บทที่ 9. ตอน ภรรยา ข้าทำให้เจ้ามีความสุขหรือไม่

บทที่ 9. ตอน ภรรยา ข้าทำให้เจ้ามีความสุขหรือไม่

"เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นสามีข้า เหตุใดข้าถึงไม่รู้ว่าเจ้าชื่ออะไร"

นางกราบไหว้ฟ้าดินกับเขาแล้ว แต่ไม่รู้ชื่อของเจ้าบ่าวตัวเอง ช่างน่าขบขันแต่ก็หัวเราะไม่ออก นางแต่งเป็นสะใภ้ตระกูลใดก็ไม่รู้ ภายหน้ามีบุตรจะใช้แซ่อะไร

"หลิวซืออิน สามีของเจ้าแซ่เยี่ย ชื่อเหวินจ้าว"

เยี่ยเหวินจ้าวเอ่ยนามตัวเองให้นางรู้ เขาจับไหล่นางดึงเข้ามากอดไว้ วางคางบนกระหม่อมของนาง ถอนหายใจอย่างมีความสุข ขณะเอ่ยว่า

"ท่านแม่ข้าบอกว่า บิดาข้าแซ่เยี่ย จึงตั้งชื่อข้าว่า เยี่ยเหวินจ้าว ข้าโตมาไม่เคยเห็นหน้าเขา และไม่คิดจะตามหาว่าเขาอยู่ที่ใด เมื่อท่านแม่ตายท่านลุงรับเลี้ยงข้า ครอบครัวท่านลุงมีบุญคุณกับข้า หยวนจงเหลียงข่มเหงเจ้าสาวของพี่ชายข้า ทำร้ายเขาจนเกือบพิการ ท่านป้าสะใภ้ร้องไห้อ้อนวอนให้ข้าช่วยแก้แค้น ข้าจึงต้องฆ่าหยวนจงเหลียง"

เขาจับมือนางมากุมไว้ ขณะเอ่ยขอโทษ

"ข้าขอโทษเจ้า สิ่งที่ข้าทำกับเจ้ายากจะชดใช้ได้ ขอให้รู้ว่าข้าเสียใจ ข้าไม่หวังให้เจ้าให้อภัยข้า ขอเพียงอย่าเกลียดข้าได้หรือไม่"

ชะตาชีวิตของเขาไม่ต่างจากนาง หลิวซืออินฟังแล้วก็เข้าความรู้สึกของเขา ครอบครัวของท่านอาก็มีบุญคุณกับนาง ทำให้นางยอมทดแทนคุณด้วยการขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวแทนพี่สาว จนถูกเขาฉุดคร่ามา มันคงเป็นชะตากรรมให้นางกับเขาได้พบเจอและต้องอยู่ร่วมกัน

"ข้า... ให้อภัยเจ้า"

คำพูดประโยคนี้ทำให้คนฟังนิ่งงันไป ก่อนจะก้มลงมา ใช้มือประคองใบหน้าของนางให้สบตาเขา ดวงคมคู่นั้นคล้ายมีหยาดน้ำคลออยู่

"ข้าจะไม่ทำให้เจ้าเสียใจอีก ข้าสัญญา"

เยี่ยเหวินจ้าวให้คำมั่น ขณะก้มลงมาแตะริมฝีปากบนเรียวปากนุ่ม เอนกายพานางนอนลงบนเตียงวิวาห์ กระซิบบอกนางว่า

"คืนนี้ ข้าจะชดใช้ให้เจ้า"

เยี่ยเหวินจ้าวทาบกายแกร่งขึ้นก่ายเกยร่างงาม ริมฝีปากจุมพิตบนเรียวปากอิ่ม ตวัดไล้ ดูดดุนเรียวลิ้นเล็กของนาง

สัมผัสของเขาเริ่มต้นด้วยความเร่าร้อนยั่วเย้า หลอกล่อ มอมเมานาง จนไม่เป็นตัวของตัวเอง

ปลายนิ้วสอดเข้าไปในผมยาวของนาง ประคองศีรษะให้รับจุมพิตของเขาอย่างไร้ทางหลบเลี่ยง ริมฝีปากถูกเขาดูดแรงทั้งบนและล่าง กวาดต้อนทุกความหวานของนางอย่างหิวกระหาย พร้อมกับยั่วเย้าให้ตอบสนอง

เมื่อลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นของเขา เยี่ยเหวินจ้าวก็เพิ่มแรงเร้าให้นางเป็นฝ่ายจูบเขาบ้าง ความไม่ประสาของนางทำให้เขาอิ่มเอมใจ พรหมจรรย์ของนาง เขาได้ครอบครองเป็นคนแรก จูบแรก ทุกสิ่งที่เขากระทำ เป็นสิ่งแรกสำหรับนางทั้งสิ้น

เขาจูบอย่างอ่อนหวาน แล้วเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ บดเคล้า เล้าโลม ให้นางตกเป็นทาสเสน่หา เขาเองก็ตกอยู่ในห้วงพิศวาสจนยากจะถ่ายถอน เสียงหอบหายใจของนางดังกระเส่า เช่นเดียวกับเขาที่หายหอบแรง ครางเสียงหนักในคอ ดูดดื่มความหวานฉ่ำที่เขาโหยหาอย่างยั้งใจไม่อยู่

