ตอนที่ 1-4

เธอชื่อ ‘เพชรลดา’ สาวไทยที่คู่อริวางหน้าที่ให้เป็นนางบำเรอลับๆ เพียงแต่ว่าเขาพังแผนการของมัน ด้วยการลงมือฉุดเพชรลดามาอยู่ในความดูแลของเขา

หลังจากได้ตัวเธอมาสองอาทิตย์ ทีแรกจางจิ้งเหวินคิดว่าเขาได้แมวเปอร์เซียสีขาวขนฟู น่ารักน่าเอ็นดูมาเก็บไว้ในห้องนอน แต่ที่ไหนได้แมวเปอร์เซียแสนสวยที่ภายนอกดูสงบ จริงๆ แล้วดุราวกับนางแมวป่า ข่วนหน้าหล่อเหลา ตาชั้นเดียวของเขาจนพังยับเยิน แต่นั่นยังไม่พอ เจ้าหล่อนยังอาละวาดจนห้องนอนสุดหรูหราที่หมดค่าตกแต่งไปหลายล้านดอลลาร์ฮ่องกงพังพินาศไปด้วย ตอนนี้มองไม่เห็นแม้แต่เศษซากความสวย

จางจิ้งเหวินหงุดหงิด อันที่จริงหากเขาคิดจะปราบพยศเพชรลดาด้วยเรี่ยวแรงที่เหนือกว่า คงไม่ใช่ปัญหาของเขาเลย เพียงแต่ศักดิ์ศรีของหัวหน้ามาเฟียเทวดา ไม่ได้หล่อแค่หน้า แต่ดูมีราคา ดูแพงไปทุกองศาอย่างเขามันค้ำคอ

สวยแค่ไหนในเกาะฮ่องกง ไม่ว่าดาราหรือนางแบบ จางจิ้งเหวินก็ทำให้พวกเธอสยบก้มลงซบแนบอก ส่งเสียงครางระทวยมานักต่อนักแล้ว เพียงแค่ว่าที่นางบำเรอของอริ ทำไมเขาจะทำให้เธอยอมศิโรราบไม่ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดตับ จนต้องหยิบทาร์ตไข่ใส่ปากแก้โมโหไปอีกชิ้น

ผ่านมาแล้วสองอาทิตย์มีแต่เขาที่ต้องจ่ายเงินออกไปมาก ทั้งซ่อมแซมห้องนอน แล้วยังต้องแบกหน้าไปพบแพทย์ ผิวหนัง มาเฟียหน้าหยกเครียดจนรอยตีนกาขึ้น เขาได้ชื่อว่า

‘มาเฟียหน้าหยก’

รูปหล่อที่สุดในเกาะฮ่องกง เพราะฉะนั้นจางจิ้งเหวินจะปล่อยให้หน้าโทรมไม่ได้ แต่การไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพราะถูกเจ้าหล่อนถีบตกเตียงมาสามคืนติดกันรวด ทำให้จางจิ้งเหวินคิดว่าหลังจากหมดชาร้อนถ้วยนี้ที่เหลือเพียงก้นแก้ว กับทาร์ตไข่ชิ้นสุดท้าย เขาจะไม่ใจอ่อนกับเพชรลดาอีกแล้ว

จางจิ้งเหวินนั่งตัวเหยียดตรงบนโซฟาหนังสีแดงโดดเด่นท่ามกลางการตกแต่งแบบอินดัสเทรียลลอฟต์ ผนังและอิฐโชว์เปลือย สไตล์ดิบเท่เหมือนเขา มาเฟียหน้าหล่อกระดกน้ำชาร้อนจนหมดถ้วย แล้วกระแทกโครมลงโต๊ะ

“คืนนี้ไม่ยอมดีๆ เธอได้เสียน้ำแน่” คอยดูเวลาเขาร้ายบ้างเถอะ บางทีก็ไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตา ถ้าพูดดีๆ ไม่รู้เรื่อง คืนนี้เขาจะจับเธอล่ามโซ่ ขึงพรืด ตรึงมือ ตรึงเท้า แล้วสั่งให้สาวใช้สกุลจางช่วยกันจับเพชรลดาจั๊กจี้ไม่หยุด

นั่นคือสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ แต่พอ ‘หม่าเหลียงเหว่ย’ มือขวาของเขาเดินเข้ามารายงานว่า ที่ไอ้ดีแลนมันหายหัวออกจากเกาะฮ่องกงไปนับสัปดาห์ เขาคิดว่ามันไม่ต้องการเพชรลดาแล้ว แต่ที่ไหนได้…

แก้วที่น้ำชาหมดไปแล้ว ถูกหยิบขึ้นมาใหม่แล้วขว้างใส่กำแพง กระแทกเข้ากับกรอบรูปภาพวาดนกยูง จากปลายพู่กันของกวีชื่อดังราคานับล้านดอลลาร์ฮ่องกงจนเป็นรอย

“แกว่าอะไรนะอาเหลียง”

“มันลักพาตัวคุณลิลลี่ไปแล้วครับ”

ลิลลี่คือน้องสาวที่เขาเฝ้าดูแลอยู่ห่างๆ ชดเชยในสิ่งที่บิดาไม่ได้ทำ “นั่นมันน้องสาวกู”

คนพูดกัดฟันกรอดๆ ยอมรับว่าตนไปยุ่งกับเพชรลดาผู้หญิงของมันก่อน แต่นั่นผู้หญิงที่ไอ้ดีแลนมีไว้เพื่อจะนอนด้วย ไม่ใช่ญาติของมันสักหน่อย

หน้าตาท่าทางของเขาในวันนี้ดูเอาเรื่องมาก “ไอ้เวรดีแลน มึงกล้ายุ่งกับน้องสาวกู มึงกับกูอย่าอยู่ร่วมโลกกัน” มาเฟียหน้าหยกสบถอย่างหัวเสีย

ลิลลี่เป็นน้องสาวคนเดียว ถึงจะต่างมารดา แต่เธอก็มีหน้าตาเหมือนบิดาของเขามาก จางจิ้งเหวินไม่อาจทอดทิ้งเลือดก้อนหนึ่งซึ่งมีเชื้อสายตระกูลจางได้

เรื่องที่เขามีน้องสาวสวย จางจิ้งเหวินไม่เคยป่าวประกาศ เขาไม่เคยเอาไปคุยกับใคร เพราะเกรงว่าความสวยของลิลลี่และความดีที่เขาทำเอาไว้มาก จะทำให้คู่อริที่ไม่ใช่เพียงกลุ่มของมาเฟียจากอเมริกาหมั่นไส้ แต่มีอีกหลายกลุ่มพร้อมจะลงขันทำอะไรก็ได้ให้มาเฟียหน้าหยกจอมฉกส่วนแบ่งค่าคุ้มครองเจ็บปวดหัวใจเล่น แต่พวกมันรู้ได้ไง

“มันรู้ได้ไง ว่ากูมีน้องสาว มันรู้จักลิลลี่ได้ไงวะ” เลือดในกายมาเฟียหนุ่มเริ่มวิ่งพล่าน ใบหน้าตึง แดงก่ำ

หม่าเหลียงเหว่ยถอนหายใจเครียดๆ เขารู้ว่าลูกพี่รักน้องสาวคนนี้มาก ถนอมราวกับไข่ในหิน ไม่อยากพูดจาทำลายน้ำใจ ทว่าลูกพี่คงลืมตัวไป ตอนที่เขาเคยปราม