด เจ้าได้ตายจากภพนั้นไปแล้ว เดิมทีเจ้าก็ไม่ใช่คนของที่นั่น แต่เพราะดวงจิตวิญญาณของเจ้าแยกออกจากกันเป็นสองดวง จนเป็นเหตุให้เจ้าไปเกิดในภพนั้น และอีกดวงก็มาเกิดในภพนี้ ข้าจึงต้องนำเจ้ากลับมาให้กลับสู่ร่างที่แท้จริงของเจ้า”

เทพผู้ให้กำเนิดส่ายหัวกับเหตุผลของนาง ห่วงแม่จริงๆหรือ

มาลีคิ้วเรียวขมวดมุ่น มองชายชราอย่างไม่เข้าใจ หากเธอกลับเข้าไปในร่างนั้น แล้วเจ้าของร่างเดิมล่ะจะเป็นอย่างไร หากเป็นดวงจิตวิญญาณเดียวกันแล้วแยกออกจากกันได้อย่างไร….

“คนหนึ่งคนมีจิตวิญญาณหลายดวง แต่ละดวงต่างเกิดมาเพื่อใช้กรรมที่ก่อ แต่ในกรณีของเจ้าที่เป็นจิตวิญญาณดวงเดียวกัน แต่กลับแยกออกจากกันนั้นมีได้น้อยมาก หรือพูดง่ายๆ คือแทบจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น มีแต่จิตวิญญาณที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะสามารถควบคุมร่างกายได้ หากเจ้าอ่อนแอ เจ้าก็จะพ่ายแพ้ต่อนาง และเจ้าก็จะต้องสูญสลายไป”

เทพผู้ใหญ่กำเนิดพยายามอธิบายให้นางเข้าใจ แต่จากสายตาแล้วคงเปล่าประโยชน์ เพราะสายตาบ่งบอกถึงความดื้อรั้น

“แต่หากหนูเข้มแข็ง ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องสูญสลายใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิมล่ะ”

มาลีถามอีกครั้ง หากผู้หญิงคนนั้นตาย เธอก็ไม่ต่างอะไรจากฆาตกรน่ะสิ มาไล่เขาออกจากร่างแล้วตัวเองเข้าไปอยู่แทนที แค่คิดก็ทำไม่ได้แล้ว

แต่ชายชราพยักหน้าตอบเธอ

“นี่คือลิขิตสวรรค์ ที่ทุกอย่างเกิดขึ้นล้วนมีเหตุผล เจ้ากลับไปในร่างเดิมไม่ได้แล้วเพราะเขาเผาจนมอดไหม้เหลือเพียงเถ้าถ่าน เจ้าคงต้องรีบไปเข้าร่างใหม่ในระหว่างที่นางกำลังอ่อนแอ ข้าขออวยพรให้เจ้าโชคดี”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ท่านเทพจะไม่บอกรายละเอียดกับหนูเลยหรือว่าต้องไปที่ไหน ไปทำอะไร หรืออย่างน้อยๆ ก็บอกหนูหน่อยสิว่าหนูต้องเจอกับอะไรบ้าง หากต้องไปตกระกำลำบากหนูไม่ไปหรอกนะ สู้ดีปล่อยให้หนูตายไปดีกว่าหรือส่งหนูไปเกิดในท้องใครสักคนก็ได้ หนูไม่อยากทำร้ายผู้หญิงคนนั้นด้วย”

ยิ่งพูดน้ำตายิ่งไหล นึกน้อยใจในวาสนา เสียดายที่เกิดมายังใช้ชีวิตไม่คุ้มก็มาด่วนตายเสียแล้ว ถึงจะเป็นหญิงค่อนข้างแรดแต่เธอนั้นกลับ ไม่เคยมีแฟน หากรู้ว่าจะตายเร็วแบบนี้ เธอคงไม่หวงความสาวไว้นานแบบนี้หรอก แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าเสียชาติเกิดเพราะเกิดมาก็ไม่เคยมี...ผัว

“ฮ่าๆ ทุกอย่างถูกลิขิตไว้แล้ว เจ้าไม่ต้องกลัวว่าเจ้าจะลำบาก เจ้าจะได้อยู่ดีกินดี ไม่ทุกข์ร้อนอะไรทั้งสิ้น”

พูดจบชายชราก็สะบัดมือ ก่อนที่ตัวเธอจะรู้สึกเหมือนถูกดูดลงไปในหลุมดำ และร่างถูกเหวี่ยงไปเหวี่ยงมายิ่งกว่าเล่นสไลด์เดอร์ซะอีก

“กรี๊ด! ไม่เอา หนูไม่ไป หนูไม่อยากฆ่าผู้หญิงคนนั้น! ว๊ายยยย!”

มาลีหลับตาแน่น กรีดร้องลั่นด้วยความหวาดกลัว แต่เพียงไม่นานทุกอย่างก็หยุดลง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเหล็กกระทบเหล็ก พร้อมกับเสียงตะโกนก้องอย่างฮึกเหิมของผู้คนจำนวนมากมาย