ตอนที่ 5 ทวงสัญญา (1)

“เอาล่ะ ลืมตาได้แล้วมั้งคุณ!”

เสียงดุเข้มนั้นกระเทือนถึงแกนประสาทส่วนลึก ทำให้คนป่วยขยับหรี่ตาขึ้นมองใจเต้นตึกตัก ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนในห้องสี่เหลี่ยมที่น่าจะถูกจัดให้เป็นห้องพักรับรองแขกหรืออะไรซักอย่าง แต่ตอนนี้นอกจากเธอและพระเอกหนุ่มก็ไม่มีใครอื่นอีก

จารุพัชรแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ ยามที่หันกลับไปประจันหน้ากับเจ้าของใบหน้าหล่อแต่เย็นชาที่กำลังยืนค้ำหัวเธอในสภาพที่เสื้อผ้าเละเทะอาเจียนจนน่าอนาถ

หญิงสาวแน่ใจว่าหากเธอพูดไม่เข้าท่าแม้แต่คำเดียว คนตรงหน้าก็พร้อมจะกินหัวเธอได้เดี๋ยวนั้น

“คุณ ฉันขอโทษนะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจจะอ้วกใส่คุณแบบนั้น แต่พอเห็นหน้าคุณแล้วมันก็อยากจะ...อุ้บ!” หญิงสาวรีบปิดปากตัวเอง เพียงแค่เงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลา เธอก็เริ่มมีอาการคลื่นไส้ขึ้นมาอีกหน จนต้องรีบก้มหน้างุดๆ ไม่มองอีกฝ่ายเอาดื้อๆ

“นี่คุณ เป็นอะไรมากไหมเนี่ย ทำไม? เห็นหน้าผมแล้วอยากอ้วก”

“คุณรู้ด้วยเหรอ!”

“น้อยๆ หน่อยเถอะ” คนพูดนึกมันเขี้ยวขึ้นมาตงิดๆ มีอย่างหรือผู้หญิงอื่นเห็นหน้าตาเขามีแต่อยากวิ่งเข้าหา มีแต่ยัยบ้านี่เห็นหน้าเขาแล้วจะอ้วก พิลึกคน

“ฉันไม่ได้แกล้งนะคะ แต่เวลามองหน้าคุณมันทำให้อยากอ้วกจริงๆ นี่นา”

ยัง! ยังจะมาย้ำอีก มันน่าช่วยไหมเนี่ย

“เอาล่ะ ผมไม่มีเวลามาทะเลาะเรื่องไร้สาระกับคุณหรอกนะ ถ้ายังรู้สึกไม่ดีก็นอนพักที่นี่ไปก่อนแล้วกัน ผมจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ต้องกลับขึ้นเวทีต่อ เฮ้อ...ตัวผมเหม็นอ้วกไปหมดแล้วเนี่ย” ชายหนุ่มบ่นอย่างระอา แต่ตอนที่เขากำลังจะหันหลังออกไป ก็นึกขึ้นได้

“อ้อ! คุณคงไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้เมื่อสองเดือนก่อนใช่ไหม”

จารุพัชรชะงักกึก หน้าชาวาบๆ มือทั้งสองยกขึ้นมากุมที่หน้าท้องอย่างลืมตัว

“มะ...ไม่ ไม่ลืมค่ะ คุณไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ลืมสัญญาหรอก”

“งั้นก็ดี หวังว่าเราจะไม่ต้องพบกันอีกเป็นหนที่สามนะ” แค่สองหนที่เขาได้พบเธอ ชีวิตเขาก็วุ่นวายมากพอแล้ว ขืนมีครั้งต่อไม่ก็ไม่รู้ว่าจะเจอเรื่องวุ่นวายอะไรอีก

จารุพัชรฟังคำเขาแล้วถึงกับอึ้ง น้ำตาใสๆ วิ่งมาคลอจนมองเห็นแผ่นหลังที่เดินออกไปจากห้องเป็นภาพเลือนลาง

“คนบ้า ฉันก็ไม่ได้อยากจะพบคุณสักหน่อย...” หญิงสาวลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ ราวกับจะปลอบขวัญคนที่นอนในนั้น หัวใจที่คิดว่าเข้มแข็งอ่อนยวบ อาจเป็นเพราะฮอร์โมนคนท้องที่ทำให้เธออารมณ์แปรปรวนแบบนี้

หากเขาคนนั้นรู้ว่าเธอกำลังท้องลูกเขาจะว่าไง เขาอาจไม่เชื่อว่าเธอท้องกับเขาก็เป็นได้ ไม่แน่ว่าตานั่นอาจจะบังคับให้เธอไปเอาเด็กออกเพราะกลัวเสียชื่อซุปตาร์ฐานที่ทำสาวไม่มีหัวนอนปลายเท้าท้องไหม ไหนจะข่าวที่เขากำลังคบหาดูใจกับคู่จิ้นสาวสวยไฮโซคนนั้นอีกเล่า เขาอาจจะคิดว่าลูกของเธอเป็นอุปสรรคขวางทางรัก ทางก้าวหน้าก็เป็นได้

จารุพัชรส่ายหน้าเบาๆ มือกุมที่หน้าท้องอย่างหวงแหน

ไม่! เธอจะให้เขารู้ไม่ได้เด็ดขาด

อย่าเสียใจไปเลยนะเจ้าตัวเล็ก เราอยู่กันสองคนก็ได้เนอะลูกเนอะ แม่จะไม่ยอมให้ใครมาทำลายหนูได้ ต่อให้เขาเป็นพ่อของหนู หรือเป็นพระเอกซุปตาร์ชื่อดังคับฟ้าก็เถอะ

แม้จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด แต่ทว่าด้วยความเป็นมืออาชีพของธิเบศก็ทำให้งานใหญ่ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีจนลูกค้าประทับใจเช่นที่เคย

“เฮ้อ...เสร็จงานซักที”

ศุภกรถอนหายใจอย่างโล่งอก พนันกันได้ว่าภาพข่าวที่พระเอกหนุ่มรูปหล่อลงไปช่วยแฟนคลับสาวที่เป็นล้มกลางห้างครั้งนี้จะทำให้พระเอกหนุ่มได้ใจคนทั้งประเทศอีกครั้ง แม้ว่าธิเบศจะไม่ได้ตั้งใจสร้างภาพก็ตาม

“วันนี้ธิมจะกลับบ้านหรือค้างที่คอนโดล่ะ พี่จะได้ให้รถตู้ไปส่ง แต่เมื่อกี้พี่ได้ยินน้องฟ้าชวนธิมไปดินเนอร์เย็นนี้ หรือธิมจะไปกับน้อง...”

ไร้เสียงตอบรับ เพราะคนถูกถามเหมือนจะไม่ได้ยิน เพราะกำลังครุ่นคิดอะไรในใจ

ป่านนี้ยัยนั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ อาการเธอดีขึ้นหรือยัง สิ่งที่เขาจงใจทวงสัญญาไปจะทำให้เธอเสียความรู้สึกหรือเปล่า

“คิดอะไรอยู่เหรอธิม”