เยี่ยเหวินจ้าวเฝ้าวนเวียนจุมพิตซ้ำจนหนำใจ ก่อนที่สองมือจะเลื่อนมาประคองแก้มนุ่ม ถอนริมฝีปากปาก แล้วจ้องมองใบหน้างดงามแดงซ่านของนางอย่างชื่นชม

ริมฝีปากอิ่มแดงจัดบวมเจ่อเล็กน้อยจากฤทธิ์จุมพิตเร่าร้อนของเขา ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือหวานเยิ้ม งดงามราวกับเทพธิดา ชวนให้คนมองอยากจะครอบครองให้หมดทั้งกาย

คนตัวโตค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดเจ้าสาวสีแดงออกจากร่างงาม ริมฝีปากตามลงมาครอบครองยอดทรวงสีหวาน ดูดแรงสลับกับขบเม้มปลายยอดกะจิริดราวกับเม็ดไข่มุก หยอกเย้าให้นางเสียวสยิว สองมือ เคล้าคลึง นวดเฟ้น ความนุ่มหยุ่นนั้นอย่างหลงใหล นิ้วแข็งแรงไล้วนบนยอดทรวงอันอ่อนไหว ปลายลิ้นร้อนละเลง ปาดไล้ สลับไปมาทั้งซ้ายขวา ดูดกลืนสลับขบเม้มแรงบ้างเบาบ้าง มืออีกข้างนวดคลึงเคล้าไปมา กระตุ้นเร้า เรียกเสียงครางครวญจากเจ้าของทรวงงามให้แอ่นกายป้อนให้เขาดื่มกิน

หลิวซืออินหายใจหอบกระเส่า หัวใจเต้นแรงด้วยความเสียวซ่าน ร่างงามตกอยู่ใต้อาณัติของเขาจนไร้ทางขัดขืน มือจิกบ่าหนาแอ่นอกให้เขาอย่างลืมอาย ในสมองมัวพร่าคิดอะไรไม่ออก ร่างกายของนางคล้ายบุปผาที่ถูกภมรลงมาคลุกเคล้าเกสร เบ่งบานเปิดเผยความงดงาม ให้เขาเชยชิม

เยี่ยเหวินจ้าวตวัดลิ้นบนยอดทรวง หนักบ้างเบาบ้าง จนเจ้าของร่างงามบิดกายอย่างทรมาน มือข้างหนึ่งของเขาไล้ลูบลงมาตามหน้าท้อง ปลายนิ้วลูบไล้เนินสาวไปมา ขณะที่ด้านบนยังคงกล่อมด้วยริมฝีปาก ที่ยังเคล้าคลึงทรวงอวบไม่ยอมปล่อย เขาจู่โจมร่างงามพร้อมกันทั้งบนและล่างจนนางหัวหมุนตั้งรับไม่ทัน

“พอ... พอเถอะ ข้า อ๊ะ!”

หลิวซืออินร้องครางประท้วงเสียงแผ่วหวิว แล้วสะดุ้งเฮือก เมื่อเขาขยับปลายเรียวนิ้วยาวให้ค่อยๆ เบียดแทรกผ่านกลีบผกางาม เปิดทางเข้าสู่ปากทางแสนคับแคบ อีกนิ้วก็ขยับปลายนิ้วโลมไล้เกสรบุปผางามให้ผลิบาน กลั่นมธุรสหวานให้หลั่งรินออกมา

"อ๊ะ ข้า... ข้าไม่..."

มือน้อยขูดข่วนเขาจนเป็นรอยเล็บเต็มแผ่นหลัง ความเจ็บเล็กน้อยนั้นไม่ทำให้เขาหยุด แต่กลายเป็นกระตุ้นเร้า ให้เขาลงมือหนักหน่วงขึ้น กายสาวเกร็งกระตุกตามแรงเคลื่อนไหว ของปลายนิ้วที่ขยับไปมา

เขาเลื่อนตัวลงมาจูบไล่จากทรวงงามมาตามหน้าท้องแบนราบ ผิวเนียนนุ่มขาวผ่องราวกับน้ำนม ถูกเขาใช้ปลายลิ้นปาดไล้อย่างหลงใหล ทุกอณูไม่หลุดพ้นจากสัมผัสวาบหวามนั้น ยิ่งนางดิ้นเร่า ยิ่งทำให้เขาเร่าร้อนขึ้น ปลายนิ้วชุ่มฉ่ำด้วยหยาดน้ำหวานถูกดึงออก ก่อนที่ริมฝีปากจะเข้าไปดูดดื่มเกสรสาว ละเลงปลายลิ้นร้อนให้นางดิ้นเร่าด้วยความเสียวซ่าน

“อืม หวาน...”

มธุรสหลั่งรินออกมาให้ดื่มกิน เขาดื่มด่ำกับความหวานหอมของนางไม่รู้หน่าย หูฟังเสียงหวานครางครวญอย่างสุขสม ร่างงามเกร็งกระตุก หลั่งรินออกมาจนชุ่มฉ่ำบ่งบอกว่านางไปแตะขอบฟ้าแล้ว

“ภรรยา ข้าทำให้เจ้ามีความสุขหรือไม่...”

เยี่ยเหวินจ้าวเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าของหลิวซืออินด้วยดวงตาเป็นประกาย ก่อนจะเริ่มปลุกปั่นให้นางเคลิ้มไหว ว่ายวนในทะเลพิศวาสร่วมกับเขา

///