Typhoon 2 คนนี้ของฉัน

ไต้ฝุ่นเริ่มแผนการของตัวเองทันที เรื่องแบบนี้เสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้ เสือแบบเขาตามจีบแค่สามวันผู้หญิงก็ใจอ่อนยอมสยบแทบเท้าแล้ว

ไต้ฝุ่นมองไปยังเป้าหมายที่นั่งอยู่ใต้ร่มไม้คนเดียว ไม่รู้ว่าเพื่อนของเธอไปไหนกันหมดเขาไม่รอ ที่จะเดินเข้าไปทักทาย

“พี่ขอโทษนะครับไม่รู้ว่าน้องมีโรคประจำตัว”

“คะ?”

“พี่ซื้อมาฝากแทนคำขอโทษ”

ไลลาริณมองแก้วน้ำในมือของรุ่นพี่ที่ยื่นมาให้เธอด้วยความสงสัย ว่าวันนี้เขาเป็นอะไรทำไมถึงได้ทำตัวแปลกไป ด้วยความที่ไม่อยากปฏิเสธจึงยอมรับน้ำมาถือไว้

“ขอบคุณนะคะ”

“เย็นนี้มีซ้อมเชียร์อีกน่าจะเลิกดึก เราไปหาอะไรกินกันมั้ยครับ ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่” อ่อยขนาดนี้แล้วต้องมีหวั่นไหวบ้าง

“เย็นนี้เหรอคะคงไม่...”

“พาเพื่อนน้องไปด้วยก็ได้ครับพี่เลี้ยงเอง” ขั้นตอนแรกคือทำให้เธอไว้ใจและมองเห็นว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษ ถึงแม้จะไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษก็ตาม

“ไลลา! ขอโทษที่มาช้า”

ริสาเห็นว่ารุ่นพี่ปีสี่ยืนคุยกับเพื่อนจึงรีบวิ่งเข้ามา กลัวว่าเพื่อนจะถูกรังแกอีก

“เย็นนี้เจอกันนะครับ ไม่ไปพี่เสียใจแย่เลย” ไต้ฝุ่นทำหน้าเศร้า เพื่อให้เธอเห็นใจและสงสารก่อนจะเดินจากไป

“ไปไหนกันหรือฉันฟังผิด”

“พี่เขามาขอโทษนะและชวนแกกับฉันไปกินข้าวเย็นนี้เพื่อเป็นการขอโทษ”

“ไปดิ! ของฟรีแบบนี้ริสาชอบ” เข้ามาอยู่ในเมืองหลวงข้าวของแพงไปหมด เมื่อมีคนอาสาเลี้ยงข้าวเธอจะปฏิเสธได้อย่างไร

“เอ๊ะ..นั่นของพี่เขาใช่มั้ย?”

“อืม” ไลลาริณพยักหน้า

“อย่าเพิ่งกินเดี๋ยวโดนของ” ริสาหยิบแก้วน้ำขึ้นมาและลอดใต้หว่างขาสามรอบ ก่อนจะยื่นให้เพื่อน

“สาวๆ ใกล้ถึงเวลาแล้ว”

“ไอ้น่านเย็นนี้คงไปกินหมูทะกับแกไม่ได้แล้ววะ พอดีมีหนุ่มหล่อเขาอาสาจะเลี้ยงข้าว”

“ใครเหรอ” น่านฟ้ามองใบหน้าของไลลาริณ เขาไม่สนใจว่าริสาจะไปกับใครแต่เขาสนใจอีกคนมากกว่า

“พี่ไต้ฝุ่นสุดหล่อชวนไลลาไปกินข้าว”

“ไลลาจะไปกับเขาเหรอ” น่านฟ้าทำหน้าเศร้า

“เราก็ไปด้วยกันหมดนี้แหละ”

หลังจากซ้อมเสร็จทั้งสามจึงไปร้านอาหารที่ไต้ฝุ่นนัดไว้ พอไปถึงเธอเห็นเขากำลังนั่งรออยู่แล้ว ทั้งสามคนรู้สึกเกร็งมากเพราะทุกสายตาจับจ้องมาที่พวกเธอ

“ไปนั่งตรงนั้นสิ” ไต้ฝุ่นเรียกให้ไลลาริณมานั่งข้างกายเขา และไล่น่านฟ้าให้ไปนั่งฝั่งตรงข้ามเขาแทน แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขามีคู่แข่ง

“พี่ไม่รู้ว่าพวกน้องชอบทานอะไรเลยสั่งมาเยอะหน่อย”

“ขอบคุณมากนะคะพี่ไต้ฝุ่น” ริสาลงมือทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ต่างจากไลลาริณที่เหมือนจะเกร็งไปหมด

“ไม่อร่อยเหรอครับ”

“อร่อยค่ะขอบคุณพี่มากนะคะ” ไลลาริณเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆ ทั้งสองคุยกันเหมือนว่าอยู่กันแค่สองคน

“ลองกินปลาแซลมอนร้านนี้อร่อย”

“ไลลาแพ้ปลาแซลมอนไม่ใช่เหรอ” น่านฟ้าจำได้ว่าเพื่อนแพ้อะไรบ้าง จึงร้องทักขึ้นมาทำให้เขาได้รับสายตาที่ไม่พอใจจากรุ่นพี่

“พี่ไม่รู้ว่าน้องกินไม่ได้”

“เดี๋ยวเรากินให้เอง” น่านฟ้าสลับจานของตัวเองกับไลลาริณ เพราะยังไม่ได้ตักอะไรใส่จานส่วนปลาแซลมอนเขาจะกินเอง

“ขอบคุณนะ”

ไต้ฝุ่นรู้สึกอึดอัดจึงขอตัวออกมาสูบบุหรี่ด้านนอกร้าน ทีแรกคิดว่าไลลาริณคงจะง่าย แต่เอาเข้าจริงๆ ดันมีคนเข้ามาสกัดดาวรุ่งของเขา

(Typhoon : แม่ง! กูมีคู่แข่งวะมันทำคะแนนได้ดีด้วย) เขากดส่งเข้าไปในไลน์กลุ่ม

(Maxnus : ไหนว่าเอาอยู่)

(Kongthap : เหลืออีก 6 วันมึงเตรียมตัวเลย)

ไต้ฝุ่นอัดบุหรี่เข้าปอดและพ่นควันออกมา ดูเหมือนแผนการครั้งนี้นั้นไม่ง่ายเลย ไลลาริณไม่หลงเสน่ห์ของเขาและไม่มีท่าทีว่าจะเล่นด้วย

“จะจีบไลลารู้มั้ยว่าเขาแพ้อะไรบ้างที่สำคัญไลลาไม่ชอบคนสูบบุหรี่”

“รู้ดีจริงนะ เป็นพ่อเขาหรือไง” จะจีบผู้หญิงสักคนทำไมเขาต้องเลิกในสิ่งที่ตัวเองชอบด้วย เขาติดเที่ยวติดเหล้าติดบุหรี่ที่สำคัญติด H_ ด้วย

“ไม่ว่ารุ่นพี่คิดจะทำอะไรหยุดเถอะครับ”

“กลัวว่าไลลาจะหันมาชอบพี่เหรอน้อง เรามันคนละระดับกันอย่าคิดจะแข่งอะไรกับพี่เลย” ไต้ฝุ่นตบบ่ารุ่นน้องและทิ้งก้นบุหรี่ลง

“เขาจีบแกแน่ๆ เลย”

“อย่าพูดแบบนี้นะริสาเดี๋ยวคนอื่นมาได้ยิน ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าพี่เขาเป็นคนแบบไหน”

“นั้นแกก็อย่าหลงเสน่ห์เขาพอ”

ไลลาริณส่ายหน้าอย่างไรเธอก็ไม่มีวันตกหลุมเขาแน่ สักพักสองหนุ่มก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ไต้ฝุ่นอาสาจะไปส่งสองสาวเองเพราะตอนนี้ดึกมากแล้ว

“ตกลงค่ะ” ริสาตอบแทนเพื่อน

“น่านกลับดีๆ นะ” ไลลาริณหันไปโบกมือลาเพื่อน และยอมให้ไต้ฝุ่นไปส่งที่หอพัก

ไม่นานรถหรูก็แล่นเข้ามาจอดในลานจอดรถ หอพักของไลลาริณถือว่าเล็กมากเมื่อเทียบกับเพ้นต์เฮาส์สุดหรูราคาหลายสิบล้านของเขา

“หนูไปแล้วนะคะ”

“ไลลาครับ...มีแฟนหรือยัง”

“คะ?” เธอตกใจที่เขาถามออกมา ดีนะที่ริสาลงจากรถไปก่อนแล้ว

“พี่ชอบน้องนะครับถ้าไม่มีแฟนพี่จะขอจีบได้มั้ย น้องอาจจะโกรธพี่เรื่องที่ผ่านมา” เขาขอโทษไลลาริณอีกครั้ง ว่าที่ทำลงไปทั้งหมดเพราะบทบาทของเฮดว้ากเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาถอดหัวโขนแล้วก็เป็นรุ่นพี่ธรรมดาคนหนึ่ง

“หนูเอ่อ...”

“ไม่ต้องตอบพี่ก็ได้แค่ต่อจากนี้ให้พี่จีบก็โอเคแล้ว”

“หนูไม่ชอบคนเจ้าชู้ค่ะ”

“คนเจ้าชู้เขาใช้กับผู้ชายที่จีบผู้หญิงไปเรื่อย พี่คบทีละคน” แต่คนละชั่วโมง เช้าควงอีกคนเย็นควงอีกคนก็ยังโสดมีสิทธิ์เลือกอีกเยอะ

“ตอนนี้พี่ก็โสด”

“นะ หนูต้องไปแล้วค่ะ”

“พรุ่งนี้พี่มาหาใหม่อย่าลืมฝันถึงพี่นะ” ไต้ฝุ่นมองตามร่างบางที่วิ่งเข้าหอพักไป เขาได้แต่หัวเราะในลำคออีกไม่นานหรอกต้องมาสยบแทบเท้าของเขา

Rrrrrrrrrrrrr

(พี่ไต้ฝุ่นถึงไหนแล้วคะน้ำตาลอาบน้ำรอนานแล้วนะ)

“เงี่ย.-น ก็อดทนหน่อยนะ กำลังไป”

เขาวางสายและรีบไปที่ผับทันทีเสียเวลากับตรงนี้มานานหลายชั่วโมง เขาไม่เคยขาดเรื่องบนเตียงแล้วทำไมต้องมาแกล้งทำตัวเป็นคนดีเพื่อจะจีบรุ่นน้อง

เพียะ! เพียะ!

“อ๊ะ...ซี๊ดด...ตีอีกได้มั้ยคะ” น้ำตาลสาวสวยดาวคณะร้องครางเสียงดังราวกับคนจะขาดใจ ตอนนี้ถูกไต้ฝุ่นมัดมือไว้กับหัวเตียง และตีก้นจนเกิดเสียงดัง

“ร่านดีนักนะ”

ตับ ตับ ตับ

“อ๊ะ...กรี๊ดดด”

ไต้ฝุ่นไม่สนใจว่าหญิงสาวใต้ร่างจะเป็นอย่างไร เขากระแทกเข้าออกและเร่งจังหวะเพื่อจะส่งให้ตัวเองเสร็จ ไม่นานเขาปลดปล่อยน้ำกามใส่เครื่องป้องกันทุกหยาดหยด และโน้มตัวไปกดโทรศัพท์ที่บันทึกวิดีโอไว้

“นะ แน่ใจว่าจะไม่หลุด”

“ระดับพี่แล้ว” ไต้ฝุ่นเดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำ เขากดส่งคลิปลับเข้าไปในไลน์กลุ่มลับ ที่มีแต่เพื่อนๆ ของเขาเพื่อให้ทุกคนได้รับรู้ว่าเขาเก็บดาวคณะได้อีกแล้ว

การถ่ายคลิปไม่ใช่รสนิยมของเขาแต่เมื่อเพื่อนท้าเขาต้องทำ ในคลิปจะเห็นแค่ภาพเคลื่นไหวของน้ำตาล ส่วนเขาเห็นแค่ครึ่งตัว ซึ่งมองอาจจะไม่รู้ว่าเป็นใคร

“สองหมื่นโอนเข้าบัญชีให้แล้ว”

“จะไม่ค้างด้วยกันเหรอคะ”

“พี่มีธุระต้องไปทำต่อ”

น้ำตาลกำหมัดไว้แน่นตอนอยากได้เธออะไรก็ดีไปหมด พอได้กันเสร็จก็ทิ้งเงินไว้ให้เหมือนเป็นผู้หญิงขายตัว

“น้ำตาลไม่ปล่อยพี่ไปแน่”