บทที่ 2 ตรงๆเลยนะ... ไปกินกัน

11.35 PM

อีกฟากหนึ่งของผับ ที่เคาน์เตอร์บาร์ซึ่งมีฟาน บาร์เทนเดอร์หนุ่มสุดหล่อที่เป็นตัวเรียกแขกและยังเป็นเจ้าของผับนี้ด้วย ร่างสูงชงเหล้าเสร็จเทใส่แก้วขนาดสั้นวางบนโต๊ะแล้วยื่นไปตรงหน้าซึ่งมีชายหนุ่มอีกคนกำลังนั่งเท้าคางอย่างเซ็งๆ

"เอาเหอะ! มึงก็สมควรจะทำงานได้แล้วป่ะ กลับมาไทยมาก็เกือบปี จะเที่ยวเล่นไปถึงไหน" ฟานเอ่ยกับอาชว์ เพื่อนสนิทของเขาที่ดึกๆนึกครึ้มก็มักจะมาเมาที่นี่

"งานอ่ะกูรู้ว่าต้องทำ! แต่กูไม่อยากทำต่อจากพ่อ กูอยากทำของกูเอง" อาชว์ยังหัวเสียไม่เลิกที่เขาโดนบังคับให้ไปฝึกงานที่บริษัทของพ่อ

"ห่า! มึงเป็นลูกชายคนเดียว ถ้าไม่ใช่มึงที่สานต่อธุรกิจที่บ้านแล้วหมาที่ไหนจะทำวะ!" ฟานส่ายหน้ามองเพื่อนสนิท

"มึงอ่ะ บ้านทำเครื่องเพชรแล้วมาเปิดผับทำเชี่ยไร" อาชว์เลิกคิ้วตอกกลับจนเพื่อนหน้าหงาย

"ก็จริงของมึง! แต่กูมีน้องสาวที่เรียนจิวเวอรี่ไงครับเพื่อน"

"เห้อ!" อาชว์ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

"เอาน่า ทนๆทำไป ไม่ตายหรอก เพราะถ้ามึงขัดคำสั่งพ่อมึง กูว่าอันนั้นอ่ะมีตายกันไปข้าง นี่! มึงลองมองไปรอบๆ สาวๆทั้งนั้นไม่สนใจพากลับบ้านสักคนเหรอวะ" ฟานชี้ให้เพื่อนมองสาวๆที่อยู่ภายในผับจนไปสะดุดเข้ากับร่างบางในชุดสายเดี่ยวสีดำ

"เชี่ย! นั่นใครวะ!? อย่างเด็ด!" ฟานชี้ไปทางร่างบางที่กำลังเคลื่อนตัวไปตามจังหวะเพลงในท่วงท่าสุดเซ็กซี่

"อืม... เด็ด" ราวกับโดนสะกด ยามที่เขาได้สบตากับเธอ...

อาชว์พูดออกมาด้วยสายตาที่เหม่อลอยราวกับโดนมนต์สะกด เมื่อมองไปยังซิลีน หญิงสาวในชุดสายเดี่ยวสีดำที่กำลังโยกย้ายส่ายเอวไปตามจังหวะเพลง

ตั้งแต่กลับมาไทยเขาก็เที่ยวออกบ่อยแต่ไม่ยักเจอใครที่สวยสะดุดตาเท่าเธอ ร่างบางเคลื่อนไหวเย้ายวนกอปรกับแววตาที่จับจ้องมายังเขา ให้ความรู้สึกเชื้อเชิญแต่ในขณะเดียวกันก็ดูหยิ่งยโสไม่น้อย

"เขามองมึงว่ะอาชว์!" ฟานสะกิดบอกเพื่อนจากด้านหลังเคาน์เตอร์บาร์ ด้วยเพราะเพื่อนทั้งโสดและซิง... ใช่ คุณฟังไม่ผิดเพี้ยน ร่างสูงตรงหน้าเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาระดับพระเอกหนังรัก ชายหนุ่มผู้มีเสน่ห์เหลือล้นคนนี้ยังคงเวอร์จิ้น แหงล่ะในเชิงปฏิบัติการจริงกับผู้หญิง ค่าประสบการณ์เขาเป็นศูนย์ เหตุด้วยเรื่องอะไรนั้น... ให้เขาพูดเองจะดีกว่า

"เข้าชาร์จสิวะเพื่อน สาวเรียกขนาดนี้แล้ว จะรออะไร!" ฟานดันหลังอาชว์ให้เดินไปข้างหน้า

"ไม่" เขาตอบสั้นๆ แต่ก็ยังไม่อาจละสายตาจากซิลีนได้แม้สักนิด

"มึงจะเก็บซิงไว้ชิงโชคจริงๆใช่ไหม มึงเป็นผู้ชายกลัวไรวะ! ลองสักครั้งแล้วจะติดใจเชื่อกู" ฟานยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่อยากให้เพื่อนได้ลิ้มลองกิจกรรมรักสักครั้งในชีวิต เพราะตอนนี้สาวๆทั้งหลายก็เริ่มเบื่อหน่ายและคิดว่าเขาเป็นเกย์ไปค่อนเมืองหลวงแล้ว!

