Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
บ้านกำลังจะถูกยึดทำให้ชีวิตไม่ได้มีทางเลือกสักเท่าไหร่ หากเธอไม่รีบหาเงินไปไถ่ถอน ก็คงจะต้องเสียบ้านซึ่งเป็นสมบัติเดียวของพ่อที่ทิ้งไว้ให้เธอ...ไปตลอดกาล ความจำเป็นของคนเราไม่เท่ากัน ลินดาจึงตัดสินใจขายร่างกายให้กับปกรณ์ แต่หลังจากนั้นเขากลับต้องการผูกมัดเธอไว้ แต่มันก็แค่เพียงความต้องการ ไม่มีค่า ไม่มีตัวตน... /*/*/*/ ข่าวบันเทิงดึงดูดความสนใจ ลินดานั่งที่ปลายเตียง มองดูดาราสาวที่เธอปลาบปลื้มกำลังให้สัมภาษณ์กับนักข่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “สรุปว่าตอนนี้กลับมาคบกับคุณปกรณ์แล้วใช่ไหมคะ” ลินดาเองก็สนใจคำสัมภาษณ์นั้นเช่นกัน ได้ยินว่าดาราสาวเพิ่งเลิกลากับแฟนหนุ่ม แต่น่าเสียดายที่เธอไม่เคยเห็นหน้าแฟนหนุ่มของอีกฝ่ายเลย ได้ยินว่าเป็นนักธุรกิจ แต่คงไม่ใช่นักธุรกิจดัง เพราะไม่เคยเห็นเขาออกสื่อ “ตอนนี้เรากลับมาคบกันแล้วค่ะ ล่าสุดเราก็เพิ่งเจอกันนะคะ” ไม่พูดเปล่ายังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดรูปคู่ให้นักข่าวดู ลินดาหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างเมื่อเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้นชัดๆ “คุณปกรณ์!” หญิงสาวรู้สึกมึนงราวกับว่ามีของแข็งตีที่หัว เธอตั้งสติสักพักก่อนตระหนักคิดได้ว่าเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่ขายเรือนร่างให้กับชายหนุ่ม ถึงแม้ว่าเขาจะปฏิบัติกับเธอราวกับคนรัก แต่เธอก็ควรจะรู้ขอบเขตตัวเองว่าสุดท้าย เธอก็แค่คนที่นอนกับเขาแลกเงิน หญิงสาวน้อยใจ เสียใจ เธอพูดไม่ออก วินาทีนั้นจำได้ว่าแม่เองก็กำลังเปิดโทรทัศน์ดูเช่นกัน ลินดาเดินลงมาด้านล่าง เห็นสีหน้าของแม่แล้วก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง “นี่มันอะไรกันลูก”
ตอนที่ 1 หนี้สินของเเม่
ตอนที่ 1
หนี้สินของเเม่
ลินดากำลังจะเปิดประตูรั้ว แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นกระดาษปึกหนึ่งถูกแขวนเอาไว้ เธอเดินเข้าไปดูใกล้ๆกวาดสายตาอ่านอย่างช้าๆ ใบหน้าสวยถอดสี เธอชะเง้อมองเข้าไปด้านในเห็นว่าแม่นั่งเย็บผ้าอยู่ ก็รีบดึงเอกสารออกจากรั้วก่อนนำเข้าไปในบ้านด้วย
“แม่”
หญิงสาววางเอกสารลงบนโต๊ะ ลัดดาวัลย์รู้อยู่แล้วว่ามีคนเอาหมายศาลมาติด แต่เธอยังไม่พร้อมที่จะยอมรับความจริง จึงไม่ได้เดินออกไปดู ปล่อยให้มันถูกแขวนอยู่อย่างนั้น
“ไหนแม่บอกว่าแม่จ่ายค่างวดทุกเดือนไง”
ลินดาสับสน เงินที่เธอโอนให้แม่ทุกเดือนหายไปไหน ทำไมจู่ๆถึงได้มีหมายศาลมาติดประจานหน้าบ้านเเบบนี้
“ที่หนูให้แม่ทุกเดือนแม่ไม่ได้เอาไปจ่ายค่าบ้านใช่ไหม”
