EP.04

“เรียกพี่ไฟสิ”

อัคนีอดไม่ได้ที่จะยิ้มน้อยๆ เมื่อเจ้าของร่างเล็กทำตาโต ก่อนเปลือกตาจะกะพริบถี่ อึกอักเล็กน้อย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ สวย น่ารัก แต่นิ่งตามเดิม ทั้งที่เขาไม่เคยเข้าใจเลยว่ามาลีไปซึมซับบุคลิกแบบนี้มาจากไหน มาลีในช่วงวัยเด็ก ไม่เป็นแบบนี้เลย

มาลีเม้มริมฝีปากแน่น อมยิ้มน้อยๆ เพราะรับรู้ได้ว่าแก้มของหล่อนร้อนวูบ ซึ่งหล่อนต้องสะกดไว้ภายใต้ท่าทีสุภาพนิ่งพลางส่ายใบหน้า

“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวไปเผลอเรียกที่อื่น ใครมาได้ยินเข้าจะไม่ดี บอสจะสั่งอะไรมาลีหรือเปล่าล่ะคะ มาลีจะได้เตรียมให้”

“อืม... งั้นตามไปห้องละกัน”

ในทันทีที่เจ้าของร่างสูงใหญ่หมุนตัวเดินตรงไปที่ประตู มาลีอดไม่ได้ที่จะค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ ชำเลืองมองเขา แค่แผ่นหลังกว้างนั้นที่หล่อนจะมองได้สนิทตา เพราะหากเป็นการเผชิญหน้าหล่อนกับเขาก็มีสถานะเป็นเพียงเจ้านายกับเลขา เพราะเขาบอกเองเสมอว่าหล่อนเป็นเลขาที่ดีที่สุดสำหรับเขา ก็คงเป็นเช่นนั้น

ตลอดระยะเวลา 5 ปีที่หล่อนทำงานเป็นเลขาให้เขา หล่อนรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับอัคนี รู้ว่าเขาใช้ผู้หญิงเปลืองแค่ไหน และผู้หญิงแต่ละคนของเขา ไม่มีส่วนไหนเลยที่คุณสมบัติของหล่อนจะไปเฉียดใกล้ ทุกคนนั้นเฟอร์เฟคไม่เป็นนางแบบก็ดารา หรือไม่ก็เป็นเซเลบไฮโซ ที่เขาควงออกงานอยู่บ่อยครั้ง

ส่วนหล่อนก็มีสถานะเป็นเลขาคู่ใจเขาต่อไป แค่หวังว่าสักวันหนึ่ง เมื่อเขาแต่งงานหรือมีแฟนเป็นตัวเป็นตน หล่อนจะตัดใจได้ เพราะหล่อนไม่ลืมหรอกว่า ‘พี่ไฟ’ คือคนที่อยู่ในหัวใจของหล่อนตั้งแต่เริ่มรู้จักความรัก คนที่บอกให้หล่อนรอ แต่เขาไม่เคยกลับมา

เมื่อพ่อของเขาชวนหล่อนมาฝึกงานเป็นเลขาให้กับเขา หล่อนก็ตอบรับอย่างไม่ลังเล ทั้งที่ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าจะทำได้หรือเปล่า และจากสายตาเขาที่มองหล่อนในครั้งแรกที่ได้พบหลังจากกันไปไกล ก็รู้เลยว่าเขาสบประมาท

ดังนั้นทางเดียวที่หล่อนจะมีค่าในสายตาเขาก็คือ หล่อนต้องทำงานเก่ง ต้องเป็นเลขาที่เขาเอ่ยชม และหล่อนพิสูจน์ตัวตนแล้วอย่างชัดเจน แต่นั่นก็ยังต้องทิ้งระยะห่าง ระยะเวลาที่ห่างกันทำให้หล่อนไม่กล้าทำตัวสนิทสนมกับเขาเหมือนเคย แค่ทำตามหน้าที่ไปแบบนี้ให้ดีที่สุดจะดีกว่า เพราะหล่อนไม่อยากมโนไปไกลมากกว่านี้

ดวงตากลมโตมองเจ้าของร่างสูงที่เดินนำและหล่อนก็เดินตาม จนเขาก้าวเข้าไปในออฟฟิศส่วนตัว หล่อนก็ยังคงมอง เสมือนหล่อนยังเห็นเขาได้ แม้จะมีสิ่งขวางกั้น

ขอได้แค่มองแผ่นหลังกว้าง...

แค่ให้รู้ว่าเบื้องหน้านั้นมีใครเดินนำอยู่...

หล่อนขอเป็นแค่คนก้าวตามและชื่นชมความสำเร็จของเขา... ก็เพียงพอแล้ว

ห้องทำงานส่วนตัวของ CEO MHR GROUP มีขนาดกว้างใหญ่กินพื้นที่ซีกหนึ่งของชั้นที่ 29 เพราะอัคนีแทบจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ออฟฟิศ ดังนั้นในห้องนี้จึงมีห้องนอนส่วนตัว ห้องน้ำ ห้องรับแขกขนาดเล็ก และห้องทำงานรวม ทั้งห้องประชุมขนาดย่อมที่อยู่อีกซีกหนึ่งด้วย

มาลีเดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้อง ซึ่งเจ้าของห้องนั้นเดินตรงไปที่โซนรับรองแขกขนาดเล็ก ทรุดตัวลงนั่งตวัดขาไขว้ขึ้นด้วยกัน มือพาดไปที่โซฟา ในท่าทางเอนตัวสบายๆ ดวงตาคมมองหล่อนอย่างหยอกเย้า แน่นอนว่าหล่อนพยายามปั้นหน้าให้นิ่ง

ไม่ชอบเลยที่เขาแสดงท่าทีแบบนี้ออกมา เขาหยอกเย้าเหมือนเอ็นดูว่าหล่อนยังเป็นหนูมาลีในวันวาน ทั้งที่ในวันนี้ หล่อนเติบโตเป็นสาวแล้วทั้งกายและใจ แล้วหล่อนก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่หวั่นไหวเป็น เจอเขามองแบบนี้ทุกวัน จากที่คิดว่าจะนิ่งให้มากที่สุด สติสตังหล่อนแทบจะไม่หลงเหลือ แม้จะรู้ว่านั่นก็แค่สายตาเอื้อเอ็นดูในฐานะที่หล่อนเป็นเสมือนน้องสาว แต่ส่วนลึกหล่อนก็ไม่อยากเป็นน้อง ที่ทนได้ทุกวันนี้ก็แทบจะท่องพุทโธจนจะเป็นแม่ชีอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้น หล่อนคงทำใจให้สับรางสาวๆ ให้เขาไม่ได้หรอก

“บอสมีอะไรจะใช้มาลีเหรอคะ”

“นั่งก่อนสิ ว่าจะคุยเรื่องสรุปผลประชุมแล้วก็เรื่องงานเลี้ยงลูกค้าคืนนี้ด้วย”