เกมรักข้ามรุ่น

คฤหาสน์หลังงามที่กำลังมีงานเลี้ยงอย่างคึกคัก เนตรทรายเป็นหนึ่งในหญิงสาวที่ถูกว่าจ้างให้มาร้องเพลงในงานเลี้ยง เธอเป็นนักร้องคาเฟ่ที่เรียกว่ามีเสี่ยมารุมล้อมมอบพวงมาลัยให้ไม่ขาด เจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ก็เป็นหนึ่งในเสี่ยที่มาติดพันเธอ เนตรทรายไม่อยากมา ทว่า...ขัดกับเจ้าของคาเฟ่ไม่ได้ เห็นว่าเป็นเรื่องบุญคุณที่เคยช่วยเหลือกันมา

เนตรทรายมองชุดที่วางพาดอยู่บนเตียง เป็นชุดเดรสรัดรูปค่อนข้างเซ็กซี่ แต่สวยเฉี่ยวแบบที่หญิงสาวเคยนึกอยากจะใส่ แต่ไม่เคยมีโอกาส เธอถอดเสื้อยืดกางเกงผ้าราคาถูกออกแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำด้วยความอ้อยอิ่ง เพราะกว่างานจะเริ่มก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยเป็นชั่วโมง เนื่องจากเจ้าของร้านพาเธอและนักร้องคนอื่นๆ มาส่งก่อนเวลาแล้วแยกย้ายกันเข้าไปพักผ่อนในคฤหาสน์ที่มีอยู่หลายห้อง

ร่างสูงโปร่ง ทว่ากลมกลึงได้สัดส่วน หย่อนตัวในอ่างน้ำที่เธอเปิดน้ำอุ่นผสมสบู่เหลวพิเศษที่ให้ฟองฟู แล้วนอนแล้วหลับตาผ่อนคลาย.....เธออยากซึมซับการอาบน้ำแบบนี้มานานแล้ว เพราะเคยเห็นแค่ในรูปภาพ แต่ไม่มีโอกาสสัมผัสของจริง หญิงสาวปล่อยตัวเองอยู่ภายใต้ฟองฟูและกระแสน้ำอุ่นอย่างมีความสุข นักร้องบ้านนอกอย่างเธอ จู่ๆ ได้รับเชิญมางานเลี้ยงหรูหรา มีห้องพักส่วนตัวแบบนี้ จะถือว่าเป็นบุญก็คงใช่ นี่ถ้าเจ้าของคฤหาสน์เป็นชายหนุ่มรูปงาม เธอก็คงมีความสุขกว่านี้

เนตรทรายเคยผ่านการมีสามีมาแล้วในวัยรุ่น เธอจึงรู้ว่าจะหลบหลีกพวกชายกลัดมันได้ยังไง แต่จุดอ่อนของเธอคือผู้ชายกล้ามแน่น ที่มักจะทำให้เธออ่อนระทวยอยู่เสมอ ไอ้เสี่ยอ้วนล่ำนั่น เขามีเงิน แต่เธอไม่ชอบ ดังนั้นเธอมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ

ถ้าเขาต้องการมากกว่าเสียงร้องเพลงของเธอ

หญิงสาวใช้เวลาซึบซับความสุขอยู่ไม่นาน จู่ๆ แขกที่ไม่ได้รับเชิญก็เปิดประตูผลัวะเข้ามา

“ว๊าย...”

“โอ๊ะ....ขอโทษ ผมไม่คิดว่ามีคนอยู่”

หญิงสาวผุดลุกขึ้นทันที โดยลืมไปว่าตัวเองเปลือยเปล่า ชายหนุ่มแปลกหน้า สายตาคมจ้องเรือนร่างของเธอราวกับไม่เคยเห็นสาวเปลือยมาก่อน

“คุณเป็นใคร?”

“คุณนั่นแหละเป็นใคร?”

เนตรทรายย้อนถามโดยลืมไปว่า เธอเปลือยกายอยู่ต่อหน้าเขา หญิงสาวได้แต่ยกมือทาบอกด้วยความตกใจและตะลึงงันในเรือนร่างบึกบึนของเขาที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันอยู่ ชายหนุ่มเห็นดังนั้น เขาจึงไม่ได้เดินกลับไปในทันที ทว่ากลับเดินเข้าหาเธอช้าๆ

“ผมเป็นเจ้าของห้อง คุณเข้ามาในห้องผมได้ยังไง อย่าบอกนะว่าเตี่ยให้คุณมารอผมอยู่ที่นี่”

เนตรทรายใจหายวาบ.....ไหนเจ้าของคาเฟ่บอกว่าเสี่ยนั่น อยู่คนเดียวในคฤหาสน์หลังใหญ่ แวดล้อมแต่คนรับใช้ เพราะหย่าเมียมานานแล้ว

“ฉะ..ฉันไม่รู้ว่าเป็นห้องคุณ เขาจัดเตรียมห้องไว้ให้ฉัน”

เนตรทรายรู้สึกตัวก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันร่างเอาไว้ ขณะที่ใจของเธอกำลังเต้นระรัว เมื่อเห็นร่างเปลือยของชายหนุ่มที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อที่ดูแข็งแกร่งสมชาย กำลังย่างเท้าเข้ามาหา เธอขยับเดินออกจากอ่างอาบน้ำ ถอยหลังไปจนชิดติดผนังห้อง

“คุณออกไปก่อนได้ไหมคะ...ฉันจะรีบอาบน้ำแล้วออกจากห้องคุณทันทีที่เสร็จ”

หญิงสาวร้องขอเสียงสั่น เลือดสาวของเธอสูบฉีดแรงจนทำให้ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ ยิ่งเห็นเรืองร่างท่อนบนของเขาเปล่าเปลือย เธอก็ยิ่งสั่นสะท้าน เสียววูบที่ช่องท้อง

ชายหนุ่มยิ้มในหน้า เขาเดินเข้ามาหาเธอราวกับต้องมนต์สะกด จนต้องหยุดหายใจไปชั่วขณะ

“ให้ผมอยู่ตรงนี้ด้วยคนได้ไหมครับ”

สายตาคมกริบจ้องมอง ภาพสาวสวยที่ผมยาวเปียกชุ่ม เลียบลู่อยู่กับหนังศีรษะ เมื่อสายตาทอดต่ำลงมาก็ต้องสะดุดกับทรวงอกขนาดมหึมาที่มันกระเพื่อมไหวชูชันตามจังหวะการหายใจ แม้ว่าตอนนี้มันอยู่ซุกซ่อนอยู่ใต้ผ้าเช็ดตัว แต่ก่อนเสี้ยวนาทีนั้นเขาก็จดจำมันได้ดี เพราะมันเด่นและใหญ่มาก เมื่อเทียบกับเรือนร่างกลมกลึงสูงโปร่งของเจ้าของ เขาทอดสายตาลงต่ำ เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายที่ผ้าเช็ดตัวสั้นเต่อปิดแทบไม่มิด ต้นขาเรียวงามขาวสล้างยืนเบียดสั่นสะท้านอยู่ตรงหน้า ทำให้เขาแทบจะอดใจไว้ไม่ไหว

“ฉะ....ฉันขอร้องล่ะค่ะ คุณออกไปก่อน”