"ความสุขชั่วครู่ เอากันแล้วแยก กูเกลียดฉิบหาย..." เขาพูดในลำคอ นี่เป็นเพียงเหตุผลเล็กๆที่เป็นต้นกำเนิดของความโสดและซิง เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มหัวโบราณ เพียงแต่ลึกๆแล้วแมนพอที่จะไม่ทำลายผู้หญิงที่เขาไม่คิดจะรักหรือแต่งงานด้วย... ก็นะ... จริงๆก็แอบหัวโบราณนั่นแหละ!

ในขณะที่... อีกฟากฝั่งหนึ่งของผับ ที่โต๊ะของซิลีนและลูกน้องของเธอ

"อีเจ๊! พ่อหนุ่มน่าฟัดตรงบาร์แม่งจ้องมึงตาเป็นมันเลยว่ะ" เดิมทีไอเท็มนั้นเป็นทั้งรุ่นน้องและลูกน้อง แต่เมื่อเหล้าเข้าปาก อายุและประสบการณ์ที่ทำงานไม่สำคัญอีกต่อไป คำว่า ‘มึง’ จึงออกจากปากออกมาได้อย่างง่ายดาย

"ฉันรู้แล้ว... จ้องอยู่ได้ไม่เข้ามาสักที อย่างกับพวกไม่เป็นงาน" ซิลีนเลิกคิ้วเพียงข้างเดียว

"ก็เห็นจ้องทั้งสองคนอ่ะ พูดถึงคนไหนกันวะ" นัทชายหนุ่มผู้ที่ตามสถานการณ์ไม่ค่อยทันเอ่ยถาม

"คนหน้าบาร์" ซิลีน

"คนหลังบาร์" ไอเท็ม

สองคนตอบพร้อมกันทว่าคำตอบกลับแตกต่าง ซิลีนและไอเท็มหันหน้ามาสบตากัน ก่อนจะเอียงคอนึกแปลกใจที่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ความเห็นเรื่องผู้ชายไม่ตรงกัน

"ได้ไง... ก็ไหนว่าจะมาเซอร์เวย์บาร์เทนเดอร์ที่นี่" ลูกน้องขมวดคิ้วถาม

"ก็บาร์เทนเดอร์ทั้งสองคนนั่นแหละ แต่ฉันติดใจคนหน้าบาร์มากกว่า" ซิลีนหันไปตอบไอเท็มก่อนจะหันกลับไปมองอาชว์ที่ยังคงจ้องมองเธออยู่ หญิงสาวยกมือขึ้นเสยผมลอนคลายๆเพื่อส่งสัญญาณเชื้อเชิญ เธอมั่นใจว่ายังไงคืนนี้เขาคนนั้นก็ต้องกลับไปกับเธอ

"เอาไง... กูว่าไม่เป็นงานแน่ เจ๊กูเสยผมเรียกตั้งหลายทีแล้วยังยืนนิ่งอยู่ได้" ไอเท็มเริ่มหงุดหงิด อยากจะส่งเจ๊สุดรักเข้าห้องไปกินตับเร็วๆ เพราะเจ้าตัวนั้นง่วงสุดๆอยากจะรีบกลับบ้านไปนอน

"ฉันเข้าเองก็ได้วะ!" ว่าแล้วร่างบางก็ก้าวเท้าเดินออกจากโต๊ะ

หมั่บ!

นัทคว้าแขนเรียวไว้อย่างรวดเร็ว

"อีนัท! มึงอย่าเสือก!" ไอเท็มเอ็ดเพื่อน

"เจ๊! จะเอาจริงเหรอ... ผมว่าอย่า..."

ซิลีนไม่รอให้นัทพูดอะไรไปมากกว่านั้น หญิงสาวแกะมือรุ่นน้องออกแล้วตรงเข้าไปหาอาชว์ด้วยท่าทีสง่างาม ราวกับเสือสาวที่เยื้องย่างเข้าหาเหยื่อซึ่งเป็นเป้านิ่ง

"ไอ้เชี่ยอาชว์! กูว่าเขากำลังเดินมาทางมึง!" ฟานตื่นเต้น สะกิดเพื่อนที่ขณะนี้เกร็งจนตัวแข็งทื่อไปหมดแล้ว เขาแทบจะกลั้นหายใจเมื่อหญิงสาวเดินมาหยุดตรงหน้าเขาเป็นที่เรียบร้อย

ซิลีนขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ตัวสูง เท้าคางมองหน้าอาชว์ที่อยู่ด้านข้าง จ้องตาเขาด้วยแววตาที่หรี่ลงเล็กน้อย... อาชว์รีบหลุบตามองต่ำ กระแอมในลำคอด้วยความกระอักกระอ่วนในใจ...

ผู้หญิงบ้าอะไรวะ เซ็กซี่ฉิบหาย!

"รับอะไรดีครับ" ฟานเอ่ยถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศแย่ไปมากกว่านี้

"ไม่ค่ะ ฉันมีแล้ว" ซิลีนยิ้มตอบ ก่อนจะหันไปหาอาชว์ที่ทำตัวเกร็งไม่ไหวติง

"ไง... มาให้จ้องถึงที่แล้วทำไมไม่จ้องล่ะ"

เขาหันมองเธออย่างแปลกใจ... พยายามคิดหาคำตอบจนหัวปั่น แต่สุดท้ายสิ่งที่แสดงออกมาเป็นเพียงความเงียบ

"บาร์เทนเดอร์ผับนี้หยิ่งดีเนอะ... คุณว่าไหม" หญิงสาวหันไปยิ้มถามแกมประชดกับฟาน ทั้งๆที่ข้างในก็เริ่มไปไม่เป็นแล้วเหมือนกัน... ที่จริง... เผื่อว่าใครยังไม่รู้ ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนแรกที่เธอเข้าหา เพราะที่ผ่านมาเธอแทบไม่เคยต้องลงมือเองเลยสักครั้ง...

"เอ่อ... เราไม่ใช่..." ฟานไม่ทันได้ตอบอะไร ซิลีนก็หันกลับมาเริ่มเกมรุกใส่อาชว์อีกครั้ง

"นับหนึ่งถึงสาม... หนึ่ง สอง..." หญิงสาวเริ่มนับเลข คิดเองเออเองว่าถ้าถึงสามแล้วเขาหันมามองเธอก็ถือเป็นอันว่าตกลง

"ผมก็มองไปเรื่อยนั่นแหละ" อาชว์ที่เพิ่งคิดคำตอบได้ หันมาจ้องตาซิลีน พร้อมคำตอบที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว

"หึ! มองแล้วรู้สึกอะไรหรือเปล่า" ซิลีนยังคงยิงคำถามเชิงรุก รุกเพราะเสียหน้าไม่ได้ เธอลงทุนเดินมาหาเขาจะกลับไปมือเปล่าไม่ได้!

"ต้องรู้สึกอะไรครับ" เขาถามกลับ

"หิว" เรียวปากบางเหยียดยิ้ม

"ครับ?" แน่นอนว่าเขาไม่เข้าใจ

หมั่บ!

มือบางคว้าหมับเอาไหล่ของร่างสูง ดันเขาไปทางมุมหลืบของผับอย่างชำนาญและรวดเร็ว อาชว์ไม่มีทางไป เพราะร่างบางเอาอกอวบอิ่มดันอกเขาให้หลังชิดติดฝาผนัง

"อย่าเล่นตัว... นายก็ขายอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง" ซิลีน ไม่ชอบเข้าใครก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำ แล้วต้องมาเจอคนเล่นตัวอย่างอาชว์ มันเลยทำให้เธอเริ่มหงุดหงิด!

"ผม... ผมว่าคุณเมานะ" ร่างสูงเกร็งไปทั้งร่าง

"ก็ต้องเมาสิ... ฉันกินเหล้าไปขวดนึงแล้วนะ ส่วนนายก็อ่อยฉันอยู่ได้"

"ผมเนี่ยนะอ่อยคุณ?! คุณหรือเปล่าที่อ่อยผมก่อน!"

"ฮ่ะๆ" ซิลีนหัวเราะร่วน นี่เธอกำลังทำบ้าอะไรอยู่?! ไอ้เด็กนี่มันอ่อนหัดชัดๆ

"หัวเราะอะไรครับ... ถอยออกไปได้แล้ว" อาชว์เริ่มหายใจติดขัดเมื่อรู้สึกได้ถึงเนินอกนิ่มๆที่บิดเบียดเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ

"ตรงๆเลยนะ... ไปกินกัน!" ว่าแล้วร่างบางก็ดึงแขนร่างสูงลากเขาอย่างสุดแรง ผ่านโต๊ะสองลูกน้องออกไปจากผับอย่างรวดเร็ว...