ลัดดาวัลย์ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ก่อนหน้านี้เธอแต่งงานใหม่กับเอกชัย สามีใหม่คนนี้อายุน้อยกว่าเธอหลายปี ด้วยความที่เขารู้จักออดอ้อนฉอเลาะทำให้เธอทั้งรักทั้งหลง ยอมแม้กระทั่งเอาโฉนดบ้านไปจำนองนำเงินออกมาให้ชายหนุ่มตามที่เขาร้องขอ
แต่เมื่อเขาได้เงินก็เก็บข้าวของหนีไป ทิ้งภาระเอาไว้ให้เธอ นอกจากหนี้สินที่ต้องชำระคืนให้กับธนาคารแล้ว ยังมีหนี้นอกระบบอีกหลายเจ้าที่ตามมาทวงกับเธอ ลัดดาวัลย์จะไม่รับผิดชอบก็ไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้ใครๆก็รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของเอกชัย
เจ้าหนี้พวกนั้นข่มขู่เธอทุกวัน จึงต้องทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำนำเงินไปผ่อนจ่ายให้พวกมัน
ลัดดาวัลย์เริ่มขาดส่งค่างวด แต่เธอก็ยังคงโกหกลูกสาว เพราะจำเป็นต้องนำเงินที่ลินดาให้ไปจ่ายหนี้นอกระบบที่เอกชัยสร้างเอาไว้
“แม่เอาเงินไปทำอะไร บอกหนูมาตรงๆ”
หญิงสาวอยากรู้ว่าแม่มีค่าใช้จ่ายอะไรนอกเหนือจากนี้หรือเปล่า เธอจะได้หามาให้ ที่ผ่านมาเงินเดือนทั้งหมดของเธอก็แบ่งให้แม่เกินครึ่ง เหลือใช้แค่พอประทังชีวิต ทุกวันนี้ต้องอยู่อย่างประหยัด บางทีถึงขั้นต้องอดมื้อกินมื้อ
แม่เองก็รู้ว่าเธอลำบากมากแค่ไหน แต่ทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอได้ลงคอ
“แม่ก็ไม่ได้อยากให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ แม่ผิดเองที่โกหกแก”
“งั้นก็ถึงเวลาแล้วที่แม่ควรจะบอกความจริงกับหนู”
ลัดดาวัลย์มีสีหน้ายุ่งยากใจ ตอนนี้ยังเหลือเจ้าหนี้นอกระบบอีกสองราย อีกไม่นานก็จะหมดหนี้แล้วแต่ลูกสาวก็ดันมารู้เรื่องเสียก่อน
“เพราะผู้ชายคนนั้นใช่ไหม แม่จึงต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้”
ลินดาไม่เคยถูกชะตากับเอกชัยเลย ดูก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเข้าหาแม่เธอเพราะต้องการหลอกลวง ไม่รู้ว่าทำไมแม่ถึงได้หลงงมงายกับผู้ชายคนนั้นนัก ถึงขั้นเอาบ้านไปจำนองเอาเงินก้อนออกมายกให้เขาไปจนหมด
“นอกเหนือจากหนี้บ้าน มีหนี้อื่นอีกใช่ไหมแม่”
ลัดดาวัลย์พยักหน้า เธอไม่ได้อยากให้ลูกสาวรู้เรื่องนี้เลยเพราะกลัวว่าจะทำให้ลินดาเกิดความเครียด แต่เรื่องมันก็ดันมาโป๊ะแตกเสียก่อน ลัดดาวัลย์อยากจะเขกหัวตัวเองเหลือเกิน เธอควรจะนำ หมายศาลไปซ่อน ลูกสาวจะได้ไม่กลับมาเห็น
“ถ้าให้หนูเดาแม่ไม่ได้เป็นคนสร้างหนี้ แต่เป็นผู้ชายคนนั้นใช่ไหม”
ต่อให้ลัดดาวัลย์ไม่พูดลินดาก็รู้อยู่ดี เธอเห็นผู้ชายคนนั้นอยู่กับแม่มานานหลายปี ถึงเธอจะเป็นแค่เด็กมัธยมปลายแต่ก็ดูออก ว่าเอกชัยไม่จริงใจกับแม่ของเธอ แต่เพราะแม่ลุ่มหลงมาก เธอก็น้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้
หญิงสาวได้แต่กุมขมับด้วยความเครียด ลำพังแค่งานเย็บผ้าของแม่มีรายได้ไม่ถึงสองร้อยบาทต่อวันด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นในตอนนี้เธอจึงกลายเป็นเสาหลักของบ้าน เด็กจบใหม่เงินเดือนน้อยนิดแต่ต้องมาแบกรับภาระสารพัดอย่าง
ลินดารู้สึกเครียด เธอเพิ่งเรียนจบไม่นาน เริ่มต้นทำงานได้ไม่กี่เดือน แต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกหนักหน่วงถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่ชีวิตการทำงานเพิ่งเริ่มต้นแท้ๆ แต่เธอกลับเหนื่อยกว่าคนอื่นหลายเท่าตัว
“ถ้าเขาจะมายึดก็ให้เขายึดไปเถอะ เราก็แค่ไปหาบ้านเช่าหลังใหม่”
ลินดาส่ายหน้า เป็นตายร้ายดียังไงเธอก็จะไม่ยอมให้บ้านหลังนี้ตกไปอยู่ในมือคนอื่น เธอเกิดและเติบโตที่นี่ ผูกพันกับที่นี่มากและคงทำใจไม่ได้ถ้าเธอต้องย้ายออกไป
หญิงสาวคิดหาหนทางที่จะหารายได้เพิ่ม ลำพังแค่ทำงานในแผนกบัญชีบริษัทเล็กๆคงไม่ทำให้ชีวิตของเธอก้าวหน้าขึ้นมาได้ บางทีเธออาจจะต้องหารายได้เสริม จะได้มีเงินชำระหนี้เร็วขึ้น ก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะบานปลายไร้ทางแก้
“ไม่ว่ายังไงหนูก็จะไม่ยอมให้บ้านของพ่อถูกยึด”
คำพูดของลินดาทำให้ลัดดาวัลย์รู้สึกผิดกับอดีตสามี ก่อนจากไปเขาได้ซื้อบ้านหลังนี้มอบให้เธอและลูก แต่เธอดันปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นเข้ามาสูบเลือดสูบเนื้อ จนลำบากทั้งแม่ทั้งลูก ต้องมานั่งชดใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ
ลัดดาวัลย์จนปัญญาไม่รู้จะทำยังไง เธอไม่มีความรู้อะไรติดตัวสักอย่างได้แต่นั่งเย็บผ้าไปวันๆตั้งแต่สาวจนแก่ หากรายได้ของเธอมากเท่าเมื่อก่อนก็คงจะดี เธอจะได้ไม่ต้องรบกวนลูกสาวเหมือนทุกวันนี้
“หนูจะหางานทำเพิ่ม ระหว่างนี้ถ้าผู้ชายคนนั้นกลับมาแม่ก็อย่าใจอ่อนอีกล่ะ หนูจะช่วยครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้น หนูจะหาเงินไถ่บ้าน แล้วแม่จะต้องโอนบ้านเป็นชื่อหนู หนูจะไม่ยอมให้ใครมาผลาญสมบัติพ่อเด็ดขาด!”
หญิงสาวแสดงออกว่าเธอไม่พอใจที่แม่เอาบ้านของพ่อไปจำนองและนำเงินไปปรนเปอผู้ชายคนใหม่ เธอมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะไถ่บ้านหลังนี้คืนมา แต่เงื่อนไขก็คือแม่จะต้องโอนบ้านหลังนี้ให้เป็นชื่อของเธอ เพื่อป้องกันไม่ให้แม่เอาไปจำนองได้อีก
“แกไม่ต้องกลัวหรอก ฉันเข็ดแล้ว ฉันจะไม่ยอมเป็นคนหน้าโง่ให้มันกลับมาหลอกหรอกนะ”
ลัดดาวัลย์อยากให้ลูกสาวมั่นใจว่าเธอจะไม่มีวันใจอ่อนให้กับเอกชัยอีก แล้วถ้าเขากลับมาเธอจะทวงเงินทุกบาททุกสตางค์คืน จะไม่ยอมให้เขามาเอาเปรียบ นำพาความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวของเธออีก