1/1 เดินทาง

ตอนที่1

เดินทาง

“คุณเข้าใจผมใช่ไหม ถ้าทุกอย่างสำเร็จผมจะหย่ากับเขาและกลับมาหาคุณ”

ศรุตเขารู้ว่าตัวเองกำลังจะต้องไปทำภารกิจครั้งยิ่งใหญ่ และครั้งนี้เขาจะต้องสูญเสียความโสดทางกฎหมายทันที เขาไม่สบายใจจึงรีบมาบอกลีหรือวราลีซึ่งเป็นคนรักของเขา

“ศรุตคะ ลีเข้าใจ คุณจำใจต้องทำเพราะความกตัญญู และอย่างไรลีก็รู้ว่าคุณรักใคร”

หญิงสาวไม่โวยวายไม่หึงหวง เพียงเพราะได้ยินแฟนหนุ่มบอกเล่าจำนวนทรัพย์สินทั้งหมด ที่เขาจะได้เมื่อจดทะเบียนสมรสกับหลานสาวเพียงคนเดียวของทรงวุฒิ

“ผมจะเดินทางทันที ในวันพรุ่งนี้ คุณอยู่ทางนี้ดูแลตัวเองดีๆนะครับ”

ชายหนุ่มอดเป็นห่วงแฟนสาวไม่ได้ เพราะเธอทั้งสวย ทั้งมีเสน่ห์ และยังเป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดีอีกด้วย

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ลีอยู่ที่นี่มีคุณอาคอยดูแลอยู่ทั้งคน ไม่มีใครมาทำอะไรลีได้ และรับรองว่าจะไม่นอกใจเด็ดขาด”

วราลีเธออาศัยอยู่กับอาผู้ชายเพียงสองคนในบ้าน เธอบอกกับศรุตว่าพ่อกับแม่ของเธอเลิกกัน และพ่อของเธอก็มาเสียไปตั้งแต่เธอเพิ่งเข้าชั้นมัธยม เลยต้องมาอยู่กับอาซึ่งเป็นญาติห่างๆกับพ่อของเธอ

“สวัสดีครับคุณชื่อศรุตเป็นคนของคุณทรงวุฒิใช่ไหมครับ”

ตำรวจตระเวนชายแดนทำหน้าที่มารับชายหนุ่มเข้าไปยังหมู่บ้านกะเหรี่ยงที่น้ำผึ้งอาศัยอยู่ เพราะทางทรงวุฒิได้ติดต่อเอาไว้ให้

“ใช่ครับ ถึงกับต้องมีตำรวจมานำทางเลยเหรอครับนี่”

ชายหนุ่มขับรถยกสูง เตรียมพร้อมกับการลุยป่าฝ่าดง เขาเลยไม่คิดว่าจำเป็นจะต้องมีตำราจมานำทาง

“นอกจากจะมานำทาง ผมมาเพื่อพาคุณเข้าหมู่บ้านและมาช่วยยืนยันว่าคุณมาจากคำสั่งของคุณทรงวุฒิจริงๆ”

เมื่อเข้าใจถึงสาเหตุที่ต้องมีตำรวจมาคอยนำทางเขาเข้าไปในหมู่บ้าน ศรุตก็เข้าใจและพร้อมออกเดินทางทันที

หมู่บ้านของน้ำผึ้งถือว่าเป็นหมู่บ้านขนาดเล็ก ที่ยังคงมีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ ประชากรทั้งหมู่บ้านมีไม่ถึงห้าสิบคน ตามคำบอกเล่าของตำรวจที่มารับ

“สวัสดีครับคุณตำรวจ มีอะไรวันนี้มาถึงหมู่บ้านของเราเลย” ผู้นำชุมชนกะเหรี่ยงออกมาทำการต้อนรับ เมื่อเห็นมีรถยนต์ของคนนอกขับเข้ามา

“นี่เป็นคนของคุณทรงวุฒิ ตามที่ผมได้มาบอกเล่าผู้ใหญ่ไปเมื่อ

วานนี้”

นายตำรวจได้เข้ามาบอกเรื่องราวต่าง ๆ ให้กับผู้ใหญ่บ้านของ

ที่นี่ได้รับรู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

“ผมได้บอกมะเดื่อกับน้ำผึ้งไว้แล้ว สองคนเขาก็เตรียมที่หลับที่นอนไว้ต้อนรับอย่างดีที่เดียว เชิญครับ”

ทั้งสามคนพากันเดินไปยังบ้านของมะเดื่อ ที่อยู่เกือบหลังสุดท้ายของหมู่บ้าน เป็นบ้านที่ปลูกด้วยไม้ดูสวยงามแต่ก็มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก แต่ถ้าเปรียบเทียบกับบ้านอื่น ๆ ก็ดูแปลกตาแตกต่างจากทุกหลัง

“คุณทรงสิทธิ์แกสร้างบ้านไว้ให้ลูกเมียก่อนตาย แต่อายุแกสั้น ถึงจะมีบ้านหลังสวย แต่ชีวิตสองแม่ลูกนี้ ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรหรอก”