3 ลืมไม่ลง

แต่แบบนี้ฉันก็ชอบเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องทนฝืนนาน เพราะฉันเหนื่อยจากงานจนไม่มีอารมณ์อยู่แล้ว พอหัวถึงหมอนก็อยากหลับเลย

ที่ฉันต้องทนนอนให้พี่ภูมิกระแทก เพราะมันเป็นหน้าที่ภรรยา ถึงแม้ฉันจะไม่มีอารมณ์เลยก็ตาม

ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้ อยู่ๆมันก็เกิดขึ้นเอง หลายครั้งที่ฉันพยายามสร้างอารมณ์ให้กับตัวเอง แต่ก็ไม่เคยสำเร็จซักที

เรื่องนี้พี่ภูมิก็รู้ เขาก็พยายามช่วยฉัน แต่ก็นานๆครั้งที่จะทำให้ฉันมีอารมณ์ขึ้นมาได้ ส่วนใหญ่แล้วเขาจะทำเพื่อให้ตัวเองมีความสุขอย่างเดียว โดยไม่สนอารมณ์ฉันเลย

ฉันทนมาได้ 2-3 ปีแล้ว ไม่รู้ว่าฉันจะทนอยู่สภาพแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน

ความจริงอายุฉันกับพี่ภูมิก็ยังไม่มาก 37-38 ด้วยกันทั้งคู่ ทำไม 2-3 ปีมานี้ฉันถึงไม่ค่อยมีอารมณ์ก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะฉันขาดความเร้าใจหรือเปล่าก็ไม่รู้

..................................

และแล้วก็มีเรื่องที่ทำให้ฉันตื่นเต้นขึ้นมาจนได้..

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังนั่งรถไปทำงาน พี่ภูมิได้บอกกับฉันว่า

“เปิ้ลจำเพื่อนผมที่ชื่อโจได้ไหมครับ โจที่เคยมางานแต่งงาน และงานวันเกิดของผมเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว”

“โจไหนคะ ใช่คนที่สูงๆ ขาวๆ หน้าตาออกลูกครึ่งฝรั่งหรือเปล่าคะ”

“ใช่ๆ เขาไปทำงานอยู่ที่อังกฤษ และได้เมียที่นั่น พรุ่งนี้เขาจะบินมาเมืองไทยเพื่อติดต่อลูกค้า 2 วัน เขาให้ผมหาที่พักให้”

“แล้วพี่ภูมิหาได้หรือยังคะ ถ้ายังไม่ได้เดี๋ยวเปิ้ลช่วยหา คุณโจเขาจะมากี่คน และต้องการที่พักแบบไหนคะ”

“เปิ้ลไม่ต้องหาหรอกครับ ผมบอกให้เขามาพักที่บ้านเรานี่แหละ เขามากับภรรยาเขาสองคนเอง คงไม่หนักหนาอะไร เปิ้ลเห็นว่าไงครับ”

“ก็แล้วแต่พี่ภูมิสิคะ แล้วเค้าจะยอมมาพักที่บ้านเราหรือเปล่าล่ะคะ”

“ยอมสิครับ พอผมบอกเขาให้มาพักบ้านผม น้ำเสียงเขาดีใจมาก เพราะตอนสมัยเรียนเราสนิทกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือเผื่อแผ่กันตลอด”

ฉันพยักหน้ารับรู้.. ภาพใบหน้าของคุณโจผุดขึ้นมาในมโนสำนึกฉันทันที ผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาระดับพระเอกหนัง บวกกับรูปร่างที่สูงสง่า กล้ามเป็นมัดๆ

ฉันรู้.. เพราะวันเกิดพี่ภูมิเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว คุณโจใส่เสื้อยืดรัดรูป โชว์แผงหน้าอกและกล้ามใหญ่ตามสไตล์พระเอกหนังที่กำลังฮิต

ฉันเคยเห็นคุณโจเพียงสองครั้ง ครั้งแรกคืองานแต่งงานฉันเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ตอนนั้นฉันไม่ได้สนใจอะไรเขามากนัก เพราะในใจฉันมีแต่พี่ภูมิคนเดียว

แต่พองานวันเกิดพี่ภูมิเมื่อ 2-3 ปีแล้ว ฉันรู้สึกสะดุดตาคุณโจมาก เพราะเขาหล่อเหลือเกิน รอยยิ้มเขามีเสน่ห์มาก ฉันแอบมองเขาตลอด

และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันไม่เคยลืมใบหน้าคุณโจเลย มันอยู่ในใจฉันมาจนตราบทุกวันนี้..

ฉันคิดอะไรออกแล้ว.. ตั้งแต่ฉันเห็นคุณโจเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว มันทำให้ฉันไม่เคยมีอารมณ์เซ็กส์กับพี่ภูมิเลย ในใจฉันเฝ้าแต่ถวิลหาคุณโจคนเดียวเท่านั้น ฉันอยากเจอเขามากจริงๆ

เรื่องนี้ฉันได้แต่เก็บไว้ในใจ ไม่กล้าแพร่งพรายให้ใครได้รู้เป็นอันขาด โดยเฉพาะพี่ภูมิ กลัวว่าฉันจะระแวงในตัวฉัน

ใช่.. ฉันแต่งงานมีสามีแล้ว ไม่ควรไปคิดถึงผู้ชายอื่น แต่เรื่องของจิตใจมันบังคับกันไม่ได้

ฉันพยายามลืมคุณโจหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยสำเร็จ พอว่างจากงาน ภาพใบหน้าคุณโจก็ผุดขึ้นมาทันที..

พอรู้ว่าพรุ่งนี้จะได้เจอคุณโจ ฉันอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ หัวใจฉันเต้นเร็วและแรงมาก ฉันต้องพยายามเก็บความรู้สึกนี้ไว้เพื่อไม่ให้พี่ภูมิผิดสังเกต

“เอ่อ.. พรุ่งนี้คุณโจจะมาถึงเมืองไทยกี่โมงคะ”

“ประมาณ 2 ทุ่มครับ พอเลิกจากงานเราก็ไปรับพวกเขาที่สนามบินกันเลย อ้อ.. เย็นนี้เรามาช่วยกันจัดเตรียมห้องให้พวกเขากันนะ”

“เรามีห้องว่างทั้งชั้นล่างและชั้นบน พี่ภูมิจะให้พวกเขานอนชั้นล่างหรือชั้นบนคะ”

“ผมว่าจะให้พวกเขานอนชั้นบน จะได้ดูดีหน่อย โจเค้าเป็นคนมีฐานะ ถ้าจะให้พวกเค้านอนชั้นล่าง ก็เหมือนไม่ค่อยให้เกียรติพวกเค้า เปิ้ลเห็นด้วยไหมครับ”