ตอนที่ 1-8

“แต่ว่าฉันคงไม่สะดวกเท่าไหร่นัก”

“เสียดายจัง ลูกๆ ผมใกล้เปิดเทอม ช่วงนี้กำลังต้องหาเงินมากเป็นพิเศษ”

เรื่องนี้บังเอิญชกเข้าถูกจุด ตั้งแต่ยังเล็ก ลิลลี่รู้ดีแม้เธอจะเรียนโรงเรียนรัฐบาล ค่าเทอมเรียกได้ว่าถูกมาก แต่ด้วยฐานะที่ค่อนข้างลำบาก ก่อนจะมาเจอพี่ชาย แม่ต้องอดทนลำบากมาก กว่าจะเก็บเงินมาเป็นค่าเทอมในแต่ละเทอม

“เอาล่ะ ก็ได้ค่ะ”

ลิลลี่ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำ เห็นคนทำมาหากินเพื่อลูกแล้วจะไม่ช่วยก็ไม่ได้ เขาจะได้มีรายได้ ไม่เสียลูกค้าประจำ ลูกของเขาจะได้มีเงินค่าเทอม

“ขอบคุณครับ”

เพราะเธอไม่รีบมาก เผื่อเวลาไว้แล้ว ยังไงก็กลับไปทำอาหารให้สองแฝดจอร์แดนกับจัสตินได้ทัน

คนขับแท็กซี่ยิ้มรับ “คุณสวยแล้วยังใจดี เจ้านายคนจีนนี่เขาหล่อรวยมากเลยนะครับ มีเมียที่จีนแล้วยังมีเมียที่ไทยอีกสองคน ผมก็โชคดีไปด้วยที่ได้ทำงานกับเขา”

“ค่ะ” ลิลลี่ตอบกลับอย่างขอไปที ไม่เข้าใจว่าเขาจะพูดถึงเจ้านายตัวเองทำไม แล้วรถแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าไปจอดในชั้นจอดรถของโรงแรมหรูที่ตั้งอยู่ข้างทาง เมื่อเลี้ยวเข้าไปแล้วจอดสนิทตรงลิฟต์ที่เป็นส่วนไว้ใช้สำหรับแขกที่มีห้องพักลงมา คนขับรถแท็กซี่ก็โทรศัพท์ไปบอก

“ผมมาถึงแล้วครับ”

ลิลลี่เห็นคนขับรถเปิดประตูลงไป และในตอนนั้นเองที่ประตูข้างตัวของเธอถูกเปิดออกแล้วผ้าสีขาวก็โปะลงมาบนจมูก เธอหมดสติไม่รู้ตัวกระทั่งตื่นขึ้นมาอีกทีในสภาพเปลือยเปล่า มีผู้ชายที่เธอจำติดตาได้ดีตอนอยู่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตมานอนเปลือยกายอยู่ข้างๆ พร้อมกับคำว่าผัวที่เขายัดเยียดให้จนเธอตั้งรับไม่ทัน ลิลลี่ตกใจมาก แต่เธอไม่เชื่อ เพราะร่างกายของเธอไม่มีอะไรผิดปกติ

‘แต่จะพิสูจน์ยังไง ว่ายังบริสุทธิ์’

เธอจนปัญญาจริงๆ จากนั้นจึงอาศัยไหวพริบหนีเอาตัวรอดออกมา แต่หลังจากนั้นชีวิตเธอก็ไม่เหมือนเดิมเพราะถูกเขาตามรังควาน กระทั่งตอนนี้ที่ถูกจับตัวมายังที่ไหนก็ไม่รู้

“นี่คุณ บอกฉันมาที่นี่ที่ไหน ปล่อยฉันกลับไปเถอะนะ” ลิลลี่พยายามสงบสติอารมณ์ หันหน้าเข้าเจรจา

ดีแลนกระชากเสียงดุ “ที่นี่เป็นบ้านพักที่ฉันสร้างให้ผู้หญิงของฉัน ฉันหมดไปเยอะรู้ไหม เธอก็รู้นี่ว่าที่ดินที่ฮ่องกงแพงยิ่งกว่าทองคำ”

“ฉันเข้าใจ แล้วก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ ส่งฉันกลับไปสิ ไล่จับฉันมาเพื่ออะไร เราไม่ได้มีความแค้นกันเสียหน่อย แค้นพี่ฉัน ก็ไปจับพี่ฉันมาสิ ดูละครน้ำเน่ามากหรือไง แค้นอีกคนจับอีกคน หรือหน้าตาแยกไม่ได้ ว่าเป็นคนละคน”

ดีแลนนึกฉุน อยากฟาดริมฝีปากเข้าใส่ริมฝีปากแม่คนปากดีสักทีสองที

“เสียใจด้วยแม่ตัวดี เธอไม่รู้หรือไงที่ละครชอบทำแบบนั้น ก็เพื่อความฟินไง ถ้าฉันไปลากพี่เธอมา นอกจากกระทืบมัน ฉันจะทำอะไรได้อีก ฉันไม่กินถั่วดำ ที่สำคัญเธอน่ากินกว่ามันเยอะ” ดีแลนแสยะยิ้มโหดๆ

“แกไอ้บ้า ไม่เข้าใจหรือไงว่าฉันไม่เกี่ยว โกรธใครก็ไปแก้แค้นคนนั้นสิ ฉันจะกลับ”

ลิลลี่ลุกขึ้นพรวด แต่ถูกเขาดึงตัวเอาไว้ “ฉันไม่ได้โกรธเธอ แต่ฉันอยากกินเธอ เพราะพี่เธอมันคงกลืนผู้หญิงของฉันเข้าไปทั้งตัว เหตุผลของฉันก็คือไม่ยอมเสียของไปฟรีๆ เข้าใจหรือยัง มันได้ผู้หญิงของฉัน ฉันก็ต้องได้น้องสาวของมันมาทดแทน”