บทที่3 ถูกตาต้องใจ

@คฤหาสน์หวงเฟยหง

ควันสีขาวขุ่นถูกพ่นออกจากริมฝีปากหนาของชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาที่นั่งสูบบุหรี่ราคาแพงอย่างใจเย็นระหว่างรอการมาเยือนของเจ๊สวยแม่เล้าที่เขาจ้างให้ไปหาแม่อุ้มมาให้ และการรอคอยของเขาก็สิ้นสุดลงเมื่ออาเหว่ยลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามารายงาน "เจ๊สวยมาแล้วครับนาย"

"อืมให้เข้ามา" นิ้วเรียวคีบบุหรี่ออกจากปากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ นัยน์ตาสีดำขลับดูดุดันจับจ้องไฟบนปลายบุหรี่นิ่งๆ จนเจ๊สวยเดินเข้ามาเขาจึงตวัดสายตาขึ้นไปมอง

"สวัสดีค่ะคุณหวงเฟยหง" เจ๊สวยยกมือไห้วมาเฟียหนุ่มที่นั่งไข่วห้างอยู่บนโซฟาอย่างนบน้อม

"อืมไหนเด็กๆ ที่พามาให้ผมดู” มาเฟียหนุ่มพยักหน้ารับ ก่อนถามไปเมื่อเห็นว่าเจ๊สวยเดินเข้ามาเพียงลำพังโดยไร้เงาของแม่พันธ์ที่เธออวยสรรพคุณนักหนาเขาก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าจะสมราคาคุยหรือเปล่า

"เด็กๆ เข้ามาได้แล้วจ้ะ" สิ้นคำพูดมาเฟียหนุ่มเจ๊สวยก็เรียกสาวสวยทั้งเจ็ดคนเข้ามายืนเรียงแถวต่อหน้าเขาทันที

"หึ" เสียงเค้นหัวเราะดังเล็ดลอดออกจากลำคอหนาอย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นสาวๆ ที่เจ๊สวยบอกว่าคัดเลือกมาอย่างดี พวกเธอจ้องเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้มราวกับจะกลืนกินไม่มีความเป็นกุลสตรีแม้แต่น้อยแล้วคิดว่าผู้หญิงแบบนี้เหรอที่เขาจะเลือกมาอุ้มบุญลูกของเขาบอกเลยว่าไม่มีทาง

"ถูกใจคนไหนไหมคะคุณหวงเฟยหง" ทว่าเจ๊สวยกลับถามออกไปด้วยใบหน้าระรื่นโดยไม่รู้เลยว่ามาเฟียหนุ่มไม่พอใจกับสินค้าของเธอเป็นอย่างมาก

"คุณอุตส่าห์บินไปหาเองกับมือถึงประเทศไทย แต่เลือกมาได้ดีแค่นี้เหรอ ผมคิดว่าคุณจะหาได้ดีกว่านี้ซะอีก" ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะพ่นคำพูดแสนร้ายกาจใส่คนตรงหน้า ดวงตาคมกริบจ้องหน้าเจ๊สวยเชิงตั้งคำถาม

"..." เจ๊สวยถึงกับหน้าชาวาบความกลัวเริ่มเข้าเกาะกุมจิตใจ เธอนั่งก้มหน้าเอามือประสานกันแน่นไม่กล้าแม้แต่ปริปากพูดอะไรออกไปเพราะรู้ดีว่าเวลามาเฟียหนุ่มไม่พอใจอะไรจะเกิดขึ้น เธอเคยเจอกับตัวมาแล้วจึงเลือกที่จะเงียบดีกว่าเกิดตอบอะไรไม่เข้าหูเขาขึ้นมาชีวิตของเธอคงหาไม่

ห้องโถงถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบทุกคนที่อยู่ภายในห้องต่างรู้สึกหวาดหวั่นไปตามๆ กันเมื่อมาเฟียหนุ่มเอาแต่นิ่งเงียบ ผ่านไปกว่าห้านาทีเสียงทุ้มจึงดังขึ้นอีกครั้ง "แล้วอีกคนที่คุณส่งรูปให้ผมดูทำไมไม่มา"

 คนที่มาเฟียหนุ่มถามถึงก็คือพีชนั่นเองเขารู้สึกถูกใจเธอตั้งแต่ตอนที่เจ๊สวยส่งรูปมาให้ดูแล้ว และเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าวันนี้จะได้เห็นเธอตัวเป็นๆ ทว่ากลับไม่เป็นอย่างคิดเมื่อผู้หญิงเจ็ดคนที่เจ๊สวยพามาไม่มีคนที่หมายตาไว้

"คือเธอ เธอยังเรียนอยู่เลยไม่สนใจงานแบบนี้ค่ะ"  คนโดนถามรู้สึกกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก เธอลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆ ลงลำคอแห้งผากอึกใหญ่ก่อนจะรวบรวมความกล้าตอบไป แต่มาเฟียหนุ่มหาได้สนใจเหตุผลของเจ๊สวยไม่ในเมื่อเขาอยากได้ก็ต้องได้ไม่ว่าจะได้มาด้วยวิธีไหนก็ตาม

“ผมต้องการตัวเธอ แล้วก็พาเด็กของคุณกลับไปได้แล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยแกล้มบังคับก่อนจะไล่ตะเพิดเจ๊สวยกับเด็กๆ ของเธอให้ออกไปพ้นหูพ้นตาเพราะรู้สึกรำคาญ

สิ้นคำพูดของมาเฟียหนุ่มเจ๊สวยก็รีบพาเด็กๆเดินออกไปด้วยความเร็ว ทว่าไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวเท้าพ้นประตูเสียงทุ่มต่ำก็ดังตามหลังมา "แล้วอย่าลืมจัดการเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้ผมด้วย ผมให้เวลาคุณสามวัน"

“...” เจ๊สวยถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจก่อนจะรีบหันไปพยักหน้ารับคำสั่งจากนั้นจึงรีบส่าวเท้าเดินต่อ

"เราคงได้เจอกันเร็วๆ นี้แม่สาวน้อย" มาเฟียหนุ่มล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเปิดดูรูปของหญิงสาว เขาจับจ้องใบหน้าสวยของคนในรูปด้วยแววตาพึงพอใจนานหลายนาทีก่อนจะกดปิดหน้าจอแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม