ตอนที่ 4 ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง (2)

“ไม่ต้องห่วงนะคุณ ฉันจะทำตามสัญญา ลูกคนนี้ฉันจะตั้งใจเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด”

ก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยเธอเสียน้องไปคน แต่กลับได้ลูกมาอีกคน อย่างน้อยชีวิตนี้ก็ยังมีความหวังให้ก้าวเดินต่อไปเนอะลูกเนอะ

หญิงสาวยิ้มให้กำลังใจตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจเดินหน้าต่อ วันนี้เธอขอลางานมาครึ่งวัน นี่ก็เกือบบ่ายแล้ว คงต้องรีบกลับไปทำงานต่อไม่งั้นก็อาจตกงานได้

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

ร่างบางชะงัก เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น และได้เห็นว่าเป็นเบอร์โทรของพี่ที่ออฟฟิศ จารุพัชรแอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนกดรับสาย

“น้องแจนเหรอ ตอนนี้อยู่ไหนจ๊ะ”

“แจนอยู่ข้างนอกค่ะ แต่กำลังจะกลับไปที่ออฟฟิศแล้ว พี่มดมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ก็...มีนิดหน่อย พอดีหัวหน้าเขาให้พี่สั่งกระเช้าดอกไม้ไปเยี่ยมลูกค้าที่โรงพยาบาลเย็นนี้น่ะสิจ๊ะ แต่นี่พี่ติดธุระด่วนๆ ต้องไปหาลูกค้าอีกที่ยังไม่ว่างไปเอาเลย พี่วานน้องแจนช่วยไปรับให้หน่อยได้ไหม พี่จ่ายเงินเขาไปแล้ว น้องแจนก็แค่รับแล้วเอากลับมาที่ออฟฟิศแค่นั้นเอง ง่ายๆ เนอะ”

จารุพัชรกลอกตามองบนกับคำว่าง่ายๆ ของเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ ง่ายๆ แต่ไม่ยอมทำเองโบ้ยงานให้เธอตลอดศก แต่ก็นั่นแหละ ขืนปฏิเสธไปก็จะหาว่าแล้งน้ำใจ ต้องหมางใจกันไปเปล่าๆ

“ได้ค่ะ แจนจะไปรับมาให้ พี่มดช่วยส่งโลเกชั่นร้านให้แจนนิดนึงแล้วกันนะคะ”

“ได้สิจ๊ะ เดี๋ยวพี่รีบส่งให้เดี๋ยวนี้เลย ขอบใจน้องมากๆ เลยนะ ไม่ได้น้องแจนพี่ต้องแย่แน่ๆ เดี๋ยวกลับไปพี่จะซื้อขนมไปฝากนะน้องรัก”

หึ พอทำงานให้เธอก็กลายเป็นน้องรัก แต่ถ้าไม่ทำให้ สงสัยจะนางยักษ์สิไม่ว่า นี่แหละนะสังคมการทำงานออฟฟิศ

เสียงสัญญาณข้อความเข้า ทำให้หญิงสาวก้มลงไปมอง

“ห้างเดอะไดมอน แถวสยามเหรอ อืม ก็ไม่ไกลจากออฟฟิศเธอนี่แฮะ”

ไม่ไกลก็จริง แต่แถวนั้นรถติดชะมัด ยิ่งใกล้เวลาเลิกเรียนก็ยิ่งติดนรกแตก มิน่ายัยแม่มดถึงโบ้ยงานให้เธอไปรับของแทน เพราะนางไม่อยากฝ่ารถติดเข้ากลางเมืองนี่เอง เฮ้อ...แล้วนี่ค่ารถเธอก็ต้องออกเองเบิกบริษัทไม่ได้ด้วยตามเคยล่ะสินะ คิดไปก็เท่านั้น ถ้าไม่ติดว่าสมัยนี้งานมันหายากล่ะก็ เธอคงไม่ทนให้ใครเอาเปรียบง่ายๆ แบบนี้หรอก

หลังจากกัดฟันขึ้นรถเมล์มาลงที่หน้าห้างใหญ่ใจกลางที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เพื่อต้องการประหยัดค่ารถ แล้วค่อยนั่งแท็กซี่กลับบริษัทเพราะต้องแบกกระเช้าตามแผนที่วางไว้ หญิงสาวก็รีบกระชับกระเป๋าสะพาย เดินเบียดฝ่าผู้คนลงไป โดยที่พยายามกันไม่ให้ใครชนหน้าท้องเธอได้ เพราะหมอหนูดีที่คลินิกแม่และเด็กย้ำนักหนาให้เธอต้องระมัดระวังช่วงท้องอ่อนๆ แบบนี้เป็นช่วงที่เสี่ยงต่อการแท้งได้ง่ายๆ

วันนี้คนเยอะจังแฮะ ดูเหมือนทางห้างแห่งนั้นคงจะจัดกิจกรรมอะไรสักอย่างตามเคยสินะ หญิงสาวยักไหล่ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากธุระของตัวเอง เธอรีบตรงไปตามพิกัดร้านดอกไม้ที่เพื่อนรุ่นพี่ส่งโลเกชั่นมา จะได้รีบๆ กลับไปทำงานต่อ

แต่ตอนที่เธอเดินผ่านลานจัดงานกลางห้างก็ได้ยินเสียงเพลงอึกทึกครึกครื้นดังขึ้นพร้อมเสียงกรี๊ดชวนแสบแก้วหู แสงแฟลชจากกล้องถ่ายภาพนับร้อยตัว รวมถึงกองทัพสื่อต่างๆ มืดฟ้ามัวดิน ที่พร้อมใจปักหลักตั้งกล้องรอทำข่าวใหญ่อย่างคึกคัก ไหนจะผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาในห้าง ก็เริ่มให้ความสนใจมีการเบียดเสียดเข้ามามุง บางคนถือป้ายไฟ บางคนถือกล้องมือถือ และกล้องถ่ายรูปมาด้วย

ดูเหมือนตอนที่เธอมา งานจะเริ่มไปได้สักพักแล้ว และกำลังจะถึงช่วงไคลแมกซ์ของงานพอดี เมื่อพิธีกรขึ้นมาบนเวทีและเริ่มพิธีการสำคัญ ถึงจะไม่อยากสนใจ แต่ความอึกทึกตรงหน้าก็ทำให้เธออดชะเง้อมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ว่าใครกันที่เรียกความสนใจจากผู้คนและสื่อมวลชนได้มากขนาดนี้

จนกระทั่งหญิงสาวมารู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองถูกฝูงชนล้อมไว้จากทุกด้านจนไม่อาจขยับปลีกตัวออกไปทางไหนได้เสียแล้ว