ฮาเร็มของจ้าวปีศาจ7p

หลังจากที่รวบรวมสติทั้งหมดได้ผมก็ไล่หนุ่มๆทั้งหกคนออกไปข้างนอกก่อนและหันมานั่งคิดว่าเกอดอะไรขึ้นกับผม

ผม ชื่อ อังเดร เบริจด์ อายุ 29 ปี โสดไม่มีลูกไม่มีเมียแล้วก่อนที่ผมจะมาอยู่ที่นี้ผมกำลังทำอะไร ทำไมนึกไม่ออกแล้วนี่ผมตายแล้วจริงๆใช่ไหมเนี๊ย ผมเดินไปเดินมาทั้งทึงหัวตัวเองเหมือนคนบ้าคลั่ง แต่อยู่ๆภาพต่างๆก็ไหลเข้ามาในหัว เป็นเรื่องราวของจ้าวปีศาจคนนี้ เป็นบุตรของจ้าวปีศาจคนก่อน เป็นเลือดบริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ชื่อว่า อาเธอร์ เกิดและเติบโตในเด็มเทียร์โลกปีศาจที่เป็นคู่ขนาดกับโลกมนุษย์ อายุหลายร้อยปี มีหนุ่มๆในครอบครองตอนนี้ทั้งหมดหกคน

คนแรก เอเดน  คนแรกที่เข้ามาเป็นหนึ่งในฮาเร็ม บุตรของหัวหน้าเผ่าลูบุสหรือเผ่าหมาป่า ถูกส่งมาเป็นบรรณาธิการกับเจ้าปีศาจ

คนที่สอง เคลลินท์  ภูติปีศาจ แม่ทัพแห่งป้อมปราการสำคัญของเด็มเที่ยร์ เป็นผู้ที่อยู่ข้างกายมาตลอด 

คนที่สาม ไรอัน  แวมไพร์ตัวสุดท้าย อยู่ได้ด้วยเลือดของจ้าวปีศาจหล่อเลี้ยง จงรักและภักดีกับจ้าวปีศาจมาก

คนที่สี่ จาคอป ยมทูตที่โดนโทษทัณฑ์ จากอดีตจ้าวปีศาจถูกจองจำมานานนับร้อยๆปี โดนปลดปล่อยด้วยฝีมือของจ้าวปีศาจคนปัจจุบัน 

คนที่ห้า เพรอส คนจากเผ่าเอลฟ์ บุตรชายเพียงคนเดียวของราชาเผ่าเอลฟ์กับนางปีศาจ ถูกส่งมาเป็นบรรณาธิการแก่จ้าวปีศาจ

คนสุดท้าย เฟลิกซ์  คนจากเผ่ามนุษย์ที่แสนจะอายุสั้น เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่ถูกจ้าวแห่งปีศาจช่วยชีวิตเอาไว้ก่อนจะตายและทำให้เป็นอมนุษย์ครึ่งคนครึ่งปีศาจ

ทั้งหกคนเป็นเหล่าผู้ที่ติดตามและผู้ดูแลจ้าวปีศาจไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือกระทั้งเรื่องบนเตียงนอน ภาพต่างๆที่หลั่งไหลเข้ามาทำให้ผมรู้เรื่องราวของเจ้าของร่างเดิมทั้งหมด และผมคือ อาเธอร์ อาเทมเรีย เด็มเทียร์  ผู้ที่ปกครองปีศาจทั้งหมดในอนาจักรเด็มเทียร์ เอาละสูดหายใจเข้าลึกๆก่อน...ฟู่ ตอนนี้เป็นจ้าวปีศาจต้องคีพลุคก่อน วางอำนาจ เสียงต้องเข้มๆด้วยหรือเปล่าวะ แล้วต้องทำหน้าตาหน้ากลัว หน้าเกร็งๆเหมือนปวดขี้ แบบในหลังที่เคยดูไหมวะเนี้ย เฮ้อ ยากจังวะ

"ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาหน่อย" ผมตะโกนเรียนคนที่อยู่ด้านนอกเพราะจะถามอะไรบ้างอย่าง เสียงเปิดประตูเข้ามาผมเงยหน้ามอง ชายร่างกายกำยำกล้ามเนื้อนูนน่าสัมผัสเรียบลู่ไปกับร่างกายของชายทั้งหกคนที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานตรงหน้าผม ผมจ้องและไล่สำรวจทุกคนตอนนี้ผมรู้ชื่อรู้ว่าแต่ละคนคือใครแล้วเพราะความทรงจำของร่างนี้

"ท่านอาเธอร์ มีอะไรให้พวกข้ารับใช้บอกมาได้เลยครับ" ไรอันเอ่ยบอกพร้อมทั้งก้มหัวให้ผม

"อะ เอ่อ ปวดหัวมียาพาราไหม" พูดอะไรออกไปวะเนี้ย

"..."

"ข้าจะไปตามท่านหมอให้ รอสักครู่" เฟลิกซ์พูดและหันหลังเดินออกไป

"พวกข้าต้องขออภัยถ้าเกิดทำให้ท่าน ต้องเจ็บป่วย" เจคอปเดินเข้ามาหาและโอบประคองผมเข้าไว้ ทำให้ผมตกใจและพลักเจคอปออกทันที ทำให้ทั้งหมดรีบลงไปนั่งคุกเข่าก้มหัวจนคิดกับหัวเข่าทันที

"ข้าขออภัยขอรับที่ทำให้จ้าวปีศาจพิโรธ" เจคอปรีบพูดออกมาด้วยเสียงที่หนักแน่นและรู้สึกผิดทันที

"เออ ลุกขึ้นเถอะ เรา...ข้าไม่ได้โกรธอะไร แค่ตกใจ"

"ท่านหมอมาแล้ว เชิญท่านอาเธอร์บนที่นอนเถอะครับ" หมอแก่ๆที่มีเขางอกออกมาจากหัวจับข้อมือผมสองสามทีก็หันไปยื่นขวดบ้างอย่างให้เพรอสที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

"เอายานี้ผสมกับอาหารให้จ้าวปีศาจทาน ไม่เป็นอะไรมากแค่ร่างกายอ่อนแรงเท่านั้น พักผ่อนมากๆพลังที่หายไปก็จะกลับมาเช่นเดิม อีกอย่าง ข้อระวังมากๆคือ จิตของท่านจ้าวปีศาจมีการแปรปวนของพลังบ้างอย่าง ท่านควรพักผ่อนและนั่งสมาธิฝึกจิตด้วย ข้าขอตัวก่อน"

"พวกข้าขออภัยที่ทำให้ท่านอ่อนแรงถึงเพียงนี้" อะไรพวกเขาทำอะไรให้ร่างนี้อ่อนไร เอะตอนที่ตื่นมาเรานอนเปลื่อย พวกนั้นก็ด้วย อย่าบอกนะว่า...ผมรีบลุกขึ้นนั่งและขยับตัวเข้าไปชิดขอบเตียงและเอามือทั้งสองข้ามาปิดก้นเอาไว้ แล้วมองหน้าทั้งหกคน เออลืมไปวาร่างนี้มีผัว ไม่ใช่คนเดียว แต่มีถึงหกคนแล้วเมื่อคนก็คงจะ จะ แบบที่ผมคิดแน่เลย พอเห็นเคลลินท์ขยับตัวจะขึ้นมาบนเตียงผมก็ยกเท้าขึ้นมายันที่หัวไหล่เอาไว้ก่อน จนชุดคลุมที่ใส่ล่นขึ้นมาเปิดอ้าออกจนเห็น

"ว้ากกกก!! ปึก!! ออกไปๆๆ"

ผมถีบเคลลินท์ล่วงเตียงและไล่ทั้งหมดออกไปก่อนจะเอาตีนขึ้นมานอนก่ายหน้าผากว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป