บทที่ 5 โลกกลม

ไอรดาเจอกับพิมพิลา อดีตภรรยารองของพี่ชายที่มาทำผมที่ร้านเดียวกับเธอ พิมพิลามากับผู้ชายคนใหม่ที่ดูดีมากพอๆ กับอารยะพี่ชายเธอ

“โลกกลมจังเลยนะคะ พิมไม่คิดว่าจะมาเจอคุณเล็กที่นี่” พิมพิลาพูดขึ้นมา หลังจากออกจากบ้านสันติกุลไป

เธอก็มานึกทบทวนว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วก็คิดออกว่าเธอดื่มน้ำส้มที่ไอรดานำมายื่นให้เธอ หลังจากนั้นพิมพิลาก็หมดสติไป

ไอรดาเหยียดยิ้มมองดูพิมพิลาที่เดินควงแขนกับชายหนุ่มรูปหล่อเข้ามาแล้วนั่งลงข้างๆ เธอ

“เลิกกับพี่ใหญ่ปุ๊บ ก็มีคนมารับขวัญปั๊บเลยนะคะ” ไอรดาพูดขึ้นมา

“ถ้าไม่มีคนใช้แผนสกปรกมอมยาฉันแล้วจัดฉาก ฉันก็คงไม่ได้มาเจอกับคุณแทนแบบนี้หรอก ต้องขอบใจขอบที่วางแผนสกปรกแบบนั้น ฉันถึงมาเจอคนดีๆ ในวันนี้” พิมพิลาบอกแล้วหันไปยิ้มให้กับแทนคุณที่นั่งนิ่ง หน้าตาดูไม่สบอารมณ์

“แล้วนี่จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ ก็อย่าลืมเชิญฉันด้วยแล้วกัน เพราะถ้าไม่ใช่เพราะแผนสกปรกของฉัน เธอก็คงไม่ได้เจอคนให้ปอกลอกคนใหม่” ไอรดาพูดอย่างไม่แคร์

“คุณเล็ก” พิมพิลาเรียกชื่อไอรดาด้วยความโมโหที่ฉีกหน้าเธอต่อหน้าแทนคุณ

“ไม่ได้จะแต่งงานกัน ก็แค่คู่ควง” แทนคุณพูดขึ้นมาแบบหน้านิ่งๆ เขาก็แค่ควงพิมพิลาเล่นๆ ใครจะเอาผู้หญิงที่มีจุดด่างพร้อยมาเป็นสะใภ้ของบ้านเขา

“คุณแทน” พิมพิลาเอ่ยชื่อเขาเสียงตัดพ้อที่เขาก็ไม่ไว้หน้าเธอ

“ถ้าไม่พอใจจะจบกันตอนนี้ก็ได้นะ”

พิมพิลาได้ยินดังนั้นจึงเปลี่ยนท่าทีลง เพราะเห็นว่าช่วงนี้เธอยังต้องพึ่งเงินของเขาอยู่ แล้วหันไปหาไอรดาด้วยแววตาโกรธแค้น

ไอรดาเองก็คิดในใจว่าแทนคุณก็คงเจ้าชู้ไม่เบา แถมยังปากร้ายอีกด้วย เธอมองหน้าเขาสักพักแล้วก็พยายามนึกว่าเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน

“เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าคะ” ไอรดาถามเขาตรงๆ เพราะเธอนึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร

แทนคุณหันไปสบตาเธอ แล้วยกยิ้มมุมปากขึ้นมานิดหน่อย

“จำผมได้ด้วยเหรอ” เขาถามน้ำเสียงเย้ยหยันนิดๆ

“จำไม่ได้ค่ะ ถึงได้ถาม” ไอรดาตอบเขา เธอไม่ชอบน้ำเสียงแบบนั้นของเขาเลย พิมพิลานั่งฟังด้วยความหงุดหงิด

“คุณแทนคุณ เป็นทนายความชื่อดัง คุณอาจเคยเห็นเขาในทีวีบ้าง” พิมพิลาบอกเธอออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะภูมิใจที่ได้คู่ควงที่ดี

“คงงั้นมั้ง” ไอรดาพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ แต่คิดว่าไม่ใช่อย่างที่พิมพิลาบอก เธอเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน แต่นึกไม่ออก

แทนคุณดูหงุดหงิดเมื่อไอรดาดูเหมือนจะไม่ใส่ใจอยากรู้จริงจังว่าเขาเป็นใคร

ในอดีตนั้นแทนคุณเรียนคณะนิติศาสตร์คณะเดียวกับไอรดา เขาเพื่อนร่วมรุ่นกับเธอแต่เรียนคนละกลุ่ม ในตอนนั้นเขาแอบชอบไอรดาและมักสรุปเอกสารการเรียนแอบเอาไปให้เธออยู่เสมอ

ไอรดาแอบดูและจับได้ในวันหนึ่ง ในตอนนั้นแทนคุณใส่แว่นหนาเตอะ ทรงผมหวีลวกๆ ปิดหน้าผาก แต่งกายสุภาพและท่าทางดูเชยๆ เขาไม่ได้อยู่ในสายตาไอรดาเลยสักนิด

“เลิกเอาชีทมาให้ฉันได้แล้ว ฉันมีปัญญาอ่านเองได้ อย่ามาทำเหมือนฉันไม่มีสมอง” ไอรดาแทนที่จะขอบคุณเขา แต่เธอกลับโวยวายใส่เขา

“แต่ผมแค่อยากช่วยคุณ เพราะคะแนนควิซครั้งที่แล้วของคุณน้อยมาก” แทนคุณบอกด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

“ฉันไม่ได้ต้องการให้ใครมาช่วย แล้วฉันก็ไม่ชอบให้คนมาติดตามแบบนี้ โรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้” ไอรดาบอกด้วยท่าทางที่ดูหงุดหงิด

“ผมไม่ใช่โรคจิต ผมก็แค่...ชอบคุณ” แทนคุณบอก

“ดูการแต่งตัวของคุณด้วย แล้วมองดูฉัน เราไม่มีอะไรที่เหมาะสมกันเลย นาฬิกาฉันเรือนเดียวก็มีค่ามากกว่าเสื้อผ้าคุณทั้งชุดรวมกัน หรือว่าทำดีแบบนี้เพราะอยากรวยทางลัด น่ารังเกียจที่สุด” ไอรดาพ่นคำด่าเขาออกมาจากปากสวยๆ ของเธอ แทนคุณเสียใจมากที่เธอคิดว่าเขาชอบเธอเพราะฐานะที่ร่ำรวยของเธอ

จริงๆ วันนั้นไอรดาเพิ่งอกหักมา เพราะคนที่เธอกำลังคบอยู่เอาเงินจากเธอไปเลี้ยงข้าวผู้หญิงคนอื่น เธอเลยใส่อารมณ์กับแทนคุณ และคิดว่าเขาก็คงไม่ต่างจากผู้ชายคนนั้น

“สักวันผมจะมีเงินทองและชื่อเสียง ตอนนั้นผมจะทำให้คุณรักผม” แทนคุณบอก

แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยละความพยายาม พยายามตามจีบไอรดาอยู่ทุกวันจนเธอหงุดหงิดและอับอายเพื่อนๆ ที่มีคนแบบแทนคุณมาตามจีบ

หลังจากนั้นไอรดาก็ย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัยอื่นและเปลี่ยนคณะใหม่เป็นเรียนบริหารธุรกิจแทน เพราะเธอไม่อยากเจอหน้าแฟนเก่าและไม่อยากเจอแทนคุณที่ตามตื้อเธอไม่หยุด จึงทำให้เธอจบช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันเป็นปี

***************************

แทนคุณไปส่งพิมพิลาแล้วตัดสินใจบอกเลิกเธอ เพราะเขาหงุดหงิดที่เธอพูดให้ไอรดาไม่หยุด เขาตรงกลับบ้านที่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรง ตอนนี้เขามีสำนักงานทนายความเป็นของตัวเอง รับว่าความคดีใหญ่ๆ และชนะมานับครั้งไม่ถ้วน

เขาเอาความเสียใจที่ไอรดาปฏิเสธเขาและย้ายมหาวิทยาลัยเพื่อหนีเขาในตอนนั้น มาเป็นแรงผลักดันในการสร้างเนื้อสร้างตัว แต่ถึงมีเงินมากขึ้นเท่าไรก็ยังเทียบไม่ติดกับฐานะของไอรดาอยู่ดี

แทนคุณหงุดหงิดที่เธอจำเขาไม่ได้ แต่ก็คิดว่านี่ก็เป็นโอกาสที่ดี เพราะเขาจะได้เริ่มจีบเธอใหม่ หลังจากที่เขาตัดใจจากเธอไปนานแล้ว แต่การที่ได้เจอเธอวันนี้ มันทำให้เขาอยากเอาชนะความเย่อหยิ่งของเธอเสียจริง

ไอรดากลับมาถึงบ้านด้วยความหงุดหงิด จนคนที่ขับรถให้เธอนั้นต้องระวังกลัวโดนเธอเหวี่ยงใส่ไปด้วย เธอหงุดหงิดที่เจอพิมพิลา หงุดหงิดที่นึกไม่ออกว่าแทนคุณเป็นใคร

เธอกลับมาทันเวลาอาหารเย็น เธอนั่งลงตรงที่ประจำแล้วตักอาหารเข้าปากอย่างหงุดหงิด

“วันนี้มีแกงส้มไข่ปลาริวกิวที่คุณเล็กชอบด้วยนะคะ” นุสราบอกอย่างเอาใจน้องสาวของสามี

“เล็กดูหงุดหงิดนะ มีอะไรหรือเปล่า” อารยะถามเธอ

“เปล่าหรอกคะ แค่เจอคนที่ไม่อยากเจอมา แล้วหงุดหงิดนิดหน่อย” ไอรดาบอกแล้วตักแกงส้มที่นุสราพูดถึงมาชิม

“ฝีมือป้าพิมพ์อร่อยเหมือนเดิม” ไอรดาบอก แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ทานของโปรด

“ส้มจะจำสูตรนี้ไว้ ทำให้คุณเล็กทานครั้งหน้านะคะ” โสภิดาบอกอย่างเอาใจ

ไอรดาพยักหน้าเบาๆ เธอเอ็นดูโสภิดา เพราะโสภิดาไม่เคยเรียกร้องเอาเงินทองเพิ่มจากอารยะ แล้วเธอยังรู้จักช่วยงานในบ้านโดยไม่ได้ออกไปเที่ยวผลาญเงินผลาญทองเหมือนอย่างผู้หญิงของอารยะคนอื่นๆ

“รู้จักใช้เสน่ห์ปลายจวักมัดใจคนนั้นคนนี้ ถ้าไม่มีเธออยู่ฉันคงคิดถึงเธอแย่แน่ๆ” ไอรดาบอก โสภิดาสลดลงแวบหนึ่งแล้วยิ้มออกมา

“ทำไมส้มจะไปไหนเหรอ” นุสราถามเธอ

“ถ้าส้มท้องแล้ว พอคลอดส้มก็จะไปจากที่นี่ค่ะ ส้มได้ทำสัญญากับเล็กไว้แล้ว” ไอรดาบอก

นุสราดีใจอยู่ลึกๆ เมื่อรู้ว่าโสภิดาไม่ได้คิดจะอยู่ตลอดไป ในขณะที่อารยะตบโต๊ะเสียงดัง

“สัญญาอะไร ทำไมพี่ไม่รู้เรื่อง” อารยะถามน้องสาว ด้วยความไม่พอใจ

นุสราใจหาย การที่อารยะไม่พอใจ นั่นหมายถึงเขาไม่อยากให้โสภิดาไปจากบ้านหลังนี้

“เล็กขอโทษค่ะที่ไม่ได้บอกพี่ใหญ่เรื่องนี้ เล็กคิดว่ามันไม่ได้สำคัญ เพราะส้มแค่จะมาทำหน้าที่ตั้งท้องลูกให้พี่ใหญ่เท่านั้น อีกอย่างพี่ใหญ่ก็บอกเองว่าบ้านนี้จะไม่มีคุณนายรองอีกแล้ว เล็กเลยคิดว่าส้มคลอดเสร็จก็ไม่จำเป็นต้องอยู่” ไอรดาบอกความคิดแรกของเธอให้แก่เขา

“ทำอะไรข้ามหัวพี่ไปหมด แล้วยังไงถ้าส้มท้องขึ้นมาจริงๆ คลอดลูกเสร็จก็ไม่คิดจะเลี้ยงลูกเลยเหรอ เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองแท้ๆ หรือเงินมันสำคัญกว่า นั่นสินะ ฉันน่าจะรู้ตั้งแต่แรก” อารยะพูดขึ้นมาด้วยความโมโห

นุสราและไอรดารู้ได้ทันทีว่าอารยะพอใจในตัวโสภิดามากขนาดที่ว่าไม่อยากให้เธอจากไป ถึงได้โวยวายออกมาขนาดนี้

โสภิดานั่งก้มหน้า เธอไม่รู้ว่าทำอะไรให้อารยะโกรธได้ขนาดนี้ เธอไม่กล้าแม้แต่จะพูดอธิบายเหตุผล กลัวว่าเขายิ่งจะหงุดหงิด

“ยกเลิกสัญญานั่นแล้วถึงเวลาค่อยว่าอีกทีนะคะคุณเล็ก” นุสราหันไปบอกไอรดา เมื่อเห็นว่าอารยะโมโหมากแค่ไหน

“ค่ะ” ไอรดารับปากพี่สะใภ้ เธอเองก็พอมองออกว่าโสภิดาเป็นคนดี ถ้าอารยะจะยกย่องเธอขึ้นมาเป็นภรรยาอีกคน ไอรดาก็จะไม่ขัดขวาง

“พี่ใหญ่คะ ใจเย็นนะคะ ทานข้าวก่อน แล้วเราค่อยพูดถึงเรื่องนี้กันใหม่” นุสราเอามือไปกุมมือของอารยะ

อารยะนึกได้ว่าเขาแสดงอารมณ์ออกไปโดยมองข้ามความรู้สึกของนุสราว่าเธอจะคิดมากแค่ไหน เขาใจหายแล้วหันไปยิ้มให้เธอ

โสภิดาเจ็บปวดในใจลึกๆ อารยะอาละวาดได้กับทุกคน แต่คนเดียวที่เขารักและอ่อนโยนด้วยมีแค่นุสราคนเดียวเท่านั้น

คืนนั้นโสภิดาคิดว่าอารยะคงไม่ได้มาหาโสภิดาที่ห้อง เหตุผลเพราะเขากำลังโมโหเธอเรื่องสัญญาที่ทำกับไอรดา และเธอกำลังมีรอบเดือนอยู่

แต่ผิดคาด อารยะเข้ามาหาเธอเพื่อคุยเรื่องที่เขาคาใจเมื่อตอนหัวค่ำ

“คุณใหญ่” โสภิดาเรียกชื่อเขาเสียงอ่อน เดินไปเกาะแขนเขา

อารยะยื่นโทรศัพท์มือถือของเขาที่ไม่ใช้แล้วให้กับโสภิดา เธอไหว้ขอบคุณแล้วรับโทรศัพท์เอาไว้ในมือ แล้ววางมันลง เดินเข้าไปสวมกอดเขาเพื่อแสดงความขอบคุณอีกครั้ง และอยากเอาใจเขาให้หายโกรธเธอเรื่องเมื่อตอนเย็น

“อย่าโกรธส้มเลยนะคะ ตอนนั้นส้มทำสัญญากับคุณเล็ก เพราะว่าส้มต้องรักษาบ้านและที่ดินให้กับพ่อแม่” โสภิดาบอกเหตุผลเขา

“คุณเล็กเองเธอก็มีเมตตา ไม่ได้บังคับส้มเลย เธอถามความสมัครใจของส้ม และส้มก็ตอบตกลงด้วยความเต็มใจ ส่วนเรื่องที่ว่าคลอดแล้วจะไป ส้มเองก็ไม่ทันคิด เพราะตอนนั้นกลัวบ้านจะโดนยึด คุณใหญ่อย่าโกรธส้มกับคุณเล็กเลยนะคะ เธอหวังดีกับคุณใหญ่ กลัวว่าส้มจะมาหลอกใช้เงินจากคุณใหญ่ แล้วทวงสิทธิ์ความเป็นแม่มาเอาสมบัติที่ควรเป็นของลูกไป” โสภิดาบอกเขาน้ำเสียงอ้อนวอน

“ตัวเองยังเอาไม่รอด ยังจะไปขอร้องแทนยายเล็กอีก” อารยะถอนหายใจ เขารู้แล้วว่าโสภิดานั้นเป็นคนดีกว่าที่เขาคิด

“เรื่องสัญญายกเลิกไป ห้ามไปจากที่นี่ ไม่ว่าจะท้อง หรือไม่ท้อง” อารยะบอก

“ทำไมเหรอคะ” โสภิดาถามเสียงเบา เธอลุ้นให้เขาตอบว่าเพราะเขามีใจให้เธออยู่บ้าง

“ฉันอยากให้ลูกของฉันถูกเลี้ยงด้วยนมแม่ และให้เธอเลี้ยงลูกเองดีกว่าจ้างพี่เลี้ยงเด็ก”

“งั้นแสดงว่าถ้าลูกหย่านม คุณใหญ่จะให้ส้มไปเหรอคะ” โสภิดาถาม น้ำเสียงน้อยใจ จนอารยะเศร้า

“ส้มต้องอยู่ให้ลูกกับฉันคนที่สอง แล้วตอนนั้นเราค่อยมาว่ากันอีกที” อารยะบอกแล้วเดินกลับออกไป

โสภิดาเดินกลับมานั่งที่เตียง เธอรู้ตัวมาตลอดว่าเธอแค่มาทำหน้าที่อุ้มท้องทายาทให้เขา การที่เขาไม่อยากให้เธอไป ไม่ใช่ว่าเขารักเธอ แต่เป็นเพราะว่าเขาอยากได้ทายาทถึงสองคน

เธอล้มตัวลงนอน อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ เพราะตอนนี้หัวใจเธอมันค่อยๆ รักผู้ชายบ้าอำนาจคนนี้เข้าไปทุกทีแล้ว

***************************