แขกที่ไม่ได้รับเชิญ

หวังหย่งหัวเราะเบาๆ ก่อนจะทรุดกายนั่งลง

"ข้าชอบชีวิตที่สงบแบบนี้มากกว่า อย่างน้อยความเสเพลของข้า ก็ทำให้ท่านได้พบนางมิใช่หรือ?"

"..!"

ปลายนิ้วที่กำลังแตะขอบถ้วยชาของหวังเฟิ่งหยุดนิ่งทันที คำว่า "นาง" เพียงคำเดียว... กลับทำให้ทุกความรู้สึกเดิมพลันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

แม้ว่าเขาจะได้พานพบกับนางอีกครั้ง แต่นางกลับมิได้จำอะไรได้เลย มิเป็นไร หากนางจำอะไรไม่ได้ เขาจะเป็นคนรื้อฟื้นความทรงจำของนางด้วยตัวเอง

และที่สำคัญ...เขาจะทำให้นางตอบคำถาม ว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตนั้น นางทำลงไปด้วยเหตุผลใดกันแน่

วันดีๆ ในฤดูใบไม้ร่วงช่างงดงามเป็นพิเศษ เมื่อดวงอาทิตย์ลอยเด่นอยู่เหนือท้องฟ้า เจิดจ้าประหนึ่งกำลังประทานพรให้กับองค์หญิงผู้เป็นเจ้าของงาน

ในที่สุดก็ถึงวันทำพิธีปักปิ่นขององค์หญิงมู่หรงเซียว พระธิดาเพียงองค์เดียวที่ประสูติจากฮองเฮาหวงจินเหลียนที่ฮ่องเต้ของแคว้นเจียงหนานแสนจะรักยิ่ง และด้วยเหตุนี้ ฮ่องเต้จึงทรงโปรดปรานมู่หรงเซียวเป็นที่สุด

องค์หญิงน้อยเติบโตมาท่ามกลางความรักและความทะนุถนอม นิสัยซุกซน ขี้อ้อน ทำให้ไม่ว่าใครก็ยากจะปฏิเสธนางได้ ไหนจะมี พระเชษฐาผู้หวงแหนนางเกินใคร ช่างเป็นสตรีที่โชคดีนักในแคว้นเจียงหนาน

พิธีปักปิ่นครั้งนี้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมฐานะองค์หญิงแห่งแคว้นที่อุดมสมบูรณ์

ทั่วทั้งตำหนักหลวงถูกประดับประดาด้วยผ้าไหมชั้นดี ซึ่งเป็นสินค้าขึ้นชื่อของแคว้น สตรีสูงศักดิ์ล้วนแต่งกายด้วยอาภรณ์งามวิจิตร ลวดลายปักทองอ่อนละมุนสะท้อนแสงคบไฟระยิบระยับ

ราชทูตและองค์ชายจากแคว้นต่างๆ ทยอยเดินทางมาถึง แต่กระทั่งถึงบัดนี้เหลือเพียงแค่แคว้นต้าชิงที่ยังมิได้ส่งผู้แทนเข้ามา

ในบรรดาแคว้นพันธมิตร แค้วนต้าชิงถือเป็นแคว้นที่แข็งแกร่งที่สุด ทั้งอาณาเขตกว้างใหญ่ ทั้งกองกำลังที่เปรียบดั่งป้อมปราการเหล็ก นักรบของต้าชิงเป็นที่เลื่องลือไปทั่วใต้หล้า ยากที่แคว้นใดจะกล้าต่อกร ยากที่แคว้นใดจะไม่หวาดเกรง

"ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าชิงเสด็จ!"

เสียงขันทีประกาศก้องกลางท้องพระโรง ร่างของเขาสั่นเล็กน้อย หยาดเหงื่อผุดพรายเต็มแผ่นหลัง

ไม่เคยมีผู้ใดคาดคิดว่าผู้สูงศักดิ์ที่สุดในต้าชิงจะเสด็จมาร่วม พิธีปักปิ่นขององค์หญิงแห่งแคว้นเล็กๆ เช่นนี้!

มิใช่แค่ขันที แม้แต่เหล่าราชทูตและองค์ชายจากแคว้นต่างๆ ก็ล้วนตกตะลึง ในประวัติศาสตร์ไม่เคยมีฮ่องเต้พระองค์ใดเสด็จมาร่วมงานปักปิ่นขององค์หญิงต่างแคว้น!

มังกรนั้นสูงส่งเกินไป... จะมาเฝ้าดูการเติบโตของลูกหงส์น้อยได้อย่างไร?

นั่นคือสิ่งที่ทุกคนคิด แต่สำหรับฮ่องเต้หวังเฟิ่งแล้วหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

"คารวะฝ่าบาท"

เสียงทุ้มของ “ฮ่องเต้มู่หรงกวง” แห่งเจียงหนานดังขึ้น ดวงเนตรลึกล้ำมองบุรุษเบื้องหน้าด้วยสายตาที่ยากจะประเมิน

"ข้าขออภัยที่มิอาจจัดเตรียมการต้อนรับให้สมพระเกียรติ ด้วยไม่คาดคิดว่าฝ่าบาทจะเสด็จมางานปักปิ่นของบุตรสาวข้าด้วยพระองค์เอง"

ถ้อยคำแฝงความหมายลึกซึ้ง ทั้งประหลาดใจและคาดการณ์มิถึง

ทว่า หวังเฟิ่ง เพียงโค้งศีรษะเล็กน้อย สุรเสียงราบเรียบไร้เยื่อใย ทว่าแฝงนัยยะอันลึกซึ้ง

"มิเป็นไร เพื่อบุตรสาวของท่าน ข้าหาได้ลำบากไม่"

เขามิได้ลำบากจริงๆ เพราะครั้งนี้เขามิได้มาเพียงเพื่อมิตรภาพระหว่างแคว้น แต่มาเพื่อ 'บางสิ่ง' ที่เขาต้องการจากจักรพรรดิผู้นี้ และ 'บางคน' ที่เขาต้องการทวงคืน