6 หล่อกว่าที่คิด

“ผมก็จะพยายามดื่มแบบประคองไม่ให้เมา แต่ถึงเมาก็ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ หยุดงาน พักผ่อนได้เต็มที่”

“จริงด้วย ถ้างั้นคืนนี้เปิ้ลขอดื่มด้วยนะคะ เปิ้ลก็ไม่ได้ดื่มนานแล้วเหมือนกัน”

“ดีครับ.. ดื่มหลายคน จะได้สนุกกัน”

พอถึงที่ทำงาน ฉันกับพี่ภูมิก็แยกย้ายกันทำงานเพราะอยู่คนละแผนก วันนี้ฉันไม่มีกระจิตกระใจทำงานเลย อยากให้ถึงเวลาเลิกงานเร็วๆ จะได้เจอคุณโจ

ไม่รู้ว่า 2-3 ปีที่ผ่านมา รูปร่างหน้าตาคุณโจจะเปลี่ยนไปแค่ไหน จะหล่อสมาร์ทเหมือนเดิมหรือเปล่า หรือว่าอ้วนเป็นหมู เพราะอาหารฝรั่งมีแต่ของมันๆ

คิดถึงตรงนี้ ถ้าคุณโจรูปร่างหน้าตาเปลี่ยนไป ฉันคงเสียความรู้สึกน่าดู อุตส่าห์แอบหลงใหลมานาน แต่คิดดูอีกที ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ตัดใจง่ายหน่อย

ฉันทำงานไปมองนาฬิกาไป รอเวลาเลิกงานด้วยจิตใจที่ไม่ปกตินัก

แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง พี่ภูมิเรียกฉันขึ้นรถเพื่อไปรับคุณโจ เราแวะที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเสบียงก่อน แล้วจึงไปสนามบิน

ถึงสนามบินพี่ภูมิกับฉันนั่งรอรับคุณโจ ยอมรับว่าฉันหัวใจเต้นแรงเพราะตื่นเต้นมาก ที่จะได้เห็นผู้ชายที่ฉันเคยแอบหลงใหลมานาน และไม่ได้เจอกัน 2-3 ปี

ไม่รู้ว่าถ้าฉันเจอคุณโจ ฉันจะจำเขาได้หรือเปล่า เพราะ 2-3 ปีเขาอาจจะมีรูปร่างหน้าตาที่เปลี่ยนแปลงไป แต่อย่างน้อยฉันยังจำเค้าหน้าหล่อๆของเขาได้

เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ฉันดีใจสุดขีดเมื่อได้ยินเสียงพี่ภูมิดังขึ้น

“เฮ้ยโจ ผมอยู่นี่”

ฉันรีบมองไปทางที่พี่ภูมิโบกมือเรียกคุณโจ ภาพที่ฉันเห็นคือชายหนุ่มลูกครึ่งฝรั่ง รูปร่างสูงใหญ่ และสมาร์ทใบหน้าหล่อเหมือนดาราฮอลีวูด ใส่แว่นดำ เสื้อยืด กางเกงยีนส์ และรองเท้าผ้าใบ

ผู้หญิงที่เดินข้างคุณโจ ก็สวยเหมือนนางฟ้า เป็นฝรั่งผมทอง หุ่นนางแบบ แต่หน้าอกใหญ่ อยู่ในชุดเหมือนกับคุณโจ คือเสื้อยืดรัดรูป และกางเกงยีนส์

ทั้งสองเห็นพี่ภูมิยืนโบกมือเรียก ก็เดินเร็วๆเข้ามาหา พร้อมกับทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“เฮ้ยภูมิ รอผมนานหรือยัง ดีใจที่ได้เจอกันอีก ไม่ได้เจอกัน 2 ปี 4 เดือน 18 วัน คุณนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ”

“โอ้ว.. คุณจำวันเวลาที่ไม่ได้เจอกันได้ละเอียดจริงๆ ผมถามจริงๆ คุณมั่วหรือเปล่า”

“มั่ว.. ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ.. ใครจะจำได้ถึงขนาดนั้น”

“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ผมว่าแล้ว.. เออนี่ จำเปิ้ลแฟนผมได้มั้ย”

คุณโจมองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้อย่างสุภาพ พร้อมกับก้มศีรษะเล็กน้อย

“จำได้สิ.. สวัสดีครับ คุณเปิ้ลสวยขึ้นมาก วันเวลาทำอะไรคุณเปิ้ลไม่ได้เลย น่าอิจฉาภูมิจริงๆ”

“คุณโจเองก็ดูดีมากนะคะ ดูหล่อสมาร์ทกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ”

“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ชมกันไปชมกันมา อ้อ.. ลืมแนะนำ นี่.. มาเรีย แฟนผมเองครับ เราแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้ว”

“สวัสดีค่ะคุณเปิ้ล สวัสดีค่ะคุณภูมิ”

สำเนียงพูดของคุณมาเรียเหมือนฝรั่งพูดไทย ไม่ค่อยชัด แต่พอฟังออก

“สวัสดีค่ะคุณมาเรีย คุณพูดไทยได้ด้วยหรือคะ ดีใจจัง จะได้สื่อสารกันถนัดหน่อย”

ฉันพูดจบคุณมาเรียก็ยื่นมือมาเช็คแฮนด์ฉันกับพี่ภูมิ เป็นการทักทายแบบฝรั่ง พี่ภูมิกล่าวทักทายคุณมาเรีย

“สวัสดีครับ คุณมาเรียสวยมาก คุณไปหลงคารมโจเค้าได้ยังไงครับ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ”

“มาเรียไม่ได้หลงคารมหรอกค่ะ มาเรียหลงอย่างอื่นมากว่า ฮิฮิฮิ”

คุณมาเรียพูดแล้วหัวเราะอารมณ์ดี ท่าทางเธอเป็นคนคุยสนุก บุคลิคร่าเริง.. ต้องอย่างนี้สิ ช่วงเวลาที่คุณโจมาพักเมืองไทย พวกเราคงมีความสุขกันน่าดู

ทักทายกันเรียบร้อย เราทั้งสี่คนก็เดินทางมาที่บ้านฉัน

..........................

พอถึงบ้าน.. คุณโจลงมาจากรถก็เอ่ยชมทันที

“โอ้.. บ้านสวยมาก หลังใหญ่ขนาดนี้ อยู่กันสองคนหรือภูมิ”

“ใช่.. อยู่กันสองคน ไม่อยากจ้างเด็ก เพราะงานบ้านมีไม่เยอะ”

“ก็ดี.. อยู่กันสองคนอิสระดี จะทำอะไรกันตรงไหนก็ได้ ฮ่ะฮ่ะฮะ”

ฉันมีความรู้สึกว่าคุณโจจะเป็นคนสบายๆ แถมอารมณ์ดีอีกต่างหาก มีคุยทะลึ่งด้วย แบบนี้แหละที่ฉันชอบ จะได้คุยแบบไม่ต้องระวังคำพูดมากนัก

“แหม.. คุณโจพูดอะไรก็ไม่รู้ เกรงใจสุภาพสตรีบ้างสิคะ ฮิฮิฮิ”